OPROEP - ‘Max Havelaar’ van Multatuli? ‘De ontdekking van de hemel’ van Mulisch? ‘Harry Potter en de gevangene van Azkaban’ van JK Rowling? Welke klassieker gaat er steevast in uw koffer mee op vakantie?
De zomer komt er nu echt aan, en of u nu de biezen pakt en met caravan en al richting Zuid-Frankrijk rijdt, het vliegtuig naar een exotisch eiland pakt of gewoon drie weken thuis in de achtertuin gaat zitten: de kans zit er dik in dat er een stapel(tje) boeken meegaat. Natuurlijk de beste nieuwe romans en non-fictieboeken, maar misschien gaat er ook een gouwe ouwe mee?
Wat is uw favoriete klassieker? Welk boek heeft u zo vaak gelezen dat de kaft er bijna af valt? Of: welk boek kent bijna niemand, maar hoort volgens u absoluut thuis in het rijtje Grote Klassiekers? Of: welke overbekende klassieker is het lezen eigenlijk niet waard en kan beter in de boekenkast blijven staan?
We horen graag uw mening erover in een recensie voor onze zomerserie Klassiekers. Dus heeft u altijd eens met uw naam (of pseudoniem) op Sargasso willen schitteren? Mail dan uw recensie of uw voornemen er een te schrijven naar [email protected].
Reacties (49)
Ik probeer al jaren door Zen of de kunst van het motoronderhoud te komen, en ben nog nooit verder gekomen dan pagina 125
Maar dat komt dan ook dat dat boek zwaar overgewaardeerd is.
Het Sadistisch Universum 1,2-Hermans
Het Smaran-Raes
De Gelukkige Schizo-Komrij
Margarita en de Meester-Bulgakov
Herlees ik om de paar jaar
Sinds ik een tablet bezit en duizenden ebooks heb gedownload neem ik uberhaupt geen echte boeken meer mee naar buiten,die paar die ik nog heb staan veilig thuis en daar blijven ze ook.
@3: Dus we kunnen 4 recensies van je verwachten?
Cradle to Cradle: Remaking the Way We Make Things is zo’n ander boek dat altijd halverwege stokt. Klassiekers die het altijd goed doet overigens is Max Havelaar en Camera Obscura
Op wat “gedichtenboekjes” na lees zelden een boek voor de 2e keer.
Zodra ik daaraan begin, hoef geen nieuwe meer, omdat mijn geheugen het heeft begeven ;-)
Ik moet vaak de boeken die ik het laatst heb gekregen nog lezen :-)
Standaard gaat er wel een woordenboek van de van het te bezoeken land mee en soms een Loney Planet,
Onder professoren van Hermans gaat elk jaar standaard mee..
ik ga trouwens geen recensie schrijven.. voor de mensen die het al gelezen hebben is dat niet nodig en de mensen die het nog niet gelezen hebben zijn het niet waard ;-0
Ik neem geen (papieren) boeken mee op vakantie, tegenwoordig wel een tablet. Maar ik heb net Wildgroei gekocht – nav recensie hier trouwens – die maakt een goede kans om in de vakantie gelezen te worden. Dat is dan wel thuis want ik ben net weggeweest en leef van mensen die op vakantie gaan.
Wie echt een ijzingwekkende leeservaring wil ondergaan moet Beatrice & Virgil van Yann Martel lezen. Waanzinnig goed boek
Over de illegalenproblematiek is het bijna negentig jaar oude boek van B.Traven, Het Dodenschip (Totenschiff) een must read.
Verder natuurlijk Pirsig, Fante, Vonnegut, Salinger, Mulisch, Thomése….
@7: Je leest elk jaar (elke vakantie?) hetzelfde boek?
