Sargasso volgt de Amerikaanse verkiezingen intensief. Hieronder vindt u de artikelen die over dit onderwerp gaan
SATIRE - Mitt Romney: ‘I’ll tell you what, after a couple of years having people make me sandwiches, it feels good to make them for someone else.’
Het plebs, vrouwen, immigranten, nikkers: allemaal willen ze dingen (zoals een beter leven). Waar moet dat heen met de wereld?
(Update: vergeten link toegevoegd. Niet meer posten voor 9:00 ’s ochtends…)
…Maar dat is wel hun eigen schuld.
ANALYSE - De herverkiezing van Obama was weliswaar wereldnieuws, maar geenszins de historische gebeurtenis die het vier jaar geleden was. Dat blijkt uit een blik op de voorpagina’s van de internationale kranten.
De eerste helft van 2012 heb ik eindeloos naar voorpaginafoto’s van Barack Obama zitten turen. Voor mijn scriptie deed ik onderzoek naar hoe hij afgebeeld was op foto’s op de voorpagina van The New York Times, en of er in de eerste drieënhalf jaar een verhaallijn in te ontdekken was. (Antwoord: ja, maar die was grotendeels georkestreerd door het Witte Huis.)
Je zou denken dat ik voorlopig wel even genoeg heb gehad van Obama. Maar mijn nieuwsgierigheid won het van mijn weerzin jegens alles wat met mijn scriptie te maken heeft. Dus dook ik opnieuw in de archieven van het veel te onbekende Newseum om de voorpagina’s van Amerikaanse en internationale kranten te bekijken.
En wat blijkt (niet geheel onverwacht)? Vier jaar geleden was Obama de Messias die de wereld kwam redden. Nu is hij slechts de herkozen president van de Verenigde Staten.
Links steeds de voorpagina van 7 november 2012, rechts van 5 november 2008.
The New York Times
ACHTERGROND - De verkiezingsuitslag is binnen: Obama blijft president, het Huis van Afgevaardigden blijft in Republikeinse handen en de Senaat houdt zijn Democratische meerderheid. De ruzieachtige patstelling van de afgelopen twee jaar zal dus niet verdwijnen.
Traditioneel krijgt de winnaar van de Amerikaanse presidentsverkiezingen behoorlijk wat ruimte om zijn politieke agenda in de praktijk te brengen. Een verkiezingsoverwinning wordt doorgaans uitgelegd als een ‘mandaat’ om veranderingen door te voeren, óók als de marges klein zijn. Toen Bush junior in 2004 werd herkozen met de kleinste marge sinds 1976 stonden de Amerikaanse mainstream media dan ook klaar om hun steun uit te spreken voor Bush’ conservatieve agenda. De kiezers hadden immers gesproken.
Als een zwarte Democraat wint, liggen de zaken echter net even iets anders. Enkele dagen voorafgaand aan de verkiezingen schreef Politico, dat bekend staat als ‘serious’ en, belangrijker nog, als ‘centrist’ alvast het volgende:
If President Barack Obama wins, he will be the popular choice of Hispanics, African-Americans, single women and highly educated urban whites. That’s what the polling has consistently shown in the final days of the campaign. It looks more likely than not that he will lose independents, and it’s possible he will get a lower percentage of white voters than George W. Bush got of Hispanic voters in 2000.
A broad mandate this is not.
DATA - Voordat de Amerikaanse media met flitsende holografische 3D-animaties u gaan vertellen hoe het electorale landschap er na vannacht uitziet, hier alvast onze bevindingen: Romney’s populariteit is groot op en achter de Rocky Mountains. En verrassende stemmentrekker is Gary Johnson, een libertariër.
Alle ogen waren gericht op Ohio, maar het verschil was een stuk kleiner in Florida. In Ohio lopen Romney en Obama 1,9 procentpunt uit elkaar, in Florida 0,5 (ten gunste van Obama). Die conclusie kunnen we trekken op basis van de tot nu toe getelde stemmen (zeker aan de westkust, Alaska en op Hawaii is nog niet alles geteld).
Opvallend is hoe goed Romney scoorde op en achter de Rocky Mountains: Utah (mormonenland), Wyoming en Idaho stemde massaal voor de Republikein en lieten Obama links liggen.
Wat ik zelf opvallend vond, is de populariteit van Gary Johnson. In vrijwel alle staten haalde hij in ieder geval een procent van de stemmen. In New Mexico maar liefst 3,5 procent van de stemmen. Dat is niet zo verwonderlijk, want de libertariër is daar gouverneur geweest. Uiteindelijk heeft hij meer dan een miljoen stemmen gekregen.
Toch heeft zich nergens het Ralph Nader-effect voorgedaan. Nergens is de zege van Romney of Obama in gevaar geweest doordat Johnson teveel stemmen afsnoepte.
