Kunst op Zondag | Fietsen in Antwerpen

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

Afgelopen week gingen de musea open, maar ik heb me er nog niet aan gewaagd en aangezien het ook eigenlijk maar voor een zeer beperkt aantal mensen mogelijk is om een bezoek te plannen, deze keer nog een coronaproof kunstuitje.

Vanaf mijn woonplaats is het drie kwartier rijden en dan ben je in hartje Antwerpen en dat vind ik heel fijn! Wat een leuke stad om te winkelen, terrasjes te pakken en zeker ook heel veel cultuur te snuiven. Wat ik regelmatig doe is een fiets huren en de route fietsen die naar het Middelheim Museum leidt (de route en ander routes zijn verkrijgbaar bij het vvv op de Groenplaats). Wel wil ik erbij vermelden dat ik dat bij voorkeur op zondag doe, want ik ben niet zo gesteld op de Belgische verkeersregels en situaties; het is allemaal toch wat onoverzichtelijker dan in Nederland en op zondag is het wat rustiger.

Mijn eerste stop maak ik steevast bij het KMSKA (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, zie foto boven). Het museum wordt al sinds 2011 grondig verbouwd en gerestaureerd en aan de buitenkant ziet het er al prachtig uit; de gevel is al klaar en er wordt nog gewerkt aan een museumtuin. De collectie omvat alle grote Belgische namen uit de zestiend en zeventiende eeuw zoals Jan van Eyck, Hans Memling, Rogier van der Weyden en natuurlijk Peter Paul Rubens, maar ook werk uit latere periodes zoals van James Ensor, Theo van Rysselberghe en Rik Wouters. Het was de bedoeling dat de verbouwing in 2019 klaar zou zijn, maar dat is niet gehaald en nu wordt er gepraat over eind 2021 of zelfs 2022. Je kunt de vorderingen volgen via hun website en het ziet er veelbelovend uit. Ik kan niet wachten tot ze opengaan!

Als je verder fietst kom je door allerlei wijken van Antwerpen; je komt op plaatsen waar je zelf niet zo snel heen zou gaan en dat is leuk! Je komt door wijk Zurenborg en dat is zeker de moeite waard. Vooral in de straat “Cogels-Osylei” moet je zeker even afstappen om de prachtige Art-Nouveau huizen te bewonderen en vooral de details in de gevels goed te bekijken. Deze wijk Zurenborg ontstond aan het einde van de negentiende eeuw op grond van het echtpaar John Cogels en barones Josephina Osy de Wichem. De wijk was vooral bedoeld voor de gegoede burgerij. Er werd gebouwd tussen 1881 en 1914, de tijd van de Art-Nouveau en Jugendstil en dat zie je duidelijk terug in de architectuur van deze huizen. In de jaren zestig van de vorige eeuw stonden de huizen van de Cogels-Osylei en naburige straten op de nominatie voor de sloop om plaats te maken voor appartementencomplexen en kantoorgebouwen, maar dat is gelukkig niet doorgegaan. De wijk is sinds 1984 beschermd als stadsgezicht en de meeste huizen worden geklasseerd als monument.

Uiteindelijk kom je aan bij Museum Middelheim, een prachtig aangelegd park met de mooiste sculpturen van alle grote kunstenaars der aarde. Al heel snel kom je dit geweldige beeld van Rik Wouters tegen; “Het zotte geweld” uit 1912. Rik Wouters was een Belgische kunstenaar die heel vaak zijn vrouw Nel als model gebruikte in alle mogelijke posities, maar zelden zo uitbundig als in dit beeld. Je wordt er vrolijk van!

Even verderop kon je dit echtpaar tegen: Koning en koningin van de uit Engeland afkomstige Henry Moore uit 1953. Moore was één van de grootste beeldhouwers van de vorige eeuw. Zijn werken vindt je in de grootste en bekendste musea over de hele wereld. Dit is een vroeg beeld van hem, later zou zijn werk meer abstract en surrealistisch worden.

En dan ligt er deze bal midden op de weg… het kunstwerk Yayoi van de Amerikaanse Corey McCorkle uit 2005. Hij houdt ervan om objecten in een andere, onverwachte omgeving  te zetten en zo in te grijpen in de ruimte en dat is precies wat hier gebeurt; een obstakel op de weg! De naam verwijst naar de kunstenares Yayoi Kusama die bekend staat om haar kunst met stippen en balletjes.

Dit “Lopend meisje ” van Kurt Gebauer, een Tsjechisch kunstenaar, uit 1976 zoek ik altijd even op, want dit is absoluut mijn favoriete beeld in deze prachtige beeldentuin. Als je de fietstocht wilt maken trek er dan een hele dag voor uit, want je hebt echt wel wat uurtjes nodig voor dit prachtige museumpark. Er is een restaurant aanwezig, maar je kunt ook heel makkelijk picknicken op het gras tussen de kunstwerken, niemand die daar van opkijkt! Dus als de grenzen weer open zijn houdt niemand je meer tegen; op naar Antwerpen!