ANALYSE - Het is afgelopen weken nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat justitie in Italië iets anders werkt dan in andere Europese landen.
Daarom schrijf ik zo weinig over Italië: je blogs zijn binnen een dag waardeloos geworden, je analyse is verkeerd gebleken – en ik hoop eigenlijk stiekem altijd iets van enig niveau opgeschreven te hebben. De afgelopen week trad Berlusconi ‘uit liefde voor Italië’ terug uit de verkiezingsstrijd; werd hij tot vier jaar cel veroordeeld wegens belastingfraude en herkandideerde hij zichzelf, ‘want de justitie moet worden hervormd’.
Berlusconi en de zijnen roepen al jaren dat de rode toga’s (toga’s zijn ook in dit land zwart – u begrijpt dat we het over politiek rood hebben) een politieke strijd tegen hem voeren en deze veroordeling in eerste graad is dan ook heel erg verkeerd gevallen in het rechtse kamp. Links Italië is er daarentegen van overtuigd dat de Cavaliere corrupt is en alleen maar in de politiek zit om zijn eigen hachje te redden.
Voor het standpunt van links is heel wat te zeggen: de afgelopen jaren werden door diverse regeringen-Berlusconi wetten uitgevaardigd die vooral leken te dienen om specifieke personen uit handen van justitie te houden – de zogenaamde wetten ad personam. Bovendien werden enkele verjaringstermijnen duchtig aangescherpt, wat de notoir trage justitie in ernstige problemen brengt om tot veroordeling in cassatie te komen.
Maar ook het rechtse kamp heeft een geloofwaardige zaak. Ik hoef na de veroordeling van de seismologen die de bevolking van L’Aquila vlak voor de vernietigende aardbeving ten onrechte geruststelden niet meer uit te leggen dat justitie in Italië niet werkt zoals in andere landen.
Aan Berlusconi kleeft al sinds zijn aantreden het odium van de maffia, van P2, van het corruptieschandaaltangentopoli – kortom van alle problemen waaraan de oude politiek van christendemocraten ten onder is gegaan. Omdat het juist de rechterlijke macht was die in die roerige tijd onder vuur lag – en dat mag u heel letterlijk nemen – is het heel goed voorstelbaar dat rechters sterk de neiging hebben om het handelen van Silvio Berlusconi en de zijnen onder een vergrootglas te leggen. En juist in Milaan waar de meeste processen tegen Berlusconi plaatsvinden, is de hoofdaanklager een voormalig medewerkster van de vermoorde rechter Falcone. Het is niet ondenkbaar dat er alles aan gedaan wordt om Silvio en de zijnen ten val te brengen.
En de zijnen, inderdaad. Zo is er de zaak-Sallusti waarin de directeur van Berlusconi’s krant Il Giornale een gevangenisstraf van 14 maanden moet uitzitten voor een in 2007 onder pseudoniem geschreven column die beledigend werd geacht voor een rechter in Turijn. Een maand geleden werd deze schandalige straf in cassatie definitief – linkse en rechtse journalisten hebben er al hun afschuw over uitgesproken.
Het gelijk, trap ik even een open deur in, ligt aan de zijde van de waarheid. De tragiek van dit land is dat er geen waarheden bestaan. Daarom schrijf ik zo weinig over Italië.
Via Edge of Europe.
Reacties (6)
Berlusconi is gewoon een door en door verrotte schurk. Ik snap niet dat die Italianen zo gek met die man zijn.
The Great Berlusconi is echt ziedend en dreigt Monti in zijn val mee te slepen. Voor wat het waar is. Leest en huiver:
http://www.guardian.co.uk/world/2012/oct/28/berlusconi-election-manifesto-convicted-angry
Italië toont de beperkingen van de trias politica.
Een spiegel of vergrootglas zijn ook wat waard.
Ja, Frankw, dat klopt wel, dat is de analyse die ik ook hier lees. Maar als Monti durf heeft, dan gaat hij meteen de confrontatie aan. Hoe langer hij wacht, des te beter is het voor Berlusconi (die ook wel weet dat Monti zijn werk wil afmaken).
Nu hard tegen Monti aan schoppen is krediet opbouwen om de PdL weer op te laten krabbelen bij de verkiezingen (in mei ’13, geloof ik)
NietJeZus, de gemiddelde Italiaan zal je vertellen dat de hele politiek vol door en door verrotte schurken zit. En dan verliest dit argument veel van zijn waarde. Het ergste is dat dit grotendeels waar is.
@4: Dat kan wel waar zijn, maar we zeggen ook niet dat het hele wielerpeleton EPO gebruikte en dat we daarom dus Armstrong wel mogen vergeven. En misschien heb jij een betere kijk op de zaak in Italië, maar op mij komt Berlusconi wel een beetje over als de Armstrong van de Italiaanse politiek.
de gemiddelde italiaan bestaat alleen tijdens het wk voetbal,italie is een diep verdeelt land; noord versus zuid, provincie tegen provincie, regio tegen regio, stad tegen stad, dorp tegen dorp, links tegen rechts, arm tegen rijk, een soort miniatuur eeg
hierin ligt de machtsbasis van berlusconi en met name in het zuiden waarvan de bevolking door het noorden marocchini wordt genoemd
het zuiden is een stuk armer en corrupter dan het noorden en hier ligt ook de basis van de maffia