Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Victory Boogie Woogie

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Anne.

Michael Boogerd (Foto: Dave Reinhardt)Vraag het een Fransman, een Duitser, een Spanjaard of een Italiaan. Ze zullen allemaal hetzelfde antwoord geven: het wielerseizoen eindigde in Como. Maar niet voor ons Nederlanders! Wij kregen een extra dag. En ja, het was maar een koppelkoers. En ja, er stond niet zoveel op het spel als bij die saaie finale in een Parijse voorstad. En ja, er was geen uitgemolken live-coverage zoals bij dat loopafstandje in Amsterdam.

Voor tienduizend fans maakte dat allemaal niks uit. Zij ‘beklommen’ op die koude zondag en masse de Cauberg. En zo zal het ook in de overlevering opgetekend worden. Die zondag! Die zondag waarop Nederland afscheid nam van het wielerfenomeen Boogie!

Afscheid hoort bij sport, maar er zijn wel degelijk verschillende gradaties waarin dit gebeurd. Er is het gedwongen afscheid voor de zondaren die vielen voor de verleidingen van doping. Er zijn atleten die vanwege langdurige blessures hun sport vaarwel moeten zeggen. En soms gaan sporters zo erg over de schreef, dat zij de arena met de staart tussen de benen moeten verlaten. De meeste professionals krijgen echter een bloemetje in de hand gedrukt, een aardig woordje in het oor gefluisterd, stevig de hand geschud om vervolgens vriendelijk gevraagd te worden het speelveld te verlaten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ehsan kent zijn kiezers persoonlijk

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Lord Flasheart, die het op ons verzoek schreef.

Purrschuim. Handig spul bij verbouwingen en bij buikgriep. Een bus invriezen, vervolgens doormidden zagen en in een auto leggen levert eveneens interessante effecten op. In een middagje kan je hele huizen isoleren en toch, bij alle ruimte die het in vaste vorm aanneemt, blijft het grotendeels lucht en dus lekker licht.

Ik moet steeds vaker aan purrschuim denken als ik Ehsan Jami zie. Een hele hoop heisa en een hele hoop aandacht, maar het doel van zijn praten lijkt alleen maar een poging om lucht met woorden te omspannen die zwaar lijken maar uiteindelijk oplossen in ledigheid.

Kijk, iedereen heeft recht van spreken, maar wat is de reden om Jami nou zo vrij baan te geven in de media? Ligt het aan de mensen die hem steunen? Ligt aan de enorme impact van zijn boek? Zijn overdonderende entree in het bestuur van de PvdA?

Het is verleidelijk Jami te vergelijken met Rita – zes! honderd! twintig! duizend! vijf! honderd! vijf! en vijftig! stemmen – Verdonk. Beiden hebben secondanten die haast nog meer over hen praten in de media dan zijzelf. Beiden menen tegengewerkt te zijn door de partijtop en denken dat hun partij gegijzeld wordt door afkeurenswaardige groeperingen zoals onecht-rechtse mensen en nog-niet-ex-moslims. En net als Verdonk kiest ook Jami als puntje bij paaltje komt niet voor de partij die hem een podium geboden heeft, maar gaat hij zijn eigen weg. Uiteraard, want ook hij wil de mensen die op hem gestemd hebben niet teleurstellen. Hij wil verder met de thema?s waarop hij is verkozen, emancipatie, integratie en vrouwenrechten. Zoals Verdonk zich groter achtte dan de VVD, zijn de idealen van Jami te groot om te grabbel te gooien aan zoiets kneuterigs als de PvdA, afdeling Leidschendam-Voorburg.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nacht van de VN: Ruud Lubbers

Op 24 oktober aanstaande is er weer een Nacht van de VN. In het kader van de tweeënzestigste verjaardag van de VN zal de avond gevuld zijn met allerlei activiteiten en vooral ook verschillende sprekers. In samenwerking met de organisatie plaatsen we hier een aantal van de columns van/over de sprekers.
Deze column is gemaakt naar aanleiding van het optreden van Ruud Lubbers op Lowlands vorig jaar.

