Van een totaal van duizend.
En dat naast een gevangenisstraf van tien jaar.
Ik zal niet de enige zijn die zekere parallellen ontwaart tussen de aanslagplegers op het kantoor van Charlie Hebdo en de Saoedische regering.
Zo bericht nu.nl.
Want een Nederlandse diplomaat zou aan verschillende ministeries hebben doorgegeven dat een paar dagen voordat MH17 werd neergehaald, ook een Oekraïens transportvliegtuig dat op meerdere kilometers hoogte vloog werd neergeschoten.
En dus krijgen we nu Kamervragen van Pieter Omtzigt (CDA) en Sjoerd Sjoerdsma (D66).
Echter, dat neergeschoten Oekraïense transporttoestel was toentertijd algemene kennis: iedereen wist ervan – en dus ook de luchtvaartmaatschappijen die zogenaamd niet geïnformeerd zouden zijn.
Er zijn nu al twee doden en twintig gewonden gevallen.
Er worden momenteel onderhandelingen gevoerd.
Update: Justitie ontkent nu dat er doden zijn gevallen
Juan Cole in een lezenswaardig artikel:
Al-Qaeda wants to mentally colonize French Muslims, but faces a wall of disinterest. But if it can get non-Muslim French to be beastly to ethnic Muslims on the grounds that they are Muslims, it can start creating a common political identity around grievance against discrimination. […]
The operatives who carried out this attack exhibit signs of professional training. They spoke unaccented French, and so certainly know that they are playing into the hands of Marine LePen and the Islamophobic French Right wing. They may have been French, but they appear to have been battle hardened. This horrific murder was not a pious protest against the defamation of a religious icon. It was an attempt to provoke European society into pogroms against French Muslims, at which point al-Qaeda recruitment would suddenly exhibit some successes instead of faltering in the face of lively Beur youth culture (French Arabs playfully call themselves by this anagram). […]
“Sharpening the contradictions” is the strategy of sociopaths and totalitarians, aimed at unmooring people from their ordinary insouciance and preying on them, mobilizing their energies and wealth for the perverted purposes of a self-styled great leader.
Aldus het CBS:
De inflatie is in 2014 gemiddeld uitgekomen op 1 procent. De prijsstijging van producten en diensten die consumenten kopen is in ruim 25 jaar niet zo laag geweest. Veel producten en diensten waar consumenten hun geld aan uitgeven zijn niet of nauwelijks in prijs gestegen. De huren stegen daarentegen fors.
De stijging van de woninghuren droeg in 2014 het meeste bij aan de inflatie. Gemiddeld waren de huren ruim 4 procent hoger dan in 2013. Belastingverhogingen droegen ook bij aan de inflatie. Zo ging de motorrijtuigenbelasting in januari 2014 fors omhoog. Zonder de huur- en belastingverhoging zou de inflatie -0,1 procent zijn.
[…] income growth since the fall of the Berlin Wall has been a “twin peaks” story. Incomes have, of course, soared at the top, as the world’s elite becomes ever richer. But there have also been huge gains for what we might call the global middle — largely consisting of the rising middle classes of China and India.And let’s be clear: Income growth in emerging nations has produced huge gains in human welfare, lifting hundreds of millions of people out of desperate poverty and giving them a chance for a better life.
Now for the bad news: Between these twin peaks — the ever-richer global elite and the rising Chinese middle class — lies what we might call the valley of despond: Incomes have grown slowly, if at all, for people around the 20th percentile of the world income distribution. Who are these people? Basically, the advanced-country working classes. […]
So who speaks for those left behind in this twin-peaked world? You might have expected conventional parties of the left to take a populist stance on behalf of their domestic working classes. But mostly what you get instead — from leaders ranging from François Hollande of France to Ed Milliband of Britain to, yes, President Obama — is awkward mumbling. (Mr. Obama has, in fact, done a lot to help working Americans, but he’s remarkably bad at making his own case.)
The problem with these conventional leaders, I’d argue, is that they’re afraid to challenge elite priorities, in particular the obsession with budget deficits, for fear of being considered irresponsible. And that leaves the field open for unconventional leaders — some of them seriously scary — who are willing to address the anger and despair of ordinary citizens.
Afgezien van onderlinge gevechten, lijken de separatisten steeds meer last te hebben van afnemende steun uit Moskou:
Behalve hulpmiddelen stuurt Rusland nog altijd militair materiaal naar de opstandige regio’s. […]
Maar het meest opmerkelijke bericht kwam afgelopen weekend van de gewezen rebellenleider Igor Strelkov. Hij roept zijn strijdmakkers op zijn voorbeeld te volgen en terug te keren naar Rusland. ‘De onderlinge strijd zal alleen maar ernstige gevolgen hebben’, schrijft hij in een column op een nationalistische website. ‘Ik heb mijn keus gemaakt, ik kan alleen maar aanbevelen dat gemeenschappelijke belangen zwaarder wegen’, schrijft hij. Omdat de verschillende fracties elkaar blijven bevechten ziet hij de toekomst van de regio als ‘bloederig, zinloos en tragisch’. Strelkov wordt door velen gezien als het brein achter de stiekeme Russische militaire invloed in Oekraïne. […]
Ook de gewezen premier van de Volksrepubliek Donetsk, Aleksandr Borodai, laat in de Russische pers weten dat het er politiek gezien niet al te best voor staat. ‘Novorossija, het nieuwe Rusland, is er niet gekomen. We gebruiken die term wel, maar we hebben om eerlijk te zijn een valse start gemaakt.’ Ook Borodai is inmiddels terug in Moskou.
