De Nederlandse cultuur

OPINIE - Arm land, wiens enige schrijfster van wereldformaat een statenloze, minderjarige vluchtelinge was. Arm land, wiens enige invloed van betekenis op de internationale muziekscene gabber is. Arm land dat niet van moderne kunst houdt maar wel van elke dooie een bronzen gelijkenis neerplempt, desnoods door anonieme Chinezen gemaakt. Arm land, waar het hoogst haalbare doel in de nationale filmindustrie het ontsnappen aan de nationale filmindustrie is.

Arm land, waar de enige cultuur waar men zich druk om maakt een achterlijk volksgebruik uit 1850 is, met een bisschop en zijn troep negerslaafjes – waar we zwart geschminkte blanken voor gebruiken, want echte zwarten hebben we natuurlijk liever niet in huis. Het volk dat instemmend knikte toen de PVV cultuur een linkse hobby noemde, roept nu schuimbekkend dat Zwarte Piet bij onze cultuur hoort.

En ze hebben gelijk: het is Nederlandse cultuur. Zwarte Piet is het summum van Nederlandse cultuur, want Nederlandse cultuur draait om het schijt hebben aan de rest. Nederlands televisiegenot bestaat uit programma’s waar onbeholpen boeren of beklemmend naargeestige volkstypes (inderdaad: de familie Tokkie) zichzelf te kakken mogen zetten, of met Hollanders die de mist in gaan bij het opzetten van een bed and breakfast in den vreemde, daarbij geholpen door stugge, moeilijke talen brabbelende buitenlanders die nu eenmaal allemaal oplichters zijn en onze gewoonten niet willen begrijpen.

Het meestgelezen blog in Nederland is één lange scheldkannonade op iedereen die iets doet waar wij het niet mee eens zijn. Of die zomaar zijn mond opendoet terwijl hij of zij tot een bevolkingsgroep behoort die – NEE GA WEG – niet in Nederland hóórt. Een Nederlander eet het liefst verschroeide worstjes van de barbecue, zodat de buren niet buiten kunnen zitten, en hij zet daar dan het liefst een snoeihard moppie muziek bij op. Mensen jouw wansmaak in hun gezicht smijten, dat is echt Nederlands.

Een Nederlander is pas gelukkig als hij een ander dwars kan zitten. Kijk een paar afleveringen De Rijdende Rechter en je weet dat ik gelijk heb. De Nederlander wil ergeren, zuigen, treiteren en irriteren en verbergt zich daartoe het liefst achter woorden die veel te groot zijn voor zijn kleinburgerlijk denkraam. Woorden als ‘cultuur’ of ‘vrijheid van meningsuiting’. Zeg eens iets van irritant gedrag in Nederland en de kans is groot dat het antwoord is ‘dat het gewoon mag,’ alsof de wet de enige norm is. En als het eens een keer niet mag, dan gaan we ervoor ijveren dat het wel mag.

Dus natúúrlijk is Zwarte Piet Nederlandse cultuur – vooral nu we ontdekt hebben dat die zwartjes er zich kapot aan ergeren. Duizenden kleuters gaan het dit jaar meemaken: pappa die met verbeten kop de nieuwe teksten van de sinterklaasliedjes terug ‘verbetert’. Want een Nederlander laat zich zijn pleziertje niet vergallen – dat mag alléén hij, pleziertjes vergallen.