Umberto Eco overleed gisteravond op 84-jarige leeftijd, thuis in Milaan.
Filosoof Ger Groot mijmert over de vraag waarom dat wereldnieuws is.
In Le Monde geeft Thomas Piketty een helder overzicht van de twee tijdperken sinds de Grote Depressie van de jaren dertig.
Tussen de jaren dertig en zeventig kende de VS Roosevelts ‘New Deal’ en Johnson’s ‘Great Society’ met een scherp progressief belastingstelsel, en allerlei wetgeving en beleidsmaatregelen om de ongelijkheid en armoede tegen te gaan, waaronder minimumloon.
Sterker nog: de VS had in die jaren de hoogste belastingen in de wereld voor de superrijken en op bezit.
[N]u blijkt het allemaal toch net wat anders te liggen, aldus de hoofdofficier van justitie Ulrich Bremer deze week tegen de Duitse krant Die Welt. Slechts 3 van de 58 verdachten zijn vluchtelingen. Maar onder het motto ‘Oké, het was dan misschien niet waar, maar het had waar kúnnen zijn, dus waar hebben we het over?’ kozen de belangrijkste ophefdistribuanten ervoor om nu hun lippen stijf op elkaar te houden.
Einstein had gelijk! Men heeft zwaartekrachtsgolven ontdekt. Afkomstig van twee zwarte gaten die om elkaar heen draaiden.
Ehm, oké, maar hoe werkt dat dan precies?
Bruno van Wayenburg, wetenschapsjournalist en animator, legt in een kek filmpje voor NRC uit waar die zwaartekrachtsgolven nu eigenlijk door veroorzaakt worden en hoe wetenschappers ze hebben weten te detecteren.
Handig, als je als leek nog niet helemaal begreep hoe de vork in de steel zit, maar daar wel benieuwd naar bent.
Sanders wist 130.000 binnen te halen en is daarmee de populairste Democratische kandidaat, zo lees ik op Twitter. Trump slaagde erin 87.000 Republikeinse kiezers achter zich te scharen, en revancheert zich daarmee voor zijn verlies van Ted Cruz in Iowa.
De geschiedenis leert dat kandidaten die de voorverkiezingen in Iowa en New Hampshire winnen, uiteindelijk vrijwel altijd de nominatie in de wacht slepen.
Vooral jongeren en niet-gebonden kiezers geven de voorkeur aan Bernie Sanders boven Hillary Clinton. We zien daarmee een vergelijkbare beweging in de VS als in Engeland, waar de stevig linkse Jeremy Corbyn schijnbaar vanuit het niets tot aanvoerder van de Labour-partij werd gekatapulteerd.
In Frankrijk is al sinds de aanslagen in Parijs, midden november, de noodtoestand van kracht.
Dat houdt onder meer in dat de politie lukraak invallen bij mensen thuis kan doen, individuen zonder tussenkomst van de rechter een vorm van huisarrest opleggen, websites uit de lucht halen en wat dies meer zij.
Eind februari loopt de volgende termijn van de noodtoestand af, al wordt verwacht dat het parlement deze wederom zal verlengen.
Hoe krijg je als journalist het makkelijkst toegang tot politici? Laat hun persvoorlichters dicteren hoe je je artikelen moet schrijven.
Gawker wist via de Amerikaanse variant van de WOB-procedure de hand te leggen op een aantal emails tussen woordvoerders van Hillary Clinton en journalisten van onder andere Politico en The Atlantic. Die dateren nog uit de tijd dat Clinton minister van Buitenlandse Zaken was, maar het geeft desondanks een aardig kijkje in de keuken van Clintons media-apparaat.
Wie de propagandavideo’s van Daesh ziet, is geneigd te denken dat de ‘islamitische staat’ louter een nóg extremere versie is van Al Qaeda. Jihadisten met baarden en kalashnikovs, seksslavernij en middeleeuwse executiemethoden, die roepen dat ze de halve wereld willen veroveren.
Het spreekt allemaal nogal tot de verbeelding, en dat is ook de bedoeling.
Achter deze façade gaat echter een realiteit schuil die veel aardser is, zeggen deskundigen en journalisten. Uit getuigenissen van voormalig strijders en buitgemaakte documenten over de commandostructuur, blijkt dat Daesh in werkelijkheid gerund wordt door voormalige officieren uit het leger en de inlichtingendiensten van Saddam Hussein.
Gemarginaliseerde baathisten
Deze baathisten werden na de invasie van Irak bruusk terzijde geschoven, in het kader van een debaathificatieprogramma onder leiding van de door het Witte Huis benoemde gezant, Paul Bremmer, naar voorbeeld van Duitslands denazificatie.
Een kapitale fout, blijkt achteraf, want door de (voornamelijk soennitische) baathisten massaal te ontslaan en het land middels via een van boven opgelegde democratische revolutie in handen te spelen van de sji’itische meerderheid, schiepen de Amerikanen de voedingsbodem voor een soennitische opstand.
De baathisten schromen daarbij niet om de meest vurige strijders en propagandisten voor hun karretje te spannen, en dat zijn in dit tijdsgewricht en deze contreien nu eenmaal de jihadisten.
[A]s the fate of Aleppo hangs in the balance, these events have – as no other perhaps since the beginning of the war – highlighted the connections between the Syrian tragedy and the strategic weakening of Europe and the west in general. This spillover effect is something Moscow has not only paid close attention to, but also in effect fuelled. The spread of instability fits perfectly with Russia’s goal of seeking dominance by exploiting the hesitations and contradictions of those it identifies as adversaries.
One could be forgiven in that moment for assuming that the id-impulses of mostly white, mostly male Americans were in decline. But a national id’s resilience is impressive. By 1997, Tupac and Biggie were dead, but the National Rifle Association and the Republican Party were more alive than ever.
Wanneer reactionair blank Amerika de grieven van zwarte demonstranten over structureel politiegeweld wil afserveren, of de zoveelste standrechtelijke executie van een zwarte tiener wil rechtvaardigen, valt onverdroten het woord ’thug’.
Ernie Boch jr., erfgenaam van een succesvolle keten autodealers in Massachussets en regionale TV-persoonlijkheid, mocht op CNN vertellen waarom hij denkt dat Donald Trump de meest geschikte kandidaat zou zijn voor het presidentschap van de Verenigde Staten.
Na de bekende pitch dat Trump zo’n geweldige zakenman en onderhandelaar is, en dat Obama toch niet helemaal te vertrouwen valt maar je met Trump precies weet waar je aan toe bent, stapt Boch over op een wel zeer merkwaardige vergelijking.
Wat eens te meer aantoont dat Trump-aanhangers de voorkeur aan hem geven op gronden die volstrekt mesjogge zijn.
Mein liebster Feind Peter Breedveld maakte me laast attent op de Pakistaanse-Britse singer-songwriter Nadine Shah.
Doorgaans brengt onze Japanfanaat punkrockbandjes van minderjarige vrouwen in suikerspinkostuums onder de aandacht, dus dit was een welkome afwisseling. En een vrouw die met zoveel nonchalante panache poseurs met Nick Cave uitkleedt, kan sowieso op mijn sympathie rekenen.
Shah’s stijl brengt me vijftien jaar terug in de tijd: donker, grimmig, schijnbaar ongepolijst, met invloeden van postpunk en gothic rock. Kortom, de magere jaren van de alternatieve rockmuziek zijn voorbij. Hallelujah!
