ACHTERGROND - In een nieuwe serie behandelt Sargasso enkele thema’s die in het regeerakkoord zouden moeten staan. Redacteur Klokwerk kijkt door het raam mee het torentje in waar Rutte en Samsom net zijn toegekomen aan het bespreken van het heetste hangijzer: het ontslagrecht.
Mark: En nu komen we aan het lastigste punt, Diederik.
Diederik: Mm?
Mark: Het ontslagrecht…
Diederik: Ai.
Mark (stroopt zijn mouwen op).
Diederik: Ik vermoed dat je alweer voor de zoveelste keer voorstelt om het ontslagrecht af te zwakken, Mark…
Mark: Mm-mm…
Diederik: Weer een verlaging van de ontslagvergoeding, weer een verzwakking van de rechtspositie van de werknemer…
Mark: Precies wat ik wilde zeggen Didi.
Diederik: Is het voor jullie dan nooit genoeg? Al jaren gaat het stap voor stap achteruit!
Mark: Totdat het ontslagrecht helemaal verdwenen is, is het nooit genoeg, Diederik.
Diederik: Maar je bent ook met stilstand al aan de winnende hand! Er wordt bijna geen vast contract meer uitgeschreven! Over twintig jaar loopt er in heel Nederland toch al bijna geen werknemer meer rond die aanspraak kan maken op een ontslagbescherming of ontslagvergoeding!
Mark: Geef het maar op Diederik.
Diederik: OK.
Mark: Mm?
Diederik: Ik zeg OK, ik geef het op. Als er binnenkort toch geen ontslagbescherming meer bestaat in ons land, dan zetten we er meteen een vette streep doorheen. Hele ontslagbescherming afschaffen zeg ik.
Mark: Wat???
Diederik: Maar onder één voorwaarde.
Mark: En dat is?
Diederik: Simpel. De WW gaat het eerste half jaar naar honderd procent en wordt voor niemand korter dan twee jaar. Bovendien heeft iedereen die zijn baan verliest recht op een maand gratis aanvullend onderwijs.
Mark: Wow wow wow! Jij wilde Sinterklaas gaan spelen?
Diederik: Niet ik, die werkgevers die zo profiteren van het verdwijnen van het ontslagrecht moeten dat dan maar betalen. Die betalen in de ruil voor die streep die we zetten maar een premie die afhangt van het aantal individuen dat per vijf jaar in de onderneming is werkzaam geweest. Zo belast je werknemers die het kortst mensen in dienst hebben het meest zwaar. Da’s eerlijk, nietwaar?
Mark: Heftig…
Diederik: Akkoord of niet?
Mark: Eh…
Diederik: Bedenk wel dat als je het niet doet we nog twintig jaar deze discussie voeren hè. En twintig jaar die vakbonden over de vloer…
Mark: OK, OK…
Diederik: Terwijl zonder ontslagbescherming geen vakbond meer zal overblijven. Waarom dacht je anders dat die lui nog leden kregen?
Mark: OK, OK, ik heb hem.
Diederik: Hahahahahahaha, je trapte erin!
Mark: Wat?
Diederik: Whahahahahaha, je geloofde me echt hè?
Mark: Oh, hahahahahaha, ja!
Diederik: Domoor! Wat zou ik met zoiets tegen al die vakbondslui moeten zeggen? Jullie kunnen naar huis?
Mark: Hahahaha, ja.
Diederik: En wat zou jij tegen de werkgevers moeten zeggen? Jullie hoeven niet meer op me te stemmen, want het doel is bereikt?
Mark: Hahaha, nee, dat gaat niet.
Diederik: En waar zouden wij het de komende jaren nog de actualiteitenprogramma’s mee moeten vullen? Met discussies over de Hedwigepolder soms?
Mark: Hahaha, hou op! Je hebt gelijk. Als we dit soort briljante plannen gaan verzinnen zijn wij zelf binnenkort de werklozen!
Diederik: Precies. En daarom stel ik inzake dit dossier iets anders voor.
Mark: Vertel. En nu serieus he?
Diederik: We verkorten het ontslagrecht zo, dat zowel werknemers als werkgevers net ontevreden zijn…
Mark: Ga door.
Diederik: … en dan laten we de werkgever precies zoals jij in de lente al bedacht had ook nog eens het eerste deel van de WW betalen, zodat de vakbonden extra veel werk hebben om dat los te peuteren.
