Overzicht

Gastauteur

2.335 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rutte op zoek (2) – De anti-antiglobalist

, door

De VVD is bezig met een nieuw beginselprogramma. In een reeks gastbijdragen gaat Ad van der Stok nader in op deze belangrijke stap voor die partij.

Mark Rutte zoekt naar liberale waarden. Die zoektocht kende een bijeenkomst in de Rode Hoed, over waar volgens hem het liberalisme staat. Een artikel in het NRC, “Liberalisme: naar nieuwe woorden voor bekende waarden“, in andere vorm ook op de VVD-site te lezen. En een concept-beginselprogramma, dat onlangs het licht zag en op 15 november aan het congres zal worden voorgelegd.

Rutte zoekt dus, maar vindt hij ook iets? En wat valt daarvan te vinden?

Hoewel er in het beginsel-programma weinig van terugkomt, vindt de Rutte uit het NRC zeker iets. Over antiglobalisten bijvoorbeeld. Zodra hij er één in het oog krijgt, beweegt hij zich in de politieke arena naar links en haalt naar ze uit. In de hoop ter rechterzijde applaus in ontvangst te nemen. Die uithalen naar antiglobalisten zijn alleen weinig onderbouwd en het doel is ook niet helemaal duidelijk. Want als je als liberaal je eigen partij en je eigen programma wilt hervormen levert een uithaal naar een ander niet veel op.

Ter vermaak van de handenklappende VVD-er noemt hij twee punten. Antiglobalisten erkennen de verdiensten van wereldwijde vrijhandel niet en dat is onbegrijpelijk, want die vrijhandel verbetert de wereld. Daarbij wijzen antiglobalisten – volgens Rutte – nieuwe technologische ontwikkelingen af. Bij de VVD echter, is “de grondhouding […] ten opzichte van technologische ontwikkeling onmiskenbaar positief“. [applaus]

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Biobrandstoffen: zegen of vloek?

, door

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Jan Willem Ebbinge die namens het burgerinitiatief Parrhesia u uitnodigt om prikkelende stellingen te bedenken t.b.v. twee debatten over biobrandstof. Parrhesia is een burgerintiatief dat zich inzet om de rol van de nieuwe media in relatie tot het democratisch tekort te onderzoeken en van een handelingsperspectief te voorzien.

Biobrandstoffen leken lange tijd een oplossing te bieden voor diverse problemen. Ze zijn klimaatvriendelijk , duurzaam (vernieuwbaar in tegenstelling tot fossiele brandstoffen), scheppen kansen voor de agrarische sector en maken ons minder afhankelijk van olieproducerende landen. Maar gedurende het afgelopen jaar ontstond twijfel over de geschetste verwachtingen. Gaat de productie van biobrandstof niet ten koste van de voedselvoorziening? Kost het produceren van biobrandstoffen niet meer dan het oplevert? Gaat de productie van de grondstoffen voor biobrandstof niet ten koste van de natuur? Levert biobrandstof wel een reductie van broeikasgassen op als je het hele productieproces meerekent?

Er zijn veel partijen gebaat bij de stap naar een duurzame, op biobrandstof gebaseerde economie, en die zouden om die reden een eenzijdig beeld kunnen geven. Er zijn ook partijen die belang hebben bij het voorkomen van de verdere ontwikkeling van biobrandstoffen. Voor een deel hebben al deze spelers conflicterende belangen terwijl geen van hen al zijn kaarten open en bloot op tafel zal leggen. Besluitvorming over biobrandstof is hierdoor tot op heden niet erg transparant geweest. Het al dan niet invoeren van biobrandstof zou structureel verbeterd kunnen worden als de maatschappij direct bij de politieke besluitvorming zou worden betrokken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rutte op zoek – deel 1

, door

De VVD is bezig met een nieuw beginselprogramma. In een reeks gastbijdragen zal Ad van der Stok nader ingaan op deze belangrijke stap voor die partij.