COLUMN - Vier jaar geleden werd Obama’s verkiezing ontvangen als ware de Messias op aarde aangekomen. Nu volgt slechts opluchting en een realistische verwachting van zijn tweede termijn.
Vier jaar geleden liep ik over straat naar een café bij mij in de buurt. Wij gingen daar een stukkie presidentsverkiezingen meepikken. Heel Amsterdam was opgelaten. Er hing iets in de lucht. De eerste zwarte president van Amerika zou worden verkozen. Het voelde alsof het Oud & Nieuw was. De volgende dag, toen ik naar m’n werk fietste, waren er hier en daar nog feestjes gaande in studentenhuizen. Het tijdperk Obama was begonnen. A brand new day. Alles zou anders worden.
Dat kon natuurlijk alleen maar op teleurstellingen uitlopen. Een paar maanden eerder had ik iemand gesproken die graag in complotten denkt. Hij voorspelde dat de verkiezingen of door Hilary Clinton of door Barack Obama zouden worden gewonnen. Degenen die de touwtjes werkelijk in handen hadden zouden de economische crisis uitstellen tot na de presidentsverkiezingen, zodat de mensen zouden zeggen: kijk, dat gebeurt er nu als je een vrouw of en zwarte aan het roer zet.
Dat lukte net niet. Vlak voor de verkiezingen brak de pleuris uit en begonnen de banken om te vallen. Obama, zo herinner ik me, reageerde adequaat. John McCain niet. John McCain wilde de campagne stopzetten om in Washington de bailout te bespreken. Obama wilde juist dat de campagne wel zou doorgaan, zodat de mensen de kans kregen om ook tijdens dit soort moeilijke tijden hun toekomstige president te leren kennen: ‘It is going to be part of the president’s job to deal with more than one thing at once. It’s more important than ever to present ourselves to the American people.’
NIEUWS - Obama. Romney. Obama. Romney. Eén van de twee gaan we de komende vier jaar nog heel veel zien op de Nederlandse buis en in onze kranten. Wij Hollanders hebben nou eenmaal een ontzettend transatlantische blik, ook al doen we het merendeel van onze handel met Europa (en Duitsland in het bijzonder). Er is iets aan die yanks dat ons mateloos fascineert.
Ook Sargasso blijft graag op de hoogte, daarom hier het uitslagenlijstje van de verkiezingen in de VS.
Aantal kiesmannen tussenstand:
Obama/Biden: 303
Romney/Ryan: 206
Laatste update: 08:07 uur.
Nodig om te winnen: 270
Het werkt zo. Elke staat heeft een aantal kiesmannen. Wint een kandidaat de meerderheid van de stemmen in een bepaalde staat, dan gaan alle kiesmannen naar hem. Kijk hier welke staten naar welke kandidaat zijn gegaan.
Popular vote (Kandidaat, percentage, stemmen, kiesmannen) (09:00 uur):
Barack Obama – 49,9% – 55.840.031 – 303
Mitt Romney – 48,7% – 54.490.829 – 206
Gary Johnson – 0,9% – 1.055.932 – 0
Jill Stein – 0,3% – 354.697 – 0
Roseanne Barr – 0,1% – 67.070 – 0
Rocky Anderson – <0,1% – 31.460 – 0
Thomas Hoefling – <0,1% – 18.447 – 0
Tom Hoefling – <0,1% – 18.447 – 0
Afstandsbediening binnen handbereik? Tweede en derde scherm aangezet? Krat bier en bakje chips? Goed, dan gaan we beginnen met de Amerikaanse verkiezingen 2012.
Wil je zelf een beetje met de uitslag spelen? Kijk dan eens bij The Guardian, leuke visualisaties.
Zie 500 Amerikaanse Ferry Mingelens zich in het zweet werken in het CNN Election Center.
Nog even wat andere verhalen teruglezen en terugzien, kijk eens bij Democracy Now, voor een alternatief geluid.
Uw suggesties gaarne in de comments.
Oke, en dan een kwestie om de Open Draad maar even af te trappen. Misschien kun je je tv net zo goed uitzetten, want maakt het iets uit of Romney dan wel Obama wint?
De afgelopen vier jaar is er weinig te zien geweest van Hope and Change. Het land is net zo verdeeld als twaalf jaar geleden, misschien nog wel meer. Money talks. Gitmo is nog steeds open. De oorlogen in Irak en Afghanistan worden dan afgebouwd, maar stille oorlogen in Pakistan, Somalie en Yemen zijn daarvoor in de plaats gekomen. De erosie van de middenklasse zet onverminderd door.
Romney of Obama, ander sausje, zelfde smaak lijkt me.
ANALYSE - Medewerkers van Nederlandse multinationals dragen miljoenen bij aan de Amerikaanse verkiezingscampagnes. Onduidelijk is of dat uit eigen politieke interesse van die werknemers gebeurt, of dat die donaties vanuit het bedrijf worden gestuurd.
