P.J. Cokema

1.332 Artikelen
178 Waanlinks
2.626 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ (3)

Vandaag de derde zaal in onze virtuele expositie ter ere van de 500ste Kunst op Zondag, met werk van kunstenaars die het mogelijk maakten zo ver te komen.

Met de toenemende copyrightsrestricties is het lastig geworden afbeeldingen van kunstwerken te tonen. Gelukkig hebben aardig wat kunstenaars de laatste jaren hun toestemming gegeven afbeeldingen van hun werken in Kunst op Zondag te plaatsen.

Voor de nu lopende jubileumtentoonstelling ‘KoZ 500’ hebben we ze naar hun 500ste werk gevraagd.  Hebben ze zo’n kunstwerk niet, dan is elk ander jubileumstuk ook welkom. Heeft een kunstenaar niets met jubilea dan hopen we op een ander, aan ‘KoZ 500’ opgedragen werk.

In de 500ste Kunst op Zondag presenteerden we de eerste acht kunstenaars. Vorige week de tweede groep van acht en vandaag meer werk van nog eens zeven kunstenaars.
Treedt verder…..

Werk van Gijs Assmann zagen we erder in In Werkelijkheid (2015) en Hacking Habitat (2016). Vandaag:

Gijs Assmann – Gott o Gott, 2009. Aquarel, acrylverf, balpen, touw, collage; .0,30 x 0,21 m.
© Gijs Assmann Gott o Gott 2009

Toelichting: “Geen 500ste werk, wel een “jubileum”-stuk. Aanleiding voor ‘Gott o Gott’ is de vijftigste verjaardag van mijn vrouw. Sindsdien geef ik haar op haar verjaardag een aquarel. Het zijn er inmiddels negen.

Closing Time | Everybody Ought to Treat a Stranger Right

Dat de tijd vliegt is meer een gevoel dan waarheid, want wat gaat de geschiedenis traag. Dat een dertiger jaren liedje nog steeds actueel kan zijn, hoezo ontwikkeling?

‘Everybody Ought To Treat A Stranger Right’, oorspronkelijk van Blind Willie Johnson, is door Ry Cooder opgenomen op het afgelopen voorjaar uitgekomen album The Prodigal Son, op de websdite aangekondigd met: “This is music for these times (…) a deft commentary on our ailing moral state.”

Closing Times | Not like everybody else

Toen we het over de ontelbare covers van Louis, Louie hadden, herinnerde ik me het nummer van The Kinks te kennen (en destijds dacht naar het origineel te luisteren….).

Awel, het is bekend dat gaande hun carrière de Lola-brothers Ray en Dave Davies niet zo goed met elkaar overweg konden en dus op een gegeven moment besloten een punt achter de Kinks te zetten. Ray ging solo door met o.a. Kinks-repertoire als “I’m not like everybody else”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | Klein concert

Al eerder met zaaloptreden hier te zien geweest, nu in kleine, studeerkamerachtige ambiance. En toch weer even intens. Een kamerrecital (prachtig concept trouwens dat Tiny Desk Concert) door Barbara Hannigan, begeleid door de onvolprezen Reinbert de Leeuw, een handje geholpen door Suraya Mohamed.

 

U hoort (en ziet): Alexander Zemlinsky: “Empfängnis”; Alma Mahler: “Licht in der Nacht”; Hugo Wolf: “Nur wer die Sehnsucht kennt” en Arnold Schoenberg: “Schenk mir deinen goldenen Kamm”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Closing Time | after Time

Vanmorgen continueerden we een ‘soort-van-verjaardag’, waarbij we vorige week wensten nog lang mee te mogen gaan.
Maar goed, als er één cliché meer dan waar is, dan is dat ‘het leven is vergankelijk’.