Mark: Heel goed. Heel goed.
Diederik: Maar daar laten we het niet bij. Om het nog ingewikkelder te maken, gaan we werkgever en werknemer ook nog dwingen om samen een werk-naar-werk plan te produceren voor het ladekastje.
Mark: Hahaha, boef! Maar… daar kan ik dan nog wel overheen! Laten we aan dat werk-naar-werkplan dan ook gelijk allerlei rare kortingen en boetes hangen als een van beide partijen zich daar niet aan houdt.
Diederik: Briljant.
Mark: Zeker. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we de arbeidsmarkt helder, transparant en flexibel gaan maken.
Diederik: Precies, want zodra we dat doen, is er voor vakbondsmensen en juristen niets meer te doen.
Mark: En evenzo voor politici, Didi.
Diederik: En evenzo voor politici, Mark.
Mark: Borreltje?
Diederik: Ja doe maar. We moeten hier immers nog drie dagen blijven zitten voordat we de mensen vertellen dat we na lang onderhandelen dit plan-op-hoofdlijnen hebben vastgesteld.
Mark: Zeker. Als we op dit dossier na vijf minuten naar buiten komen snapt iedereen dat we de zaak belazeren.
Reacties (15)
Waarom is het ontslagrecht het heetste hangijzer? Ik heb een heel erg sterk vermoeden dat de VVD daar alleen maar een issue van gemaakt heeft om het als wisselgeld te kunnen gebruiken op andere punten (waarschijnlijk: HRA).
Een soepeler ontslagrecht is niet van belang voor een regering of voor de kiezers. Alleen maar voor bedrijven. Ik kan me dus niet voorstellen dat dit een heel hoge prioriteit heeft. Bovendien is hiervoor een regering niet nodig omdat ‘de sociale partners’ dit zelf ook kunnen regelen.
@Bismarck: Het zou het moeten zijn want het is een stervende constructie. Verder is er genoeg over geschreven en gesproken om het een heet hangijzer te mogen noemen.
@Kalief: En werkgevers zijn niet belangrijk wil je zeggen?
@Klokwerk: Het electoraat bestaat uit meer werknemers dan werkgevers.
@2, @4: Als het verleden een goede indicatie vormt dan zit de VVD stevig bij de werkgevers in de zak.
In de politiek gaat het niet alleen om kiezers per se, maar ook om infrastructuur, geld, endorsements, etc.
@5: Wat betreft VVD en geld, zie bijvoorbeeld hier of hier.
Toch wel jammer dat de editfunctie weg is…
Is die weg?
Ja. En ik zie nu ook dat je comments van anderen kunt editen. Vreemd.
@1 en werkgevers stemmen niet? Slecht ongeveer 1% van de bedrijven is groot. De rest is middel of klein, en bij deze groep hangt bedrijfsbelang heel nauw samen met ondernemersbelang en dus individueel stemgedrag.
@Su: En die werkgevers hebben weer werknemers in dienst hè?
Heel leuk dat er nu mensen volhouden dat het ontslagrecht niet van belang is in de politiek, maar deze discussie is al jaren trending topic in de politiek en alles behalve afgelopen. Zoals in het blog aangestipt is al tientallen jaren het ontslagrecht zwaar aan het eroderen onder opeenvolgende kabinetten, en wordt het ondermijnd doordat steeds meer mensen een flexibel contract krijgen of gaan werken als zzper. Traditioneel links als de PvdA en de SP steken voor die problemen graag de kop in het zand en willen niets veranderen aan het ontslagrecht, maar daarmee vormen ze een even grote bedreiging voor de rechten van werknemers in de toekomst als de VVD. De discussie over het ontslagrecht wordt vanuit links gekaapt door het belang van de vakbonden, die zijn gebaat bij een ingewikkeld systeem waarbij een grote behoefte is aan juridische begeleiding.
@Klokwerk:
En die werkgevers hebben weer werknemers in dienst hè?
