P.J. Cokema

1.332 Artikelen
178 Waanlinks
2.626 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: Jacob Martin (cc)

Pechvogels

COLUMN - Je zal maar de pech hebben in een land te wonen waar je huis wordt gebombardeerd. Als je het overleeft, verlaat je de puinhopen, op zoek naar veiliger oorden. Je wil veiligheid en vrede.
Je bent een gelukszoeker.

Je zal maar de pech hebben in een land geboren te worden waar oorlogen en hongersnoden gewoner zijn dan een huis, werk en een ongestoorde nachtrust. Je wil de ellende achter je laten. Je zoekt een betere toekomst.
Je bent een gelukszoeker.

Je zal maar de pech hebben in een land te leven waar je familie is vermoord omdat je het waagde over vrijheid en democratie te schrijven. Je bent aan een arrestatie ontsnapt. Je zoekt een plek waar vrijheid heel gewoon is.
Je bent een gelukszoeker.

Je zal maar de pech hebben in een vrij en welvarend land te wonen waar ineens een paar honderd fanatiekelingen met veel kabaal en agressie proberen te verhinderen dat vluchtelingen opgevangen worden. Je houdt je mond. Je kiest voor je eigen veiligheid en de lieve vrede.

Je bent een gelukszoeker.

Foto: Chris Ford (cc)

Kunst op Zondag | Bah, oude kunst

Vandaag het laatste deeltje in de Bah-trilogie. Na Bah, moderne kunst en Bah, geëngageerde kunst moet er toch een nader woordje worden besteed aan oude kunst.

In het eerste deeltje lazen we dat mensen een hekel kunnen krijgen aan moderne kunst, als dat hun horizon beperkt. En al helemaal als de overheid ongevraagd het blikveld van de argeloze burger volplempt met kunst.

Het tweede deeltje ging over het gegeven dat een aanzienlijk deel van de hedendaagse kunstenaars met beide benen in de alledaagse werkelijkheid staan en daar, met hun kunstwerken, hun licht over laten schijnen. Kunst met een boodschap. Dat kan volgens sommigen niet. Een boodschap dient expliciet te zijn en dat gaat ten koste van de dubbelzinnige schoonheid van kunst.

Moderne kunst, bah dus. Geëngageerde kunst ook bah, bah en nog eens bah. Oude kunst dan maar? Daar kan niemand toch een buil aan vallen?

Mwah, de criticus die zich in deel twee stoorde aan geëngageerde kunst, riep dat het Rijksmuseum leeg gemaakt diende te worden om de ruimten met hedendaagse kunst te vullen. Weg met de oude meesters, voort met de nieuwe meesters.

Voor alle duidelijkheid: hedendaagse kunst is niet per se moderne kunst. Het wil alleen maar zeggen dat het in deze tijd is gemaakt. Iemand die vandaag een ouderwets stilleven schildert, maakt dus hedendaagse oude kunst. Iemand die vandaag de angst voor bepaalde kleuren abstraheert, maakt dus hedendaagse moderne kunst.

Foto: Truthout.org (cc)

Kunst op Zondag | Bah, geëngageerde kunst

In de vorige aflevering (Bah, moderne kunst) ging het over mensen die een hekel hebben aan moderne kunst omdat het hun uitzicht belemmert. Al snel bleek dat niet zozeer de kunst weerstand opriep. Mensen raakten geërgerd omdat lokale overheden geen rekening hield met de wensen van bewoners die geconfronteerd worden met kunst in hun (openbare) buitenruimte. En de schrijvers van de aangehaalde stukjes, meenden dat het logisch is dat arrogantie van één kunstenaar leidt tot een hekel aan zijn moderne kunst.

Het rijk kan achteloos tachtig miljoen uit zijn achterzak trekken voor een Rembrandt, maar als het een tiende van dat bedrag uitgeeft aan een modern Nederlands kunstwerk, dan is de wereld te klein. Moderne kunst moet zich voortdurend bewijzen.

zei dichter, ethicus en filosoof Maarten Doorman in Trouw, naar aanleiding van De navel van Daphne, een studie naar de verhouding tussen hedendaagse kunst en engagement.

