Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

EN

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Sargasso lezer ALO. Deze gastbijdrage waarin het karakter “de burgemeester” de hoofdrol heeft staat in verband met een eerder verhaal van ALO dat hier in oktober verscheen.

De burgemeester keek goedkeurend om hem heen. Hij liep over de grachten van de grote stad en bewonderde de prachtige panden. ‘Was ik maar de burgervader van zo’n grote plaats’, dacht hij jaloers. Maar ja, lang geleden had hij er zich al bij neergelegd dat ook onder zijn vakgenoten er baas boven baas was. Hij was geen Opstelten. Hij lette goed op de huisnummers en toen hij was aangekomen op de plaats van bestemming, belde hij aan. Tijd om na te denken over wat hij verwachtte maar niet zag, had hij niet. Een man van zijn leeftijd deed open. ‘Kom erin’, zei hij.

‘Jongen, wat goed je weer eens te zien’, zei zijn oude vriend, ‘nog geen steek veranderd, nou ja, wat minder haar en helemaal grijs, maar ik herken je nog wel.’ ‘Het is inderdaad lang gelden’, sprak de burgervader. Hij trok zijn jas uit, hing hem op de kapstok en volgde zijn vriend naar een zitje in de grote kamer, die blijkbaar dienst deed als kantoor. Hij stak zijn lepel in de hem aangeboden kopje koffie, begon te roeren en stelde maar meteen de vragen die hem op de lippen brandden sinds hij de uitnodiging had ontvangen: ‘Hoe gaat het met je, waarom heb je nooit iets van je laten horen, wat doe jij tegenwoordig en waar ben ik?’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Balkenende kan wat leren van Barack Obama

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een bijdrage van Joop van Rijswijk dat eerder verscheen in Trouw. Van Rijswijk is CDA-lid en oud-fractiemedewerker van de ARP en het CDA.

Balkenende (Foto: Flickr/Jacco de Boer)Bij de voorverkiezingen in de staten Iowa en New Hampshire gaven veel Amerikaanse kiezers het signaal af dat zij op de gevestigde orde in Washington zijn uitgekeken. Zij willen verandering.

Neem Obama serieus
Daarom behaalde de jonge, onervaren kandidaat Obama veel stemmen. Of hij tot president van de Verenigde Staten wordt gekozen staat nog te bezien. Maar het signaal van de kiezers is onmiskenbaar. Nederland is de Verenigde Staten niet. Toch zouden de politici rond het Binnenhof dit Amerikaanse signaal serieus kunnen nemen.

Het vierde kabinet-Balkenende oogde bij zijn aantreden fris en veelbelovend. Maar na bijna een jaar moet worden vastgesteld dat in kabinet en coalitie sprake is van stagnatie en inertie.

Door de vergrijzing wordt een verhoging van de AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar onvermijdelijk. Het kabinet begint er niet aan. Ter wille van meer rechtvaardige inkomensverhoudingen zou de aftrek van de hypotheekrente vooral ten aanzien van dure huizen moeten worden aangepakt. Het kabinet deinst ervoor terug. Ook het ontslagrecht heeft het niet kunnen regelen.

Integratie
Het centrale probleem voor dit kabinet is de integratie van onze samenleving. Integratie, niet te verwarren met assimilatie. Onder minister Vogelaar zou een voortvarend begin worden gemaakt met het saneren van veertig probleemwijken; ze moeten prachtwijken worden. Maar het project dreigt te verdrinken in bestuurlijke discussies over prioriteiten en financiering.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geef parlementariërs een eigen achterban

Deze gastbijdrage is van ReindeR Rustema en past in de discussie over het tellen van alle stemmen in de Tweede Kamer. Oorspronkelijk geschreven voor de oude media, maar die pikten het niet op.

