Geen idee waarom de band Raveyards het nodig vindt hun muziek op te leuken met optredens in kerken, grotten en loodsen, en VR-videos. Maar toegegeven, het vangt de industriële sfeer van de muziek goed. Het nummer ‘Lank’ klinkt als een mini-album op zich, en dan is er daarna ook nog de rest van het mini-album Kyem. Dat natuurlijk ook.
Ja, ik weet het, het zijn Wierd Duk en Leon de Winter. Maar toch, na de dodelijkste schietpartij in de Amerikaanse geschiedenis hoor je de vraag vaker. Het is een beetje het pesterige “equivalent” van de vraag die vaak door mensen ter linkerzijde van het politieke spectrum gesteld wordt: waarom was het relevant om de afkomst van de dader te vermelden? Het is een opzichtige poging om links hypocrisie te verwijten, want benoemer pur sang Duk kan daar niet tegen zijn toch?
Natuurlijk is het stellen van de vraag al flauw omdat de achtergrond van de dader bij dit soort gelegenheden altijd wordt vermeld, zonder uitzonderingen. Er zijn dan ook weinig mensen ter linkerzijde die tegen het benoemen van de moslimachtergrond van een aanslagpleger zijn, juist omdat dat daar wél relevant is. Het gaat bij linkse kritiek op het benoemen van afkomst en geloof dan ook niet om terrorisme, maar om “gewone” misdaden, bijvoorbeeld inbraken en mishandelingen. Daarbij is de band met een specifieke gemeenschap totaal niet duidelijk.
Maar ook als links dat wel zou vinden is er een simpel antwoord: het wel of niet benoemen van een dader als wit of moslim is niet gelijkwaardig. Omdat als je het niet zegt, mensen er per definitie vanuit gaan dat de dader een moslim is. En dat dan alle moslims er direct op aangekeken worden, zich moeten verantwoorden en zich moeten uitspreken tegen het geweld, zelfs als dat aan de andere kant van de wereld plaatsvindt.
Gisteren gaf de NTR aan dat het gaat stoppen met gekleurde pieten. De omroep, die verantwoordelijk is voor het Sinterklaasjournaal, zegt dat het “te weinig binnen de traditie paste en er niet leuk uit zag”. In plaats daarvan kiest de omroep voor soft-porno, eh… “een soort vijftig tinten grijs”. Want dat ziet er dan wel leuk uit. Waarvan akte.
Een opmerkelijke verandering van standpunt, want een jaar geleden zei de directeur van de NTR in reactie op een open brief van 120 prominente Nederlanders nog dat een kleurverandering “vanzelfsprekend” was, en de brief een open deur. Die open deur blijkt dus in ieder geval weer gedeeltelijk gesloten.
Ook opmerkelijk is dat de omroep een Trumpje doet en zegt de oren niet te laten hangen naar “welke extreme groep dan ook”, maar tegelijkertijd haar argumentatie direct put uit het idioom van de Pro-Zwartepietlobby. “Bij ons is zwart geen huidskleur, maar roet” is in die contreien namelijk een veelgehoord argument om niets te hoeven doen, en waarmee en passant de daadwerkelijk racistische historie van Zwarte Piet wordt ontkend of in ieder geval genegeerd. En “die hele discussie heeft het […] bijna verpest, ook voor programmamedewerkers” is natuurlijk een variant op “verpest het nou niet voor de kinderen”.
Het optreden van Nicolas Jaar op Lowlands dit jaar was er eentje om te onthouden. Uiteraard was de redacteur van dienst aanwezig, anders zou hij dit natuurlijk niet in jullie gezicht durven wrijven. De muziek is duidelijk geïnspireerd op techno, maar gewoonweg te downtempo om echt dansbaar te zijn en er worden teveel andere genres en instrumenten bijgesleept om een hokje te kunnen proppen. En dan geldt de regel dat je het post-iets moet noemen. Post-techno ofzo, maar dat laat ik graag over aan de mensen die er wel verstand van claimen te hebben.
Als hij zou moeten kiezen tussen extreemlinks en extreemrechts…
Irma trekt recht over Sint Maarten heen, wat betekent dat het eiland de volledige kracht van de orkaan over zich heen krijgt.
