Suzanne Kroger van Greenpeace zit momenteel in Indonesië. Ze reist veel in de verschillende bosgebieden en volgt de ontwikkelingen in de Indonesische industrie en politiek. Hier publiceren we een aantal van haar verslagen.
In navolging van Kraft en Unilever, heeft Nestlé na een paar dagen campagne van Greenpeace besloten geen palmolie meer af te nemen van het beruchte bedrijf Sinar Mas. Dit is het grootste palmolie bedrijf van Indonesië en bekend om grootschalige, vaak illegale kap van regenwouden. De productie van palmolie is één van de belangrijkste oorzaken van de razensnelle ontbossing in Indonesië. De stap van Nestlé klinkt misschien heel wat, maar helaas stelt het in praktijk weinig voor. Het overgrote deel van de palmolie neemt Nestlé namelijk af via tussenhandelaren zoals Cargill, die Sinar Mas gewoon in haar klantenkring houdt.
Uit de persberichten op de website’s van Nestlé en Cargill wordt duidelijk dat Cargill geen enkele garantie kan geven over waar de palmolie die zij leveren vandaan komt. Cargill koopt palmolie van een wirwar van Indonesische en Maleisische producenten, waarbij alleen de prijs bepalend lijkt te zijn. Bedrijven die regels aan hun laars lappen, bossen kappen en lokale bevolking van hun land pesten, leveren in ieder geval goedkope palmolie. Cargill en Nestlé stellen geen vragen over de herkomst van de palmolie. Het volledige gebrek aan ketenverantwoordelijkheid is één van de grootste problemen van de palmolie sector.
Maar consumenten lijken het niet meer te pikken. In een paar dagen tijd werden tienduizenden emails gestuurd aan de CEO van Nestle. Ook werd de Facebook pagina van Nestle een platform voor boze ‘fans’ die uitleg eisen. Nu is de vraag wie gaat bewegen. Gooit ’s werelds grootste levensmiddelenconcern haar gewicht in de strijd en eist ze van Cargill dat het bedrijf geen Sinar Mas palmolie meer levert? Of weet Cargill, onder druk van bedrijven als Nestlé, toch Sinar Mas zo ver te krijgen dat ze stoppen met verwoesting van regenwouden?
Reacties (16)
Greenpeace? Door en door geinfiltreerde lobbyistenclub. Of haal ik nou dingen door elkaar?
Geen idee, het is niet heel duidelijk wat je bedoelt.
Goed idee zolang ik maar niet meer betaal.
Wat betaal je nu?
@share Het laatste, je verward Greenpeace met populisties brabbelende commenters op het internet.
Is Greenpeace niet dat populistische lobbyclubje dat meldt wat haar aanhangers wensen te horen?
Hersenloze reaguurders ga toch naar GeenStijl, hier op Sargasso horen jullie niet.
Greenpeace voert campagnes waardoor andere organisaties effectief kunnen lobbyen.
Als je als dichtgetikte reaguurder zonodig ngo’s wilt afzeiken zorg dan tenminste dat je je feiten op orde hebt.
Hee, die kende ik nog niet, effectief lobbyen als synoniem voor populisme
@5 3 fout (grammatica, spelling en interpunctie)
@7 inhoudelijk reageer je nog armer dan ik.
Afgezien van mijn regeltje (waarbij ik inderdaad graag op een zuur teentje mag staan) reageert hier dus geen hond inhoudelijk. Maar dat terzijde :o)
Inhoudelijk dan: blij om te lezen dat Greenpeace zinvolle acties op touw zet met mijn donatie.
Wie is er eigenlijk echt verantwoordelijk voor de ontbossing in Indonesë? Bedrijven als Sinas Mas die de kettingzaag en buldozer ter hand nemen, of de Indonesische Overheid die voor deze ontbossing vergunningen verleent / of net doet alsof haar neus bloedt?
Eindelijk een relevante vraag! Dank Emsuuri.
@11 Het is een interpretatiefout te denken dat vergunningen worden verleend door “de … overheid” (lees Indonesische, of van welk land dan ook in Azie, Afrika of Latijns-Amerika, GIS, etc). In de praktijk gaat het om personen in overheidsdienst, slecht gecontroleerd, met het vermogen om een voor anderen belangrijke stempel te zetten op een papier waarvan ze vaak niet begrijpen wat de mogelijke consecuenties zijn.
Zolang je als onontwikkeld land geen nog geen controle hebt over je interne systemen mag je niet verwachten dat ze 1,2,3 aan westerse-etische(?) normen en waarden voldoen.
Over verantwoordelijkheid:
Voor bedrijven als Sinar Mas is het op dit moment gemakkelijk en goedkoop om continue uit te breiden in nieuwe bosgebieden. Ze kappen (of laten dat doen) de dure boomsoorten uit een nieuwe concessie, en de opbrengst wordt een nieuwe plantage gefinancierd. Investeren in de bestaande plantages, bijvoorbeeld door de productie per hectare te verhogen, wordt niet gedaan. En zo blijft de prijs van palmolie laag…ten koste van de laatste bossen van Indonesië.
De Indonesische overheid, op allerlei niveaus werkt hier aan mee. Vergunningen worden verleend, geld wordt opgestreken, en er is absoluut geen beleid dat het voor bedrijven aantrekkelijker maakt om te investeren in hun bestaande plantages ipv uitbreiden in bosgebieden. Sterker nog, er gaan nu stemmen op om ‘plantages’ als bos te definiëren! Miljoenen hectare bos staan op de schop voor de komende jaren.
Er zijn te veel mensen in verschillende lagen van de overheid (lokaal, district, provincie, jakarta) die op dit moment er een belang bij hebben om de palm olie industrie hun gang te laten gaan. En Sinar Mas is bij uitstek een bedrijf met hele goeie banden met de overheid…
Maar ook de EU helpt een handje mee: uit het net gelekte plan voor duurzame biobrandstoffen blijkt dat de EU wil accepteren dat palmolie uit ontboste gebieden toch het stempel ‘duurzaam’ krijgt. Daarover later meer…
@Suzanne: op het gebied van goed bestuur is er dus duidelijk het nodige mis. Het is denk ik niet onterecht dat Greenpeace bedrijven (bijvoorbeeld Nestlé) aanspreekt op hun maatschappelijk onverantwoord gedrag. Maar is het daarnaast ook niet noodzakelijk aandacht te besteden aan het verbeteren van het bestuur? Voor je het weet heeft men een andere (winstgevende) bestemming gevonden voor het bos dat nu nog voor oliepalm plantages moet wijken.
@emsuuri: Klopt, uiteindelijk ligt de oplossing van het probleem bij de overheid. Helaas hebben bedrijven als Sinar Mas op dit moment te veel grip op de overheid, en speelt corruptie een grote rol. De campagne van Greenpeace richt zich hier in Indonesie niet alleen op de bedrijven, maar vooral ook op de overheid. Het feit dat grote multinationals als Unilever en Kraft hun contracten opzeggen, dwingt ook de overheid tot (re)actie.
Internationale klimaatgelden(REDD) kunnen ook onderdeel van de oplossing zijn: overheden worden betaald voor het behoud van bos. Maar alleen met een goed controle systeem, anders verdwijnt ook dat geld in de zakken van corrupte bestuurders.