De brokstukken van kabinet Schoof hoeven geen meerderheden in de Tweede Kamer bij elkaar te scharrelen om het land te blijven besturen. Het kabinet leunt op 32 zetels in de Tweede kamer (de gezamenlijke grootte van VVD en BBB fracties). Maar in veel gevallen kan het kabinet rekenen op steun van de rechterflank in de Kamer. Die rechtse groep is samen goed voor 76 zetels. Een krappe meerderheid, maar hoe dan ook een meerderheid:. PVV (37), VVD (24), BBB (8), FvD (3), SGP (3), JA21 (1) Zetelroof De BBB had tot voor kort 7 zetels, maar is een zeteltje rijker geworden dankzij de zetelroof van Agnes Joseph (die recent overstapte van NSC naar BBB). Het NSC moet trouwens nog vervangers zien te vinden voor de eveneens vertrokken Kamerleden Soepboer en Boomsma, die overstappen naar respectievelijk de Friese Nationale Partij en JA21. OP moment van dit schrijven telt de NSC-fractie geen 19 maar 17 leden. Het wordt voor Schoof en consorten in twee gevallen pas echt een probleem: 1 - Als een van de oppositiepartijen ter rechterzijde geen steun geeft bij bepaalde besluiten. Wat dat betreft moet het kabinet vooral de SGP en FvD te vriend zien houden. En 2 - Als na de Tweede Kamerverkiezingen eind oktober er een aardverschuiving plaatsvindt en de rechterflank ineens een aanzienlijk verlies te incasseren krijgt. Dat zou mooi zijn, prachtig zelfs, maar zo zit het Nederlandse electoraat niet in elkaar. Hoe dan ook, dat het huidige kabinet Schoof nu een beetje de dictatuur van de minderheid gaat lopen uithangen, dat zit er niet echt in. Wettelijke verantwoordelijkheid? Ammehoela! En dan nog dit… Dat het kabinet Schoof ondertussen de geschiedenis in zal gaan als kampioen verantwoordelijkheden ontlopen (voor zich uitschuiven, zo u wil), werd ook gisteren weer duidelijk. De Raad van State tikte minister Van Weel (nu ook minister van Asiel en Migratie) op de vingers. De minister had eerder gesteld geen discretionaire bevoegdheid meer te hebben om bij schrijnende gevallen een verblijfsvergunning te verlenen. Een wijziging van het Vreemdelingenbesluit 2000 had die bevoegdheid op het bordje van de directeur van het IND gelegd. Maar, zegt de Raad van State nu, de discretionaire bevoegdheid van de minister in de Vreemdelingenwet 2000 is nog altijd van kracht en is met de wijziging van het Vreemdelingenbesluit 2000 niet ingeperkt. Als de minister van die bevoegdheid af wil moet hij de wet veranderen. En zo ver is het nog niet. Minister Van Weel reageerde snel en briefde aan de Tweede Kamer: Hoewel ik dus als minister van Asiel en Migratie eindverantwoordelijkheid draag, blijf ik de toepassing van de bevoegdheid te besluiten over asielaanvragen mandateren aan de directeur-generaal IND Met andere woorden: wettelijke verantwoordelijkheden, daar heeft de minister geen boodschap aan. Dat horen we de laatste tijd toch echt te vaak….
Van de week kwam ik een filmpje tegen waarin twee bassisten de slap-techniek van Mark King bewonderden. Daar denk ik als niet-muzikant dus nooit over na.
Voor mij was Level 42 gewoon pop, dertien in een dozijn. Niet bijzonder. Zo blijkt maar weer: je bent nooit te oud om te leren.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
RECENSIE - ‘It is a well-known fact that those people who most want to rule people are, ipso facto, those least suited to do it’, schreef Douglas Adams in Hitchhiker’s Guide to the Galaxy. Momenteel ben ik naar het luisterboek The Ends of the Earth van Arvind Ethan David aan het luisteren, over de ideeën van Douglas Adams en hoeveel mooier de wereld was geweest als we beter naar hem geluisterd hadden. Ik dacht aan bovenstaande citaat tijdens het kijken naar een fragment dat Femke Halsema had gekozen voor haar ‘ideale televisieavond’, zoals Zomergasten altijd wordt aangekondigd bij de introductie.
