Alfred Hitchcocks The Birds is een slechte film. De verhaallijn is mager, er zit nagenoeg geen plot in en alle personages zijn flat characters. ‘En toch heeft de film een verpletterende indruk op mij gemaakt’, aldus sociaal wetenschapper Jaap Bos. Hoe kan dat? The Birds is de grootvader van de horrorfilm, maar eng is hij niet. Er zitten vierhonderd special effects in de film, maar vergeleken met nu doen die wat lachwekkend aan. Waar zit de kracht van de film volgens hem dan in?
Het verhaal in The Birds is vrij bondig samen te vatten. Melanie Daniels, een mooie, rijke dame, heeft een oogje op Mitch Brenner, een advocaat. Ze komen elkaar tegen in een vogelspeciaalzaak en Melanie besluit Mitch op te zoeken in het rustige dorpje waar hij elk weekend heengaat. Mitch logeert daar bij zijn moeder en zusje. Al gauw blijkt de liefde tweezijdig. Tijdens Melanies verblijf in het dorpje vindt er een toenemend aantal incidenten plaats waarbij vogels mensen aanvallen, met name kinderen. De vogels worden steeds agressiever en vallen in steeds grotere groepen mensen aan. Aan het einde van de film beheersen de vogels het hele dorp. Mitch, zijn zusje, moeder en Melanie ontvluchten als laatsten de tirannie van de vogels. Gehavend na een lange strijd tegen de beesten, rijden de vier aan het einde van de film het dorp uit.
De film is uit ten treure geanalyseerd, uitgeplozen en geïnterpreteerd. Psychoanalytisch geïnspireerde denkers waren bijvoorbeeld van mening dat de vogels in de film staan voor de agressieve vrouwelijke seksualiteit of dat het draaide om de oedipale relatie tussen Mitch en zijn moeder. Vanuit de sociologie kun je de rol van de familie als functionele eenheid in het sociale systeem als belangrijk element aanwijzen. Of wordt de relatie tussen mens en vogel ter discussie gesteld? Kaart de film de misvatting aan dat vogels gezelschapsdieren zijn die je met een schoon geweten gevangen kan houden?
Begrijpzucht
Dr. Jaap Bos toont met deze voorbeelden van interpretaties iets essentieels van de film aan. The Birds roept ontzettend veel vragen op zonder die te beantwoorden. Waarom doen de hoofdpersonen wat ze doen? Wat heeft de verhouding tussen Mitch en Melanie met de vogels te maken? Waarom gaan de vogels zich zo raar gedragen? Wat is het nut daarvan? Door de vele onbeantwoorde vragen leent de film zich voor allerlei interpretaties. Tegelijkertijd onttrekt zij zich hierdoor aan elk definitief antwoord. Uit een schijnbaar normaal verloop van zaken ontstaat een abnormale situatie waar geen verklaring voor is. Vogels vormen een zwerm en die zwerm vormt een wil, een destructieve wil zelfs. Hoe? Waarom? Mensen willen de wereld rationeel kunnen verklaren en dat lukt bij deze film niet. Dát is waarom de film zo’n verpletterende indruk maakt.
Misschien is het juist dat onverklaarbare dat zo fascinerend is aan zwermen en het emergente gedrag dat zij vertonen. Want eigenlijk klinkt het toch onlogisch dat een groep eigenschappen kan vertonen, die niet te reduceren zijn tot de optelsom van de eenheden waaruit die groep bestaat?
Komende woensdag schept dr. Victor Gijsbers een filosofisch kader en geeft hiermee meer vat op begrippen als ‘emergentie’ en ‘reductie’. De inleiding van dr. Jaap Bos bij The Birds komt zo gauw mogelijk online.
Deze post is geschreven door Rick Berends.
Reacties (19)
Heb alleen de trailer ervan gezien
Het meest angstaanjagende is nog het einde als de protagonisten ’s ochtends, na een nacht van terreur, het huis verlaten. Ik zou zeggen bekijk de film maar dan weet je hoe het afloopt.
Simpel..je ziet het niet maar denkt het.
Master of suspence.
Als een post begint met “Alfred Hitchcocks The Birds is een slechte film” nodigt dat nu niet bepaald uit tot een grondig nadenkend lezen.
