Het probleem Grillo

ANALYSE - Het mag voor sommige Nederlanders misschien wel een held zijn, maar Beppe Grillo is vooralsnog vooral een dictator gebleken. Gelukkig heeft zijn partij nog mensen van goede wil aangetrokken, die de orders van de gillende Genovees in de wind slaan.

Dit weekeinde werden de voorzitters van Kamer en Senaat gekozen – dit zijn in Italië belangrijke ambten die samen met de president van het Constitutionele Hof en het staatshoofd tot de vier hoge staatsambten worden gerekend. Grillo was van plan de hele boel te blokkeren door alleen op de eigen kandidaten te stemmen, of blanco. Maar de Partito Democratico van Bersani had een verrassing in petto. In plaats van de bekende oude gezichten uit de partijtop kandideerden ze twee zeer gerespecteerde figuren van buiten de politiek: voormalig UNHCR-woordvoerster Laura Boldrini van de kleine linkse partij SEL in de Kamer van Afgevaardigden en voormalig nationaal antimaffiaprocurateur Pietro Grasso (PD) in de Senaat.

Vooral in de Senaat, waar de PD geen meerderheid heeft, zou het er om spannen. Tegenkandidaat van Berlusconi’s PdL was de man die de afgelopen regeerperiode al Senaatsvoorzitter was: Renato Schifani. Als er iemand een exponent van de oude politiek is, dan is het toch wel Schifani, onder andere (in 2003) verantwoordelijk voor een van die typische wetten ‘ad personam’ die Berlusconi moest redden van de magistratuur. De kersverse senatoren zagen zich voor de keus gesteld om te stemmen op de zeer respectabele Grasso of te riskeren dat Schifani weer voorzitter zou worden. Menigeen heeft dan ook op de rechter gestemd, trouw aan de belofte aan de kiezer om de politiek te veranderen.

Grillo – die zich tegenwoordig woordvoerder van M5S laat noemen – heeft al gedreigd de dissidenten uit de partij te zetten; hoewel de stemming geheim was, hebben een aantal senatoren verklaard dat ze voor Grasso hebben gestemd. Op Grillo’s blog gingen de grillini loos met meer dan vijfhonderd reacties per uur. Maar de aanhangers van de komiek bleken het in groten getale oneens met hun leider en de volgende ochtend bleek dat heel veel comments, waaronder de meest populaire die sprak over ‘een schandalig diktat van Grillo die zich almachtig waant’, waren gewist. Voor een op internet groot geworden beweging een enorm affront.

Grillo waant zich inderdaad almachtig. Hij blijft herhalen dat ‘ze’ allemaal naar huis moeten, heel de Senaat en heel de Kamer van Afgevaardigden, maar hij heeft een kwart van de stemmen en geen meerderheid. Grillo voorspelt dat het land binnen zes maanden in elkaar stort en dat ze dan honderd procent van de stemmen binnen gaan halen. Terecht merkte komiek Maurizio Crozza op dat zelfs de Roemeense dictator Nicolae Ceaușescu nooit op zulke percentages rekende.

Ik dacht nog dat ik overdreef met mijn blog over zwemmende mannen, maar inmiddels begint de man me werkelijk zorgen te baren. Zijn onheilsprofetieën boezemen angst in, vooral omdat hij er alles aan lijkt te willen doen om gelijk te krijgen – en dankzij de verkiezingsuitslag en de idiote kieswet heeft hij de macht om alle hervormingen te blokkeren. Zo bezien wordt de ineenstorting van dit land een belofte in plaats van een voorspelling.