Onder de kop ‘Kunst heeft geen engagement nodig’, introduceert Allard Schröder Maarten Doormans boek in het NRC met:

‘Het Rijksmuseum moet dicht.’ (…)Wil hij werkelijk dat het museum sluit? Nee, bij nader inzien blijkt het slechts ontruimd te moeten worden. Wat er nu in tentoongesteld wordt dient plaats te maken voor hedendaagse beeldende kunst.

Foto: Bernt Rostad (cc)

Kunst op Zondag | Bah, moderne kunst

Op zijn eigen blog waagde collega Jona zich aan de vraag “hoe komt het dat zoveel mensen een hekel hebben aan moderne kunst?”

Hij vond een verklaring in een kwestie aan de Belgische kust. Op de boulevard staat het kunstwerk ‘Rock Strangers’, een groep sculpturen van Arne Quinze.
cc Flickr harry_nl photostream Oostende Rock Strangers by Arne Quinze

Een aantal buurtbewoners heeft de gemeente verzocht de oranje rotsen weg te halen, want het belemmert hun uitzicht op zee. De gemeente is dat niet van plan en nu schakelen de bewoners een advocaat in, die denkt de zaak te kunnen winnen want het kunstwerk veroorzaakt “effectieve hinder”.

Jona schrijft daarover:

Als de gemeente een kunstwerk voor je huis wil plaatsen, dan is verzet futiel. En dat is, bij de kwade burger, olie op het vuur. Voortaan is hij alleen nog maar machteloos kwaad. Of hij spant een rechtszaak aan, zoals nu in Oostende. De kunstenaar maakt zich daar vooral vrolijk over en geniet van de extra aandacht die hij krijgt.

Terug naar zijn vraagstelling: “hoe komt het dat zoveel mensen een hekel hebben aan moderne kunst?”

Jona concludeert:

Een kunstenaar echter die zich vrolijk maakt over degenen die zijn werk niet waarderen – met zulke vrienden heeft de moderne kunst geen vijanden meer nodig.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Rutte repareert (II)

Op oudejaarsdag voorspelden we hier: 2016 wordt, meer dan 2015, het jaar van “Rutte repareert”. We gaven een overzicht van maatregelen die het kabinet in 2015 moest nemen om onzorgvuldigheden en schade weg te werken, die door haar wetgeving is veroorzaakt. Het lijstje bleek niet helemaal compleet, dus komen we er nu op terug.

Na een valse start in 2012, een onderhandeling hier, een akkoordje daar, is dit kabinet toch nog aan regeren toegekomen. Snode plannen werden wetten en het land moest er mee aan de slag. Of het nou lag aan de ambitieuze ijver, de haast om daden te stellen of louter dommigheid, een aantal wetten pakten zo slecht uit dat het kabinet reparatiemaatregelen moest treffen.

Het duurt altijd even voor de gevolgen van een wet merkbaar zijn, dus de herstelwerkzaamheden begonnen voor sommige doelgroepen wat aan de late kant. We zetten de complete lijst, vanaf 2013,  op een rij.

2013

18 september
Minister Asscher repareert het partnerbegrip kinderopvangtoeslag,
Door een aanpassing in het fiscaal partnerbegrip en het partnerbegrip voor de toeslagen vanaf 2012 wordt een in huis genomen ouder toeslagpartner van een alleenstaande ouder. Indien de inwonende (hulpbehoevende) ouder niet meer voldoet aan de arbeidseis, kan dit voor de alleenstaande ouder tot gevolg hebben dat het recht op een kinderopvangtoeslag vervalt. Op verzoek van de Tweede Kamer is besloten tot een wetswijziging, die per 1 januari 2014 en met terugwerkende kracht over 2012 en 2013 dit probleem oplost.

