Cool? Miles Davis die was cool. Alles wat hij deed was cool. Hoe hij zijn haar had, dat was cool. De zonnebril die hij droeg, die was cool. Hoe hij stond als hij trompet speelde, helemaal gebogen naar de vloer, dat was cool. Zijn kleding, die was cool, zijn schoenen, cool. Hoe hij trompet speelde met kaugum in zijn mond, dat was cool. De foto die Anton Corbijn van hem had gemaakt, die was cool. Zijn muziek, die was cool. Een cover door Miles Davis, dat was cool. Zocht je de standaard voor Cool, dan keek je naar Miles Davis en luisterde je naar hem.
Maar. Toen Miles Davis in 1985 het hitparadeliedje Time After Time van de zangeres Cyndy Lauper opnam, waren de muziekcritici van de serieuze bladen toch wel een beetje in verwarring. Uh, Time After Time van Cyndy Lauper cool? Grapje van Miles toch? Dat was toch wegwerppop?
In een interview gaf Miles Davis een verklaring voor zijn cover van Time After Time: ‘Ik speel het omdat ik het zo’n leuk liedje vind.’