@10: yep
@11:
Zou ik ook eens iets van een hoogleraar lezen:
Neem wat mee van Umberto Eco; echt iets om je horizon te verbreden :-)
Na “”The Red Wedding”” gezien te hebben Het Lied van IJs en Vuur (de Ned.vertaling van TGOT) gedownload,daar ben ik erg benieuwd naar.Ik hik alleen nog wat aan tegen het enorme aantal pagina’s.
New York Trilogy van Paul Auster.
Het Proces van Kafka.
Verzameld werk van Bob Den Uyl.
Voor de komende zomervakantie liggen er enkele romans klaar (o.a. Amis, Enter, Wolfe). Maar dat zijn boeken die ik niet eerder gelezen heb. Het fenomeen (door Sikbock zo prachtig beschreven) van het herlezen, is mij, op een enkel (Oblomov!) boek na, onbekend, en de koppeling met ‘vakantie’ begrijp ik helemaal niet. Alhoewel…. Twee jaar geleden had ik een klassieker bij me, een luisterboek. Drie ceedees met daarop Jevgeni Onegin. En ook al kende ik het boek, en dus ook de afloop, ik had het eerder al gelezen, het einde greep me toch erg aan.
Het is misschien geen literatuur maar een van de weinige boeken die ik meerdere keren (vier of vijf keer) heb gelezen is de trilogie von Hitchhikers’ guide to the galaxy (Douglas Adams). Dat boek barst zo van de fantasie dat een keer niet genoeg was.
Molloy, van Beckett
Thuis lees ik regelmatig maar op vakantie heb ik voldoende aan één dikke pocketeditie (geen e-reader voor mij). Afgelopen zomer Shogun van James Clavell gelezen, ik heb me wel vermaakt.
Wat en hoe in het Italiaans.
Ik moet deze zomer een boek schrijven, dus voor het lezen van een klassieker zal weinig tijd zijn. Maar dit zijn boeken die ik iedereen kan aanraden, met links naar de stukjes die ik er ooit aan heb gewijd, opdat iedereen kan zien of het iets is voor hem of haar. Geniet ervan (en van je vakantie)!
(1)
Eerst een échte klassieker: het Nibelungenlied. Geweldige, dramatische tekst, recentelijk vertaald in mooi Nederlands. Kan worden uitgebreid met (of vervangen door) de corresponderende Suske en Wiske.
http://mainzerbeobachter.com/2011/12/24/de-nibelungen/
mainzerbeobachter.wordpress.com/2011/12/28/ringelingen-en-nibelungen-1/
(2)
De suggestie om de “Max Havelaar” te lezen… nee, dat is te zwaar voor op vakantie. Maar een mens zou toch elk jaar iets van Multatuli moeten lezen. Dus adviseer ik “Woutertje Pieterse”.
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/14/tweemaal-woutertje-pieterse/
(3)
Een gewoon goede roman, met een kop en een staart, spannend verteld en met een thematiek die de moeite waard is: ik zou iets van Theodor Holman adviseren. Dit vind ik zelf zijn beste:
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/14/theodor-holman-de-plant-die-muziek-maakte/
(4)
Een echte klassieke Nederlandse roman, erkend geschikt voor boekenlijsten en een gegarandeerde page turner is van Hubert Lampo. Het boek blijft boeiend.
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/23/antwerps-evangelie/
(5)
Voor wie nog even zijn Frans wil ophalen, is er natuurlijk altijd Jules Verne:
http://mainzerbeobachter.com/2012/02/16/naar-het-middelpunt-der-aarde/
(6)
Graham Greene was niet in staat iets te schrijven wat saai of niet boeiend was. “Monsignor Quixote” heb ik onlangs met veel plezier herlezen:
http://mainzerbeobachter.com/2013/04/28/monsignor-quixote-1/
(7)
In een van zijn romans laat Joost Zwagerman iemand verliefd worden op een meisje dat Proust leest op het strand. Ik zou een Nederlandse schrijver nemen die lange zinnen bouwde: Simon Vestdijk. Die het sowieso verdient weer onder de aandacht te worden gebracht.
