OPINIE - Dijsselbloem stelde me niet teleur met zijn behandeling van de aandeelhouders van SNS. Even was ik bang dat hij voor de aandelen zou betalen. Dat deed hij niet. Ze zijn onteigend. Hun ongenoegen daarover maak ik op uit het aangekondigde proces. ‘Ja, want, snif, de toezichthouder heeft het gedaan’.
Even het perspectief. Die onteigende aandeelhouders hebben als eigenaren, voormalig CEO Sjoerd van Keulen als een kleuter met duplo laten bouwen aan een vastgoedportefeuille waar hij niets van begreep en waar ook na oktober 2008 nog miljoenen in zijn gestoken. Als eigenaren lieten ze dat gebeuren en stemde daarmee stilzwijgend in met het risico dat SNS voor de staat zou gaan vormen. Het eigen falen, door niet tijdig het SNS-bestuur te corrigeren, heeft deze ingreep en dus – ironie – hun onteigening, noodzakelijk gemaakt.
Wordt die rechtzaak doorgezet dan zou de landsadvocaat misschien de volgende opdracht kunnen krijgen. Klaag diezelfde aandeelhouders aan voor de wanprestatie die ze leverden door niet in te grijpen. Laat de staat, uit naam van ons allen, de kosten voor Nederland op hen proberen te verhalen. Los van de vraag of zo’n zaak veel juridische aangrijpingspunten heeft, kan ze als publiek signaal een succes zijn.
Reacties (9)
”Wordt die rechtzaak doorgezet dan zou de landsadvocaat misschien de volgende opdracht kunnen krijgen. Klaag diezelfde aandeelhouders aan voor de wanprestatie die ze leverden door niet in te grijpen”
Als de toezichthouder die aandeelhouders juist had geinformeerd over de staat van SNS dan had je een punt, anders maken de aandeelhouders weldegelijk een zeer goede kans op een schadevergoeding.
@1: waarom zou een aandeelhouder, voor de staat van z’n eigendom, zich wenden tot de toezichthouder en niet direct tot het bestuur van de onderneming waarvan hij zelf één van de eigenaren is?
Volgens mij hebben de eigenaren iets aan de toezichthouder uit te leggen en niet andersom. Zij zijn het die in eerste instantie toezicht moeten houden op hun eigen bezit.
@2: De beleggers zijn ook boos over de informatieverstrekking van de toezichthouders. Uit de brief van Dijsselbloem blijkt dat de Nederlandse Bank al sinds november 2011 op de hoogte was van de problemen bij SNS, maar aandeelhouders zouden hier niet over zijn geïnformeerd.
Hieruit concludeer ik dat bepaalde informatie is verzwegen voor de aandeelhouders door zowel de bank als mede de toezichthouder.
Ik heb wel een vermoeden waarom dat is gedaan want een bankrun is niet het enige wat een bank kan doen omvallen, ook paniek onder beleggers kan een bank vloeren, maar dat maakt het achterhouden van informatie nog niet rechtmatig.
En over dat punt zal een rechter moeten oordelen, maar op radio 1 gingen deskundigen er al wel van uit dat de rechter waarschijnlijk een schade vergoeding zal toewijzen aan de aandeelhouders maar dat dat bedrag niet in verhouding zou staan tot de schad veroorzaakt door een eventuele bankroet van SNS.
Dijsselbloem heeft dus gewoon gekozen voor de goedkoopste oplossing en waarschijnlijk allang de schadevergoeding ingecalculeerd maar om politieke redenen zal die dat nooit toegeven.
Lawyers For The Win!!!
@3: ik begrijp je punt, maar ik geloof dat ik voor de rechter zou betogen dat die aandeelhouders tussen oktober 2008 en november 2011 wel iets activistischer hadden mogen zijn om het SNS bestuur op een behoedzamer pad te krijgen. Er was ook in die tijd al wel iets aan de hand in bankenland.
Zo was niet onbekend dat er nogal een omvangrijke vastgoedportefeuille onder SNS hing, terwijl het daar vooral in Spanje, maar ook in Nederland, toch vooral bergafwaarts mee ging. Er stonden blijkbaar weinig activistische aandeelhouders op, die als eigenaar het bestuur weleens op het matje zouden roepen. Nee hoor, er werd rustig doorgeslapen totdat de toezichthouder eraan te pas moest komen.
Dat er sinds november 2011 wellicht meer informatie bij de toezichthouder ligt, zou kunnen. Maar het in gebreke blijven van de eigenaren lijkt me van voor die tijd.
Het probleem met verondersteld toezicht door aandeelhouders is dat, afgezien van enkele grootaandeelhouders die soms leden in de board hebben, de aandeelhouders zodanig versnipperd zijn en procentueel weinig bezit hebben dat ze onmogelijk redelijkerwijs geacht kunnen worden om ook werkelijk goed toezicht en controle toe te passen. Degenen die dus het recht hebben om toezicht uit te oefenen hebben onevenredig weinig belang en meestal een teveel verspreidde aandelenportefeuille om dat werkelijk te doen.
In de praktijk geven ze hun stemrecht dan ook meestal aan de directie. Zelfs in het geval van aandeelhoudersactivisme blijft de stem in de meeste gevallen bij de directie, en komen op die manier slechts een aantal speerpunten op de agenda.
Het sneue is wel dat sommige van die onteigende aandeelhouders in goed vertrouwen het advies van hun financieel adviseur hebben opgevolgd, zonder te weten wat ze kregen. Ik hoop dat die mensen nog wel hun recht kunnen halen.
@7 Dat is ten eerste dom en ten tweede het risico van het vak. Als de bank mensen uit hun huis zet omdat ze de bewoners een te dure hypotheek hebben aangesmeerd, dan hoor je die aandeelhouders ook niet.
Winst creëren door ABC-transacties : //www.burojansen.nl/traa/b10_2_44.htm