Tijdens de aanloop naar de afgelopen verkiezingen kwam Elsevier met een artikel over het percentage moslims in Nederland in 2060. Dat zou, zelfs bij PVV-beleid, verdubbelen tot 12 procent van de bevolking, en bij “Groenlinksbeleid” zou Nederland in dat jaar 30 miljoen inwoners tellen. Er kwam veel kritiek op het artikel, waaronder een factcheck van Flip van Dyke, op StellingChecker (ik ben mede-initiatiefnemer van deze site, en hij draait onder de vlag van Sargasso). Hierin is hij nogal kritisch en komt hij tot de slotsom dat in ieder geval het eerste niet kon kloppen.
Het artikel in Elsevier was naar later bleek gebaseerd op het werk van Jan van de Beek, die met zijn site demo-demo.nl hard aan de weg timmert om een van de grotere sterren in de rechtse online gemeenschap te worden. De site heeft “de democratisering van demografische kennis in Nederland” tot doel, en hij mocht zelfs zijn verhaal doen in onder meer de NRC, het AD, bij Nieuwsuur en bij Een Vandaag.
De factcheck van Van Dyke zette blijkbaar dermate veel kwaad bloed dat Van de Beek de behoefte had een kritiek op de factcheck te plaatsen op The Post Online, en via twitter eiste dat de factcheck werd verwijderd. In dit artikel probeer ik te achterhalen in hoeverre Van de Beek gelijk heeft met zijn commentaar. Helaas kwam ik er al vrij snel achter dat de meeste kritiek niet steekhoudend of dermate vaag is dat ik er weinig mee kon, temeer omdat het compleet onduidelijk is hoe Van de Beek tot zijn prognoses komt. De primaire bron – zijn eigen site – is een de facto black box, zijn resultaten worden nergens voldoende verantwoord.
Het klimaatdebat is een interessant debat. Allereerst natuurlijk omdat het geen echt debat is. Aan de ene kant staan halve en vooral hele leken die maar wat roepen, en aan de andere kant het overgrote deel van de wetenschappelijke gemeenschap die inmiddels al vele malen en op vele manieren onafhankelijk bewezen hebben dat de aarde opwarmt en dat dat komt door de mens. De verhoudingen in het debat laten zich het best als volgt samenvatten:
Ten tweede omdat het een mooie casus is die de afgelopen jaren liet zien hoe mensen, in dit geval klimaatontkenners, zich vastklampen aan hun overtuiging, of in dit geval de gewenste uitkomst, namelijk niets doen. Want dat is waar het bij dit issue om draait. Niet zozeer om de wetenschap, maar om de consequentie die de bereikte wetenschappelijke consensus voor jezelf heeft, of het bedrijf dat je vertegenwoordigt. Dat je iets moet veranderen aan je leefstijl of hoe je bedrijf opereert. Dat is ongewenst, dus wordt alles op alles gezet om maar niet tot die conclusie te hoeven komen.
Tegelijkertijd zijn klimaatontkenners niet compleet immuun voor de voortgang van de wetenschap, wat ervoor zorgt dat ze steeds hun argumentatie moeten aanpassen, om toch bij dezelfde conclusie uit te kunnen komen. In de jaren dat ik blogde zag ik de gemiddelde klimaatontkennende Sargasso-bezoeker door drie fases gaan, en recentelijk werd daar een vierde aan toegevoegd. De fases illustreren hoe klimaatontkenning steeds meer een achterhoedegevecht aan het worden is, maar op de een of andere manier toch onuitroeibaar lijkt.
Fase 1: Klimaatverandering bestaat niet (dus we hoeven niets te doen)
Stapje voor stapje meer een dictatuur
GeenStijl heeft een nieuwe lay. Of liever, er staat iets anders. Of dit de layout is die er vanavond nog staat is altijd de vraag, want na het vorige redesign was er ook een tijdelijke layout, die ook niet om aan te zien was.
(en jaja, ik weet het)
Na het officiële gesprek hadden Trump en Putin nog een tweede, informele ontmoeting, waarbij alleen een vertaler van Putin verder aan deel nam. Dit soort bijeenkomsten, zeker op deze manier, zijn hoogst ongebruikelijk.
The documents “would incriminate Hillary and her dealings with Russia and would be very useful to your father,” read the email, written by a trusted intermediary, who added, “This is obviously very high level and sensitive information but is part of Russia and its government’s support for Mr. Trump.”
