Prediker

1.291 Artikelen
778 Waanlinks
9.678 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De vijf akeligste atheïsten ter wereld

Terwijl in de Volkskrant en op Joop puberdebatten over atheïsme nog eens dunnetjes worden overgedaan (Atheïsme is net een geloof! Niet waar! Welles!) wordt aan de andere kant van de grote plas op Alternet de gesel gehaald over de nogal ridicule ideeën en intellectuele attituden die prominente atheïsten er zoal nog meer op nahouden.

Ja, atheïsme is verlicht en rationeel, schrijft Ian Murphy, en mede dankzij de atheïstische beweging durft één op de vijf Amerikanen nu uit de kast te komen als atheïst of agnost, vergeleken met slechts 6% in 1990. Je zou dus zeggen dat kritisch nadenken in opmars is, maar als je dan kijkt naar wat sommige toonaangevende atheïsten zoal uitkramen, schrik je je een ongeluk.

Murphy gaat de vijf akeligste atheïsten één voor één af. En hij spaart de roede niet.

1. Sam Harris (‘The End of Faith’; (‘Letter to a Christian Nation’), filosoof, hersenwetenschapper, boeddhist en atheïst is een van de zogenaamde ‘Four Horsemen of Atheïsm’, een grapje op de vier ruiters die de apocalyps brengen: bioloog Richard Dawkins, journalist Christopher Hitchens, filosoof Dan Dennet en genoemde Sam Harris dus.

Je zou denken dat Harris een pientere jongen is, die kritisch na kan denken over zijn eigen vooronderstellingen. Maar zodra het over moslims gaat, gaat alle rede overboord: waar de minstens honderdduizend burgerslachtoffers die de VS en haar bondgenoten heeft gemaakt in Irak en Afghanistan alleen al in Harris’ morele landschap slechts aanleiding zijn voor gedachtenexperimenten ter verontschuldiging van de slachtingen die wij aanrichten, doet Harris net alsof islamitisch-fundamentalistisch terrorisme de grootste bedreiging vormen voor de Westerse beschaving. Terwijl de kans dat je getroffen wordt door de bliksem zes maal zo groot is als de kans dat je bij een terreuraanslag om het leven komt.

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Olympische ringen

Wat krijg je als je datavisualisatie met conceptuele grafische kunst kruist?

Kunstenaar Gustavo Sousa laat allerlei statistische verhoudingen tussen continenten de revue passeren, in de vorm van de vijf olympische ringen. Maar hij vertelt je niet welke ring welk continent moet voorstellen. Dat mag je zelf bedenken.

tip: Johanna

Meer zien van Gustavo Sousa? Kijk hier!

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-02-2022

The Killing zet kijker op het puntje van zijn stoel

Nanna Birk Larsen, Sarah Lund, Troels Hartmann. Indien die namen u niets zeggen, bent u de krimi-thriller The Killing (Forbrydelsen) aan het missen, die de KRO deze weken dagelijks uitzendt. En daarmee doet u zichzelf ernstig te kort, want deze detectiveserie valt ronduit briljant te noemen.

Ik ben niet de enige die dat laatste vindt. De Amerikaanse zender AMC liet een hele Engelstalige remake produceren, die eveneens lovende kritieken kreeg; en de Britten vraten de originele serie, ondertiteld en al, als ware het fish & chips. The Killing wist daar zelfs meer kijkers te trekken dan Mad Men, en schopte het tot een sketch in de jubileumuitzending van Absolutely Fabulous, waarin Edina zo verslaafd is aan de serie, dat ze ’s nachts droomt dat inspecteur Sarah Lund (Sofie Gråbøl) haar kamer binnenloopt. Voor die scène werd de Deense actrice speciaal ingevlogen.

Forbrydelsen stamt alweer uit 2007, maar ze oogt geen moment gedateerd. De plotlijnen zijn spannend en divers, het acteerwerk is naturel en indringend, de cinematografie is verbluffend: koel en beklemmend waar nodig, sfeervol en intiem waar het past. De stad oogt smoezelig en realistisch, de gezichten alsof je met de personages in dezelfde ruimte staat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zomercollege: de gestage economische teloorgang van het Westen

Jon Moynihan is uitvoerend voorzitter van de PA Consulting Group, een internationaal adviesbureau op het gebied van alle aspecten van IT, management en innovatie in werkelijk alle sectoren van overheid en bedrijfsleven; of het nu zakelijke en financiële dienstverlening betreft, industrie en logistiek, of (semi-)overheid en de nutssector.

AP’s paradepaardjes draaien om kostenbesparing en efficiëntie. Het stemt dan ook weinig hoopgevend dat Moynihan in een uitvoerige powerpointpresentatie voor de London School of Economics eerder dit jaar, voorspelde dat het Westen gedoemd is achteruit te blijven kachelen terwijl opkomende industriën als China, India en Brazilië het stokje van het economisch wereldleiderschap langzaam maar zeker over zullen nemen.

Kort en goed: we zijn flink de klos, en in zijn lezing legt Moynihan uit waarom. De globalisering doet ons de das om. Onze levensstandaard en lonen liggen te hoog in vergelijking met de rest van de wereld; de inkomensongelijkheid is te groot en er is derhalve niets dat de Chinezen of Brazilianen niet goedkoper kunnen doen. Gevolg: het massaal wegspoelen van banen naar lagelonenlanden. Begon dat met ongeschoolde arbeid, inmiddels kunnen landen als China, Taiwan, Korea en Brazilië goedkoper elektronica en auto’s maken dan Europese of Amerikaanse landen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Het links-radicale hart van Rupert Murdoch

Rupert Murdoch. De naam is inmiddels synoniem met een uitstekend geoliede, reactionaire propagandamachine, die zijn tentakels uitstrekt over het gehele Gemenebest. Wie ook maar vijf minuten Fox News heeft bekeken, weet ongetwijfeld wat ik bedoel.

Wie schetst dan ook mijn verbazing toen ik niemand minder dan deze Rupert Murdoch gisteravond zag glimmen in de rol van geëngageerde krantenman, die het met zijn medium voor een ter dood veroordeelde Aboriginal opneemt, terwijl het hele land ervan overtuigd is dat het om een vuile kinderverkrachter gaat?

Ik keek naar Black and White uit 2002, zo bleek me later, waar ik midden in een scène gevallen was, waarin zes grimmig kijkende rechercheurs een zekere Max Stuart afranselden om een bekentenis uit hem te slaan. Stuart, een analfabete Aborginal, die zijn geld verdient als bokser en hulpje op een rondreizende kermis, bekent de verkrachting en gruwelijke moord op een blank, negenjarig meisje.

Het is 1958 in Adelaide, Australië, en Stuarts advocaat loopt vervolgens tegen alle deuren op van een gerechtelijk apparaat dat nog geheel en al een verlengstuk is van het establishment en de uitvoerende macht, en dat niet wil weten van politiebeambten die zich van vuile methoden bedienen om een zaak rond te krijgen. Stuarts gezworen verklaring dat hij zwaar mishandeld is, getuigen die Stuarts alibi bevestigen, een priester en een linguïstisch expert; het haalt allemaal geen steek uit bij rechters die doof lijken voor de realiteit. De Aboriginal wordt schuldig bevonden en veroordeeld tot dood door ophanging.

Vorige Volgende