P.J. Cokema

1.332 Artikelen
178 Waanlinks
2.626 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Sweet dreams baby

Wat later dan gewoonlijk gaan we wat mainstreamen. Om u reeds nu een goede nacht te wensen. Sweet dreams baby, van Roy Orbison. Met medewerking van Bruce Springsteen, Tom Waits, Elvis Costello, Bonnie Raitt, K.D. Lang en nog wat zo bekendheden. Doet het altijd goed, zo’n line up, gezellig aan het jammen…..

Foto: Russell Shaw Higgs (cc)

Kunst op Zondag | Basisinkomen

Dinsdag 31 mei werd het tweede basisinkomen van Nederland uitgereikt aan kunstenares Anne van Dalen.

Wat? Is het basisinkomen al ingevoerd? Nee, het betreft een experiment, opgezet door MIES (Maatschappij voor Innovatie van Economie en Samenleving). Met crowdfunding wil de stichting genoeg geld bijeen krijgen om mensen een jaar lang een basisinkomen van 1000 euro per maand te kunnen geven. Op Ons Basisinkomen lees je er meer over.

De zich ‘autonoom autodidact’ noemende Anne van Dalen, kunstenaar sinds 2015, raakte geïnspireerd door Peter Smith, oprichter van KLEAN (Klagen Loont Echt Absoluut Niet).

De missie van Peter Smith is om elke dag minstens één stukje zwerfafval op te ruimen. Behalve dat hij gastlessen en spreekbeurten geeft over ‘Plastic Soep’, maakt hij ook reusachtige kunstwerken van zwerfafval. Momenteel werkt KLEAN aan een 12 meter grote Plastic Madonna, die tijdens de Olympische Zomerspelen op het strand van Rio de Janeiro zal liggen.
© KLEAN Plastic Madonna

Die inspiratie leidde in 2013 tot ‘Anne loopt langzaam hard’. Blootsvoets liep ze een jaar lang haar ‘zwerfafvalreis’. Haar blote voeten leidden vorige maand nog tot wat opschudding in het Haagse Gemeentemuseum. Ze werd de toegang ontzegd, een besluit van een beveiliger dat een week later door het museum werd rechtgezet, nadat de kunstenares over dit merkwaardige beleid haar beklag had gedaan.

Foto: Government Press Office (cc)

Tussen de regels

NIEUWS - Het nieuws volgen is koppen snellen. Daarmee doen we ernstig te kort aan wat tussen de regels staat.

Dinsdag 31 mei: In Den Haag wordt een vraaggesprek tussen Martin Bosma (PVV) en de Zuid-Afrikaanse zanger/acteur Steve Hofmeyr afgelast door restaurant-café Dudok, toen Dudok er op werd gewezen dat Hofnmeyr niet helemaal pluis is. Tussen de regels ziet Martin Bosma ineens het licht:

De stad waar haatpredikers welkom zijn, maar een zanger wordt geweerd

Bosma geeft dus toe dat het raar is dat Wilders in Den Haag van alles mag roepen…..

Woensdag 1 juni: het kabinet dacht slim te zijn door medewerkers van de Belastingdienst met een leuke som geld tot vrijwillig ontslag te motiveren.

Nou, dat willen die medewerkers wel. Missie meer dan geslaagd. Tussen de regels zien we de paniek bij staatssecretaris Wiebes:

Ook kan de werkdruk oplopen voor de achterblijvers

Tja, elk succes heeft een keerzijde. Als het zo doorgaat gaat, valt de operatie veel duurder uit en hebben we straks een Belastingdienst, bestaande uit een portier en een over het hoofd geziene flexwerker. Dat krijg je er van als je van Nederland een ontslagparadijs wil maken.

Foto: Kars Alfrink (cc)

Kunst op Zondag | Dichtregels

Wat vind u de mooiste dichtregel? In het kader van de komende Poetry International vragen de Rotterdamse vuilniswagens om nieuwe dichtregels. Gedichten bij het vuilnis, je moet er maar op komen.

cc Flickr FaceMePLS Roteb Bergweg Rotterdam
‘Soms kom ik mezelf tegen
en dan zeg ik niet eens gedag’
(Peter Oole)

Waar je ook op kan komen zijn de vele muren die van dichtregels of complete verzen voorzien moeten worden. Menig gemeente heeft daartoe wel eens een wedstrijdje uitgeschreven en inwoners gevraagd hun favoriete gedicht of zelfbedachte dichtkunst in te sturen.
cc Flickr FaceMePLS Gedicht Bonaireplein Leiden

Wij houden niet zo van wedstrijdjes, maar van dichtregels kunnen we niet genoeg krijgen. Kunt u ons helpen aan een Sargassolijst ‘Mooiste dichtregels’?