Aegon, Ahold, Reed Elsevier, ING, Heineken, Shell. Deze en andere Nederlandse multinationals duiken veelvuldig op in de lange lijst met gedoneerde geldsommen aan de Amerikaanse verkiezingscampagnes. The Sunlight Foundation en OpenSecrets.org houden deze donaties minutieus bij. De bijdragen tot het tweede kwartaal van dit jaar zijn openbaar. Wat hebben wij in die enorme hoeveelheid data gevonden?
Transparantie
Volgens een besluit van het Congres in de Verenigde Staten moet van elke donatie van meer dan 200 dollar aan een politieke campagne inzichtelijk zijn wie dat bedrag gaf en aan welke kandidaat. Ook moet te zien zijn voor welk bedrijf hij of zij werkt, wat zijn functie daar is en welk bedrag er is gedoneerd. Zo is te zien wie er denkt belang te hebben bij het financieel steunen van een kandidaat voor een regeringspost, of dat nu een gouverneur of de president is.
De Sunlight Foundation houdt al deze donaties bij. ‘Patronen in donaties kunnen belangrijke informatie bevatten voor stemmers, onderzoekers en anderen. En in sommige gevallen kan een cluster van donaties binnen één bedrijf erop duiden dat er een ‘gebundelde’ contributie komt uit die organisatie,’ schrijft het instituut.
INTERVIEW - Ohio, de staat waar morgen alle ogen op gericht zijn. Het draait er om alleenstaande vrouwen onder veertig en jongeren, volgens Jerry Austin, politiek consultant. Gastredacteur Maurits Denekamp sprak met hem.
Jerry Austin heeft gewerkt aan meerdere presidentiële campagnes, onder ander die van Jimmy Carter. Gevestigd in Ohio staat hij midden in de politiek van de swing state. Gevraagd naar de rol van de staat in de Amerikaanse verkiezingen zegt Austin het volgende: ‘If next Tuesday I was on Mars, and I would call you up and had one question to ask it would be: Who won Ohio?’ Ohio is volgens Austin een microversie van de Verenigde Staten.
Austin is ervan overtuigd dat twee groepen kiezers bepalend zijn voor de uitslag: vrouwen en jongeren. Als eerste de vrouwen. In de ogen van Austin zijn alleenstaande vrouwen onder de veertig de kiezers die de doorslag geven. Dit zijn vrouwen die toebehoren tot zowel de werkende- als de middenklasse. Waar het gaat om de economie zijn ze meer conservatief dan progressief, ze zijn het eens met de financiële overtuigingen van de Republikeinse Partij. Echter wegen sociale onderwerpen zwaarder. Ze willen niet dat de overheid het recht heeft om een vrouw op te leggen wat zij wel en niet met haar lichaam mag doen, daarmee doelend op het conservatief Republikeinse standpunt om abortus te verbieden. Daarom stemmen deze vrouwen Democraten.
NIEUWS - In de laatste momenten voorafgaand aan verkiezingsdag proberen de Republikeinen nog even wat ongewenste kiezers uit te schakelen.
In de VS is het al jaren zo dat de presidentskandidaat die de achttien kiesmannen van de staat Ohio achter zich krijgt, de verkiezingen wint. Republikeinen zijn dan ook bereid heel ver te gaan om deze staat te winnen. Wat hierbij helpt is dat Ohio een Republikeins bestuur heeft dat de landelijke (presidents)verkiezingen overziet en regelt.
Het begon ermee dat de Republikeinse Secretary of State John Husted besloot het zogenaamde early voting grotendeels af te schaffen, behalve voor militairen en hun gezinnen. Early voting, wat inhoudt dat de stemlokalen al enkele dagen voorafgaand aan de officiële verkiezingsdatum open gaan, zou immers onvermijdelijk tot een grotere opkomst leiden. En grote opkomsten zijn doorgaans slecht nieuws voor Republikeinen (Obama won in 2008 immers vooral dankzij een golf van enthousiasme onder mensen die nog niet eerder hadden gestemd). Na een lang juridisch gevecht, tot aan het Supreme Court aan toe, moest Husted uiteindelijk inbinden.
Vervolgens werd geprobeerd om stemlokalen in overwegend Republikeinse gebieden aanzienlijk ruimere openingstijden te geven dan stemlokalen in regio’s waar overwegend Democratisch werd gestemd. Maar ook daar staken rechters een stokje voor.
De lange, verwarrende juridische strijd heeft er desondanks toe geleid dat kiezers die in eerste instantie werden verhinderd om deel te nemen aan Ohio’s early voting-proces, niet zomaar op verkiezingsdag hun stem kunnen uitbrengen. Stemmers die eerder tevergeefs een early voting ballot aanvroegen, moeten het op 6 november in het stemhokje namelijk doen met een zogenaamd provisional ballot, dit om te voorkomen dat er dubbele stemmen worden uitgebracht.