De normalisatie van Wilders

Journalistiek Nederland had het de afgelopen dag druk met één interview – Geert Wilders besloot om bij RTL Z het gevaar van links en de populariteit van de SP het hoofd te bieden. Tenminste, zo stak Trouw de verschijning van de PVV-leider op TV in. De ‘media-genieke maar camerschuwe’ (Geen Stijl) zocht een platform voor zijn strijd tegen Roemer. Het gesprek zorgde voor zoveel ophef, dat Frits Wester er zelfs een verantwoording aan wijdde. En die haalde, onbewust, een stijlbreuk uit het gesprek. In een directe confrontatie met de SP is Wilders niet meer de vertolker, maar de behoeder van het electoraat. En dat is geen academische nuance.

Aanleiding voor het gesprek was een kritische opmerking van Wester vorige week.  Daarin verweet de journalist dat de PVV-voorman zich schuldig maakte aan belletjes-trek-politiek. Tweetje, ophef om vervolgens onbereikbaar te zijn voor verder commentaar. Wilders moet er om grinniken en geeft toe dat Wester en RTL daar wel een punt hadden. Daarom is hij gisteren afgereisd. Maar waarom is hij zo  media-schuw?, wil Wester weten. Volgens Wilders heeft hij het anders te druk om op alle verzoeken in te gaan. Nu hij er dan toch is, wil hij best praten.

En dat gebeurt. Over Bosman, het Statenlid in Limburg, dat uit de fractie is gezet (“Kan niet. Maar kwalijk is ook dat hij is overvallen tijdens een interview.”); over de belletjes-trek-politiek van Wilders (tweet eruit, ophef, geen thuis geven om te reageren); over het hoofddoekje van koningin Beatrix (“Terechte vraag. In 1963 bezocht haar moeder moskee met jurkje en hoed, waarom deze dienstreis twee moskeeën en een hoofddoekje?”); over de positie van vrouwen in Oman (“Majesteit zegt dat dat wel meevalt.”). “Maar er zijn ook gelukkiger onderwerpen in de politiek op dit moment, ik hoop dat u mij daar ook nog vragen over gaat stellen.”

En dan gaat het over de SP. Roemer is een vriendelijke man, dat vindt zelfs Geert Wilders. Inhoudelijk begrijpt de PVV-voorman he-le-maal niets van de populariteit van de SP. De partij is voor een generaal pardon, ze zijn voor meer ontwikkelingshulp, ze willen een federaal Europa, ze zijn tegen minimum straffen en ze willen de hypotheekrenteaftrek afschaffen. “Nederland wordt onveiliger, Europeser, duurder en met meer asielzoekers.” Wilders vraagt zich af of de kiezer dat wil – hij denkt namelijk te weten dat het electoraat helemaal niet op deze onbekende maatregelen zitten te wachten. Een nuance-verschil? Nou nee, eerder een stijlbreuk. Wilders stelt zich hier niet op als vertolker van de electorale wens, maar als behoeder van het electoraat.

Hij weet wat goed is voor de mensen, sterker: hij weet hier heel goed wat fout is voor de mensen. Maar was dat nu niet juist de leiderschapsstijl waartegen hij zo ageerde? De Haagse mentaliteit en arrogantie waar de politieke elite zich van bediende? Het is een vraag – ik ben geenszins van mening dat dit een goede (of slechte) ontwikkeling in Wilders’ optreden is. Wat ik denk te signalerne is een normalisatie van de PVV in het politieke bestel. Wilders heeft serieuze tegenstand die hij niet kan aftroeven door te wijzen op gedrag (Roemer is net zo nieuw als hij), van een partij die net zo dicht bij Henk en Ingrid staat als de PVV en onder leiding staat van een Limburger. En, als we Trouw mogen geloven, prima kan samenwerken met Wilders als het gaat om deelonderwerpen.

Nog even en Wilders een hele saaie, misschien wel dichtgetikte politicus uit Den Haag die op de barricaden springt niet om te luisteren naar wat het volk wil, maar, net als al die anderen waartegen hij zich verzette, uit te leggen wat het beste voor hen is. Afgelopen dinsdag was dat ‘Het Gevaar van de SP’. Wie weet welk thema hij binnenkort komt slijten. Hij zou nu wel wat vaker komen opdagen om zich van repliek te dienen. Anders rooft die andere Limburger zijn partij leeg.