Zoro Feigl Flow
Filmpje bij Kunst op Zondag | Mallemolen van 17 februari 2013
Filmpje bij Kunst op Zondag | Mallemolen van 17 februari 2013
Filmpje bij Kunst op Zondag | Mallemolen van 17 februria 2013
Filmpje bij Kunst op Zondag | Mallemolen van 17 februari 2013.
ANALYSE - Niet zeuren, maar meedoen. Zo nodigde minister Schippers in het tv-programma Buitenhof de belanghebbenden in de zorgsector uit zelf bezuinigingsvoorstellen te doen. Blijkbaar heeft de online ‘keukentafeldiscussie’, die de minister vorig jaar is begonnen, niet veel opgeleverd.
Doe mee, roept de Rijksoverheid haar burgers toe, want ze ‘is geïnteresseerd in meningen, ideeën en initiatieven vanuit de samenleving.’ De Rijksoverheid doet aan E-volksraadpleging, met opmerkelijke inhoudelijke en kwalitatieve verschillen tussen de diverse online initiatieven, waar burgers en organisaties hun stem mogen laten horen.
Het kan allemaal zonder af te moeten reizen naar inspraakbijeenkomsten met lauwe koffie. Reageren op wetsontwerpen op internetconsultatie. Met online formulieren Green Deals voorstellen of ideeën ter vermindering van de regeldruk insturen. Lid worden van LinkedIn-groepen en meepraten over een nieuwe Elektriciteits- en Gaswet of over het Europese landbouwbeleid. En via Facebook kun je minister Schippers aan briljante ideeën helpen om de zorg betaalbaar te houden.
Ooit een overheid meegemaakt die zo intensief het volk raadpleegt? Het kan natuurlijk makkelijker dan vroeger, dankzij deze vormen van e-consult. Het volk reageert enthousiast, zou je denken.
Dat lijkt af te hangen van de mate waarin dat onderwerp in de publiciteit is én van het internetmedium dat is ingezet. Een overzicht (details in dit exceldocument):
Memento mori. De Latijnse spreuk die, vrij vertaald, de oproep inhoudt je dood in je agenda te zetten. Tegen beter weten in leven we als onsterfelijken. We denken meestal pas aan de dood als die zich aandient.
Jaarlijks sterft ongeveer 0,83% van de bevolking. Vorig jaar overleden bijna 141 duizend personen. Niet iedereen is daar even goed op voorbereid. Dat kan voor nabestaanden dubbel akelige gevolgen hebben. Naast het verdriet moet men aan de slag met de vormgeving van de uitvaart.
Gaats het om de muziek bij het ceremonieel, dan lijkt dat geen probleem. Dat bewezen lezers van Sargasso, toen collega Steeph naar hun uitvaartmuziek vroeg. Maar hoe zit het met de doodskist? En wordt de nagedachtenis nog op andere manieren vorm gegeven? Wordt het een grafzerk of een urn? Waar gaan je stoffelijke resten heen?
Je kunt dat aan de overlevenden overlaten, maar waarom het niet bij leven en welzijn met elkaar afgesproken? Niet alleen muziek, ook beeldende kunst kan je uitvaart tot een mooie gedenkwaardigheid maken.
De kist.
Laat een meubel maken, dat later als kist kan dienen. Kunstenaar/meubelmaker Pim Felen ontwierp een aantal ‘kistkasten’.
Pim Felen – De vuursalamander.
Maak een statement met je kist. De Amerikaan John D. Ricker heeft het niet zo op het effect van vuurwapens. Dat toont hij met een doodskist, gemaakt van vernielde wapens.
Omdat deze maand door heel het land kunstroutes op gang komen én omdat het vandaag de eerste zondag van deze maand is, loopt KoZ kunstroutes langs die op ‘eerste zondagen’ plaatsvinden.
Op de website ckplus, die zich “de eerste kunst en cultuur search engine noemt”, kun je gratis toegankelijke kunst- en atelierroutes vinden. Een aardige aanvulling op de museumkalender, de expositiewijzer, de zoekmachine van Museum.nl of Kunst actueel van cultuurarchief.nl.
Het aardige van kunstroutes waar ateliers en galeries in zijn opgenomen, is dat je in veel gevallen direct in contact kan komen met de kunstenaars zelf.