Portret Ruud LubbersWat hebben Iggy Pop en Ruud Lubbers gemeen? De twee zestigers zijn graag geziene gasten op festivals. Onvermoeibaar propagandeert Ruud Lubbers daar het belang van de millenniumdoelen. Daarin ziet hij een belangrijke rol voor jongeren.

Les 1: Ieders verantwoordelijkheid
Ruim tweeduizend festivalbezoekers hangen aan zijn lippen. Op het podium geen zanger van een hippe band. Ruud Lubbers geeft college. Gedreven praat hij over armoede, de positie van vluchtelingen, maar ook het Earth Charter. Deze verklaring noemt de oud-premier en voormalig VN-topman één van de pijlers van de millenniumdoelen. ‘Het is de uitkomst van een door honderden organisaties gevoelde behoefte om ongelijkheid en tekorten op de wereld aan te pakken. Op zowel het gebied van het milieu, als van mensenrechten en inkomensverdeling’, verduidelijkt hij. ‘Het bouwt daarbij op de gedachte dat de verantwoordelijkheid daarvoor niet alleen ligt bij regeringen, maar ook bij bedrijven en burgers. En dat past geheel binnen mijn eigen filosofie. Alle initiatieven moeten elkaar aanvullen.’

Les 2: Jongeren maken het verschil
Met name jongeren spelen een belangrijke rol in het behalen van de millenniumdoelen, aldus Ruud Lubbers. ‘Zij gaan makkelijker om met zaken. Jongeren zijn goed in het vinden van praktische oplossingen, die echt zaken in beweging kunnen krijgen. Door lid te worden van een organisatie, maar ook door druk uit te oefenen binnen het bedrijf waar ze na hun studie werkzaam zijn. Zodat een onderneming zich goed gedraagt in ontwikkelingslanden. En wat me opviel op festivals als Lowlands: jongeren geven niet toe aan cynisme dat veel ouderen wel in z’n greep houdt. We moeten weer leren het leven te vieren. Dat vergt een zeker optimisme, wat ik sterker terugzie bij de jeugd.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Grieken begrepen het niet!

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Anne.

rugbybalTerugkijkend op het afgelopen sportweekend wil ik niet eens te lang stilstaan bij de wanprestatie van afgelopen zaterdag. Dat het Nederlands elftal in de Roemeense regen roemloos ten onder ging verbaasde mij geeneens. Net als vijftien miljoen andere Nederlanders stoor ik mij al geruime tijd mateloos aan het selectiebeleid van San Marco.

De heiligverklaring van Arjen Robben, die kijkend naar zijn prestaties niet eens het Oranje waardig is, het vasthouden aan de ridicule 4-3-3, Van der Vaart en Van Persie, die bij hun clubs excelleren op ’10’, steevast op de vleugels positioneren en de pertinente weigering om een creatieve middenvelder op te stellen, zijn een doorn in het oog. Oranje heeft het nog in eigen hand, maar is er nog lang niet. Duidelijk is wel dat wij met Marco nooit de oorlog zullen winnen.

Het sportmoment van het afgelopen weekeinde vond echter plaats in Parijs, of beter gezegd: een voorstad van Parijs, Saint Denis. Daar keek de hele wereld naar vier landen die vochten voor elke meter. Het wereldkampioenschap rugby is een week voor de finale al een groot succes te noemen. Zelfs in Nederland, dat geen grote rugbyhistorie kent, staan de media vol met dit fenomeen.

De sport leent zich ook fantastisch voor heldenverhalen. Neem de Fransman Chabal. Een levende karikatuur van Jezus Christus zelf, maar dan zonder genade. Of superster Jonny Wilkinson, die Engeland hoogst persoonlijk langs de thuisploeg schoot en de ‘Springbokken’ die niet alleen een land, maar een heel continent op de been krijgen door het bereiken van de finale van hét mondiale toernooi van 2007.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De kunst van het gelijk krijgen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen.