Foto: jean louis mazieres (cc)

Kunst op Zondag | Feest

Een foto van een moment tijdens de jaarwisseling in Manchester kreeg veel aandacht op sociale media. Menigeen vond het tafereel welhaast kunst, omdat er zoveel op te zien was. De feestelijke werkelijkheid als kunst.

Schilderijen waarop veel te zien is van feestelijke decadentie, zijn zo oud als de weg naar Rome.

Thomas Couture – Romains de la décadence, 1847.
cc Flickr wallyg photostream Paris - Musée d'Orsay Thomas Couture's Romains de la décadence

Gaat het op het ene schilderij er liederlijk en vrolijk aan toe, op een ander is het lamgedronken treurigheid al om.

Nick Alm – Bacchanal 2014.
cc Flickr Gandalf's Gallery photostream Nick Alm – Bacchanal

Nu lijkt het op hierboven getoond werk om mensen te gaan die, om in discriminerende termen te spreken, tot de hogere klasse behoren. Voor “gewoon volk”, in ouderwetse termen “gemeen volk” , moeten we vooral bij zeventiende-eeuwse schilders zijn.

Jan Brueghel de Oude – Dorpsfeest, 1600.
cc Flickr Gandalf's Gallery photostream Jan Brueghel the Elder - A Village Festival 1600

Adrien Brouwer – Dorpskermis, 1e helft 17e eeuw.
cc commons.wikimedia.org Adriaen Brouwer - Dorpskermis (KMSKA)

Jan SteenHet dronken paar, 1655.
cc Flickr Allie_Caulfield photostream Amsterdam 182 Rijksmuseum, Jan Havicksz Steen, The drunken couple

De oude meesters hadden er een handje van schilderijen vol te proppen. Het ging er natuurlijk om een verhaal te vertellen dat in één schilderijlijst moest passen. Roemrucht zijn de religieuze vertellingen, waarvan u dit Jeroen Bosch Jaar nog wel meer zal zien. De Tuin der Lusten van Jeroen, of Jheronimus, a.k.a. Hiëronymus Bosch is één pervers partijtje vol feestelijke decadentie en liederlijk gedrag.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | To be with art…

cc Flickr Taifighta photostream To be with Art is all we ask... - Gilbert and George 1970.

“Oh art, what are you? You are so strong and powerful, so beautiful and moving. You make us walk around and around, pacing the city at all hours, in and out of our Art for All room. We really do love you and we really do hate you. Why do you have so many faces and voices?

