COLUMN - Om het vakantiegevoel te vergroten, vanaf nu op Sargasso de serie ‘Vakantieverhalen’ met grappige, opmerkelijke of spannende vakantie-anekdotes. Dit is de eerste aflevering. Meedoen? Stuur een mailtje naar [email protected].
Iedere ervaren backpacker heeft het wel eens meegemaakt: je hangt een beetje rond in de lobby van je hostel, als er plotseling een Israëlische bezettingsmacht binnenvalt. Ze zijn meestal met z’n zessen of achten. Twee mannen blijven posten bij de voordeur, terwijl een ander tweetal bij de balie begint te onderhandelen over de kwantumkorting. Twee vrouwen pluggen de gettoblaster in en beginnen met het vertalen van de bordjes in het Ivriet. Er wordt heen en weer geschreeuwd. De blikken staan allemaal op onweer, dus je kijkt wel uit om er wat van te zeggen, maar je weet: dit hostel is niet langer van jou.
In landen als Peru en Thailand zie je daarom regelmatig bordjes ‘Verboden voor Israëli’s’ en de Lonely Planet van Chili heeft Israëlische backpackers zelfs opgenomen als een lokale pest.
Maar daar wil ik het nu niet over hebben.
Er zijn namelijk ook leuke Israëli’s. Daniel ontmoette ik aan de rand van een gletsjer op Vuurland. Hij was met blote handen bezig een sneeuwhelling van een graad of vijfenveertig te beklimmen, omdat hij wilde zien wat daarboven was.
Marylynn, de Amerikaanse met wie ik reisde, en ik besloten maar even te wachten om hem te kunnen opvangen als hij naar beneden donderde. Dat gebeurde niet. Wel zag hij ongeveer halverwege de helling af van zijn onderneming en kwam min of meer naar beneden gehold. Daniel bleek een lefgozer met een goed gevoel voor humor. Het werd laat die avond.
De volgende ochtend stelde Marylynn voor om te gaan snowboarden. Daniel noch ik hadden dat ooit gedaan, maar het leek ons wel wat. Na vijf minuten instructie bovenaan een lokale helling zoefde Marylynn naar beneden, gevolgd door Daniel, die vrijwel meteen ontzettend op zijn plaat ging. Ik bleef overeind, maar schoot niet op.
Ik was ongeveer halverwege, toen Daniel voor de tweede keer voorbijkwam. Hij bleef nu goed overeind en vond dat het tijd werd om een sprong te maken over een bult aan de rand van de piste. Opnieuw ging hij ongenadig op zijn gezicht. Voor ik bij hem was om te kijken of hij iets mankeerde, stond hij alweer en vervolgde zijn weg. Bij de volgende poging vloog hij over de bult alsof hij nooit anders gedaan had, terwijl ik nog altijd aan het krabbelen was. Ik voelde diepe bewondering en besloot dat ik zelf het snowboarden beter kon laten voor wat het was.
Sindsdien denk ik regelmatig aan Daniel. Bijvoorbeeld toen ik als backpacker door Israël reisde en begon te denken: het zijn allemaal onbeschofte anti-nonsemieten. Of toen ik onlangs in de krant zag hoe Israëlische strandgangers zaten te genieten van de slachtpartij in Gaza. Daniel is mijn tegengif dat me behoedt voor de valkuil van de collectieve veroordeling.
Reacties (12)
Als zelfs vakantieverhalen gepolitiseerd en gesemitiseerd worden is er iets goed mis met je vakantie. Misschien zelfs wel met het begrip vakantie in het algemeen.
Toch leuk te weten dat joden blijkbaar de paria’s van de hostels zijn. Ooit, ooit was de wereld anders. Beter. Nu is er haat, Joden en Palestijnen.
Tering wat een wereld.
Ah, het politbureau is het niet me eens…
@2 De minnetjes worden niet door het politbureau gegeven, maar door de bevolking.
Overigens is het omgekeerd. Ik heb niet een vakantieverhaal genomen en dat gepolitiseerd. Ik heb de actuele politiek genomen en daar een vakantieverhaal bij gepakt. Als Afghanistan in het nieuws was geweest had ik daar een anekdote bij gezocht.
@3: Ja hoor, en MH17, dat op weg was naar een vakantiebestemming, was net iets te lastig om over te schrijven met betrekking tot vakanties. Daar kon je zeker geen joden zwart in afschilderen?
@4 Ehhh … het punt van mijn column is dat je je weerzin tegen het gedrag van sommige joden niet mag extrapoleren naar een hekel aan joden in het algemeen.