CompromiseHet internet wemelt van de discussies; op fora, chatboxes en natuurlijk de welbekende reactiemogelijkheden op weblogs. En wat is er heerlijker dan daar je gelijk te halen? Ongeacht of je gelijk hebt natuurlijk. Lang voor het internet zag zwartkijker Arthur Schopenhauer zulke discussies, of eigenlijk twistgesprekken, al met lede ogen aan. Hij onderzocht het twistgesprek en kwam uiteindelijk met een lijst van 38 kunstgrepen om, ongeacht of je gelijkt hebt, je gelijk te halen; de intellectuele schermkunst. Altijd handig als je weer eens een verzeilt raakt in een verhitte discussie op GeenCommentaar!

Hoewel opgesteld ver voor de komst van het internet kom je deze kunstgrepen bijna dagelijks tegen, zowel online als ‘offline’. Zo zei Schopenhauer: ‘Om ervoor te zorgen dat een tegenstander een uitspraak aanvaardt, moeten wij het tegendeel erbij geven en aan hem de keus laten‘. Een mooi hedendaags voorbeeld hiervan is als iemand beweert dat Wilders met zijn uitspraken slechts aanzet tot haat en deze hiermee over zichzelf afroept. Dan antwoord je: ‘Je bent toch niet tegen de vrijheid van meningsuiting?’, of ‘Je vindt toch niet dat iemand vermoord mag worden om zijn uitspraken?’. Je tegenstander kan niet anders dan het met je eens zijn. Hoewel je uitlating niet ingaat op de oorspronkelijke stelling verbind je beide met elkaar en lok je je tegenstander zo uit om ook toe te geven dat zijn oorspronkelijke stelling onjuist was.

Een andere kunstgreep ligt een beetje in het verlengde hiervan, of is in ieder geval goed te combineren met voorgaande, de zogenaamde verruiming. Schopenhauer verwoordt het als volgt; ‘De bewering van de tegenstander over haar natuurlijke grenzen heen leiden, de bewering zo algemeen mogelijk opvatten, in de ruimste betekening nemen en overdrijven‘. Stel, je tegenstander brengt in dat het generaal pardon een goede oplossing is voor de kleine groep mensen die tussen wal en schip zijn beland. Pas verruiming toe en breng als tegenargument in dat de grenzen voor iedereen geopend worden. Als je tegenstander met je verruiming mee gaat is de discussie zo goed als gewonnen. Schopenhauer de beroerdste niet en vermeldt bij elke kunstgreep ook hoe je deze tegen kan gaan. In dit geval door de discussie steeds terug te brengen tot de kern, en niet in te gaan op de verruiming. Ook niet om de verruiming te weerleggen!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nacht van de VN: Naema Tahir

Op 24 oktober aanstaande is er weer een Nacht van de VN. In het kader van de tweeënzestigste verjaardag van de VN zal de avond gevuld zijn met allerlei activiteiten en vooral ook verschillende sprekers. In samenwerking met de organisatie plaatsen we hier de komende dagen een aantal van de columns van de sprekers.
Als eerste een column van Naema Tahir, een kritische moslima onder andere bekend als schrijfster van “Een moslima ontsluiert“.

portretfoto naema tahirNiet zo lang geleden vroeg The Economist mij of het potentieel van vrouwen vaker dan dat van mannen verspild wordt.

Mijn antwoord was ja. Wonderlijk eigenlijk, ik ben pas onlangs zo gaan denken.

