roy

152 Artikelen
552 Waanlinks
3.663 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Les Paul, enabler of rock (1915-2009)

Les Paul (Foto: Flickr/doneastwest)

Sommige fenomenen zijn van zulke mythische proporties dat ze vergezeld lijken te moeten gaan van een even belangrijke tegenhanger. Ze ontroeren ons, beïnvloeden ons en verleiden ons ertoe om fans, supporters, zeloten en leerlingen te zijn, te kiezen voor één van de twee, als om orde te scheppen. Beethoven of Mozart, Feyenoord of Ajax, The Beatles of Rolling Stones. En ook: Stratocaster of Gibson Les Paul.

Vorige week overleed op 94-jarige leeftijd Les Paul, muzikant en uitvinder. Hoewel hij in de jaren ’40 en ’50 van de vorige eeuw bekend werd door zijn muziek, zal hij vooral herinnerd worden om het instrument dat zijn naam droeg en dat een icoon werd in de blues- en rockmuziek, de Gibson Les Paul.

Slechts dertien jaar jong begon Les Paul (geboren Lester William Polsfuss) als gitarist met optredens. Inmiddels als country-artiest bekend geworden, speelde hij in Chicago vanaf midden jaren dertig regelmatig in vershillende radio-uitzendingen. Daar leerde hij Django Reinhardt kennen, onder wiens invloed hij zich meer op jazz ging richten.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg hij een baan als vaste muzikant bij de radiozender NBC. In die rol begeleidde hij grootheden als Nat King Cole en Bing Crosby.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Nee, tenzij

“Op dit moment heb ik een beetje de houding: ‘Nee, tenzij.’ Ik waak ervoor dat D66 gaat meedoen aan zo’n grijs kabinet. Er zijn vier thema’s waar ik echt wat aan wil veranderen: de arbeidsmarkt, de woningmarkt, kennis en onderwijs, klimaat en energie. Deze vier punten hebben ook te maken met de aanpak van de crisis. En dan is het niet van ‘D66 krijgt er een miljard voor onderwijs bij en klaar.’ Nee, dat zal écht anders moeten.”

Alexander Pechtold uit zijn terughoudendheid over regeringsdeelname in een interview met gratis dagblad Metro (pdf, p.6). Zijn terughoudendheid blijkt echter niet bijzonder groot, want twee zinnen later zegt hij dat “D66 vindt dat als je de kans hebt het ook moet doen.” Het is de paradox van de oppositiepartij van het jaar 2008: D66 is de bestuurderspartij bij uitstek, maar regeren is halveren.

Gelukkig kent Alexander Pechtold de sleutel tot het succes voor zijn partij, zoals dat zich de afgelopen tijd in de gunstige peilingen uitdrukte:

“Jezelf zijn. Deze generatie kiezers ruikt als geen ander of je bent wie je bent en of je meent wat je zegt.”

Of Pechtold zichzelf kan zijn, kunnen we vanavond beoordelen, wanneer hij tegenover Margriet ter Linden zit in het VPRO-programma Zomergasten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quotes van de Dag: Nederland geen kennisland?

“We worden links en rechts ingehaald door landen die met hun nationale stimuleringsprogramma?s wel investeren in kennis. Ik zie geen enkele ambitie. Dit kabinet heeft de aandacht voor wetenschap alleen maar laten verslappen.”

Sylvester Eijffinger, hoogleraar economie in Tilburg, is niet erg tevreden met het kennisbeleid van dit kabinet. Er is weinig ambitie, er is geen visie en er is ook nog eens te weinig geld: volgens Eijffinger moet Nederland de investeringen in onderzoek en ontwikkeling minstens verdubbelen.

In februari had de werkgroep Kennisinvesteringsagenda van het Innovatieplatform een soortgelijke kritiek (pdf, p.9):

“Maar we verliezen terrein. […] Om niet verder achterop te raken, zal ook Nederland in de versnelling moeten.”

De vraag is natuurlijk of dit tandeloze kabinet iets met deze aanbevelingen zal doen. Wat het innovatieplatform zegt, vindt maar nauwelijks politiek gevolg, zelfs met (of misschien juist door) Balkenende als voorzitter. Tenzij het om een eiland in de vorm van een tulp gaat natuurlijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Return to Libya to die

“Mr al-Megrahi did not show his victims any comfort or compassion. They were not allowed to return to the bosom of their families to see out their lives, let alone their dying days, but that alone is not a reason for us to deny compassion to him and his family in his final days. (…) it is my decision that Mr Mr Abdelbaset Ali Mohmed Al-Megrahi (…) be released on compassionate grounds and be allowed to return to Libya to die.”

De woorden van de Schotse Minister van Justitie Kenny MacAskill bij de vrijlating van Abdelbaset al-Megrahi tonen de gemengde gevoelens van velen die betrokken waren bij de Lockerbie-aanslag in 1988. Al-Megrahi werd in 2001 schuldig bevonden aan die aanslag en tot (minstens) 20 jaar cel veroordeeld. Nu heeft hij een terminale vorm van prostaatkanker.

Al-Megrahi heeft altijd volgehouden onschuldig te zijn en er zijn inderdaad genoeg redenen om op zijn minst te twijfelen aan de juistheid van het gerechtelijk onderzoek.

Schuldig of niet, nu al-Megrahi in Libië is aangekomen, zal Libiës grote leider (en één van de slechtst geklede regeringsleiders) hem een dezer dagen voor de verzamelde pers als een verloren zoon aan zijn borst drukken en op het schild hijsen. Over elf dagen is Khadaffi 40 jaar aan de macht.

Vorige Volgende