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/22/een-volmaakte-roman/
(8)
Historische romans schrijven is een vak, en de grootmeester is Jan van Aken. En het wordt moeilijker naarmate je een recenter tijdvak kiest. Dus nomineer ik zijn beste boek: “Het Fluwelen Labyrint”.
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/14/orfeus-in-de-jaren-tachtig/
(9)
John le Carré mag in dit lijstje natuurlijk niet ontbreken. Ik herlas onlangs “The Spy Who Came in from the Cold”, en vond het opnieuw gruwelijk goed.
http://mainzerbeobachter.com/2013/06/03/koude-oorlog/
(10)
En omdat er vandaag verkiezingen zijn in Iran – even grappig en onderhoudend als snoeihard en fascinerend is F. Springers boek over de Revolutie.
http://mainzerbeobachter.com/2011/07/14/driemaal-de-iraanse-revolutie-f-springer/
(Bonus)
Waarom het lezen van Mulisch’ “Ontdekking van de Hemel” dient te worden ontraden:
http://mainzerbeobachter.wordpress.com/2011/07/15/de-ontdekking-van-de-hemel/
Een Louis Paul Boon. Te beginnen uiteraard met Mijn Kleine Oorlog
De graaf van Monte-Cristo (wraak blijft leuk voor jongetjes en is gratis te verkrijgen als Engelstalig ebook in de iTunes store).
Alle Bommelverhalen. Iedere keer is er wel weer eentje actueel en moet je deze nog een keer lezen. Nu wordt dat ‘het platmaken’. Je hoeft tegenwoordig alleen nog maar iets in de openbaarheid te roepen om iemand met de grond gelijk te maken, zonder enige vorm van bewijs te hoeven leveren.
@10 & #11,
Hermans zelf herlas ook ieder jaar hetzelfde boek*, dus wat dat betreft is het een goede hommage.
Zelf herlees ik iedere ochtend Atlas Shrugged van Ayn Rand.
* ”Gisteravond heb ik n.l. op een verjaardagsfeestje van een mijner advocaten teveel gedronken zodat mijn gedachten vandaag wat beverig zijn. Daarom heb ik de dag besteed aan de jaarlijkse herlezing van Voyage au bout de la nuit.”
(Brief van Hermans aan Reve van 27 februari 1955)
Zelf herlees ik iedere ochtend Atlas Shrugged van Ayn Rand.
ROFLOL @Krekel
@24: Ik sta vroeg op, ziet u.
Trouwens is The Fountainhead wel echt een van de weinige boeken die ik meer dan eens heb gelezen. En niet om te vloeken of zo, maar het blijft een aardig boek om te lezen.
Het stamt trouwens ook duidelijk van vóór ze haar filosofie definitief had uitgewerkt, want Gail Wynand (een van de helden, in Rands ogen) vertelt over dat hij in zijn jeugd eens in elkaar werd geslagen door enkele jongens van de bierkaai die hem zwaargewond achterlieten, en toen hij om hulp smeekte een kroegeigenaar hem dit weigerde te verlenen. Later, toen hij reeds rijk en machtig was, heeft hij toen geen wraak genomen op die ‘longshoremen’, maar wel op de kroegeigenaar die geen hulp bood.
Een duidelijke ontkenning van de absolute ‘negatieve vrijheid’ waar ze later voor is gaan staan.
Maar terzijde … of beschouw dit als een microrecensie, dan is het toch weer enigszins on topic.
@1:
Het boek gaat dan ook in het geheel niet over motoronderhoud, maar over wat kwaliteit is, en hoe kwaliteit herkend kan worden.
@9:
het is toch Pfirsig?
Frederick W. Marks III, ‘Wind over Sand, The diplomacy of Franklin Roosevelt’, 1988 Athens Georgia.
Eën van de zeer weinige boeken die ik twee keer las.