Vroeger
Vroeger keek ik er helemaal anders tegenaan. Als kind ben ik jarenlang gezegend geweest door het beeld van vrouwelijke premiers die me op de een of andere manier bleven omringen. Eerst was er Indira Gandhi. Waardig en bescheiden glimlachte ze op affiches in de Indiase buurtwinkeltjes nabij Londen, waar ik in de jaren zeventig mijn kindertijd doorbracht. Dan was er mijn eerste vrouwelijke premier. The Iron Lady. Voor velen van mijn generatie was zij een eerste rolmodel, een vrouw met durf. In mijn tienerjaren woonde ik in Pakistan, het geboorteland van mijn ouders. Daar werd eind jaren tachtig de eerste vrouwelijke premier gekozen, Benazir Bhutto. Een vrouwelijke leider aan het hoofd van een islamitisch land, nou dat betekende wel wat, al vond ik het vanzelfsprekend dat zij als vrouw premier kon worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Seksuele disfunctie, wenscultuur of echt probleem?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Eelke.

Als je de cijfers mag geloven is seksuele disfunctie tegenwoordig een groot probleem. Studies in bijvoorbeeld Amerika geven aan dat 31% van de mannen en 43% van de vrouwen aan een seksuele disfunctie lijdt.

Bij mannen moet je denken aan een laag libido, premature ejaculatie en het onvermogen tot klaarkomen. Vrouwen hebben last van een laag libido, opwindingsstoornissen en pijn tijdens de seks.

Vanwege de hoge prevalentie van seksuele disfunctie is het onderzoek ernaar erg populair onder wetenschappers. Maar betekent het hoge voorkomen van symptomen ook dat er echt iets aan de hand is, of hebben farmaceuten een ziekte gecreëerd waar ze geld aan kunnen verdienen?

Er vindt onderzoek plaats in zowel de mens als in proefdieren, waardoor er inmiddels al verschillende medicijnen op de markt zijn, denk aan erectiemiddelen zoals Cialis en Viagra. Voor vrouwen zijn er echter nog geen geneesmiddelen op de markt die bewezen nut hebben.

Onderzoek naar seksuele disfunctie kan daarnaast ook belangrijk zijn voor begrip en behandeling van andere ziekten. Zo slikken mensen met een depressie vaak antidepressiva, medicijnen die helaas seksuele disfunctie als veelvoorkomende bijwerking hebben. Dankzij bepaalde diermodellen kunnen er antidepressiva ontwikkeld worden die deze vervelende bijwerking niet hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Disabled in Holland

In times that one part of the Dutch society is totally obsessed with having an identity but at the same time isn’t able to pin down this identity and the other part of society is denying the existence of one common Dutch identity (see article), it is always nice to see how foreign people look at ‘us’. Haluk is one of the Turkish bloggers who participated in the Belief in Democracy project and he wanted to share his personal experience with the Dutch:

I was in Amsterdam on a business trip a few years before. At the breakfast lounge of my hotel, I opened my handy (you may call it -cellular or mobile phone) in order to send small messages to my wife and to my two kids. Since Turkish Government puts high indirect taxes on handy communication; we try to communicate with short messages, one message for one intercity call. It is normally a little expensive when you are abroad, anyhow much cheaper compared to direct voice communication. I sent messages to all three, my wife and two kids, “I am now in Amsterdam, I am well, everything OK. Take care”. Prior to closing the handy, I left it on the breakfast table for a while.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De identiteit volgens Gödel

Sargasso biedt ruimte aan gastbijdragen,
vandaag plaatsen we een bijdrage van bezoeker ALO.

Onlangs publiceerde de WWR haar [url=http://www.wrr.nl/content.jsp?objectid=4104]rapport[/url] over de nationale identiteit. Bij de feestelijke introductie hield Maxima een rede over haar persoonlijke ervaringen dit onderwerp. Zij was de Nederlandse identiteit niet tegengekomen. De WRR wilde het bestaan van de identiteit niet ontkennen, maar kwam tot de conclusie dat, als die al bestond, het zeker geen statisch begrip kon zijn. En dat daarmee een definitie zinloos was geworden. Maar desondanks barstte de kritiek los: Multicultureel gezever. Hoe kan je bestaan van de Nederlandse identiteit nu ontkennen? Die was er. Een definitie kon er echter niet af.