Zelden vind ik een heel gedicht mooi, vaker raakt me een dichtregel die toevalligerwijs mijn pad kruist (op een vuilniswagen, op een muur, op een monument of op straat). Zeker, in de buitenruimte zijn genoeg bekende gedichten en dichtregels te vinden. “Alles van waarde is weerloos” (Lucebert) ís een schitterende zin, zo onovertroffen dat het pure jaloezie moet zijn geweest die kunstenaar Jack Segbars tot een andere dichtregel dreef.
cc Flickr FaceMePLS Kunst Lange Hilleweg Rotterdam

Zelden vind ik een heel gedicht mooi, vaker raakt me een enkele dichtregel of strofe in het gedicht zelf. Velen dwepen met een stukje Leo Vroman (uit het gedicht ‘Vrede’).

Foto: Canadian Pacific (cc)

Ambulances te langzaam?

ONDERZOEK - De prestaties van de ambulancediensten zijn de laatste maanden veel in het nieuws geweest. Algehele teneur: de ambulances worden slomer. Minister Schippers, hoedster onzer volksgezondheid, draagt de zorgverzekeraars op de ambulancediensten eens wat meer achter de broek aan te zitten. Is dat terecht?

In haar brief van 14 april aan de Tweede Kamer schreef de minister:

De zorgverzekeraar zal zich in het kader van haar zorgplicht een oordeel moeten vormen over de oorzaak van de normoverschrijdingen en samen met de RAV (Regionale Ambulancevoorzieningen) een plan moeten maken om te komen tot een verbetering van de responstijden.

Een oordeel vormen over de oorzaak? Dat zal nog niet eenvoudig worden.

Op 12 februari openbaarde het RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu ) het rapport “Bereikbaarheidsanalyse SEH’s 2016” geopenbaard. Conclusie van het rapport:  In de meeste gebieden in Nederland is het nieuwe rijtijdenmodel één tot twee minuten langzamer dan de vorige versie. Concreet: 33.300 inwoners van Nederland (9000 meer dan in 2015) kunnen niet binnen 45 minuten in een SEH worden gebracht.

De oorzaken? Het RIVM schrijft:

De oorzaak van de lagere snelheden is door het RIVM niet in detail onderzocht maar er zijn aanwijzingen dat de lagere snelheden verband hebben met de toename van de verkeersdrukte in de afgelopen jaren.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Spotsongs

Er zit weinig muziek in politici. En in de kritiek op de politici zit nog minder muziek. Om duidelijk te maken hoe jammer dat is, wat fraai voorbeelden van satirische muziek, waarvan helaas een groot deel uit het verleden komt (en helaas ook de meesten uit de V.S.).

In Fables of Faubus van Charles Mingus werd gouverneur Orval E. Faubus op de hak genomen, nadat hij de Nationale Garde inzette om te voorkomen dat een paar Afro-Anmerikaase tieners een High School in Arkansas zouden betreden.

Stukje uit de tekst:

Why are they so sick and ridiculous? / They brainwash and teach you hate!

De periode dat Richard Nixon president was, mag één van de slechtste worden genoemd in de geschiedenis van de V.S. Niet alleen omdat de “hardwerkende Amerikaan” de dupe was.

Randy Newman beet de president toe:

Maybe you’re cheatin’ / Maybe you’re lyin’ / Maybe you have lost your mind /  Maybe you’re only thinking ‘bout yourself

Toen het Watergate schandaal losbarstte volhardde Nixon in liegen en bedriegen. Op een persconferentie probeerde hij iedereen nog te overtuigen dat hij geen boef was (I am not a crook). Dat verwerkte Frank Zappa in ‘Song of a Orange County’.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Opruiming

Vandaag geen thema, maar een greep uit de talloze afbeeldingen die Kunst op Zondag niet haalden. Niet omdat ze de moeite niet waard waren, maar omdat ook in een virtuele galerie de ruimte nu eenmaal beperkt is. Opruiming dus.

Eugenio Merino – In God We Trust, 2010.

Meer na de break…

Alicja Kwade – Journey Without Arrival, 2012/2013.

Ben Grasso – Plot, 2007.

Brian GogginSpeechless, 2008.

Mark Reigelman en architect Jenny Chapman – Manifest Destiny.

Mu Boyan – Dot (uit de Fatty series), 2013.

Don Gummer – Primary Seperatrion, 2005.

Claes Oldenburg and Coosje van BruggenSpoonbridge and Cherry, 1988.

Dennis OppenheimTrees: From Alternative Landscape Components, 2006.

En hier heb ik geen naam en titel van kunnen vinden.

 

 

Closing Time | Learn to listen

Closing Time vandaag wat later dan normaal. Met Ben Sollee, cellist, songwriter.

Settle down
settle down
take it
take it easy on me


I’m not willing to lose,
but I’m willing to admit I’m wrong
because there is only so much time in a day
and there is only so much I can say
learn to listen
learn to listen
learn to listen
there is a picture in your mind of what you use to be
and the hum of the highway is a decent speed

Foto: Alex Eylar (cc)

Kunst op Zondag | Lerende robots

Zolang het een robot is, kun je een nazi uitzetten. Je kunt een robot ook leren zich anders te gedragen. En hoewel nazi’s zeker roboteske trekken hebben, zolang het mensen zijn kun je ze niet uitzetten. Hoogstens onder dwang herprogrammeren.

