Een digitale muilpeer verkopen

COLUMN - Onze nieuwe blogger Peter Buurman (ook bekend als @Buurtvader) zal voortaan berichten over Twitter en ander nieuws van het interwebs. Vandaag: tweeps die elkaar in de digitale haren vlogen, en wat hun basisschooljuf daar van zou vinden.

Zondag is voor mij een dag van niks. Vaak word ik belachelijk laat wakker, speel ik de hele dag Rollercoaster Tycoon en hoef ik ’s avonds niet eens mijn pyjama aan te trekken omdat ik die heel de dag niet uitgetrokken heb. Op zo’n dag kan een klein verzetje al het hoogtepunt zijn. Afgelopen zondag had ik zo’n hoogtepuntje, een twitfittie tussen Kluun en Robert Engel.

Kluun kent men wel, schrijver van onder andere de verfilmde bestseller Komt een vrouw bij de dokter. Inmiddels verworden tot een publiek figuur, want hij wordt bijvoorbeeld uitgenodigd bij Voetbal International om daar over voetbal te praten. Robert Engel schrijft ook,  voor verscheidene weblogs. Veel mensen kennen hem waarschijnlijk niet. Ik las eerder hoe hij (uiterst subjectief) beschreef hoe zijn vrouw in de maling genomen werd door een aantal onzuivere bankenknapen. Engel blogt, doceert bloggen en tweet een hoop, maar wordt beduidend minder gevolgd. Om een verschil in cijfers aan te geven: Kluun heeft een kleine vijftigduizend volgers. Robert Engel ongeveer één zestigste daarvan, iets meer dan achthonderd.

Zo begon het

De twee hebben een voorgeschiedenis, bleek toen een aantal onbeschofte tweets over het medium vlogen. Engel trapt af met een oude koe uit de sloot. ‘Je taalgebruik is van een grote kwetsendheid, maar wellicht ervaar je dit als een compliment” aldus @kluun in 2006 over ik zei de gek.’ Hij daagt uit, maar heeft niet meteen beet, hij probeert het nog eens met ‘…Maar ik was toch echt niet die vreemdging terwijl mijn vrouw stierf.’ Nu hapt Kluun wel: ‘Wel degene die mijn kinderen kanker toewenste.’ En daarmee kon de fittie beginnen.

Hoewel, de uitgedaagde schrijver hoorde in zijn hoofd ongetwijfeld zijn juf van de basisschool: ‘Als ze je pesten, moet je ze negeren, ze vinden het leuk als je reageert.’ Je voelt dat Kluun liever stopt (‘Ik ben je rioolpraat beu‘), maar in diezelfde tweet krijgt Engel precies wat hij wil. Zijn tegenstander zegt dat hij ook best wil vechten.

Engel verliest echter grip en probeert met ongeveer vijf ‘Kluun-tweets’ per uur de zaak te redden (het gaat nog uren door). Is Kluun verstandig geworden? Heeft hij de woorden van zijn basisschooljuffrouw ter harte genomen en laat hij Engel voor wat hij is? Hoe treffend Engels eigen openingscitaat van Kluun was had hij waarschijnlijk niet eens door. Zijn woorden zijn kwetsend, maar dat ziet hij waarschijnlijk als een compliment.

Digitale voorlichting

Het opstootje illustreert mooi welke gevolgen een medium als Twitter met zich meebrengt. Op straat roep je dat je iemand een muilpeer wilt verkopen en de volgende dag ben je het weer vergeten. Op Twitter zeg je hetzelfde en het wordt door menigeen gelezen. Als je een beetje pech hebt, maken ze er screenshots van, waardoor het verwijderen van de tweets -het terugnemen van je woorden- geen zin meer heeft. Op Twitter kun je direct je gedachten en bezigheden delen en dat is een prachtige vernieuwing. De keerzijde van de medaille is dat reacties in the heat of the moment direct zwart op wit staan en zich sneller verbreiden dan je denkt, dat zijn veranderingen waaraan nog niet iedereen gewend is. Voetballers worden beboet na getweette klachten over scheidsrechters, een meisje uit Haren nodigt per ongeluk heel Nederland uit voor haar verjaardag en een internetruzie loopt uit tot een tienerhuurmoord (vreemd genoeg Facebookmoord genoemd).

Je wordt geleerd hoe je in groep drie of jaren later in de kroeg met dit soort situaties omgaat, maar het is de vraag hoe onze normen en waarden veranderen onder invloed van het internet.