De presentaties verschillen enorm. Inhoudelijk zijn het niet altijd alleen galeries en ateliers. Sommigen combineren het met gevestigde musea, winkels met kunstgerelateerde producten en curiosa-zaakjes.
Bij sommige websites kun je via goede menus met één tot twee muisklikken bij de kunstenaars komen, bij anderen moet je raden wat er achter plaatjes zit of valt er helemaal niets te klikken.
Het wordt tijd dat er een goed toegankelijke website komt, waar je snel kunt zien waar en wanneer kunstenaars hun ateliers openstellen. Tot dan biedt het overzicht van ckplus een redelijk alternatief. Vooral omdat het om maandelijkse kunstroutes gaat en niet de eenmalige, vaak in de zomerperiode gehouden kunst- en cultuurroutes.
We geven die prachtige kunst terug aan de mensen. Geeft het in 2012 gelanceerde kunsttijdschrift Kunstwordtterugkunst hiermee een antwoord op Ruttes roemruchte uitspraak, die dit prachtige land terug wilde geven aan de mensen?
We vragen het aan initiatiefneemster Florette Dijkstra, tevens curator van de tentoonstelling ‘Unexpressive’, tot 10 februari te zien in de Ketelfactory in Schiedam. Volgens de toelichting op de website ‘een tentoonstelling van kunstenaars die op zoek zijn naar nieuwe bestaansvoorwaarden voor kunst. Hun werk verscheen of verschijnt binnenkort in ‘Kunstwordtterugkunst’.
Wat wil het tijdschrift? ‘Kunstwordtterugkunst’ nodigt kunstenaars en schrijvers uit die verantwoordelijkheid nemen voor de kunst en vanuit kunst werken en denken. Zij doen waar ze het over hebben.
In een email uitwisseling vraagt Kunst op Zondag tekst en uitleg aan Florette Dijkstra. (KoZ = Kunst op Zondag; F.D. = Florette Dijkstra).
KoZ: Waarom is het geen gratis en voor iedereen toegankelijk online tijdschrift?
F.D.: Ik vind het belangrijk dat het schrift een ding is dat je kunt vasthouden en bewaren. Elk boek of tijdschrift heeft een ‘grens’, zoals in omvang en oplage. Zo’n begrenzing bepaalt dat je keuzes maakt en to the point moet komen. De kwaliteit zit ‘m daarbij niet alleen in de inhoud maar ook in de stoffelijkheid van het boek of schrift. Natuurlijk is het in deze tijd vanzelfsprekend om een internettijdschrift uit te brengen en gratis te verspreiden, maar dat daagt me niet uit, de egaliserende werking van internet spreekt me wat kunstwordtterugkunst betreft niet aan. Ik zou nog liever een gestencild tijdschrift maken.
NIEUWS - Verkeersproblemen, sneeuwpret en de kans op een Elfstedentocht zijn weer de traditionele items in het dagelijkse nieuws. Maar waar is de winteropvang voor daklozen gebleven?
Elk jaar zijn er twee momenten waarop daklozen een warme belangstelling van de media mogen genieten: de kerstdagen en de vorstperiode. De rest van het jaar staat dakloosheid alleen in lokale belangstelling als er ergens wordt geprotesteerd tegen de vestiging van een opvanghuis.
Vergeleken met de vorige winter is de mediabelangstelling nu minimaal. Omdat het aantal daklozen te verwaarlozen is? Dat zou een gotspe zijn. Het aantal daklozen neemt toe. Niet dankzij de traditionele clochard. De ‘nieuwe dakloze’ doet zijn intree.
Hoewel er geen sprake is van een ‘tsunami van daklozen’, druppelen de nieuwe daklozen de laatste twee jaren binnen.
Gezinnen, maar ook alleenstaanden die voor het eerst te maken krijgen met tot huisuitzetting leidende schulden, zijn nieuw in de opvang. Onder de nieuwelingen zit ook een groeiend aantal zwerfjongeren, waar vooral veel woorden aan zijn besteed (Kamerbrieven februari 2012 en januari 2013), maar die nog niet tot een daling van het aantal dakloze jongeren hebben geleid.