Het was aardig geweest als de WRR aan buitenlanders had gevraagd onze identiteit te definiëren. Engelsen, Fransen, Congolezen, Japanners, Amerikanen of Algerijnen. Het commentaar zou voorspelbaar zijn geweest: ‘Afblijven, dat kunnen we zelf wel’. Maar wie moet dat doen? De mensen die dat kunnen moeten zelf toch zeker de Nederlandse identiteit bezitten. Of uitdragen, zo u wilt. Maar om die te kunnen selecteren heb je toch eerst een definitie nodig. Een fraai voorbeeld van de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Russell%27s_paradox]paradox van Russell.[/url]
[url=http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russell]Bertrand Russel[/url] was een eminent wiskundige. Hij leefde in Engeland bij de overgang van de 19e naar de 20e eeuw, toen het centrum van de wiskunde, dat later transformeerde naar het middelpunt van het denken over computers. Behalve wiskundige was hij ook filosoof. De wiskunde maakte toen grote stappen en stapelde bewijs op bewijs. Maar, zo filosofeerde Russell, wat als blijkt dat er onderweg, of erger nog aan het begin, een fout was geslopen? Dan bleef er niets meer van over. Hij besloot de wiskunde opnieuw te doen en formuleerde een bijzondere formele bewijsmethode. Zo strikt dat computers het moesten kunnen volgen. En omdat zijn [url=http://fair-use.org/bertrand-russell/the-principles-of-mathematics/ ]‘The Principles of Mathematics’[/url] toch al geen dun boekje zou worden besloot hij meteen maar om ook de aloude axioma’s te bewijzen. We kennen die, onder andere, als de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Axiom#Early_Greeks]postulaten van Euclides[/url] die de basis van de meetkunde vormen en die van de [url=http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_number#Peano_axioms]definitie van natuurlijke getallen[/url] door Peano.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De westerse variant van de Islam

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen.

Olivier RoyIn Paul Scheffers laatste, en inmiddels al veel besproken boek, noemt hij onder andere de noodzaak tot een Europese of westerse variant van de Islam. Als we echter de Franse Islamkenner Olivier Roy moeten geloven hebben we reeds dagelijks te maken met een westerse variant van de Islam; alleen niet zoals Paul Scheffer hem voor ogen heeft.

Olivier Roy bepleit dat op dit moment bijna iedereen in het Islamdebat een fout uitgangspunt heeft. De radicale Islam in het westen is niet cultuurgebonden, het is geen traditionele vorm van de Islam die is meegenomen uit het Midden-Oosten. De excessen waar wij in het westen te maken mee hebben zijn onderdeel van wat hij benoemt als het neofundamentalisme binnen de Islam. Deze nieuwe vorm van Islam is juist in het westen ontstaan en zet zich af tegen elke vorm van cultuur. Ook tegen de traditionele Islam zoals deze in het land van herkomst beleden wordt. Tenminste, als men al een land van herkomst heeft! Uit zijn onderzoek blijkt dat deze groep moslims voornamelijk bekeerlingen zijn, in een aantal gevallen zelfs zonder een eerdere religieuze achtergrond.

De aantrekkingskracht van dit neofundamentalisme zit hem in het feit dat deze ontdaan is van cultuur. De traditionele Islam wordt vaak door deze bekeerlingen als zwak ervaren. Men heeft geen tijd voor de diepere theologie, maar geven de voorkeur aan de onmiddellijke “waarheid”. In een interview in Filosofie Magazine beschrijft Olivier Roy deze mensen als volgt:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gastlogger: Het gelijk van John en Fons

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Anne.