You make us thirst for you and then to run from you – escaping completely into a normal life – getting up, having breakfast, going to the work-shop and being sure of putting our mind and energy into the making of a door or maybe a simple table and chair. The whole life would surely be so easeful, so drunk with the normality of work and the simple pleasures of loving and hanging around for our lifetime. Oh Art, where did you come from, who mothered such a strange being. For what kind of people are you – are for the feeble of mind are you for the poor-at-heart, are you for those with no soul. Are you a branch of nature’s fantastic network or are you an invention of some ambitious man? Do you come from a long line of arts? For every artist is born in the usual way and we have never seen a young artist. Is to become an artist to be reborn, or is it a condition of life? Coming slowly over a person like the daybreak. It brings the art ability to do this funny thing and shows you new possibilities for feeling and scratching at oneself and surroundings, setting standards, making you go into every scene and every contact, every touching nerve and all your senses. And Art we are driven by you at incredible speed, ignorant of the danger you are pushing and dragging us into. And yet Art, there is no going back, all roads go only on and on. We are happy for the good times that you give us and we work and wait only for those these titbits from your table. If you only knew how much these mean to us, transporting from the depths of tragedy and black despair to a beautiful life of happiness, taking us where the good times are. When this happens we are able to walk again with our heads held high. We artists need only to see a little light through the trees of the forest to be happy and working and back into gear again. And yet we dont forget you. Art, we continue to dedicate our artists art to you alone, for you and your pleasure, for Art’s sake. We would honestly like to say to you, Art how happy we are to be your sculptors. We think about you all the time and feel very sentimental about you. We do realise that you are what we really crave for and many times we meet you in our dreams. We have glimpsed you through the abstract world and have tasted of your reality. One day we thought we saw you in a crowded street, you were dressed in a light brown suit, white shirt and a curious blue tie. You looked very smart but there was about your dress a curious worness and dryness. You were walking alone, light of step and in a very controlled sense. We were fascinated by the lightness of your face, your almost colourless eyes and your dusty-blonde hair. We approached you nervously and then just as we neared you you went out of sight for a second and then we could not find you again. We felt sad and unlucky and at the same time happy and hopeful to have seen your reality. We now feel very familiar with you, Art. We have learned from you many of the ways of life. In our work of drawings, sculptures, living-pieces, photo messages, written and spoken pieces we are also to be seen, frozen into a gazing for you. You will never find us working physically or with our nerves and yet we shall not cease to pose for you, Art. Many times we would like to know what you would like of us, your messages to us are not always easily understood. We realize that it cannot be too simple because of your great complexity and all-meaning. If at times we do not measure up or fulfil your wishes you mus believe that it is not because we are unserious but only because we are artists. We ask always for your help, Art for we need much strength in this modern time to be only artists of a life-time. We know that you are above the people of our artist world but we feel that we should tell you of the ordinariness and struggling that abounds and we ask you if this must be. Is it right that artists should only be able to work for you for only the days when they are new, fresh and crisp. Why can’t you let them pay homage to you for all their days, growing stronger in your company and coming to know you better? Oh Art, please let us all relax with you. Recently Art, we thought to set ourselves teh task of painting a large set of narrative views descriptive of our lookin for you. We like very much to look forward to doing it and we are sure that they are really right for you.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Rutte repareert

Als het einde van het jaar in zicht komt, worden de meest uiteenlopende lijstjes opgemaakt. Het lijstje dat wij u vandaag aanbieden, hebben we nog nergens gezien.

Het gaat om een ander einde, namelijk 2016 zelf. Dat wordt het laatste jaar dat Rutte II nog de puntjes op de i kan zetten. Zoals vaker gebeurt bij kabinetten die de finish zien aankomen, worden er wat kadootjes uitgedeeld. Wie herinnert zich niet het “ zoet na het zuur” van Balkenende?

Ook dit kabinet is niet vies van het voormasseren van de kiezers, getuige het recente belastingplan dat een belastingverlaging van vijf miljard euro belooft voor werknemers en werkgevers. Het lijkt de laatste maatregel te zijn van een jaar waar Rutte II al eerder douceurtjes uitdeelde.

Schone schijn! Er is niets meer en niets minder aan de hand dan dat Rutte II wat reparatiewerkzaamheden uitvoert op wat eerder zo hartstochtelijk is afgebroken of faliekant is misgelopen. In 2013 zei Rutte: “Er is niets mis met dit land wat we niet kunnen repareren”.

Die uitspraak indachtig presenteren wij, op de drempel van de tijd, het jaaroverzicht “Rutte repareert”.

8 juni
Eerst de culturele sector slopen, en nu weer investeren. Minister Jet Bussemaker gaat jaarlijks 18,6 miljoen extra steken in de culturele sector.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS |Eindejaarsdepressie

Elk jaar weer trappen duizenden mensen er in. Eerst leuk sinterklaas vieren en dan de rest van de maand in depressieve toestand richting kerst. Hoewel het wetenschappelijk niet keihard is bewezen, is die treurige toestand het gevolg van de consumptie van strooigoed, speculaaspoppen en suikerbeestjes. Wie zoet is krijgt lekkers maar wordt wel depressief.

