POTJE OM NIKS
Het was een potje om niks
zal ik later zeggen moeten
terwijl ik verdomme nu
in een bloedvorm steek
en al de hele week elke bal
aan mijn voeten kleeft
Ik zou denken dat het zin heeft
om door te jagen, het bloed
onder zijn nagels vandaan
te halen en hem bij onverhoopt
passeren doormidden te zagen
Maar dat is niet hoe het loopt
ballen die als magneten bij me
wegzweven, je kan niet kijken
naar wat je niet ziet, wie neer
te leggen, een doodschop te geven
Geen scheenbeen kleurt rood, en
ik hoor links- of rechtsomkeert
slechts het net weer ruisen
achter mijn rug. voetbal
met m’n broertje, het gaat
gelukkig om niks
Laurens van Waalwijk
Speciaal voor GeenCommentaar doen dit jaar stadsdichter van Den Haag Harry Zevenbergen, GC-redacteur Laurens en de Leidse performancepoëet Jaap Montagne poëtisch verslag van het EK voetbal. U kunt op de hoogte blijven van nieuwe gedichten via deze RSS-feed, of bookmark deze pagina!
Reacties (1)
een gouden rechter, zeiden ze altijd tegen mij..