Vandaag sluiten we af met een lied dat op meerdere manieren met de vanmorgen tentoongestelde kunst te manken heeft. Cindy Laupers ‘Time after Time”, in de versie van de in 1996 aan kanker overleden Eva Cassidy, die niet alleen prachtige muziek maakte, maar ook tekende en schilderde.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ 500 (2)

Om de 500ste Kunst op Zondag (KoZ) te vieren hebben we een speciale jubileumtentoonstelling ingericht.

Kunstenaars die in het verleden hun toestemming gaven afbeeldingen van hun werk hier te vertonen, hebben we opnieuw benaderd en gevraagd naar hun 500ste werk. Als ze zo’n kunstwerk niet hebben dan wilden we graag een ander jubileumstuk. Of, als ze niets met jubilea hebben, een ander werk opgedragen aan de 500ste Kunst op Zondag.

Vorige week exposeerden we de eerste acht kunstenaars. Vandaag en volgende zondagen volgen de anderen. Ga op uw gemak door onze virtuele expositie ‘KoZ 500’. Met toelichtingen van de kunstenaars zelf.

In Strips (2013) lieten we werk van Liesbeth Labeur zien. Ze heeft een roman met tekeningen uitgebracht dat “wel iets met kunst, zondag en 500 te maken heeft”, zo mailde ze naar KoZ.

Liesbeth LabeurEen lamp voor mijn voet (2017).
© Liesbeth Labeur blz 42 uit Een lamp voor mijn voet, 2017Toelichting: “Vijfhonderd jaar geleden brak de Reformatie uit, een 16e-eeuwse beweging van waaruit het protestantisme is ontstaan. In ‘Een lamp voor mijn voet.’ volgen we de Zeeuwse Neeltje, die ongeveer 500 jaar later opgroeit tussen de resten van die Reformatie. Behoedzaam volgt Liesbeth Labeur haar fantasievolle calvinistische personage van jong meisje tot volwassen vrouw.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Kunst op Zondag | KoZ 500

Dit is de 500ste Kunst op Zondag (KoZ). De eerste echte KoZ verscheen 2 april 2006. Tot en met 22 mei 2011 hield collega Steeph Sargasso’s virtuele kunstgalerie open. Op 17 juli 2011 nam ondergetekende het over en maakt vandaag zijn 300ste KoZ.

KoZ komt tot stand door op het internet mooie en/of opvallende kunst te spotten en hier door te geven. De eerste jaren werden de afbeeldingen gewoon van het internet geplukt, in een tijd dat het copyrightbegrip ‘fair use’ nog vorm moest krijgen.

We zijn ten stelligste van mening dat we hier ‘fair use’ gebruik maken van afbeeldingen maar de praktijk is inmiddels dusdanig veranderd dat we niet altijd rechtenvrije afbeeldingen van kunstwerken kunnen exposeren.

Geen nood, want rechtstreeks aan kunstenaars hun expliciete toestemming vragen heeft hier ook veel mooie kunst opgeleverd. Dit 500ste lustrum zou er zonder al die kunstenaars dus niet zijn geweest. Voor ons reden om ze nog eens te mailen en te vragen naar hún jubileumwerk. Het zou aardig zijn als de kunstenaars hun 500ste werk kunnen laten zien, maar voor ons is elk jubileumstuk in dit verband goed.

Het kan zijn dat kunstenaars helemaal niet aan jubilea doen. In dat geval hebben we de kunstenaars gevraagd of ze een werk hebben dat ze aan KoZ 500 willen opdragen.

Closing Time | Louie Louie

In allerlei lijstjes van meest gecoverde songs ontbreekt er eentje in de top 10: Louie, Louie,  hier in een versie van Led Zeppelin.

Louis, Louie, origineel van Richard Berry en The Pharaohs (1957) werd bekender, nee beruchter, door de versie van The Kingsmen (1963), die het hadden opgepikt van The Wailers (1961).