De decemberblues heeft dus niks te maken met de donkere dagen voor kerst want er is de laatste jaren licht genoeg. Naast de gebruikelijke kerstverlichting zijn er meer zonuren dan ooit.
Het heeft ook niks te maken met de stress voor de kerstdagen. Stress is zo’n alledaags verschijnsel geworden dat je het hele jaar wel depressief kan zijn.

Het kwaad moet bij de marsepeinen wortel worden aangepakt. Het wordt tijd om de goedheiligman de toegang tot het land te ontzeggen.

En ach, als we het principe toepassen van ‘gelijke monniken, gelijke kappen’, dan die kerstman er ook maar uitgebonjourd. De belangrijkste factoren voor eindejaarsdepressiviteit zijn dan weggenomen.

Ik vrees dat definitieve  afschaffing van sinterklaas en kerstman nooit op de agenda komt. Terwijl dat toch de enige echte oplossing is. Minder treurige mensen en iedereen houdt geld over om meer zinnige dingen mee te doen. Wie weet gaat de opwarming van de aarde dan ook wat minder snel omdat warme chocoladedampen, brandende kerstkaarsen, hete oliebollen en vuurwerk de atmosfeer niet langer verzieken.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Die Eerste Kamer toch…

Een uiterst krappe meerderheid in de Eerste Kamer stemde tegen de wet Stroom. Die Eerste Kamer toch…

Had minister Kamp het wetsvoorstel terug moeten trekken omdat vooraf al bekend was dat er onvoldoende steun in de Eerste Kamer was? Twee keer eerder vond het kabinet dat wel verstandiger.

Eveneens twee keer eerder werd in de Eerste Kamer een wetsvoorstel weggestemd.

Zo gevaarlijk zijn de senatoren nu ook weer niet voor dit kabinet.

 

Tony’s Chocolonely mislukt?

Tony’s Chocolonely bestaat 10 jaar en is mislukt, riep Teun van de Keuken (medebedenker en oprichter) op het verjaarsfeestje van de slaafvrije chocolade.

Eerder schreef Teun van de Keuken op zijn  weblog: “Er zijn nu zelfs meer slaven in de cacaowereld dan toen wij met Tony’ begonnen.”

Het ideaal is in een korte 10 jaar dus niet volledig bereikt. Misschien valt het Sinterklaas te verwijten dat-ie niet 100% Tony’s Chocolonley in koopt en weggeeft?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sociale huurwoningen in moties

DATA - Welke politieke partijen proberen het hardst de malaise in de sociale huur sector aan te pakken?

Om te beginnen: welke partijen dienden de laatste jaren meeste moties met betrekking tot dit onderwerp?

SP 12 PvdA 5 GL 3 CDA 2 PVV 2 v.Vliet 2 50Plus 1 VVD 1

Geïnventariseerd zijn 28 moties, die in de laatste jaren (2013 – heden) zijn ingediend. In dit exceldocument staan ze op een rij, met links naar de stemmingsuitslagen in de Tweede Kamer.

Hoe hebben de partijen op die moties gestemd? (n.v.t. betekent dat fracties toen nog niet in de Tweede Kamer zaten).

voor tegen n.v.t. voor/tegen balans PvdD 28 0 0 28 GL 26 2 0 24 SP 25 3 0 22 50Plus 24 4 0 20 CU 17 11 0 6 GrKÖ 13 8 7 5 Klein 14 10 4 4 PVV 15 13 0 2 PvdA 13 15 0 -2 CDA 13 15 0 -2 Houwers 7 10 11 -3 D66 10 18 0 -8 v.Vliet 7 16 5 -9 GrBvK 7 18 3 -11 SGP 8 20 0 -12 VVD 6 22 0 -16

Kampioen indiener is dus de SP. Samen met de Partij voor de Dieren, GroenLinks, en 50Plus proberen zij dus het hardst jaren van desastreus kabinetsbeleid gecorrigeerd te krijgen.

U bent vrij deze boodschap mee te nemen naar der volgende Tweede Kamerverkiezingen.

 

 

Vorige Volgende