Zeer ongeschikt voor diegenen die er van overtuigd zijn dat overwinnaars de echte geschiedenis schrijven.
Het lezen van de noten moet voor dezulken nog meer worden afgeraden.
Voor hen die met vakantie naar Barcelona gaan raad ik oom vooraf te lezen:
“De schaduw van de wind”, van Carlos Ruiz Zafón”
Komt men lekker in de stemming.
Ik heb het net, samen met een boek over Gaudi, aan een kennis meegegeven; vandaar deze reactie.
Drie boeken die ik eigenlijk nooit kan laten liggen, en wanneer ik dat wel doe node gemist worden.
1. “Verzamelde werken” van Franz Kafka.
2. “Misschien wisten zij alles al” van Toon Tellegen.
3. “Verzamelde werken” van Willem Elsschot.
@27: http://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_M._Pirsig
+1 voor John Fante trouwens, @9.
Door hem heb ik onlangs ook Knut Hamsun geprobeerd (Honger & Mysteriën), maar Fante is oneindig veel sympathieker.
Gijp!
@20: Max Havelaar te zwaar voor op vakantie? Welnee … die Droogstoppelpassages zijn nog altijd enorm geestig. Ertussen zit ook nog wel eens een aardig verhaaltje en de rest van dat zelfverheerlijkende gezwets, och, dat sla ik de rest van het jaar ook over.
Woutertje Pieterse is natuurlijk geen boek maar een bloemlezing uit de Ideeën. En niet zo’n geslaagde.
Ik heb wel eens een paar deeltjes van de Ideeën meegenomen op vakantie. Heerlijk leesvoer. Korte stukjes, dus je kon het zo wegleggen als het strand of het abseilen of de derde kathedraal van die week daar om vroeg en toch zeer verantwoord. Leuk om te lezen, ook.
Meestal hark ik overigens voorafgaand aan een vakantie een mud geschiedenisboekjes binnen over de streek waar ik naartoe op vakantie ga. Dat maakt mij (“wisten jullie dat?”) tot een verschrikking voor mijn reisgenoten.
@Toko (1) “Sometimes it’s a little better to travel than to arrive”
@20: En vergeet de mainzer beobachter niet te lezen en te pluggen.
Hoe kon ik die vergeten,
Reis Naar Het Einde v/d Nacht van Celine is het enige boek dat ik tot twee keer toe heb moeten vervangen(mede door het uitlenen),omdat het was stukgelezen.
@22: Bommel herlezen is zo vanzelfsprekend (en voor velen met mij vermoed ik)dat ik daar niet eens aan denk als herlezen,mede doordat ik er iedere keer weer nieuwe/andere parabels in lees.
O Ja voor ik het vergeet,Binnenste Buiten(Inside Out )van P.J. Farmer.
Hebben jullie dat nu ook met films, gisteren “When Harry met Sally”weer gezien, en weer genoten, nu om het feest der herkenning. De Bluesbrother’s film, zelfs mijn kinderen beginnen hem leuk te vinden. Once upon a time in the West. Smoke.
@32: My Dog Stupid, minder bekend maar erg leuke Fante
@39: Nee. Dat heb ik juist nou niet. Die eeuwige herhalingen van films op de televisie. Ik heb dan toch liever wat nieuws. Niet weer een film uit de negentiger jaren. De herkenning vind ik geen feest. Er zijn zoveel films, en waarom allen die top honderd herhalen? Dat mensen altijd naar weer naar dezelfde vakantiestek gaan, ook zoiets. Dat daar dan hetzelfde boek jaar in, jaar uit weer herlezen wordt, dat kan ik al amper bevatten. Er zal best verdieping optreden, of dat je iets anders opvalt, maar je had in die tijd ook een compleet nieuw boek kunnen lezen.
@34: De kat viel van de trappen. Mijn vader verkoopt aardappe
len en uien.