Mark Rutte zoekt naar liberale waarden. Die zoektocht kende een publieke bijeenkomst in de Rode Hoed in juni 2007, over waar volgens hem het liberalisme staat. Een artikel in het NRC, afgelopen juni: “Liberalisme: naar nieuwe woorden voor bekende waarden“, in andere vorm ook verschenen op de VVD-site. En een conceptbeginselprogramma, dat afgelopen donderdag het licht zag en op 15 november aan het congres zal worden voorgelegd.

Rutte zoekt dus, maar vindt hij ook iets? En wat valt daarvan te vinden? Het NRC kopte “VVD bepleit ‘verheffing’ onderklasse”, Halsema noemde dat ongelukkige bewoordingen. Het lijkt echter tegenstrijdig met de letter van de rest van het programma en de geest van vernieuwing die Rutte graag wil uitademen. Over die vernieuwing die niet van de grond komt later meer. Hier de opvallendste oneffenheden in Rutte’s nieuwe beginselen. [Red: Hier voor vergelijking de oude beginselen]
Eigenlijk lijkt het meer op een slechte grap die zinsnede over verheffing. Uit het NRC-interview met Rutte naar aanleiding van de presentatie van het beginselprogramma: Verheffing van de onderklasse, over Joop den Uyl-termen gesproken… “Haha, dat heb ik expres gedaan. Beetje provoceren. Ik wil dat PvdA-ers denken: hé, gaan ze er met mijn vlag vandoor?” Zelf vind hij het in ieder geval een leuke grap – ‘haha’ – maar hoezo wil Rutte er met die vlag van de PvdA vandoor? Elke denkbare poging om de onderklasse te verheffen is in de afgelopen eeuw wel ondernomen. Zonder in te gaan op de vraag wat dat heeft opgeleverd, moet je toch concluderen dat die PvdA-vlag een beetje vaal is geworden. Trots wapperen doet hij niet meer en dat weten ook de sociaaldemocraten. Zij vragen zich ondertussen af wat die vlag in deze tijd nog betekent. En dan opeens is daar Rutte, die als een ware strategokoning die oude vale vlag onder hun neus wegkaapt en het als een overwinning viert!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De ’terroristen’ zitten op rechts

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Verbal Jam, die het onderstaande stuk aanbood via de mail.

Duyf en dak (Foto: Verbal Jam, CC licentie)

Eigenlijk zit ik me behoorlijk te ergeren aan de huidige hetze van rechts tegen de milieubeweging. Eerst werd Wijnand Duyvendak gretig aangepakt op zijn actieverleden en afgeschilderd als ’terrorist’, nu springt de NRC minister Cramer weer in de nek omdat ze zogenaamd een advertentie zou hebben ondertekend ter bescherming van het actieblad ‘Bluf’.

Wat in de jaren zeventig en tachtig doorging voor ludieke actie of op z’n ergst voor ‘harde actie’, wordt in het huidige tijdsgewricht al snel in de hoek gezet van ’terrorisme’. De huichelachtigheid bloeit weer als nooit tevoren.
Vergeten wordt dat veel van die acties een reactie waren op eveneens niet al te frisse praktijken vanaf de rechter flank van het politieke spectrum. Bijna alle acties vanuit de milieubeweging waren ingegeven door idealisme, door zorg over de natuur en de volksgezondheid, die achteloos werden opgeofferd aan het economisch gewin.

Dankzij de actievoerders van weleer is de politiek beter gaan nadenken
De inbraak destijds op het ministerie van Economische Zaken waar Wijnand Duyvendak bij betrokken zou zijn, was natuurlijk volgens de wet een misdrijf en daarom in strikt juridische zin niet goed te praten.
Maar in moreel opzicht was die inbraak misschien toch wel verdedigbaar. Want op dat ministerie lagen geheime plannen voor het bouwen van een kerncentrale bij de Moerdijk, terwijl het grootste deel van de Nederlandse bevolking tegen kernenergie was. Dries van Agt (CDA), destijds commissaris van de koningin in Brabant, voerde stiekem overleg met het ministerie over de vestiging van die kerncentrale. Provinciale Staten wisten van niets. Minister Gijs van Ardenne en Dries van Agt kregen politieke problemen toen dit allemaal uitkwam, maar kwamen er uiteindelijk mee weg.
Zonder de inbraak was die Moerdijkcentrale er dus misschien wel gekomen, doorgedrukt door een paar regenten en tegen de wil van de bevolking in. Maar zóiets is natuurlijk géén misdrijf, hooguit een ‘politieke doodzonde’ die vervolgens met de mantel der liefde wordt bedekt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Publieke opinie met overheidsgeld gemanipuleerd”

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Arend Jan Boekestijn (Woordvoerder Defensie en OS van de VVD fractie) in de serie Kamerpraat waarin Sargasso Kamerleden aan het woord laat.

