Een van de dingen die opvalt in deze serie is dat de rock-scene het veel moeilijker heeft met drugs dan de house/rave/technoscene. In de house-scene zeggen ze gewoon dat ‘drugs work’ (zolang je natuurlijk wel de goede pillen hebt gekregen), terwijl de rock en metal-scene maar blijft klagen over de nadelen van drugs. Want drugs voelen toch een beetje te goed, je raakt er verslaafd aan, of je gaat ervan in de goot gaat liggen. Tsk.
Reacties (11)
@0 De house/rave/technoscene staat strak van de MDMA en de pep, dat is toch heel wat anders dan heroïne of crack.
Je moet gewoon een beetje variëren.
https://g.co/kgs/P1VceM
“Nicotine, valium, vicadin, marijuana, ecstasy, and alcohol
Cocaine”
@0: In de Rave scene waarschuwen ze ook wel hoor.
Ik heb het idee dat de rock scene het sowieso moeilijker heeft
@1: dan zou je ook kunnen zeggen dat ze in de house/ravescene betere drugs uitzoeken (mdma. lsd, ketamine, lachgas, incidenteel ghb) met minder verslavingsrisico.
@1: voor een nuchter mens is house/rave niet om aan te horen, en rock wel.
Dus de drugs in de house-scene moeten wel beter zijn dan heroine of crack…
Ik vind het altijd grappig hoe mensen die van meer organische rock-muziek – waarvan de klank-opwekking toch altijd haar basis in vibrerende fysieke voorwerpen vindt – veelal ook drugs verkiezen waarvan de essentie in de basis uit de natuur komt.
Liefhebbers van meer synthetische dance-muziek kiezen hun drugs ook parallel aan de klankopwekkingsmethode; zij verkiezen juist drugs van synthetische oorsprong. En daarbij hoort ook het standpunt dat drugs goed kunnen zijn; je hebt bij synthetische drugs simpelweg meer controle over wat erin zit.
Nou ben ik zelf qua muziek van alle markten thuis, maar beperk me qua drugs slechts tot wiet. En dat kan overal, rock of dance. Maar als je bij een rock-concert een hapje XTC eet, dat snappen ze dus echt niet. Ik kan me daarom helaas maar moeilijk aan de indruk onttrekken dat de ooit zo vrije rock-scene dezer dagen meer gedreven wordt door groepsdruk en de dance-liefhebbers het stokje van openheid, vrijheid en blijheid hebben overgenomen. Bij een gemiddeld rock-concert tref je dezer dagen een eenheidsworst aan; een duidelijk omlijnde en tamelijk gefixeerde subcultuur. Er lijken duidelijke regels te zijn voor je kapsel, je T-shirt, wanneer er wel/geen moshpit is en welk bier je drinkt. Bij dance? Anything goes.
In die zin is de rock-scene wel wat toegankelijker; je weet precies waar je aan toe bent. Niet alleen in het publiek, maar ook op het podium; een paar gitaren, een drumstel, eventueel wat percussie en wat toetsen en klaar is kees. In de dance-scene wordt je geacht je eigen identiteit mee te nemen en zelf te bedenken hoe je je muziek maakt. In de rock-scene wordt je ook geacht om dance maar niks te vinden. De dance-scene staat overal voor open. Wat dat laatste betreft zijn in de comments hierboven wel wat voorbeelden te vinden van de feitelijke bekrompenheid van de rock-scene :p
Helaas is het bij festival-entrees qua drugs en vrijheid blijheid dan weer precies andersom. Bij Lowlands of Best Kept Secret kun je je complete medicijnkast meenemen. Bij het gemiddelde dance-festival krijg je nog geen vitaminepil in je anus meegesmokkeld.
@6:
Ik nodig u uit om c.q. raad u aan een keer een uur en veertien minuten te pakken, rustig in een stoel te gaan zitten en _aandachtig_ het 101 standaardwerk der elektronische muziek te luisteren: Selected Ambient Works 85-92 van Aphex Twin.
Nou zou het kunnen dat u een van de velen bent die niet meer in staat zijn om na hun 17e verjaardag hele nieuwe vormen van muziek te leren kennen. Maar besef dan wel dat uw waarde-oordeel geen uiting is van uw kunstzinnig-morele kompas:p
Dat is overigens ook de reden dat zo veel mensen jazz “niet om aan te horen” vinden; maar weinigen beluisteren dat voor hun 18e en slechts een enkeling behoudt de openheid van geest om op latere leeftijd jazz nog te leren begrijpen en waarderen.
Wat dat betreft weet ik overigens ook nog goed hoe ik op jonge leeftijd voor het eerst rockmuziek hoorde. Het klonk als ruis. En dat is het ook, harmonische ruis. Je moet het, net als vrijwel alle muziek, leren luisteren.
Luistertip: Radio-Activity in combinatie met LSD :o)
@9: Maar is radio-aktiviteit wel het licht dat je zoekt?
@10: Ik zoek niks, dertig jaar geleden een keer Radio-Activity op gezet tijdens een trip; was het beste live concert ooit.