COLUMN - gastbijdrage van Joyce Hes
Dialoog tussen Mark Rutte en zijn huisarts:
Mark: ‘Kijk, dit bezoekje moet volstrekt vertrouwelijk blijven, dat in de eerste plaats!
Ik zit hier eigenlijk alleen maar omdat Sigrid dat als voorwaarde stelde en wil dat ik een CGA laat maken.
Dat schijnt een afkorting te zijn van iets wat ik even vergeten ben’.
Huisarts: ‘Comprehensive geriatic assesment’.
Mark: ‘O, ja zoiets… Een onderzoek in elk geval naar mijn hersens. Sigrid is bang dat ik lijd aan een vroege alzheimer, maar dat is onzin hoor. Zit niet in de familie en trouwens ik heb helemaal geen geheugenproblemen, eerlijk waar.
Wat mij opbreekt, is, dat er iedere keer een verkeerd beeld ontstaat naar aanleiding van iets wat ik gezegd heb. En het is ook erg vervelend dat het er zich telkens zo op gaat concentreren. Nu weer die Omtzigtaffaire. Ik bedoelde daar helemaal niets mee.
Wordt gewoon verkeerd uitgelegd’.
Huisarts: ‘Even ter correctie: Een CGA is een multidisciplinair onderzoek naar zowel lichamelijke als geestelijke functies.
En in dat verband: Hebt u wel vaker de indruk dat men een verkeerd beeld van u heeft, dat u gaat achtervolgen?’
Mark: ‘Nou ik herinner me wel, ziet u met mijn geheugen is niks mis hoor, een gevalletje uit 2009. Ik had iets over Holocaustontkenning gezegd in het kader van vrijheid van meningsuiting. Totaal verkeerd begrepen!!
En nu weer die Jesse Klaver, die notabene dolgraag met mij wil regeren en dan houdt hij me voor dat ik herhaaldelijk last van mijn geheugen had en heb: bonnetjesaffaire, toeslagenaffaire en nog zowat, ben ik vergeten’.
Huisarts: ‘En dat was volgens u niet zo?’
Mark: ‘Nee natuurlijk niet. Een mens kan fouten maken, maar als ik dan zogenaamd iets verkeerd doe of me even iets niet herinner wordt het me meteen enorm aangerekend. Niet normaal, joh!’
Huisarts: ‘Had u dat vroeger als kind ook wel eens dat u dacht dat de wereld u niet begreep?’
Mark: ‘Dat weet ik echt niet meer hoor. Mijn moeder vond wel dat ik een selectief geheugen had en me alleen herinnerde wat ik me wou herinneren. Nou dat doet ieder mens toch? Nog sterker misschien heb ik het daarom wel zo ver geschopt.
Als je je constant herinnert wat je fout hebt gedaan dan word je depressief. Daar heb ik nooit last van gehad. Ik ben een optimist pur sang! Zie altijd overal mogelijkheden en uitwegen. Prima toch? Ik heb niet voor niets 34 zetels gescoord in mijn eentje want mijn partij was behoorlijk afwezig bij de verkiezingen’.
Huisarts: ‘Hebt u wel eens een onderzoek gezien waarin er een relatie wordt gelegd tussen succes en psychische afwijkingen?’
Mark: ‘Nee, natuurlijk niet, daar ga ik me niet in verdiepen. Ik ben niet zo’n socioloog moet u weten. Zeg dit gesprek is toch echt vertrouwelijk hè?
Ik zag namelijk iemand in de wachtkamer die opvallende gelijkenissen vertoont met die Rutger van PowNed. Dat kan ik me niet permitteren hoor’.
Huisarts: ‘Beroepsgeheim. Gegarandeerd. We hadden laatst problemen met het elektronisch patiëntendossier, maar ik maak gewoon aantekeningen van dit gesprek in mijn blocnote, een gespreksverslag dus. Kan ik u dadelijk meegeven in een gesloten enveloppe’.
Mark:’ Prima, kan ik dan aan Sigrid geven. Kan geen fotograaf bij. Maar dokter, zo’n CGA is toch helemaal niet nodig? Mijn fysieke conditie is top, ik slaap goed, ik fiets naar mijn werk’.
Huisarts: ‘Eten?’
Mark: ‘Nou ja, ik kook nooit en haal altijd wat af maar vaak salades hoor, super gezond’.
Huisarts: ‘Wat voor salades? Kunt u een voorbeeld noemen?’
Mark: ‘Gewoon, salades….. iets met sla’.
Huisarts: ‘Is dit nu een gevalletje van een selectief geheugen meneer Rutte?’.
Mark: ‘Kijk dat bedoel ik! Ik zeg niks bijzonders en het beeld ontstaat dat ik ongezond leef’.
Huisarts: ‘Het spijt me voor u maar ik vind toch echt dat een CGA passend zou zijn en ik zal dat in mijn gespreksverslag toelichten. Een vroege Alzheimer gaat nogal eens gepaard met ontkenning en vormen van paranoia en dat moeten we echt even laten uitzoeken.
Ik maak mijn verslag vanavond af en dan krijgt u het meteen toegestuurd met de post, aangetekend’.
Mark verlaat het vertrek hoofdschuddend en in zichzelf pratend: Die vrouw begrijpt niets van politiek!
Deze column verscheen eerder op het blog van Joyce Hes.