Burgers die per se niet op een partij maar op een persoon willen stemmen kunnen nu alleen bij Wilders en Verdonk terecht. De armoedige situatie bij de Œouderwetse’ partijen, waarin de lijsttrekker de personificatie van de partij is en de rest van de fractie er weinig toe doet laat niets te kiezen over voor de burger. Het gedrag van de meeste parlementariërs en het reglement van orde in de Tweede Kamer gaan ook uit van een parlement met partijen en bijbehorende, achterhaalde kartelpolitiek. Zo worden gaan praktisch alle stemmen over moties en wetsvoorstellen nu langs partijlijnen. Als we een systeem van twaalf kamerleden met verschillend stemgewicht zouden invoeren, zou er geen verschil zijn met de huidige situatie.

De huidige praktijk is bijzonder jammer, omdat er wel degelijk individuele volksvertegenwoordigers zijn binnen de traditionele partijen die een eigen achterban kunnen verdienen. Die achterban kan thematisch of geografisch zijn, maar kan ook gebaseerd zijn op de geschiedenis of de persoonlijkheid van de volksvertegenwoordiger, dat doet er niet toe. Een partij zoals de Partij van de Dieren is symptomatisch voor het fenomeen dat burgers zich vol overgave (tijdelijk) rond een issue verzamelen en zich niet levenslang binnen een zuil laten opsluiten.
Volksvertegenwoordigers moeten de stabiele factoren zijn in een parlement waar onderwerpen snel veranderen, one-issuepartijen kunnen dat niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ciao bella, desideri mangare?

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit maal voor Lord Flasheart, die het ons via de mail toezond.

Carbonara bereiden (Foto: Flickr/orangeek)Het is al een beetje ‘oud nieuws’, maar voordat GeenCommentaar haar toevlucht neemt tot culinaire tips, moest eerst nog even getest worden of echt elke bezoeker in staat zou zijn het onderstaande recept in elkaar te draaien.

Dus men neme een onwetende huisgenoot met twee linkerhanden, men teste het eigen engelengeduld als een ei-kaas mengsel richting het plafond gelanceerd wordt en men onderdrukke de vloeken als met blote handen wat al te kwistig weggemikt kookvocht redding behoeft. Maar het resultaat overtrof alle verwachtingen; ergo operatie geslaagd!

‘Ja, prachtig, Flash, maar waar slaat dit op?’

Vorige week woensdag 17 januari was het de Internationale Dag van de Italiaanse Keuken! Meer dan 130 Italiaanse chefs over de hele wereld maakten een originele spaghetti alla carbonara. De keuze was op dit gerecht gevallen, omdat, aldus de enige Nederlandse deelnemer Fabio Cappellano, ?dit gerecht in feite een symbool van verkrachting van de Italiaanse Keuken in de wereld (is).?

Die verkrachting blijkt voornamelijk te slaan op het overvloedig gebruik van room, wat volgens Cappellano een kunstgreep is van luie restaurantkoks, die op deze manier de saus van te voren klaar kunnen maken. Een echte carbonara moet het hebben van een kaas-ei mengsel dat op het laatste moment door de hete pasta geroerd wordt. Je moet wel even opletten dat de pasta niet te warm is, aangezien het ei dan stolt en je een soort pasta met roerei en kaas krijgt. Voor de rest is het, spreekwoordelijk, een, eh, eitje.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Countercolumn: Leve het koninkrijk der Nederlanden

Gisteren plaatsten we de gastcolumn Leve de Republiek der Twaalf Verenigde Nederlanden van DeJa en binnen enkele uren plofte er een ‘countercolumn’ getiteld: “Leve het koninkrijk der Nederlanden” van reaguurder Freek in de mailbox. Hoe dan ook: Leve de Polemiek!

Geloven in de monarchie is juist geloven in de maakbaarheid van de mens. Iemand zonder talent die van kinds af aan is getraind om te leiden en te verkeren in hogere cirkels is daar een stuk beter in dan iemand met hoogstens meer talent. Kijk naar de geschiedenis, maar zelde kwam een wereldleider voort uit het plebs, wanneer dat gebeurde was het weliswaar een erg succesvolle (Napoleon), maar over het algemeen komt het toch zelden voor. En zo’n talent heeft in Nederland nog steeds alle ruimte als minister-president.

