Geen bal op tv | Sterren Zingen Bach

COLUMN - In Mattheus Masterclass, of: Sterren Zingen Bach in de volksmond, zingen bekende Nederlanders die eigenlijk niet kunnen zingen de Mattheus Passion onder leiding van bariton Maarten Koningsberger. Wat is de aantrekkingskracht van dit soort programma’s?

Sinds Emma Coats, voormalig ‘story artist’ bij Pixar, haar ’21 rules of storytelling, according to Pixar’ op het internet gooide, bekijk ik zo ongeveer alles anders. Met name rule #1 heeft mij de ogen geopend: ‘You admire a character for trying more than for their successes.’ Sinds ik die regel ken, begrijp ik veel beter waarom wij met z’n allen zo graag kijken naar programma’s waarin mensen, bij voorkeur bekende, dingen doen die ze niet kunnen.

Momenteel doen zes bekende Nederlanders (Wolter Kroes, Syb van der Ploeg, Hadewych Minis, Porgy Franssen, Jamai Loman en Sabine Uitslag) een poging doen een stukkie Matthäus Passion onder de knie te krijgen, opdat ze op Goede Vrijdag een kerk in extase kunnen brengen, om met Wolter Kroes te spreken. 

Een riskante onderneming. De Matthäus Passion is voor heel veel mensen namelijk heilig. Maar de EO, gewend als ze zijn dat alles wat hen heilig is met de voeten wordt betreden, trekt zich daar niets van aan. Alles om die paar extra zieltjes te winnen. Wat dat betreft heiligt het doel al lang de middelen. Zie ook The Passion, het jaarlijks terugkerende lijdensverhaal-van-Jezus-Christus-in-een-popjasje waarbij vorig jaar Danny de Munk de titelrol vervulde en, als ik het mij goed herinner, ‘Krijg toch allemaal de klere’ zong terwijl hij aan het kruis hing.

Twee jaar geleden was het overigens Syb van De Kast die Jezus speelde. En hem zien we nu dus weer terug in Mattheus Masterclass. Elke deelnemer krijgt een masterclass van bariton Maarten Koningsberger, die, naast zanglessen, ook niet te beroerd blijkt om naar de levensvisie van zijn leerlingen te vissen. Zo weten wij nu dat Hadewych Minis zichzelf gelovig noemt hoewel ze niet letterlijk in God gelooft en dat voor Syb van der Ploeg God en liefde een zijn.

Ik vraag me, als ik dit soort programma’s zie, wel altijd af wat de EO precies probeert te doen, these days. Zijn dit soort programma’s een poging om mij nader tot God te brengen? Hopen ze dat geloofsbekentenissen van doodnormale bekende Nederlanders als Hadewych Minis en Syb van der Ploeg mij zullen doen inzien dat het zo gek nog niet is, dat geloof? Of is het andersom en lardeert de EO haar programma’s enkel met wat snufjes religie omdat ze dat nu eenmaal aan hun stand verplicht zijn? Ik vermoed het eerste. De EO neemt haar taak als evangelist nog steeds bloedserieus.

Naast het bespreken van geloofszaken, lijkt Maarten Koningsberger ook enorm hard z’n best te doen om in het broekje van Hadewych Minis te komen. Het begint met korte doch krachtige aanrakingen, waar zij duidelijk niet ongevoelig voor is. Het volgende moment legt hij haar handen op zijn buik om te voelen hoe hij ademhaalt. En weer een shot later staat meneer ineens achter Hadewych Minis, zijn handen om haar buik heen geslagen, zogenaamd om haar ademhaling te kunnen voelen, maar aan de ontzette ogen van Hadewych Minis af te lezen gebeurt hier veel meer, het homoseksuele voorkomen van meneer de bariton ten spijt.

Er wordt, zo begrijpt u, wat afgeprobeerd in Mattheus Masterclass. Porgy Franssen probeert de spottende ogen van zijn veel muzikalere familie te negeren, Wolter Kroes zoekt een manier om Bach met zijn volkse aard te verenigen, Hadewych Minis probeert Maarten Koningsberger uit haar broekje te houden, Maarten Koningsberger probeert erin te komen en de EO probeert ons gaandeweg tot het Ware Geloof te bekeren. Kortom: bijzonder sympathiek programma. Vanavond aflevering 3. Waarin Maarten Koningsberger Wolter Kroes op een onbewaakt moment naar de ballen grijpt in de hoop dat hij die hoge A nu eindelijk eens haalt.