Met dank aan GeenStijl wordt 2011 de zomer van Hans van Duijn. Wie is Hans van Duijn? Die vraag fascineerde me. De man noemt zichzelf ‘Twitterextremist’ en is boos. Zoals het een ware patriot betaamt, heeft hij inmiddels de hoop uitgesproken dat Tofik Dibi met zijn ‘linkse vriendjes’ wordt afgeknald. Wat beweegt zo’n figuur om zoiets op te schrijven? En waar eindigt zijn haatretoriek en ontstaat een blinde woede, met gevaarlijke gevolgen van dien?
Tot en met 15 augustus zal ik hier elke dag een (fictief) relaas tikken over het leven van Hans van Duijn. Vandaag deel 1.
Ontmoet Hans van Duijn, parttime datatypist bij een postsorteerbedrijf in Zuid-Holland. Hans begon ooit aan een academische studie, maar werd door zijn studiegenoten helaas buitenspel gezet als de freak, de outcast, de hulpeloze dwaler. Hoe hard Hans zijn best ook deed in de collegebanken, de studenten snapten zijn zenuwachtig lachje, bril met lichtblauwe glazen en vlassig baardje al niet, laat staan zijn uitspraken die grensden aan het psychotische.
Wanneer Hans niet werkt, mag hij graag achter zijn laptop zoeken op Marktplaats naar auto-onderdelen, materiaal voor hengelsport of een polyester zeil voor nautische doeleinden. Al vijf keer deed hij een bod op een unit van vijf katrollen. Waar hij ze voor nodig zou hebben, wist hij nog niet. Het ging erom dat het een voordeeltje was. Zijn vader joeg ook op voordelen. De beste man was al in 2003 overleden. Hij runde een speciaalzaak voor de sportvisserij. Op jonge leeftijd mocht Hans in de winkel helpen. Gefascineerd was hij vooral door vishaken. Scherpe haken door een vissenlip steken, daar ging een bijna erotiserende werking van uit.
Uiteraard mag Hans ook graag twitteren. Over alles wat fout is, wat niet deugt. Linkse politici bijvoorbeeld. Verraders. Toen zijn vader in 1999 slachtoffer was geworden van een geweldsincident waarbij de daders overwegend Marokkaans waren, ging er bij Van Duijn Sr. een knop om. Jarenlang had Hans’ vader op de PvdA gestemd – ondanks dat de meeste middenstanders in het winkelcentrum vooral op de VVD stemden – maar nu had een kentering plaatsgevonden. Hij voelde zich beschadigd door de gevolgen van de arbeidsimmigratie. Dit waren immers luie zonen; bandieten met het woestijnzand tussen de tanden. En de linkse kerk had ze al die tijd warm onthaald en gepamperd. Vanaf dat moment zag Hans zijn vader veranderen in een strijdbaar figuur die zich steeds verder verzette tegen alle uitwassen van ‘links’.
Hans kon niet veel anders dan er in mee gaan.
Op de zolderkamer in de woning van zijn moeder stijgt de temperatuur. De houten lambrisering trekt bijna krom. De lamellen dansen in de lauwe wind. Hans hoort zijn moeder stofzuigen op de trap. In het licht van een tl-balk tikt hij een ‘rant’ van een paar woorden op Twitter tegen GroenLinks-politicus Tofik Dibi. Daarna voelt hij een mengeling van trots en baldadigheid door zijn lichaam golven. Hij staat op, laat Twitter open staan en gaat naar de Vomar om de hoek voor een ons gebraden gehakt, vijf kadetten en een pak Marsen. Moeder Joke Van Duijn-Van Loenen ziet met lede ogen aan haar zoon er steeds ongezonder uit begint te zien.
‘Goed dat je een baantje hebt, maar wanneer pak je je studie weer op?’ vroeg ze vorige week nog. Hans bromde iets over universiteiten als rooie geldkloppers en ‘Castro-bestuur’ en ‘Maoïstische trekjes’ van zijn studiegenoten.
Morgen deel 2 van De zomer van Hans van Duijn.
Reacties (29)
-1, gaat nergens over.
Gelukkig jouw reactie wel! Dank. +1
En hiervoor gaat het CBP voortaan dus boetes uitdelen. En terecht.
Oei, als dat al gebeurt bij fictie / pastiche, aiai @3. Mogen realistische cartoons dan wel?
We worden dus nog 14 keer vergast met dit soort onzinstukjes? Hou je toch gewoon bij je boekjes, Van Aalten, dat is al meer dan genoeg.
Dit was toch duidelijk dat verhaal over dat groepje woorden dat helemaal niet bij elkaar wilde staan en die zijn toen bij elkaar gezet.
Ondanks alle reacties kon ik er toch hartelijk om lachen.
Leuk. Kan niet wachten op het vervolg!
Veel te veel eer voor zo’n onbeduidend gekkie. De man(?) heeft as we speak 111 tweets op zijn naam en kan bogen op 47 volgers.
Hans van Duijn is nu nog wat eendimensionaal vormgegeven en er wordt wel heel snel door het verhaal heen gehold. Zou knap zijn als je ons uiteindelijk zo ‘mee kunt nemen’ dat we begrip krijgen voor Hans, dat is nu nog niet het geval.
Fascinerend! Arme Hans :)
Linkse hetze! Sgande! Geert doe er wat aan! Knieschoten!
@10 +1
Heerlijk dit. Kan niet wachten op deel 2!!!
Hans van duijn is niet leuk. En dit ook niet. Elitair gedoe is alleen leuk als het grappig is. Dit is een slap aftreksel van het Pauperlied (http://forum.fok.nl/topic/814866).
Dit zou beter aanslaan in stripvorm.