“Feit is dat het huis Oranje-Nassau-Dillenburg, met uitzondering van de tachtigjarige oorlog en wellicht (discutabel) de tweede wereldoorlog geen positieve rol van betekenis heeft gespeeld.” schrijf je, waarmee je even snel de cruciale rol van ons koningshuis in de vorming van ons land (“andere tak”) en belangrijkste conflicten die we ooit hebben gekend terloops afdoet als uitzonderingen. Zij stonden er juist toen, dat je ze op andere momenten minder ziet is toch juist goed? We zijn een democratie!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Amerikaanse recessie is eigenlijk een zegen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Lans Bovenberg dat eerder verscheen in de Trouw. Lans is hoogleraar economie aan de Universiteit van Tilburg en directeur van instituut Netspar.

Golden Bauhinia Square (Foto: Flickr/morethanreal)De Amerikaanse economie staat aan op de rand van een recessie. De huizenprijzen dalen en de banken lijden grote verliezen op hun ongebreidelde leningen aan huishoudens. Lange tijd hebben ze op de pof gefeest, nu zitten de Amerikanen met een kater. Eindelijk gaan de Amerikanen meer sparen. Met als gevolg: wereldwijde vraaguitval.

Zal de Amerikaanse economie ook de Europese economie in haar val meetrekken? Nederlandse politici doen aan vertrouwensmanagement en Balkenende en Bos zien dan ook geen reden voor paniek. Sommige economen, daarentegen, houden van publiciteit ? de ene econoom voorspelt nog grotere rampspoed voor de Europese economie dan de andere. Wie moeten we geloven?

Recessie in VS op het juiste moment
De politici zitten dit keer dichter bij de waarheid dan de onheilsprofeten op de economische faculteiten. De wereldeconomie draait gelukkig niet meer op de ene motor van de Amerikaanse economie. Miljarden mensen in Azië ontworstelen zich aan de armoede. De daling van de Amerikaanse vraag kan opgevangen worden door extra koopkrachtige vraag uit landen als China en India.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schakend Nederland

Hieronder volgt een gastbijdrage van ALO, frequent reaguurder die zich liet inspireren door de reacties alhier op Sargasso op het overlijden van de schaaklegende Bobby Fischer.

In de reacties op Sargasso naar aanleiding van het overlijden van Bobby Fischer werd de vraag gesteld waar de grondslag voor de Nederlandse schaakcultuur lag. Terecht werd hierbij gewezen op het wereldkampioenschap van Max Euwe op 15 december 1935. Dit had velen geïnspireerd. Zo is in mijn bezit een door mijn vader vervaardigd schaakbord dat op 1 maart ’36 is gedateerd. Maar Euwe is niet het enige.

Euwe was een amateur schaker, het was niet zijn broodwinning. Hij was leraar wiskunde en werd later hoogleraar informatica. Maar hij was ook schrijver van vele schaakboeken. Behalve zijn bekende openingreeks was hij ook de auteur van ‘Oom Jan leert zijn neefje schaken’. Ook uit 1935 en nog steeds zeer geschikt als je het spel wilt leren.

Het was het beginpunt van een unieke cultuur in Nederland. Wij kennen niet alleen een generatie landgenoten die naar aanleiding van de prestatie van Euwe tot grote hoogte zijn gekomen als schaker, maar ook als schrijver. Timman heeft veel schaakverhalen gepubliceerd en de schaakcuriosa van Tim Krabbé zijn wereldberoemd. Hans Böhm, Hans Ree, Max Pam, Alexander Münninghoff en de naar Nederland uitgeweken Rus Genna Sosonko horen ook in het rijtje thuis. En allemaal begin jaren 70 bijeengebracht door Wim F. Andriessen, uitgever en schaakliefhebber. Hij begon Schaakbulletin, een tijdschrift dat 197 nummers heeft geteld in de periode tussen 1968 en 1984. Schaakbulletin is het beste schaaktijdschrift dat ooit was uitgegeven, aldus Münninghoff in zijn verantwoording van zijn bundel ‘Hartversterkende schimpscheuten’, een selectie uit de 15 jaren ‘Hard Gras’ voor schakers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eerzucht in plaats van hebzucht