The Birds doet gezien special effects (destijds een sensatie) nu letterlijk oubollig* lachwekkend aan. Bij de man in die telefooncel terwijl er tientallen gevulde kippenbouten tegen de ruiten te pletter vliegen haak je af. Hitchcock was inderdaad wel absoluut master of suspense met een Psycho, toch ook nu nog redelijk overeind gebleven. Norman Bates is overigens gebaseerd op seriemoordenaar Ed Gein (jaren ’50 VS). Groef vrouwenlijken op, vilde de huid en liep hierin rond in de kamer van z’n overleden moeder… ook de karakters uit Texas Chainsaw Massacre en Silence of the Lambs zijn op hem gebaseerd.
* Hetzelfde heb ik b.v. ook bij het vierluik van James Dean. Begrijp in het tijdsgewricht de belichaming van de eerste opstandige jeugd wel maar dusdanig overgeacteerd daardoor tenenkrommend slecht, waardoor helaas zelfs 5 minuten aan 1 stuk aangluren pijn gaat doen. Als ik inhoud wil lees ik wel het boekie…
Je moet die film ook op een rotklein tv-tje om 4 uur ’s nachts kijken.
Kijk op “geschiedenis” is een kijk op het heden YP.
True (waar)
Over de achterliggende thematiek van the Birds heb ik verder niets toe te voegen. Nou was ik al totaal niet van dat type/ het genre horror qua film.
Snikfilms waar men op je emotie inbeukt, iemand die in je zij port omdat je weigert te janken u kent dat wel. Romantiek, ook zoiets, zwijmelen…zoete slijmerige romantiek met de opgetrokken kouwe voetjes in je knieholten.
Bah….BAH
Met beslagen bril?
Kan me herinneren dat ik ‘m zag toen ik een jaar of 10 was, op een televisie, in zwart-wit. Waarschijnlijk zelfs in nagesynchroniseerd Duits.
En het maakte een verpletterende indruk.
Niet zo lang geleden opnieuw gezien, in ’technicolor’ (jammer, volgens mij is ie in zwart-wit beter), en ik dacht ‘waar gaat dit nou eigenlijk over’. (Gaat het stuk dus ook over).
Waarschijnlijk te veel verwend met latere cinematografische technieken ontging het me totaal.
‘Psycho’ daarentegen met de meerdere verhaallijnen, al te beginnen met de voelbare spanning als die dame de stad verlaat met het geld van haar baas, Bates’ moederliefde, z’n necrofiele huishouden, het onderzoek, die film kan ik nog wel een paar keer zien.
Maar daar ging dit stukje dan weer niet over.
geloof dat ik ongeveer hetzelfde gezegd heb als Yevgeni – met andere woorden dan. ;-)
Beter me melancholische ikje weer eens op te tuigen en onder te dompelen in Italiaanse/ Franse film jaren 50/60. Antonioni, Visconti, fellini enz.
Alleen nog ff kijke waar je kan downloaden voor weinig..
Van mijn moeder moet ik kijken horror. Maar ik wil helemaal niet kijken naar horror ik wil een lekkere blonde vriendin…
daar ben je voor behandeld *open deur intrapt*
Ja moeder gaan we gezellig zwieren moeder….
http://www.youtube.com/watch?v=tLEt85mOr_g
Zag ze onlangs nog even terug op de vpro..uitzending gemist..oude vermoeide terugblikkende mannen. Daarintegen vond ik de grimeur en camerameneer nog springlevend.
Ik kan wel leven met het stukje en het beeld : een film die nergens over gaat en iedereen dus “ins blaue hinein” kan interpreteren. Maar dat is toch wat je wil : een matige film zien van een meester. Daar MOET iets inzitten en dus praat je erover. kletsen is wat mensen doen en willen. Het is de levensinvulling van 95% van de mensheid : gossip.
En dat doen we nu al bijna 50 jaar.
Want het zal ongetwijfeld naar aanleiding zijn van dit jubileum dat The Birds (van 1963) weer eens van stal wordt gehaald.
En wat betreft de plot? Misschien moet men ook het verhaal van Daphne du Maurier lezen (heb ik nooit gedaan). Dat werpt wellicht een beter licht op de achterliggende gedachten en daarmee wellicht ook op de film. Dat de screenwriter dan de schuld krijgt is acceptabel. Die kent toch niemand.
Ingrid Bergman ging er van door met Roberto Rossillini. Grace Kelly koos voor prins Rainier van Monaco. Dus maakte hij zijn eigen koelblonde filmster-hoer, en liet haar 1. te grazen nemen door een vlok vogels (‘birds’ slang voor ‘wijven’) en 2. verkrachten door Sean Connery. En toen kregen ze ruzie.