Maarten

Terwijl de onderhandelaars elkaar besnuffelen, speculeren de financiële markten op een nakend faillissement van België. Zowel in het Frans als in het Nederlands klinkt nu de sense of urgency om dringend werk te maken van een regering.

Dag honderdzestig en zoveel. Nog steeds is er geen officieel begin gemaakt van de Belgische formatiegesprekken. Noord en zuid, links en rechts vinden elkaar maar niet. De politici aan de onderhandelingstafel lijken te ver van elkaar verwijderd om elkaar te verstaan; en wat ze horen begrijpen ze kennelijk verkeerd. Moderator van dienst, koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte, probeert nochtans al het mogelijke. De rust in Wetstraat is terug gekeerd, dat wel. En de gerichte perslekken staan droog. Maar af en toe flakkert het wederzijdse ongenoegen als in een steekvlam terug op.

Calimero
Vorige week zondag nog stonden de Vlaamse socialisten en de Vlaams-nationalisten tijdens een live debat op de Belgische televisie met getrokken messen tegenover elkaar. De sp.a verweet de N-VA haar zeurige calimerohouding en de dubbelzinnigheid van haar voorzitter Bart De Wever. De N-VA hakte zwaar in op de sp.a van voorzitter Caroline Gennez omdat de Vlaamse sossen zwichten onder de minste druk van Franstalige zijde.

Een andere onberekenbare factor aan de tafel zijn de christendemocraten, zo mocht Vande Lanotte tot zijn eigen ongenoegen ervaren. Hij had zijn financieringsplannen nog maar net doorgemaild naar alle partijen of Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) brandde het voorstel op zijn eentje af. Financieel nefast voor Vlaanderen, luidde zijn oordeel. Ongezien, omdat Peeters zijn demarche allesbehalve had uitgepraat met zijn voorzitter Wouter Beke, die namens de partij de onderhandelingen voert en nu met de billen bloot staat. Geen prettig gezicht.