Of moet ik uit je reactie afleiden dat het volgens jou sowieso niet toegestaan is welke jood dan ook zwart af te schilderen?
…het gedrag van sommige joden niet mag extrapoleren naar een hekel aan joden in het algemeen.
Kan zijn, maar misschien wordt het nuttig eens te beschouwen dat op vakantie gaan naar Israël niet ‘comme il faut’ is. Israël doet er alles aan om jouw politiek correcte vakantiestandpunt om zeep te helpen.
Je kunt vast ook wel een vakantieverhaal verzinnen waar men blij naar Gaza staat te kijken en vervolgens snowboardend blij met jouw gaan staan praten .
Het is allemaal… tsja, zo smerig dubbel.
Dit soort simpele verhaaltjes gaan er bij mij gewoon niet meer in. Het lijkt gvd het jeugdzorg-storyboard wel. Propagandahommels doen hun best. Alleen geloof ik het niet.
OK: -20 van het domme volk, opgejaagd door het politbureau.
Makkelijk gelijk antisemitisme roepen, maar het stuk is niet helemaal bezijden de waarheid. Zelf heb ik het mogen meemaken als kracht in een hostel in Argentinie. Het hostel stond aangeschreven als partyhostel en bovendien Isreali-plek ( Israliers reizen over het algemeen allemaal naar dezelfde plekken en hostels- daar zijn boeken en sites voor, soort van Israelische Lonely planet ).
Er zijn trouwens wel redenen voor waarom het zo’n probleem is:
– vooral jonge mensen
– net na dienstplicht ( krijg je een jaar oid vrij )
De combinatie daarvan leidt vaak tot een verknipte zucht naar drank/drugs en veel feesten. En dus de nodige overlast. De meest lastige en vervelende gasten ( lawaai, niet luisteren etc ) die ik heb gehad overigens lagen daarna (na genoeg drank) nog wel eens jankend over de grond te rollen en heb ook menig verhaal gehoord over het leger daar, vooral met de lui die op de grond in Palestijns gebied waren of bij de checkpoints. Je krijgt de verhalen er bijna niet uit (niet stoer) , maar soms stromen ze even leeg.
De leukste en rustigste lui daarentegen hebben juist bijna altijd dienst gedaan bij de IT-dienst, of op afstand bij controlecentra. Geeft te denken.
Als ik niet werk, maar backpack mijdt ik groepen overigens ook. Er is al een overlastsrisico bij een groep jongeren, maar de Isreali’s spannen wel de kroon hierin. De enige taal die ze soms lijken te verstaan is dreigen ( met politie, met wat dan ook ) en hard schreeuwen.
Ook hier geldt dat je iemand wel uit de oorlog kan halen, maar hoe haal je de oorlog weer uit hen op een normale manier.
De Likoedhaviken hier zouden beter kunnen uitleggen waarom ze hun eigen kinderen moedwillig in deze ellende storten met alle trauma’s van dien. Then again weten ze zelf ondertussen vast ook niet beter meer -zucht- .
Overigens is mijn ‘jood-op-reis’ ervaring met een gozer waar we Colca Canyon in een dag ( 12 uur, 1500km hoogteverschil, 30 graden) hebben gelopen.
Herkenbaar stukje voor mij dus.
@7:
Indrukwekkend! ;-)
@8: Zo rollen wij ^^ ( woeps )
@6 Het gaat niet om de politieke correctheid. Wat anderen ervan denken zal mij worst wezen. Het gaat om het bewaken van je persoonlijke humaniteit: je veroordeelt mensen nooit om wie ze zijn, maar alleen om wat ze doen.
Het gaat om het bewaken van je persoonlijke humaniteit: je veroordeelt mensen nooit om wie ze zijn, maar alleen om wat ze doen.
Zeker. Mooi.
Maar hoe weet jij dat die Daniel, toen hij terug in zijn vaderland, was niet de steen ter hand nam en wat Palestijnse jongetjes de armen en benen brak? Of dat hij als lid van de Mossad jou niet checkte? Misschien was hij als undercover gewoon even aan het chillen.
Als jij je vertrouwen stelt in die aardige mensen die je tijdens het backpacken ontmoet, noem ik je naïef. Dwaas misschien.
Ik blijf bij elk commentaar dat ik hierboven heb gegeven.
Vakantie is voor jezelf, niet om de wereld te beschouwen op basis van korte vakantieliefdes, platonisch dan wel fysiek, of vriendschappen.
Kom op zeg, hoe vaak ben jij op vakantie geweest?
En hoeveel echte vrienden heb je?
Oh, en fuck het politbureau want dat dat het volk is geloof je zelf toch niet hè?