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een ingekorte bijdrage van Dick Pels, dat eerder in zijn geheel verscheen in de waterstof. Dick werkt als freelance publicist en is voorzitter van de linksliberale denktank Waterland. Ook is hij de auteur van het boek ‘De economie van de eer‘.

Fighting statue (Foto:Flickr/mmarchin)In 1933 schreef jeugdbeweger en volksonderwijzer Koos Vorrink, de latere voorzitter van de SDAP en de PvdA, een invloedrijk boek met de titel ‘Om de vrye mens der nieuwe gemeenschap’. Fel hekelt hij daarin ?de mateloze tyrannie van het geldbezit, die haar uitdrukking vindt in een dwaze aanbidding van het stoffelik succes?.

In de kapitalistische maatschappij bepaalde het geld de rangorde der waarden: ?Er is geen gemeenschappelik belang hetwelk te dienen de wezenlike opgave van het leven uitmaakt, er is slechts de persoonlike loopbaan, de carrière, het baantje, de jacht naar winst? Andere waarden, zedelike grootheid, opofferingsgezindheid, sociaal verantwoordelikheids- gevoel, trouw aan het gegeven woord, barmhartigheid zijn kwaliteiten, die in de dagelikse werkelikheid geen bruikbare waarden vertegenwoordigen. Daar is niks mee te verdienen, dat wil zeggen, daar is geen geld mee te verdienen?.

Bezitters en bezitslozen waren gelijkelijk met deze kapitalistische mentaliteit besmet: geld en macht te bezitten vormde de trotse zelfvoldaanheid van de eersten; het eenmaal ook zover te brengen de geheime droom van de laatsten. In het bewustzijn van de kapitalistische mens leefde de gedachte: voor geld is alles en iedereen te koop.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mondialisering 4.0

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Pierre Pieterse dat eerder verscheen op zijn eigen weblog ‘Hollands Glorie

Globe (Foto: Flickr/rogiro)Mondialisering is zo snel een hype geworden dat er kennelijk niet eens de tijd was om te komen tot een goede vertaling van deze Amerikaanse ontdekking. Volkomen onterecht spreekt iedereen van ?globalisering?. Dat is inderdaad de letterlijke vertaling van ?globalization? maar niet de juiste.

Deze ?wanduiding? is illustratief voor de duiding. Niets nieuws, ook al niet spectaculair, gewoon een woord dat betekenis geeft aan het feit dat alle plekken op de aarde nu fysiek met elkaar in verbinding staan. Dat stonden ze natuurlijk altijd al, alleen wisten we dat lange tijd niet. Toen we dat wel wisten, konden we niet meteen de verbinding leggen. Zo is de aarde nooit plat geweest, ook niet voordat bewezen werd dat de aarde rond was.

Civilizations als model
Mondialisering is in feite niets anders dan een woord voor iets dat er al lang was, namelijk de mogelijkheid om buiten je eigen grenzen bronnen aan te boren of te verwerven. Zo simpel dat het in een computerspelletje is na te spelen.

civ4 (Foto: Flickr/graye)Wie het weergaloze spel ?Civilization? van Sid Meier heeft gespeeld, weet wat mondialisering inhoudt. Je begint midden op een onzichtbare kaart die je al ?civiliserend? exploreert. Exploreert is het juiste woord, want je gaat op zoek naar ?resources?. In het begin zijn dat ijzer, paarden, en ?luxuries?. Hoe meer land, hoe meer kans op resources, en zo ontvouwt zich geleidelijk wat we ?mondialisering 1.0? noemen. Landjepik. Als een concurrerende civilisatie toevallig net eerder een claim legt op een begeerde grondstof, dan val je hem aan. Je kunt ook gaan handelen, maar dat maakt je afhankelijk, en dat kan op kritieke momenten fataal zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eindelijk klare taal over de OV chip

Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een bijdrage van Tim.

