Rabbi Yisroel ben Eliezer, beter bekend als de Baal Shem Tov, was gewend om, steeds wanneer er een calamiteit dreigde voor zijn volk, naar een geheime plaats in het bos te gaan. Daar stak hij vuur aan, en hij richtte een bepaald gebed naar de Maker van het Universum. Dan werd de catastrofe afgewend.
Maar toen hij er niet meer was, en weer een ongeluk zijn volk bedreigde, ging een van zijn leerlingen naar dezelfde plek in het bos, en zei: “Maker van het Universum, ik weet niet hoe ik het vuur moet ontsteken. Maar ik kan nog wel de weg vinden, en het gebed zeggen. En dat zal genoeg moeten zijn.”
En dat was het. De ramp werd afgewend.
Maar toen nogmaals ongeluk de mensen dreigde te overspoelen, ging er een andere leerling naar de plek in het bos. En hij zei: “Maker van het Universum, ik weet niet hoe ik het vuur moet aanmaken. En ik kan me het gebed niet herinneren. Maar ik kan wel de geheime plek vinden. Dat moet voldoende zijn!”
En weer was het genoeg, en werd de ramp verijdeld.
Vele jaren later, toen er weer een ramp dreigde, zat een andere leerling treurig in zijn stoel, en hij zei: “Maker van het Universum, ik heb geen idee hoe ik het licht moet ontsteken. Ik ken het gebed niet. Ik kan me niet eens de geheime plek herinneren. Alles wat ik kan doen is het verhaal vertellen. En moge dat genoeg zijn.”
En het was genoeg. De ramp trof het volk niet.
[uit: Martin Buber, Chassidische vertellingen (1949)]
Reacties (11)
Er is iets weggevallen aan het begin van het verhaal: http://mainzerbeobachter.wordpress.com/2011/10/14/de-plek-en-het-verhaal/
Gefixed, dank!
Ik snap ‘m niet… Is het punt dat je met ouwehoeren evenveel bereikt als met daadwerkelijk iets doen ?
Misschien dat de kern van invloed op de (vermeende) toekomst de gedachte is.
De boodschap is duidelijk:
“De maker van het universum” bestaat waarschijnlijk niet; in ieder geval kan geen mens onafwendbare rampen aan zien komen en die voorkomen door even contact op te nemen met de almachtige.
Er zullen echter helaas altijd figuren bestaan die, hoewel ze niet eens een zelfverzonnen gebed of plek kunnen onthouden, er in slagen hele volksstammen wijs maken dat achter ze aanlopen het verstandigste is wat ze kunnen doen. Meestal gebeurt dit, ook nu nog, door mensen bang te maken.
Daadwerkelijk iets doen,.hoe simpel, klein en symbolisch ook; is beter dan niets doen en klagen. de wens, de intentie,de gedachten,hebben krachten. Positieve omgang, met overmacht; en daarin de erkenning; we te nietig zijn; het overlaten,aan,het geheel.
Kan geen kwaad; En in dezelfde tijd iemand dat zou doen,zoals in het verhaaltje; of van mijn part een kaarsje opsteekt; haalt die iig geen rottigheid uit/misdaad,richtschade aan,in dezelfde tijd.
Het mooie van dit verhaaltje is;dat ieder mens het mag interpreteren, zoals hem/haar past/goeddunkt.Lees nergens iets over achterna lopen/volgen,wel over dromen en wensen.de waarde van vertellingen, verhalen,overleveringen,legendes, en gedachten an sich. En daar naar luisteren/trachten te begrijpen;wat er achter zit,zonder ooordeel, is best een goede oefening;Net als rituelen, hen nut structuur en dicipline, kunnen hebben; ook in wilskracht oefenen, en wensen en dromen realiseren, verhalen delen; zin en betekenis geven; Ergens bij stilstaan, zonder, daar een korte termijn beloning/bevrediging,het resultaat is.
Leren omgaan met al hetgeen niet S.pecifiek, M. eetbaar, A.ccceptabel, R.ealistisch, T oetsbaar is.
En, toch naast allen cijfers, getallen, statestieken, rsultaten,en wetenschap,gewoon bestaat,onder ons.
Wie niet op weg gaat zal nooit ergens komen…en Hoe, zijn velen vormen voor.
