India liet afgelopen weekend haar eerste kernonderzeeër te water en voegde zich daarmee volgens haar premier, Manmohan Singh, tot een exclusieve club van de tot dusver vijf landen die over deze technologie beschikken.
Het prototype, de Arihant (wat “verwoester der vijanden” betekent in het Sanskriet) werd volgens Singh met Russische steun gebouwd en “symboliseert de nauwe strategische partnerschap welke we met Rusland genieten,” aldus de premier.
Met de Arihant beschikt India binnenkort over een drievoudig afleveringssysteem voor kernwapens: vanuit de lucht middels bommenwerpers en langeafstandsraketten, en over zee. Pakistan heeft slechts de eerste twee en is onthutst over deze ontstane imbalans. Er bestaat echter nog enige twijfel over de volledige potentie van de Indiase onderzeeër. Aanvankelijk werd de Arihant namelijk ontworpen als aanvalsonderzeeër; waarschijnlijk is echter dat de huidige boot wel degelijk, eventueel met kernkoppen geladen, raketten kan dragen en afvuren.
Een gewapend conflict met een buurland is voor India nog altijd een reëele mogelijkheid. De laatste oorlog met Pakistan kwam pas in 1999 terwijl een toekomstige aanvaring met China niet wordt uitgesloten. Met een kustlijn van meer dan 7500 kilometer, waarlangs dertien grote havens en bijna tweehonderd kleinere zijn gelegen, heeft India een goede reden om haar marine uit te breiden. De grootste dreiging vandaag de dag gaat echter niet meer van staten uit, maar van terroristen. Alhoewel India zichzelf graag als de grootmacht van de Indische Oceaan beschouwt en zelfs tot taak gesteld ziet om deze zee veilig te stellen voor handelsverkeer zijn grootste onderzeeërs allicht niet de meest praktische instrumenten om piraten te bestrijden.
Reacties (6)
Het moet nu ook weer niet overdreven worden.
Ja, de Ahirant kan raketten met nucleaire koppen afschieten, maar niet veel. Waarschijnlijk precies genoeg om alle Pakistaanse steden tot as te verpulveren.
Maar in de nucleaire oorlogsvoering is een SSBN-onderzeeër het laatste wapen waar je mee terug slaat. Je zet ‘m alleen in als je achter de steden van de vijand aan gaat, en dat is altijd de laatste fase van een kernoorlog.
De Ahirant zal net als zijn tegenhangers in de rest van de wereld stilletjes, en op grote diepte rondsluipen. Naar boven komen zal ze zeer waarschijnlijk alleen doen als er echt stront aan de knikker is, en er al paddenstoelwolken boven de Indiase steden hangen.
De Pakistaanse hoogste marine-officier haalt er dan ook zijn schouders over op.
De Israeli’s hebben ook onderzeeërs. Omgebouwde Duitse onderzeeërs die raketten met kernkop kunnen afvuren. Niet vanaf de rug van de onderzeeër en het zijn er niet veel, maar genoeg om alle grote steden in het Midden-Oosten plat te gooien. Ook die onderzeeërs ‘run silent and run deep’, en zullen ook pas worden ingezet zodra Arabische legerkisten over de boulevards van Tel Aviv lopen of er paddestoelwolken boven Israel hangen.
Kortom, niets nieuws en ik begrijp de ophef niet zo.
” tot een exclusieve club van de tot dusver vijf landen die over deze technologie beschikken”
Onzin, tot een club van 5 landen die die technologie ook daadwerkelijk GEBRUIKEN, er zijn veel meer landen technisch in staat om zo’n ding te bouwen (waar onder bijv. Nederland), die hebben echter geen behoefte aan die dingen dus bouwen ze die niet.
In principe kan elk land dat over de kennis om kernreactoren te bouwen beschikt die dingen bouwen.
Zonde van het geld.
Wat is het belang van kernonderzeeërs met kernwapens? Er is heel veel theorievorming over oorlogen met kernwapens. Vrij logisch want in werkelijkheid komen ze niet voor, gelukkig maar. Dus blijft er alleen theorievorming over. En een van de centrale vragen daarbij is : hoe win je een kernoorlog? Dat is een oorlog waar beide partijen kernwapens hebben en willen gebruiken. Dat kan alleen met een first strike: in één klap alle kernwapens van de tegenstander uitschakelen. Nu zal de tegenstander proberen om zijn kernwapens zo op te stellen dat ze niet in één klap kunnen worden uitgeschakeld. Zodat er genoeg wapens overblijven voor een second strike waarmee de first strike vergolden kan worden. Nu zijn kernwapens op onderzeeërs de ideale second-strike wapens. Ze zijn vrijwel onkwetsbaar: de zee is groot en zo’n kernonderzeeër is heel moeilijk te vinden. Nu heeft India een kernonderzeeër, en Pakistan niet. Dat betekent dat het kernwapenevenwicht tussen beide landen doorbroken is.
@3 dat heet volgens mij nuclear threshold state