NIEUWS - Zoals viel te verwachten, sprak zo’n beetje alles en iedereen zijn afschuw uit:
Het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO) tegen de NOS:
Wat er vandaag in Parijs gebeurd is, staat ver van de islam af. Moskeeën moeten afstand nemen van zulke terroristische daden, want ons geloof gaat over barmhartigheid.
De Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland (RMMN) sprak van een ‘afgrijselijke en barbaarse aanslag op journalisten, op de vrijheid van meningsuiting en op de vrijheid van godsdienst’.
Het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN) veroordeelt de aanslag op ‘de sterkst mogelijke wijze’:
Geweld heeft nooit een bijdrage geleverd aan het oplossen van problemen. Wij staan voor een open en pluriforme samenleving waarvan de vrijheid van meningsuiting een van de belangrijkste pijlers is. Dat juist de persvrijheid geweld wordt aangedaan schokt ons des te meer.
Republiek Allochtonië weet verder te melden dat ook aan Milli Görüs gelieerde organisaties de aanslag veroordelen en dat het Amsterdamse jongerencentrum Argan een protestmars organiseert tegen terreur.
Maar – even voorspelbaar – dat maakt allemaal niks uit. Bij GeenStijl hebben ze vijf anonieme moslims gevonden die de aanslag goedpraten.
Geert Wilders vindt het oorlog (Maar wie precies, is de vijand?):
OPINIE – De aanslag op het redactiekantoor van Charlie Hebdo is een directe aanval op de vrijheid van meningsuiting. Op de vrijheid van denken zelfs: sommige figuren, specifiek de profeet Mohammed waarvan het blad ooit karikaturen publiceerde, mag je niet bespotten – op straffe van brute executie.
Daarmee verzetten de daders van deze doelbewuste en professionele aanslag zich tegen alles wat een samenleving tot meer maakt dan een reactionair en barbaars keurslijf.
Dat is het soort aanval dat om een reactie smeekt. Er moet toch iets te doen zijn tegen dit soort achterlijke, door een kwaadaardige, niet-bestaande hemelbewoner geïnspireerde barbarij?
Maar nog nergens heb ik iemand iets zinnigers zien zeggen dan in deze tweet van Joris Luyendijk:
De aanslag op Charlie Hebdo is een soort uitnodiging van de daders aan ons allemaal, om net zo haatdragend te worden als zijzelf.
Ik denk dat hij gelijk heeft: degenen die deze aanslag hebben beraamd, willen dat we uit woede en frustratie reageren. Dat niet-moslims zich afreageren op moslims die hier niets mee te maken hebben.
Want die nieuwe rekruten voor de strijd tegen de ongelovigen komen er niet vanzelf.
OPINIE - Het woord ‘hervormingen’ is geen neutraal woord, maar een ideologisch geladen term die de bedoeling heeft ons denken een bepaalde richting in te sturen.
De Duitse regering bereidt zich alvast voor op de Grexit, lezen we hier. In dit bericht treffen we tevens de volgende zin aan:
Als de linkse partij Syriza in Griekenland de macht krijgt en hervormingen niet doorvoert, kan Duitsland ervoor kiezen de geplande 10 miljard euro aan hulpgeld niet over te maken aan de Grieken.
Geen woord over het feit dat de reeds doorgevoerde ‘hervormingen’ de ellende in Griekenland alleen maar hebben vergroot – zonder reëel perspectief op verbetering.
Opvallend: normaal gesproken heeft het woord ‘hervormingen’ een positieve connotatie en wordt doorgaans niet gebruikt om maatregelen mee aan te duiden die ons contraproductief lijken.
Nog erger: het woord ‘hervormingen’ werkt verhullend. Want voor wat er concreet gebeurt, hebben we veel preciezere woorden, zoals: ‘bezuinigingen’, ‘lastenverzwaringen’ (voor burgers, niet voor grote bedrijven) en ‘afbouwen van werknemersrechten’.
Met andere woorden ‘hervormingen’ is – in deze context – geen neutraal woord, maar een ideologisch geladen term die de bedoeling heeft ons denken een bepaalde richting in te sturen.
Dat wordt nog veel duidelijker als we kijken naar het geval Frankrijk. Frankrijk is de zieke man van Europa die de ‘hervormingen’ dringend moet versnellen.
Dit keer gaat het om Mehmet Ulger ‘wegens een incident dat twee jaar geleden plaatsvond’.
Waarom nu?
Minister Bert Koenders van Buitenlandse Zaken heeft in gesprek met Turkse ambassadeurs en bewindslieden dinsdag benadrukt dat intimidatie van journalisten onaanvaardbaar is.
Dat lijkt me geen toeval.