EN
Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Sargasso lezer ALO. Deze gastbijdrage waarin het karakter “de burgemeester” de hoofdrol heeft staat in verband met een eerder verhaal van ALO dat hier in oktober verscheen.
De burgemeester keek goedkeurend om hem heen. Hij liep over de grachten van de grote stad en bewonderde de prachtige panden. ‘Was ik maar de burgervader van zo’n grote plaats’, dacht hij jaloers. Maar ja, lang geleden had hij er zich al bij neergelegd dat ook onder zijn vakgenoten er baas boven baas was. Hij was geen Opstelten. Hij lette goed op de huisnummers en toen hij was aangekomen op de plaats van bestemming, belde hij aan. Tijd om na te denken over wat hij verwachtte maar niet zag, had hij niet. Een man van zijn leeftijd deed open. ‘Kom erin’, zei hij.
‘Jongen, wat goed je weer eens te zien’, zei zijn oude vriend, ‘nog geen steek veranderd, nou ja, wat minder haar en helemaal grijs, maar ik herken je nog wel.’ ‘Het is inderdaad lang gelden’, sprak de burgervader. Hij trok zijn jas uit, hing hem op de kapstok en volgde zijn vriend naar een zitje in de grote kamer, die blijkbaar dienst deed als kantoor. Hij stak zijn lepel in de hem aangeboden kopje koffie, begon te roeren en stelde maar meteen de vragen die hem op de lippen brandden sinds hij de uitnodiging had ontvangen: ‘Hoe gaat het met je, waarom heb je nooit iets van je laten horen, wat doe jij tegenwoordig en waar ben ik?’.
Bij de voorverkiezingen in de staten
Het is al een beetje ‘oud nieuws’, maar voordat GeenCommentaar haar toevlucht neemt tot culinaire tips, moest eerst nog even getest worden of echt elke bezoeker in staat zou zijn het onderstaande recept in elkaar te draaien.
De Amerikaanse economie staat aan op de rand van een recessie. De huizenprijzen dalen en de banken lijden grote verliezen op hun ongebreidelde leningen aan huishoudens. Lange tijd hebben ze op de pof gefeest, nu zitten de Amerikanen met een kater. Eindelijk gaan de Amerikanen meer sparen. Met als gevolg: wereldwijde vraaguitval.
In 1933 schreef jeugdbeweger en volksonderwijzer Koos Vorrink, de latere voorzitter van de SDAP en de PvdA, een invloedrijk boek met de titel ‘Om de vrye mens der nieuwe gemeenschap’. Fel hekelt hij daarin ?de mateloze tyrannie van het geldbezit, die haar uitdrukking vindt in een dwaze aanbidding van het stoffelik succes?.
Mondialisering is zo snel een hype geworden dat er kennelijk niet eens de tijd was om te komen tot een goede vertaling van deze Amerikaanse ontdekking. Volkomen onterecht spreekt iedereen van ?globalisering?. Dat is inderdaad de letterlijke vertaling van ?globalization? maar niet de juiste.
Wie het weergaloze spel ?Civilization? van Sid Meier heeft gespeeld, weet wat mondialisering inhoudt. Je begint midden op een onzichtbare kaart die je al ?civiliserend? exploreert. Exploreert is het juiste woord, want je gaat op zoek naar ?resources?. In het begin zijn dat ijzer, paarden, en ?luxuries?. Hoe meer land, hoe meer kans op resources, en zo ontvouwt zich geleidelijk wat we ?mondialisering 1.0? noemen. Landjepik. Als een concurrerende civilisatie toevallig net eerder een claim legt op een begeerde grondstof, dan val je hem aan. Je kunt ook gaan handelen, maar dat maakt je afhankelijk, en dat kan op kritieke momenten fataal zijn.
De Trouw van 21 december 2007