GC@Imagine2010: The Night of Terror

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Van 14 tot en met 24 april vindt in de hoofdstad voor alweer de 26e keer het Amsterdam Fantastic Fantastic Film Festival plaats, onder de naam Imagine. Ook dit jaar zijn wij van GC er weer bij.

Vampire Girl na een bloeddouche (Foto: Promostill Imagine)

Het was deze zaterdag een relatief rustige Night of Terror, zo valt te lezen op de Imagine site. Wie voor het eerst op de NOT aanwezig geweest zou zijn zou waarschijnlijk in lachen uitbarsten want er werd weer zo’n acht uur lang ge-hoerd en ge-homo’d, wc-rollen gegooid en gestrooid met meer of minder gevatte opmerkingen en pleidooien aan de acteurs om alsjeblieft gauw een bloederige dood te sterven. Dat lang niet iedereen het idee achter de feestnacht kent, werd in een pauze triomfantelijk verkondigd door Mr. Horror Jan Doense: twee arme zielen hadden hun geld teruggeeist omdat ze door het geschreeuw de films niet konden volgen. Dat geschreeuw maakt het natuurlijk ook lastig om iets zinnigs te zeggen over de vier films die we voorgeschoteld kregen, maar hier toch een poging.

Het feest begon – drie kwartier te laat door overijverige security – met REC [2]. Meestal zijn films met een nummer in de titel een slecht idee, maar dit vervolg op de succesvolle Spaanse zombiefilm [REC] was zeker niet onaardig. De film begint precies waar de vorige eindigde: het spaanse flatgebouw is nog altijd bezeten door zombies. Rec 2 begaat wel de klassieke sequel-fout door alles wat in het eerste deel gebeurde te willen uitleggen, maar de sfeervolle schrikmomenten maakten een hoop goed. Een meisje naast ons hield het ondanks het gejoel van de NOTters maar lastig uit en gilde het steeds uit: een goed teken.

In de eerste pauze kregen de NOTters een zeer prettige verrassing: Dick Maas, die donderdag een Career Achievement Award uitgereikt kreeg, vertoonde de teaser én een exclusief fragment van zijn nieuwe project: SINT. Als we het goed begrepen hebben ondanks al het geschreeuw lijkt het dat we van doen hebben met ouderwets vette B-actiehorror. Maas terug naar z’n roots, dat belooft wat. Sint moet in November uitkomen.

De tweede film The Crazies, zat goed in elkaar maar was verder niets bijzonders. Het is altijd maar de vraag in hoeverre het zinvol is je eigen films jaren later te laten remaken met een veelvoud aan het budget. Een aardige horror-thriller maar veel te slap voor de bloeddorstige NOTters.

Na een geslaagde aflevering van de Scream Queen contest begonnen we om vijf uur ’s ochtends aan La Horde, de Franse banlieue-versie van From Dusk Till Dawn. Wat begint als een zeer harde politiethriller mondde uit in een apocalyptische zombiefilm waarin de boeven en agenten moeten samenwerken om de zombies te overwinnen. Zoals het hoort bij zombiehorror zit er heel wat subtiele en minder subtiele maatschappijkritiek verstopt in de film. De eindscene van deze film maakt de hele rit de moeite waard: de held van de film staat bovenop een auto met een hakmes op honderden klauwende zombies in te hakken. Daar doe je het voor: gejuich en geklap was het resultaat.

Bij de laatste film werd het rustiger in de zaal, niet alleen doordat het alweer zeven uur in de ochtend was, maar ook zeker door de algehele over-de-top vaagheid van de Japanse film Vampire Girl vs. Frankenstein Girl. De vele absurde bloedfonteinen, aan elkaar genaaide lichaamsdelen maar vooral het (al dan niet ironische) ongebreidelde racisme in de film deed veel NOTters een toontje lager zingen. En dat was waarschijnlijk precies wat de meesters van de wansmaak voor ogen hadden.

En zo stonden de bikkelende NOTters (de meesten zaten toch alle vier de films uit) om negen uur ’s ochtends tegen het licht te knipperen en keerden ze vredig huiswaarts terwijl Amsterdam al een uurtje wakker was.

Alle films zijn (nog) te zien op het Imagine Film Festival, dat nog tot 24 april duurt.

Reacties (9)

#1 wout

Horror voor linkse verbeteraars is als kinderporno voor gereformeerden.

’t Zou me niks verbazen als die figuren van Amnesty stieken bruine mensjes zitten te martelen, af en toe.

  • Volgende discussie
#2 wout

wereldverbeteraars is de GS-speak die ik zocht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Mark

Ik heb eigenlijk niks met horror maar die beschrijving van La Horde klinkt toch wel interessant. I love from dusk till dawn, hoewel het dus een zombie film is, misschien juist omdat het twee typen films in 1 is. Zo klinkt La Horde ook.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 wout

en stieken is stiekem.

Ik ben weer lekker bezig.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Mark

Zeg wout, heb je ooit nog je prijs voor beste trol verzilverd?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 wout

@5
Zilver? Pff, dat was een boekenbon. Boeken zijn voor mensen die denken nog niet alles weten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Victor

En ik nog denken dat er hordes mensen aan het reageren waren :) Om toch even half serieus te reageren op wouts zin: het NOT publiek is erg lastig te typeren. Lastig te zien of linkschmensen, hipsters, rechtsen, hardrockers of iets anders de meerderheid uitmaken. Het is een weird zooitje, die horror-fans.

@3: Ja ik denk dat het op zichzelf (los van de NOT) wel een leuke film is. Hij draait geloof ik vanavond nog op het festival.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 dramklukkel

Het Hooligan-achtig roepen is iets van de laatste tien jaar. Daarvoor werd er met name geapplaudiseerd. In de beginperiode was er nog gelegenheid voor gastsprekers zoals Jan ‘Max Rockatansky’ Verheyen (de Vlaamse Jan Doense zeg maar), die een korte introductie gaf over pulpfilms. Nu komen sprekers amper fatsoenlijk aan het woord.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 dramklukkel

De Fransen timmeren trouwens goed aan de weg met hun genrefilms. Haute Tension (High Tension) en A l’Interieur (The Inside) waren er al voortekenen van dat ze geen (snij)blad voor de mond nemen. La horde sloot daar leuk op aan.
Dick Maas zijn teaser vond ik tegenvallen. Nederland schijnt het enige land te zijn dat nog trailers en teasers maakt waaruit de kijker nagenoeg niets te weten komt. Het leeuwedeel ervan bestond bovendien uit tekst in grote letters op het scherm die middels zoom-transitions werden getoond en dat is niet meer van deze tijd.
The crazie’s vond ik juist erg vermakkelijk, temeer daar het theorethisch zou kunnen gebeuren (mwaaah, soort van).
Die Japanse C-film verdient een prijs voor het meest ridicule script en een fiks geldbedrag voor de acteurs die zich nooit meer op straat kunnen vertonen. Daarnaast een prijs voor het publiek dat de film heeft kunnen uitzitten.
Een gezellig avondje uit al met al.

  • Vorige discussie