De afgelopen week was er veel te doen over de OV chipkaart. De beveiliging is niet veilig en de privacyregels worden geschonden. We gaan nu over naar onze reporter met een reactie van de staatsecretaris.

“Ik zou toch even een lans willen breken voor de OV chipkaart.
Natuurlijk zijn er altijd mensen die het weer beter denken te weten, omdat ze een titel hebben. Die zeggen dan dat we dit project beter hadden kunnen geven aan bedrijven die verstand hebben van elektronische betaalgegevens, maar het zijn toch maar chips en die zitten tegenwoordig overal in. Dus hoe moeilijk kan het zijn. Aan de ene kan heb je al die mensen die klagen dat het te lang duurt, maar als je dan de wet een beetje ombuigt om te voorkomen dat zo’n kaart net als de chipknip moet worden gecertificeerd door de Nederlandse Bank, iets dat veel te veel tijd kost, dan is het ook weer niet goed. We moeten het ook niet zo overdrijven allemaal, zo vaak gaat het nu ook weer niet mis…. of het zijn in ieder geval maar kleine bedragen…… en soms krijg je er ook geld bij dus het is meer een kwestie van pech of geluk, misschien moeten we er maar kansspelbelasting over hef….. Ehm..
Zelf heb ik er helemaal geen last van! .. ja ik maak geen gebruik van het openbaar vervoer, maar ik ben dan ook heel druk bezig met Belangrijke en Gewichtige zaken zoals… onzichtbaar zijn en dat lukt natuurlijk niet in het openbaar vervoer!
Ik vind dit zo’n ontstéllend provinciaal Nederlands debat.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

RFID chip roept veel ethische vragen op

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Herman van Wietmarschen dat eerder verscheen in de Trouw. Herman is onderzoeksjournalist en werkt o.a. voor ‘werkplaats biopolitiek‘.

RFID-chip (Foto:wikimedia commons/public domain)De Trouw van 21 december 2007 berichtte vooral over de privacy-kanten van de opkomende RFID technologie. Grootschalige toepassing van deze minuscule chips in kleding, verpakkingsmateriaal van voedingsmiddelen en andere artikelen maakt een steeds verder gaande inzage in het privéleven van mensen mogelijk. Ook schept dit mogelijkheden voor controlerende maatregelen zoals het nagaan wie welke producten koopt. Ideaal voor het ontwikkelen van marketingstrategieën. Echter deze chips doorbreken ook ethische grenzen.

Tot nog niet zo lang geleden was het aan de geneeskunde voorbehouden om ingrepen te doen in het lichaam van mensen. Operatietechnieken, het injecteren van medicijnen en andere invasieve technieken hebben ingang kunnen vinden in de medische praktijk door de noodsituatie waarin zieke mensen zich kunnen bevinden. Een medische ingreep is meestal niet leuk om te ondergaan, maar er rest vaak geen andere oplossing. Het gaat hier om het genezen of repareren van mensen. We hebben als samenleving het gevoel dat we deze ingrepen mogen doen, om mensen te helpen.

De komst van de plastische chirurgie heeft het beeld van medische ingrepen met het doel te genezen aan het wankelen gebracht. Steeds vaker wordt medische technologie ingezet om mensen ‘mooier’ te maken. De noodzakelijkheid van een handeling is niet meer leidend, het wordt een persoonlijke keuze. Plastische chirurgie wordt een product waar je vaak veel geld voor moet betalen. Er is hier sprake van een verschuiving van ethische waarden ten aanzien van ingrepen in het lichaam. Niet alleen medisch noodzakelijke handelingen mogen het lichaam binnen treden, ook persoonlijke ideeën om het lichaam te verbeteren.

Vorige Volgende