Ik vind dit onnodig. Waarom zou je willen inzoomen op één irrelevante idioot? Denk je nou echt dat je hiermee een punt maakt? Dit soort dingen moet je aan GS overlaten, of echt heel grappig zijn.
Ha, ik vroeg me af wat ik er mee moest maar nu ik de reacties lees begin ik het te begrijpen. Zet ‘m op van Aalten!
(pastiche? in de zin van samenstel van andere werken dan toch. Indien niet, wie wordt hier anders geïmiteerd. In eerste geval: ref naar oorspronkelijke meesterwerkjes op twitter wellicht?)
@3: Als ik me niet vergis was dat voor beelden van wetsovertreders op internet zetten. Gezien de directe bedreiging die dat vormt voor GS, moet ik zeggen dat ze daar nog slap reageren.
Mooi stukje. Knap van de redactie ook dat ze in zeer korte tijd zoveel van deze man te weten gekomen zijn. Hulde!
@16 de naakte waarheid in stripvorm /seth
Grappig stukje – maar VEEL te veel eer voor deze idioot.
Die foto past er toch helemaal niet bij.
Komt die passage over dat eindeloze getrek onder trap nog of mogen we dat niet weten?
Allejezus wat een flauwekul,
waar dient dit toe?
Ga in een willekeurige kroeg zitten na een paar bier teveel en je hoort werkelijke mensen en hun frustraties.
Moet ik nu vage fantasieën en frustraties van Thomas aanhoren.
Ga godverdomme de straat op, de kroeg in, en tik eens iets actueels en reëels,
een stuk boeiender, zoek het werkelijke debat op, verschuil je niet achter je toetsenbord en je rijke fantasie.
Dat soort geschrijf lezen we al teveel en te lang, zinloos polariseren, iets waar we nu juist GEEN behoefte aan hebben als maatschappij in beroering.
En te bedenken dat dit wordt betaald van onze belastingcenten…
Ontmoet Thomas van Aalten, parttime zelfverklaard “literarist”, fulltime WWIK-trekker. Thomas begon nooit aan een academische studie, maar deed wel net alsof, door dichtbij de VU in een studentenflat te gaan wonen. Ook daar werd hij door zijn studiegenoten helaas buitenspel gezet als de freak, de outcast, de hulpeloze dwaler. Hoe hard Thomas zijn best ook deed intellectueel over te komen, de echte kunststudenten snapten zijn zenuwachtig lachje, bril met donkere glazen en vlassig baardje al niet, laat staan zijn schrijfsels die grensden aan het psychotische.
Wanneer Thomas niet werkt, mag hij graag achter zijn laptop zoeken op Google naar zijn eigen naam. Al vijf keer probeerde hij zijn Wikipedia artikel bij te stellen. Waar hij zoveel zelfbevlekking voor nodig zou hebben, wist hij nog niet. Het ging erom dat het een voordeeltje leek. Zijn “kunstenaarsvrinden” joegen ook op voordelen. De beste mensen waren al in 2003 passee. Ze runden een atelier voor de kunstkopers-zonder-smaak. Op jonge leeftijd mocht Thomas ook doen alsof hij een kunstenaar was. Gefascineerd was hij vooral door namedropping. Je beter voordoen dan dat je bent, daar ging een bijna erotiserende werking van uit.
Uiteraard mag Thomas ook graag “multi-mediaal experimenteren”. Over alles wat fout is, wat niet deugt. Rechtse domooren bijvoorbeeld. Verraders. Toen zijn kunstenaarsvrinden in 1999 slachtoffer waren geworden van een bezuinigingsronde waarbij de daders overwegend rechts waren, gingen er bij zijn kunstenaarsvrinden een knop om. Jarenlang hadden Thomas’ vrinden in Nederland uitkering getrokken – ondanks dat de meeste echt goede kunstenaars zich zonder uitkering konden bedruipen – maar nu had een kentering plaatsgevonden. Zij voelden zich beschadigd door de gevolgen van de bezuinigingen. Dit waren immers werkende mensen; proleten met geen gevoel voor “echte kunst”. En de rechtse kerk had deze werkende mensen al die tijd warm onthaald en gepamperd. Vanaf dat moment zag Thomas zijn vrinden veranderen in strijdbare figuren die zich steeds verder verzetten tegen alle uitwassen van ‘rechts’.
Thomas kon niet veel anders dan er in mee gaan.
Op de zolderkamer in de woning van zijn moeder stijgt de temperatuur. De houten lambrisering trekt bijna krom. De lamellen dansen in de lauwe wind. Thomas hoort zijn moeder stofzuigen op de trap. In het licht van een tl-balk tikt hij een ‘literair werk’ van een paar pagina’s op zijn blog tegen ExtreemRechts-politicus Wilders. Daarna voelt hij een mengeling van trots en baldadigheid door zijn lichaam golven. Hij staat op, laat Word open staan en gaat naar de biologische winkel om de hoek voor een ons tofu, vijf mueslibollen en een pak halal-Haribo. Moeder van Aalten ziet met lede ogen aan haar zoon er steeds ongezonder uit begint te zien.
‘Leuk dat je in een bandje speelt, maar wanneer ga je nou eens echt studeren?’ vroeg ze vorige week nog. Thomas bromde iets over regenten als fascistische geldwolven en ‘Hitler-bestuur’ en ‘racistische trekjes’ van zijn uitkeringsbetaalders en “professoren-baantjes-verstrekkers” en dreigde ermee dan maar naar Berlijn te verhuizen. Wel met behoud van uitkering natuurlijk.
Volgende keer toch maar niet meer van dit soort ongein?
Gaat werkelijk nergens over. Ga een baan zoeken ofzo ipv sprookjes en waanbeelden uit je duim te zuigen.
banen zijn voor rechtse loonslaven