Geen bal op tv | Op zoek naar Mohamed Rasoel

COLUMN - In de vierdelige documentaireserie Zwart Wit blikt journalist Marco de Vries terug op ‘het integratiedebat’. In aflevering 2 gaat hij Op zoek naar Mohamed Rasoel, de mysterieuze schrijver van De Ondergang van Nederland.

Mohamed Rasoel. Wie kent ‘m nog? De Boywonder van de PVV schijnt er een groot fan van te zijn. Een paar jaar geleden heeft hij de staatssecretaris van Onderwijs zelfs nog voorgesteld om Rasoels boek ‘De Ondergang van Nederland, land der naïevve dwazen’ (PDF alert!) gratis op alle scholen te verspreiden. De ganse PVV-fractie stemde voor. De rest van de Kamer tegen.

Mohamed Rasoel en zijn boekje zorgden in de jaren ’90 voor de nodige ophef. Niet dat ik daar destijds ook maar iets van heb meegekregen (ik was bezig mijn schaamharen te tellen, drie in totaal),  maar later, in de nasleep van de moord op Theo van Gogh heb ik mij een heel klein beetje in de affaire verdiept. Ik las een aantal bladzijden uit het boekje, vooral om te kijken of ik er ook de stijl van Gerrit Komrij in herkende, zoals taalwetenschapper Teun van Dijk in volle overtuiging beweerde. Wat ik mij herinner was dat nooit met zekerheid is achterhaald wie er nu schuilging achter Mohamed Rasoel.

In ‘De Ondergang van Nederland’ waarschuwde Rasoel voor de gewelddadige aard van de islam. Ons lieve landje zou onder de voet gelopen worden door agressieve moslims. De demonstraties tegen Salman Rushdie waren een klein voorproefje op wat komen zou. Het bleef niet bij het boekje. Rasoel gaf interviews, waarbij hij zich met een zwartepietenpruik, een Arafatsjaal en een donkere zonnebril onherkenbaar maakte. Er zou een Pakistaanse immigrant uit Edam achter schuilgaan. Met zijn vermomming wilde hij eventuele vergeldingen voorkomen. Inmiddels lijkt het er meer op dat hij niet herkend wilde worden door zijn slachtoffers. Hij had al eens vastgezeten voor de nodige zedendelicten.

Ondanks alle bewijzen die het tegendeel beweerden, bleef Teun van Dijk ervan overtuigd dat Gerrit Komrij het boek had geschreven. Komrij was not amused, noemde Teun van Dijk een nepprofessor en klaagde hem aan. Vandaag de dag lijkt Teun van Dijk nog steeds te denken dat Komrij het boek heeft geschreven. Komrij is zoals bekend inmiddels overleden, maar in het programma Zwart Wit bleef Teun van Dijk hem ervan beschuldigen ‘De Ondergang van Nederland’ te hebben geschreven. Volgens Van Dijk had Komrij vaker racistische en vrouwonvriendelijke dingen geschreven. Dit boek weerspiegelde deze denkbeelden. Eén plus één is twee, de Gelukkig Schizo kon nog zo hard beweren dat hij er niks mee te maken had, Teun van Dijk wist wel beter.

Zwart Wit sprak echter ook met John Jansen van Galen, die Mansoor voor ‘Met het oog op morgen’ interviewde. En ze spraken met de vertaler van ‘De Ondergang van Nederland’, die vertelde dat Mansoor zijn boek in het Engels geschreven. Beiden waren ervan overtuigd dat Mansoor inderdaad de schrijver was. Waarna Zwart Wit probeerde te achterhalen wie die Mansoor nu precies was. In het kort kwam het hier op neer: Mansoor was een Pakistaanse hippie die naar Nederland was gekomen omdat hij thuis werd verketterd. Hier werd hij quasi-bekend als The Son of Tarzan, waarmee hij een geflopt hitje scoorde en bescheiden successen vierde in menig buurthuis. Hij was getraumatiseerd, hoogbegaafd en had last van een knoepert van een minderwaardigheidscomplex. Hij vond blanken superieur. Lokte blonde vrouwen in zijn auto en randde ze aan.

Kortom. Een getraumatiseerde booslim die onze roomblanke dochters aanrandt en daar ook nog eens een goed boek over schrijft: de natte droom van de PVV.