De coördinator van de Amsterdamse winteropvang verklaarde tegenover de NOS dat het aantal daklozen door de crisis toeneemt. Maar we zien weinig beelden en sfeerverslagen van de winteropvang.
Waar zouden we ons zorgen om moeten maken? Waar maak jij je zorgen over, ook al heeft dat niemands aandacht? Of over welke zaken, waar iedereen zich zorgen over maakt, maak jij je geen zorgen meer en vind je dat anderen er ook eens mee moeten ophouden?
Dat is de vraag van het jaar 2013 op The Edge, een “online salon” waar wetenschappers en mensen uit de creatieve sector met elkaar van gedachten wisselen over de meest uiteenlopende onderwerpen. Elk jaar stelt The Edge een vraag centraal en rekent erop dat de salongasten met inspirerende essays antwoord geven.
Uit de 155 essays lichten we de acht bijdragen die geschreven zijn door mensen die direct of indirect met “de kunsten” te maken hebben. We zetten hun zorgen, of geen zorgen, op een rij. Klik vooral door naar de volledige essays. We illustreren het met werken van kunstenaars.
Terry Gilliam, scenarioschrijver, filmregisseur, acteur en bekend van Monthy Phyton, leverde de kortste bijdrage: “Ik heb het opgegeven nog vragen te stellen. Ik drijf slechts op een tsunami van accpetatie van alles dat het leven me toegooit… en verwonder met stomheid”.
Veniamin Kazachenko – Worries in progress (2010).
Bruce Sterling, sciencefictionschrijver, in een bijna even kort essay: Maak je geen zorgen over singulariteit (technologie leidt tot entiteiten met grotere intellegentie dan de mens, volgens Vernor Vinge). Het gaat gewoon niet gebeuren.
Installatie en performance van Stan Wannet en Leila Anderson. Te zien bij het artikel Kunst op Zondag | Zorgen, van zondag 20 janauri 2013.
Leila Anderson en Stan Wallet stelden een vraag, die evenveel vragen opriep in de installatie en performance “Who knows what it is, this mysterious substance that everyone seems to be so worried about identifying?”
Impressie van deze performance in het Stedelijk Museum van Den Bosch in 2011.
NIEUWS - De enige, echte Blogparel was voor 2012 afgelast. Nu is er “Een soort van Blogparel 2012”. Niet voor professionals. Inzendtermijn verlengd tot 10 februari 2013. Prijzen o.a. een e-book met de 50 meeste gewaardeerde inzendingen.
Reactie van de “echte” Blogparel positief.
Elke verandering genereert een massa woorden. De bezuinigingen op de kunsten generen nog steeds een stroom aan debatten, symposia, lezingen en artikelen, want ‘de kunst’ en de kunstenaar moet zich beraden op een veranderende positie.
In geouwehoer huist geen kunst
Kunst op Zondag gebruikt doorgaans weinig woorden, want ‘in geouwehoer huist geen kunst’. Deze stelling, vrij naar een citaat van Jan Schaefer, dat in 1978 op een verkiezingsposter pronkte, zul je komend jaar hier vaker terugzien. Want ook in 2013 zullen ongetwijfeld weer veel woorden aan kunst worden besteed en met deze stelling proberen we die woorden op hun waarde te schatten.
Grote woorden
Het regeerakkoord had weinig woorden nodig om de waarde te schatten:
“Kunst en cultuur zijn van grote waarde voor de samenleving”. Rutte II bood een paar doekjes voor het bloeden, nadat eerder flink is gesneden in kunst en cultuur. Vervolgens regende het ambitieuze kunstenplannen, waarin minder geld aan meer waarde werd gekoppeld, de kunstenaar tot ondernemer werd benoemd en de relatie met het publiek nader werd beschouwd.
Bitt.fall – Julius Popp.
[kliktv]
Verwo(o)rding
Het woord staat soms tussen publiek en kunst. Je moet minstens een LOI-cursus hebben gevolgd om te begrijpen hoe kunst wordt beschreven in museumcatalogi en kunstrecensies. Met de eerder genoemde Jan Schaefer in gedachten, die van politici en ambtenaren heldere, klare taal eiste, gaat Kunst op Zondag in 2013 kijken of degenen die tot taak hebben kunst te beschrijven, er in zullen slagen bruggen te slaan tussen kunst en publiek.