Breaking news!Groot nieuws uit sportief medialand! Na twee dagen zonder internet te hebben geleefd was dat het mailtje waarop mijn oog als eerste viel. Misschien hadden ze bij de NOS eindelijk genoeg van de wansmaak van Mart Smeets? Zou Hugo Borst zaterdagavond aan de toog van zijn stamkroeg hebben geroepen: ?als dit Sparta een punt pakt tegen die Neuzen, scheer ik mijn kop kaal!?? Had ?De Sigaar? tijdens de uitzending van Voetbal Insite eindelijk zijn laatste sigaar uitgedrukt?

Het speculeren over de mogelijke inhoud van het mailtje deed mij al helemaal opleven uit de weekendsleur waarin ik dankzij mijn wederhelft was beland. Het obligate bezoek aan kennissen en familie is nu eenmaal moordend voor de sportieve geest. Heeft Maarten Ducrot eindelijk bekend doping te hebben gebruikt tijdens die lange Touruitzendingen?

Nee, het was allemaal nóg groter! Dankzij de passie van Tan, de droom van Wilfred en de drukte van Jan Joost was het RTL Voetbal dan eindelijk gelukt. De kijkcijfers zijn na vijf weken ?voetbal op vier? hoger dan bij Talpa. Het gelijk van John de Mol en Fons van Westerloo riep mijn collega in zijn mail.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Beren op de weg van het Hervormingsverdrag

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van onze reageerder Jaap.

GrondwetSinds afgelopen vrijdag is de uiteindelijke concepttekst van het Europees Hervormingsverdrag (de opvolger van de Europese Grondwet) in het Engels beschikbaar op de website van het Portugees Voorzitterschap van de EU. Hoewel natuurlijk al maanden bekend was wat de tekst in grote lijnen zou zijn, kan nu de politieke discussie erover, voor zover er nog geen consensus is, beginnen. In ieder geval zal de VVD niet langer de onbekende tekst kunnen gebruiken om zich niet uit te spreken over een eventueel referendum.

Hoewel de politieke strijd in Nederland gestreden lijkt te zijn (ondanks de petitie voor een referendum die door een aantal oppositiepartijen wordt gesteund en de enorme duikeling die de PvdA na haar ?draai? in de peilingen heeft gemaakt) is er nog een aantal obstakels dat roet in het eten kan gooien. Op de Europese top van 18 en 19 oktober zal de tekst definitief besproken en ?naar ieders verwachting- goedgekeurd moeten worden. Daarna is het de bedoeling het in december al te tekenen en zo snel mogelijk in alle parlementen te ratificeren. Deze (betrekkelijke) haast is noodzakelijk omdat het de bedoeling is het verdrag voor de Europese verkiezingen in juni 2009 in werking te laten treden. Daar is zowel een praktische als een politieke reden voor. Het is heel lastig, zo niet onmogelijk, om het Europees Parlement tijdens een zittingsperiode extra bevoegdheden te geven, dus is het gemakkelijk om dit vanaf 2009 te doen. Anders bestaat de kans dat er gewacht moet worden tot 2014. Daarnaast willen de Europese leiders natuurlijk liever niet dat het verdrag inzet van de Europese verkiezingen wordt, omdat dat Eurosceptische partijen waarschijnlijk in de kaart zou spelen (voor de SP zou het bijvoorbeeld een godsgeschenk zijn).

Zoals gezegd, zijn er echter nog een paar potentiële problemen. In de eerste plaats de landen die alsnog een referendum gaan houden. Tot nu toe is dat alleen van Ierland zeker, waar de grondwet dit verplicht stelt. Vooralsnog lijkt alleen Sinn Fein tegen het verdrag campagne te gaan voeren, en de Ieren zijn over het algemeen vrij pro-EU, maar aan de andere kant hebben ze in het verleden al eens het verdrag van Nice afgewezen. Helemaal gerust zal Brussel er dus niet op zijn.

Vorige Volgende