Het fragment waardoor ik aan de quote moest denken, kwam uit de documentaireserie Nauwgezet en Wanhopig waarin Wim Kayzer de Spaanse schrijver Jorge Semprún en de cultuurfilosoof George Steiner (die in de titel trouwens Rudolf Steiner werd genoemd) interviewde. Daarin bekende Semprún dat hij in de jaren ‘50, terwijl hij in ballingschap opklom in de communistische partij, zijn vriendschap met Josef Frank verloochende, met wie hij Buchenwald had overleefd en die tijdens een Stalinistisch showproces ter dood veroordeeld werd nadat hij had bekend met de Gestapo te hebben samengewerkt. Semprún weet dat zijn vriend gedwongen werd te liegen, maar besluit, tot zijn latere spijt en schaamte, dit te verzwijgen. Want hij weet ook: als ik dit aankaart, is mijn carrière in de communistische partij voorbij en kan ik niet meehelpen het regime van Franco omver te werpen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Is dit de ultieme break-up song? Free as a Bird werd in 1995 uitgebracht, op basis van een thuisdemo van John Lennon uit 1977.
Deze maand werd een nieuwe remix gepubliceerd, waarop men Lennons zang met behulp van kunstmatige intelligentie heeft weten te restaureren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
–
The Osmonds waren een groep Mormoonse broers die in de eerste helft van de jaren ’70 wereldberoemd werden. Hun muziekcarrière begon al in hun kindertijd: ze zongen close harmony op jaarmarkten en in de kerk.
Later schakelden ze over naar Disneyland, en werden zo ontdekt voor een varietéprogramma op televisie, The Andy Williams Show.
Begin jaren ’70 stapten ze over op rockmuziek. Daar ziet u hier een staaltje van.
Loreena McKennit begon haar carrière met Keltisch geïnspireerde muziek, maar raakte gedurende de jaren negentig ook geïnteresseerd in Oosterse melodieën en instrumenten.
Directe aanleiding vormde een internationale tentoonstelling van Keltische voorwerpen in Venetië in 1991, waar McKennit ontdekte dat de Keltische cultuur een beduidend omvangrijker invloed had gehad dan zij oorspronkelijk dacht.
Billy Joel werd in de jaren ’70 en ’80 een megaster met Piano Man, Goodnight Saigon en Leningrad. In 1987 deed hij een toernee door de Sovjet-Unie.
In zijn hart is hij altijd een jongen uit de werkende klasse gebleven. En dat hoor je.
De Bretonse Alan Cochevelou (artiestennaam: Alan Stivell) stond aan de basis van de herontdekking van de Ierse harp.
Zijn arrangement van het traditionele vissersliedje Tri Martolod, over drie matrozen die stranden aan de kust van Newfoundland en daar verliefd worden op een dienstmeisje, heeft breed navolging gevonden.
Sivert Høyem is een Noorse singer-songwriter, die zijn bekendheid ontleent aan zijn rol als frontman van de alternatieve bluesrock-band Madrugada.
Daarnaast heeft Høyem een degelijke solocarrière opgebouwd, met acht studio-album. Afgelopen jaar kwam Dancing Headlights uit.
Voordat Tori Amos een krolse pianogodin werd, beproefde ze haar geluk in een jaren ’80 haar-band. De naam was een zinspeling op Amos’ moeite met het lezen van noten, iets dat haar d’r plek op het Peabody Institute heeft gekost.
De band maakte welgeteld één plaat, die een enorme flop werd. Gelukkig maar, want anders hadden de latere solo-albums mogelijk een stuk saaier geklonken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.