Het Sargasso EK Voetbalgevoel 2008: werken aan je innerlijke oranjekant

“Ik voelde gewoon geen vertrouwen van hem; dat hij wilde dat ik deel van deze groep uitmaakte op de manier zoals ik ben: 100 procent Seedorf.”

Aldus onze Clarence Seedorf in een interview voor de Volkskrant waarin hij uitlegt hoe van Basten hem zwaar gepiepeld heeft. Hoe haalde Marco het ook in zijn hoofd om hem over te slaan voor de rol van el duce tijdens de thuiswedstrijd tegen Slovenië. Gott im Himmel! Ik zou ook woest zijn. Woest! Gepasseerd worden door de schlemielen van der Vaart en Sneijder. Maar in plaats van zijn ongenoegen te uiten tegen Nelson Mandela of een ander vertrouwenspersoon in zijn leven of gewoonweg voor de camera’s weigeren de hand van de bondscoach te schudden, praat en zucht hij met tranen in zijn ogen over zijn gevoelens, het creëren van momenten, het kijken in spiegels en de denigrerende toon van Marco. Ik word niet echt warm van dit soort meidengepraat, Clarence. Integendeel, mijn tepels krijgen nu ernstige terugtrek neigingen.

We moeten het dus zonder de natuurlijke aanvoerder van ons elftal gaan doen, deze zomer. Dit verlies dient gecompenseerd te worden door het behandelen van de eerste lading oranjespullen. Zo kwam ik afgelopen zaterdag in de Hema een tweetal attributen tegen die mij zeer de moeite waard lijken: oranje Heidi vlechtjes met een voetballetje en Hollandse linten en een toetertje in de vorm van een Zwitserse hoorn. De eerste testen tonen enthousiaste reacties van intimi en buurtgenoten! Ik denk niet dat ze hoog scoren op duurzame boomvriendelijkheid, hoewel Hema haar best doet om een ecologische marketinggraan mee te pikken. Echter, het Heidi object is voor meerdere doeluiteinden bruikbaar. Maak bijvoorbeeld je partner met semi-lang haar er blij mee, want het houdt zijn of haar kapsel mooi in bedwang tijdens een winderige dag. Of geef nu eindelijk toe aan de behoefte om voor een keer als vrouw rond te lopen, voor de volle honderd procent.

‘Ik voel me zo, mezelf…echt honderd procent Seedorf!’