Dat de versie van The Kingsmen grote belangstelling trok is hoogstwaarschijnlijk te danken aan de FBI, die onderzoek deed naar vermeende obsceniteiten in de tekst.  Die werden niet gevonden omdat de leadzanger een tamelijk onverstaanbare uitvoering aan het nummer gaf.
(meer na Lees verder…)

Foto: Martin Pettitt (cc)

De laatste vraag?

To arrive at the edge of the world’s knowledge, seek out the most complex and sophisticated minds, put them in a room together, and have them ask each other the questions they are asking themselves.

Deze uitspraak van kunstenaar James Lee Byars is het motto van The Edge, opgericht door uitgever en publicist John Brockman.

Twintig jaar lang formuleerde Brockman een vraag waar wetenschappers, schrijvers, kunstenaars en ondernemers op reageerden. In die twintig jaar leidden 21 vragen tot ruim 2950 essays. Van mensen als Hans Ulrich Obrist (curator Serpentine Gallery, London), Brian Eno (componist, musicus), Alan Alda (acteur, regisseur, schrijver), John Markoff (journalist, Pulitzer Prize-winnaar, The New York Times). Mike Godwin (advocaat, schrijver, jawel, van de Wet van Godwin) tot een groot aantal wetenchappers als Daniel C. Dennett (filosoof), Helen Fisher (biologisch antropoloog), Leonard Susskind (theoretisch natuurkundige), Richard Dawkins (evolutionair bioloog) en Jared Diamond (fysioloog en evolutionair bioloog).

Eén vraag per jaar. Brockman zegt nu door zijn vragen heen te zijn en stelt de laatste:

Ask ‘The Last Question,’ your last question, the question for which you will be remembered.

Het cliché zegt dat elke vraag weer een volgende oproept. Een laatste vraag zou dus niet kunnen bestaan, maar daar gaat het bij The Edge ook niet om. Het hele project berust op het principe van een “vragende werkelijkheid”. Een werkelijkheid die niet uitgaat van oplossingen of verklaringen.  Een antwoord (een uitleg of een oplossing) is een eindpunt en weerhoudt een verdere ontwikkeling (m.a.w. het ‘doordenken’, het doorvragen stopt daar).

Foto: Beesnest McClain (cc)

Kunst op Zondag | Kaas

Alles wel beschouwd is kaas, behalve dan de lucht, een edel artikel, vind je niet? Het wordt sedert eeuwen gefabriceerd en ’t is een van de eerste bronnen van rijkdom van de Hollanders, die een broedervolk van ons zijn. Het dient tot voeding van groot en klein, van jong en oud. Iets dat door den mensch gegeten wordt krijgt daardoor van zelf een zekere adel over zich.

Zie daar de betekenis van kaas.

Kaas komt nooit alleen. Al in de 17e eeuw, toen stillevens met louter voedsel een poosje trendy waren, werd de ranzige lucht en de smeervette bite gemaskeerd door wijn, brood, fruit en noten.

Floris van DyckStilleven met kazen, 1610.
cc commons.wikimedia.org Floris van Dyck - Still-Life - WGA06345

Die Floris was onder andere op het idee gekomen door….

Clara PeetersStilleven met kazen, amandelen en krakelingen, 1615.
cc commons.wikimedia.org Clara Peeters - Still Life with Cheeses, Almonds and Pretzels

Pieter Claesz – Stillleven met kaas en fruit, 1623.
cc commons.wikimedia.org Pieter Claesz - Still Life with Cheese and Fruit

Dat soort kaasrealisme is blijven bestaan. Van Henk Helmantels Stilleven met kaas en eieren tot de ‘boterham met kaas’  van Tjalf Sparnaay.

Door de tijd heen is kaas inspiratie geweest voor de meest uiteenlopende kunstwerken. De surrrealist Dali zou beweerd hebben dat de smeltende klokken in dit werk hem waren ingegeven door camembert, uw weet wel: camembert is frans voor fromage. (*.*)

Vorige Volgende