Closing Time | Muddy Waters – Mannish Boy

Jeansbroekenfabrikant Levi Strauss maakte een aantal dagen geleden bekend (tijdelijk) te stoppen met het maken van reclame op Facebook en Instagram in de Verenigde Staten, omdat Facebook en Instagram niet genoeg doen tegen haatzaaien. In 1988 gebruikte ditzelfde Levi’s in televisie reclames onder andere het nummer Mannish boy van Muddy Waters (1913 – 1983).

Muddy Waters nam het nummer Mannish boy in 1955 op als vervolg op zijn hit Hoochie Coochie Man en als reactie op Bo Diddleys I’m a man. Op het eerste gehoor gaan alle drie de nummers over mannen die opscheppen over hun seksuele dadenkracht. Wanneer we nog eens naar het refrein luisteren horen we ook een andere betekenis:

I’m a man
I spell M-A child –N
That represents man
No B-O child –Y
That mean mannish boy

In het zuiden van de Verenigde Staten waar Muddy Waters opgroeide werd een zwarte volwassen man nog altijd aangesproken met ‘boy’. Deze kleinerende en racistische manier van aanspreken gebeurde (bijna) niet in Chicago waar Waters begin jaren vijftig net als zo vele andere zwarten uit het zuiden naar toe was getrokken. In Chicago werd Waters werd hij pas echt als een volwassen man behandeld en was hij geen ‘boy’ meer.

‘I’m a man’ was een populaire slogan in de jaren vijftig en zestig tijdens demonstraties van de burgerrechtenbeweging zoals hier en hier te zien is. Muddy Waters heeft zelf nauwelijks of geen directe rol gespeeld in de burgerrechtenbeweging. Zijn indirecte invloed mag echter niet onderschat worden al is het via een omweg. In 1958 was hij een van de eerste zwarte blues muzikanten die tijdens een tournee door Engeland elektrische gitaar speelde. Dit inspireerde een groot aantal jonge Britse muzikanten om ook elektrisch versterkte Rhythm & Blues te gaan spelen zoals Alex Korner en Cyril Davies. Zij waren weer de inspiratie voor een volgende generatie muzikanten zoals de Rolling Stones (vernoemd naar een nummer van Muddy Waters), Eric Clapton, Fleetwood Mac en Led Zeppelin en anderen. Deze artiesten waren halverwege de jaren zestig ook succesvol in de Verenigde Staten en droegen bij aan de bekendheid van Muddy Waters in de Verenigde Staten bij een jong blank publiek. Deze doorbraak van Muddy Waters en andere zwarte artiesten bij een jong blank publiek heeft er toe bijgedragen dat het in die jaren voor zwarte muzikanten iets makkelijker werd om ook op grotere popfestivals te spelen en niet alleen maar op jazz en blues festivals terecht te kunnen.

En Levi’s? Ook voor Levi’s pakte de Britse golf aan door R&B geïnspireerde artiesten halverwege de jaren zestig goed uit. Droegen de meeste Amerikaanse artiesten nog iets van een pak wanneer ze het podium op gingen dan waren het de Britten die als eersten in spijkerbroek het podium op kwamen en op die manier een bijdrage hebben geleverd aan de populariteit van jeans als kleding voor alle dagen en alle momenten tot op de dag van vandaag.