OOk welke, geen kwaad,schade,geweld,uitbuiting en onrecht aanrichten;En dat is , tegenwoordig al heel wat waard.
Er is, zo leert ons de geschiedenis, heel wat “rottigheid” uitgehaald door mensen die geloofden dat een uitverkoren leider op bovennatuurlijke wijze imaginaire rampen kon afwenden. Hoe goed de intenties ook mogen zijn, georganiseerde religie is verantwoordelijk voor een groot deel van alle rottigheid. Allemaal ooit begonnen met een geheime plek, een gebed en een kaarsje.
De boodschap is duidelijk en optimistisch: de mens krijgt steeds meer vrije tijd en het loopt altijd goed af.
Kom kom niet zo negatief er is niets mis met een goed verhaal.
Als het bij een verhaal blijft tenminste.
Misschien lees ik erover heen, maar zie nergens dat, dit verhaaltje een (georganiseerde)religie/uitverkoren leider/opgelegde overtuiging vertegenwoordigd.
Meer,een verhaaltje, over hoe een mens, omgaat met zaken,die hem/har treffen;en dat staat, hem/haar binnen de wetten vrij.
Vind ook in de bijbel, welke ik net als anderen sagen, mythe,legendes,en cetera,als verhaal zie,in de tijdsgeest door mensen opgetekend.naar vrije,eigen interpretatie (god schrijft geen boeken) van diens waarnemingen,al of niet op feiten/mindere.meerdere mate gebaseerd; Inspirerende,en leerzame “vertellingen”.
Tis maar net wat je er mee doet/van maken wil. Waartoe iets kan leiden.
Zo zijn er wel degelijk ook mensen, die, ook een religie/geloof/traditie etc; prakiseren,op een manier;dat ook voor anderen,schadeloos nut kan hebben.
Zonder enige, overtuigingsdrang/doel.
Het gaat er toch om wat mensen al of niet doen,om dat te bepalen.
Niet om het feit,ze een kaarsje steken,een gebedje doen,ergens bij stilstaan of in innerlijk overleg gaan. het 1 of het ander is niet bij voorbaat fout/goed,maar wat je ermee doet. En van daaruit ook respect en begrip kan opbrengen, voor mensen die op anderen wijzen ergens uiting aan geven; b.v een muziekstuk of, schilderij te maken;ik zeg maar iets…wat net zo min tot religie,geframed hoeft te worden;en wat ieder daar weer onder (wenst) te verstaan.(definiëren)
(En sorry voor de ergeraars omtrent mijn hondsberoerde schrijfsteil.ik ben niet zo goed als sommige anderen; zaken helder,in mijn hoofd, in woorden op papier te krijgen;
En ben vaak zoekende naar de juiste woorden/zinnen (die ik moeilijk vind) en dan irritant,wijd-uiteenlopig,blijf omschrijven. Ik doe mijn best en wie weet,baart oefening ooit kunst.
En leer ik van andermans vermogen; Dat hier beter, lukt,en minder woorden nodig heeft; de leesbaarheid ten goede komt.)
Voor mij gaat het verhaaltje over ” overmacht” en hoe mensen daar mee om trachten te gaan. wanneer het om zaken gaat binnen onze invloed,regie,autonomie,levensteil, en verantwoording,is het ook geen overmacht.
Dat ieder, er iets anders in leest/interpreteert,vind ik juist weer mooi aan vertellingen,sagen, legendes etc.
En met zoeken,zijn er evenzoveel zaken uit de geschiedenis te vinden,welke juist de ” rottigheid’ ten einde hebben gemaakt/ verbetert.
Mischien, vinden we de wereld wel zo comlex; omdat het niet allemaal zo zwart wit is; en velen kanten heeft/kan hebben. We, zelf moeten blijven waarnemen,i.p.v klakkeloos indelen,ter versimpeling.
Deze vertelling doet daar M.I,b.v een beroep op;zet aan tot…reflecteren.
en is juist leuk van een fora; ieder dat anders ziet/dit voor ieder weer anders kan/mag zijn; De waarde/zin, je aan iets geeft, is niet,vaststaand,gefixeerd- absoluut.
(gelukkig,dat zou saai zijn)