Groene investeringen ondanks kredietcrisis

“Groene golf uit Brussel verliest aan kracht door kredietcrisis..” kopte het pampieren FD vorige week. Hiermee doelde men op de stagnerende onderhandelingen over het EU-klimaat pakket. Voorzitter Frankrijk wil graag met één duidelijk Europees geluid aankomen op de internationale klimaattop in Poznan begin december. Maar de voortwoekerende kredietcrisis maakt veel landen huiverig om dure klimaatdoelstellingen te accepteren.

Betekent de kredietcrisis dan het einde van alle verduurzaming en gaan we nu arm en vervuild ten onder? Wellicht toch niet, want afgezien van wishful thinking dat de kredietcrisis tot vergroening van de economie zal leiden gaan concrete (forse) investeringen in nieuw klimaatbeleid gewoon door. Vorige week werd een paar honderd miljoen geïnvesteerd in bescherming van tropische bossen. Een ervan is een direct klimaatproject, de andere zal indirect bijdragen aan het afremmen van ontbossing en dus CO2 uitstoot.

Ondanks de kredietcrisis hebben donoren 100 miljoen dollar gestoken in het Forest Carbon Partnership Facility (FCPF) van de Wereldbank dat ontbossing in ontwikkelingslanden moet tegengaan. Het betreft hier zogenaamde REDD pilotprojecten die van belang zijn voor de ontwikkeling van nieuw klimaatbeleid in een post-Kyoto verdrag. Het animo onder ontwikkelingslanden om mee te doen aan het FCPF was groot. Voor de 20 beschikbare plaatsen melden zich 40 landen aan, het werden er uiteindelijk 30. In de toekomst zal het REDD mechanisme miljarden euro’s aan Westerse klimaatcompensatie naar ontwikkelingslanden doen vloeien die voortaan betaald krijgen om hun bossen te laten staan in plaats van te kappen. Er bestaat een risico dat bij te veel van dergelijke CO2-credits de stimulans voor Westerse bedrijven om te verduurzamen wordt weggenomen. Echter met het voorkomen van ontbossing kan 20% van de mondiale CO2 uitstoot worden vermeden en biodiversiteit blijft behouden (ook op hogere temperaturen).

Terwijl de Wereldbank zich vooral richt op klimaatbeleid gestuurd door marktwerking is er ook een beweging die dit liever geregeld ziet via een (staats)fonds. Brazilië is voorstander van zo’n fonds en mede uit angst voor verlies van soevereiniteit heeft het zelf een Amazone-fonds ingesteld. Noorwegen heeft bijna 1 miljard dolllar toegezegd, te beginnen met 140 miljoen dollar in het komende jaar. Maar nu is ook de Amerikaanse supermarktketen Wal-Mart bereid (miljoenen) te storten in dit fonds. De toezegging van Wal-Mart kwam overigens wel twee dagen nadat ze had aangekondigd 100 miljard dollar te gaan investeren in vestigingen in Brazilië. Of dit afkopen van toekomstige milieuschade is of niet zal later wel duidelijk worden, de kredietcrisis is hier in ieder geval ver te zoeken.