Sargasso is een schone zaak en geeft het mensdom veel vermaak.
Het verbaast me een beetje dat nog niemand Keefman van Jan Arends noemde.
Veel mooie suggesties, maar zijn er ook mensen die een recensie willen schrijven? Ze zijn welkom! Mail naar info [at] sargasso [punt] nl.
Een tijdje terug wat oudere boeken uit het oeuvre van Bob den Uyl aangeschaft via Marktplaats. Heerlijk om the herlezen. Ik ben ook een fan van Richard Yates: Revolutionary Road, Eleven kinds of loneliness, the Easter parade, etc.
Van beiden ook hun biografie gelezen, erg onplezierige mensen maar mooie schrijvers.
Voor de fantasy-fans onder ons: The Malazan Book of the Fallen decalogie. Elke vakantie een boek, inmiddels bij deel 8 aangekomen.
Ken Follet’s – Val der titanen uit de century trilogie.
Van de schrijver van Pillars of the earth en World without end komt nu een trilogie waarbij het 1ste boek zo’n 5 jaar voor WO1 begint en rond 1924 eindigt waarbij de schrijver de levens volgt van diverse personen die elkaars pad kruisen, van oude aristocraten die vechten voor het behoud van hun rechten tot arbeiders die meer rechten willen en van diplomaten die wanhopig WO1 proberen te voorkomen tot aan vrouwen die vechten voor hun emancipatie.
Dit alles tegen de achtergrond van WO1, de Russische revolutie en de opkomst van de VS als wereldmacht.
”In 1911 verandert de wereld voorgoed. Arbeiders laten zich niet langer onderdrukken, vrouwen eisen hun rechten op, de rijke aristocratie kan haar macht niet langer handhaven. En overal fluisteren diplomaten elkaar woorden in die het lot van miljoenen mensen over de hele wereld zullen veranderen. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog proberen acht mensen hun weg in deze roerige wereld te vinden: Gus Dewar, rechterhand van de Amerikaanse president; Lev en Grigori Pesjkov, twee arme Russische broers op zoek naar een beter leven; mijnwerker Billy Williams en zijn ambitieuze zus Ethel, huishoudster van de vermogende graaf Fitzherbert; de vrijzinnige lady Maud en haar geliefde, de Duitse diplomaat Walter von Ulrich. Terwijl hun levens elkaar kruisen, dragen deze mensen ieder op hun eigen manier bij aan een titanenstrijd die zijn weerga niet kent? Met Val der titanen, het eerste deel in de Century-trilogie, staat Ken Follett garant voor levensechte personages, een feilloos historisch decor en een onvergetelijke leeservaring.”
http://www.cosmox.nl/boeken/val-der-titanen-deel-1-van-de-century-trilogie-ken-follett-9789047520511
Het is fictie gebaseerd op feiten.
Het 2de deel gaat over de Nazi’s en WO2 maar die heb ik nog niet gelezen, daar begin ik vandaag aan.
Het loopt wel storm met aanmeldingen, zeg.
Hoewel ik niet denk dat ik er enige aanleg toe heb, zal ik vanwege de positieve reacties reactie op mijn microrecensie in #25 (dat ene plusje kan ik toch maar mooi in mijn zak steken) niettemin proberen een recensie te schrijven van Oil! van Upton Sinclair, dat ik niet heel recent heb gelezen maar waarbij ik wel enige (hopelijk nuttige) aantekeningen heb gemaakt.
Ik zal niet te perfectionistisch zijn, dat kan ik me namelijk ook niet veroorloven, maar toch kan ik nog niet beloven dat ik daadwerkelijk wat inlever.
@48:
Ben je vlugger mee klaar dan de Lanny Budd-serie :-)
N.B. “The Jungle” zou m.i. best aan een heruitgave toe zijn:
Ruim 100 jaar later is het nog steeds gelazer in de vleessector ;-)