En in deze staan hun belangen lijnrecht tegenover elkaar. En toch zien we telkens weer dat de werkgeversbelang prevaleert boven de werknemersbelang. De reden dat het nu zo voortvarend wordt aangepakt heeft meer te maken met Klein’s shock doctrine dan wat dan ook. Het is crisis, dus de werknemer kan worden gemasseeerd om te geloven dat verandering in zijn voordeel uitpakt. Niets is minder waar. Alle hoegenaamde progressieve voorstellen leveren verslechtering op van de huidige situatie en brengen ons terug naar een arbeidsverhouding waar de werkgever zijn overmacht te gelde kan maken. Begrijp mij niet verkeerd: het kan beter en socialer. Maar dat bereik je niet op deze manier.
Terecht merkt Klokwerk op dat de discussie over het ontslagrecht als jaren trending hopic is in de politiek. Waar hij echter aan voorbijgaat is dat die discussie niets oplost. Het ontslagrecht maakt namelijk deel uit van een regeerakkoord dat geen perspectief biedt, omdat niet strookt met het adagium ‘regeren is vooruitzien’.
Tekortschietend gedachtegoed.
Wat dat vooruitzien betreft doel ik de komende mondiale eenwording, als resultaat van het voortschrijdende proces van mondialisering, dat autonoom is. Voor het goed ‘begeleiden’ van dat ongrijpbare proces zullen de partijgrenzen overschrijdende problemen waarvoor wij gezamenlijk staan, op een dito wijze aangepakt moeten worden. Daarvoor schiet het tweedracht zaaiende parlementaire (wie regeert, dicteert) en monetaire (wie betaalt, bepaalt) gedachtegoed fundamenteel tekort.
Algemeen belang.
Om de daaruit voortvloeiende beleidsimpasse te doorbreken zal de Kamer over dat fundamentele tekort een open discussie moeten voeren. Voor de nieuwe Kamervoorzitter, Anouchka van Miltenburg, ligt hier een uitdagende taak weggelegd. Mocht zij in staat zijn de 150 Kamerleden enthousiast te maken voor die fundamentele discussie, dan is te voorzien dat onze volksvertegenwoordiging op zeker moment in grote meerderheid (mogelijk zonder CDA, SGP en CU) afstand zal nemen van het dictatoriaal getinte parlementaire en monetaire bestel, ten gunste van een zuiver democratisch getint bestel. Een samenwerkingsverband dat niet draait om partijpolitiek en financieel-economisch gewin, maar om het algemeen belang: “Het nalaten van een leefbare wereld aan onze eerste zorg, ons nageslacht”.
Wereldforum.
Redelijkerwijs gesproken zal deze nationale beleidstransformatie zijn uitwerking op het internationale vlak niet missen en zodoende de weg banen voor het realiseren van het ultieme politieke doel: “De effectuering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens”.
Uiteraard zullen de Verenigde Naties daarvoor rigoureus omgebouwd moeten worden van een organisatie van regeringen die primair het nationaal belang voorstaan, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden. Een gezaghebbend wereldforum dat op basis van onze fenomenale know how op elk terrein en de alom onderschreven rechten van de mens, een vruchtbaar en rechtvaardig wereldbeleid weet op te stellen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat en duurzaam aangepakt kunnen worden.
Herziening VN-Handvest.
Voor die broodnodige verbouwing van onze volkerenorganisatie biedt artikel 109 van het VN-Handvest alle mogelijkheid, doordat het spreekt van een algemene conferentie van lidstaten met als doel de herziening van het Handvest. Officieel had die conferentie al in 1955(!) moeten plaatsvinden maar door krachtig verzet daartegen van de kant van de toenmalige Sovjet-Unie, is die destijds uitgesteld ‘tot een daartoe geschikt tijdstip’. Dat tijdstip lijkt mij nu aangebroken, gezien de uitzichtloze situatie waarin de wereld verkeert.
De discussie over het ontslagrecht wordt vanuit links gekaapt door het belang van de vakbonden
En de vakbonden vertegenwoordigen het werknemersbelang. Gek hé? Met een verslechtering van het aarbeidsrecht versterk je uiteindelijk de positie van de vakbonden. Nu is het vooral een leverancier van individuele juridische bijstand, en zelfs dat is van beperkte aard. Waar geschillen niet meer juridisch afgehandeld kunnen worden zal een sterkere bereidheid ontstaan om het met collectieve acties, stakingen zo je wil, te beslechten. Als ik werkgever was, dan zou ik dat eerste prefereren boven het tweede.
Kees wat goed geschreven, respect!
Kees wat goed geschreven, respect!