Gelukkig hoort Microsoft nog tot de meerderheid die nazisme verwerpelijk vindt en dus schakelde het bedrijf, onder publieke excuses, de twitterbot Tay uit. Volgens Microsoft leerde de software de kwalijke trekken omdat mensen, al dan niet voor de grap, de twitterbot bestookten met fascistische taal. Microsoft had vergeten bescherming te programmeren tegen dat soort onzin.

Wat kunnen wij daar van leren? Dat het tegendeel van een foute Tay ook te maken moet zijn. Anti-fascistische twitterbots. Er is nog hoop.

Wat kunnen Microsoft én Twitter er van leren? Helemaal geen bots inzetten. Kan er niets mis gaan en wij zij eindelijk af van vreemde gasten onder onze volgers op Twitter.

Robots, of eigenlijk softwareprogramma’s, die in staat zijn bijna menselijk te handelen of te reageren, zijn allang geen sciencefiction meer. Idealisten zien er potentiële wereldverbeteraars in. Critici vrezen artificiële intelligentie die niet in de pas, maar uit de hand loopt.

Robots zijn vooralsnog erg handige hulpjes. Niet alleen om vervelend werk uit handen te nemen, ook om op tal van andere manieren behulpzaam te zijn. Het De Young Museum in San Fransisco heeft twee robotgidsen. Lig je verlamd in bed, waar ook ter wereld, via een internetverbinding wandel je, dankzij deze robots, toch door een museum.

Foto: Ilja Klutman (cc)

Zoete koek

COLUMN, SATIRE - Vandaag is een piekmoment voor de Oranjeverenigingen. Op zaterdag 9 april 2016 vond de jaarlijkse Algemene LedenVergadering (ALV) plaats van de Koninklijke Bond Van Oranjeverenigingen. Geen spraakmakende bijeenkomst.  Dat zal wellicht te maken hebben met het feit dat een paar bijdragen van enkele afgevaardigden uit de notulen zijn gebleven.

Zo zien we in de notulen niet terug dat een voorstel om koekhappen op het programma der koningsdagen voor altijd te handhaven, werd goedgekeurd door een overweldigende meerderheid. Het is namelijk het symbool voor alles wat wij voor zoete koek slikken. De Oranjebond houdt die traditie in ere omdat ook vandaag de dag nog erg veel voor zoete koek wordt geconsumeerd.

Verder hield één van de afgevaardigden op het congres een pleidooi om het Wilhelmus een grotere rol in de samenleving te geven. Ik heb de afgevaardigde in de wandelgangen aangsproken en gevraagd naar het hoe en waarom.

“Ja, ziet u, het Wilhelmus is niet zomaar een lied. Onze nationale hymne zit boordevol symboliek die, mits goed begrepen, de eenheid en saamhorigheid onder alle delen der bevolking een stuk sterker zou maken. Alleen die eerste regel al: Wilhelmus van Nassouwe ben ik van Duitsen bloed. Realiseren de mensen wel wat daar staat? Ons koningshuis heeft haar wortels in Duitsland. Ik begrijp best wel dat mensen in verwarring raken als er later ook nog een staat: een prinsen van Oranje…; tja, wat is ons koningshuis nou? Duits, Frans (afkomstig uit Orange in Frankrijk)?

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Autowrakken

Het aantal verkeersdoden op snelwegen met 130 km/h-zones  was in 2015 drie keer hoger dan in 2014. In het algemeen is het sinds 2012 op de weg een stuk riskanter geworden. Het aantal bestuurders dat betrokken was bij letselongevallen was in 2013 bijna twee keer zoveel dan in 2012 (10.015) en liep in 2014 op tot ruim twee keer zoveel (23.713).

Het ene  ongeluk is de ander niet, en ’s heren wegen zijn zo ondoorgrondelijk dat je ook op een langzaamweg je auto tot kunst kunt knallen.

In ‘Slow Inevitable Death of American Muscle’ van Jonathan Schipper doen twee auto’s er zes dagen over voor ze volledig verongelukt zijn.

Verkeersongelukken intrigeren zo zeer dat filekijkers een jaarlijkse kostenpost van 50 miljoen euro veroorzaken. Het hedendaags verkeer,  de ongelukken, de puinhopen die achter blijven, dat stukje menselijke decadentie is een bron van inspiratie voor kunstenaars die vooral in het autowrak de zwarte kanten van de mensheid zien.

Andy WarholOrange Car Crash Fourteen Times.
cc Flickr IslesPunkFan photostream Orange Car Crash Fourteen Times

Nicolai HowaltCar Crash Studies (detail).
cc Flickr See-ming Lee photostream Nicolai Howalt - Car Crash Studies (detail).

Dirk SkreberCrash 1.
cc Flickr Jim Linwood photostream Crash 1 by Dirk Skreber

Ook zonder ongelukken eindigen auto’s als wrak. Het leven kan nog wat worden verlengd als kunst.

Vorige Volgende