Vandaag kreeg ik een dure kleurenfolder van de Nationale Commissie voor internationale samenwerking en Duurzame Ontwikkeling (NCDO) in mijn bus. In de folder staat een samenvatting van een onderzoek van het bedrijf Motivaction naar het draagvlak voor OS onder Nederlandse burgers.

Logo KamerpraatDat is mooi. Minder mooi is dat het NCDO een selectieve samenvatting geeft van de antwoorden op de vragen. Zo stelt de samenvatting van het NCDO dat 64% van de Nederlanders de hoogte van het huidige OS budget steunt. In het onderzoek van Motivaction dat men kan downloaden op de site van het NCDO blijkt dat inderdaad. Wat echter niet vermeld wordt is dat op de vraag of Nederland net zo weinig of veel als andere rijke landen zou moeten geven aan Derde Wereldlanden, maar liefst 50% ja zegt en slechts 33% dat wij meer moeten geven als andere landen. Tsja dat antwoord heeft de samenvatting van het NCDO niet gehaald. Met overheidsgeld wordt hier dus de publieke opinie gemanipuleerd. Ik heb gelijk kamervragen gesteld om een einde te maken aan deze schandalige praktijken. Temeer daar het blad Onze Wereld in 2007 al hetzelfde heeft vastgesteld. We hebben hier dus te maken met recidive.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

2018: Een week uit het leven van een rechtse activist

, door

Vandaag plaatst Sargasso een gastbijdrage van Mark Thiessen Algemeen Bestuurslid Politiek & Voorlichting JOVD Hoofdbestuur.

Ten geleide: “In zijn tijd als actievoerder is Duyvendak opgekomen voor het milieu en de samenleving. Hierbij heeft Duyvendak altijd een maatschappelijk doel willen dienen. Het feit dat zijn actieverleden de media beheerst heeft en dit tot zijn vertrek heeft geleid betreuren wij. De acties uit de jaren ’80 zelf gaven daar volgens DWARS geen reden toe” DWARS-woordvoerder Jaap van der Heijden, augustus 2008

Maandag

Ik sta vroeg op om naar mijn werk te gaan, want dat moet ook gebeuren. Sinds het huidige kabinet van SP, GroenLinks en PvdA het openbaar vervoer gratis heeft gemaakt pak ik iedere dag de bus. Helaas is het busvervoer de afgelopen tijd toevalligerwijs in rap tempo verslechterd, waardoor ik met ruime vertraging op mijn bestemming aankom. Snel ga ik aan de slag om de verloren tijd in te halen. Ik werk voor een organisatie die opkomt voor de belangen van het midden- en kleinbedrijf. Dankzij ons kabinet, dat in 2013 het pluche bestormde, hebben we tegenwoordig geen tijd om stil te zitten. Door de verhoging van de winstbelasting naar 75% en de onmogelijkheid personeel te ontslaan hebben veel kleine ondernemers moeite het hoofd boven water te houden, en heerst er een algemene angst om risico te nemen. Wij proberen deze mensen waar mogelijk te helpen. Helaas wordt ons dit vrijwel onmogelijk gemaakt, door het stopzetten van onze subsidiering wegens het tegenwerken van overheidsbeleid met overheidsgeld en het maken van propaganda voor de detailhandel. Ik behandel 16 e-mails van ondernemers die erover denken de pijp aan Maarten te geven. Iets onder het dagelijkse gemiddelde.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bericht uit Kamp Holland: Ecotoerisme

, door
Kamp Holland Uruzgan (Foto: Brechtje Paardekooper)

GeenCommentaar presenteerde een tijd geleden een nieuwe gastlogger. Vanuit Kamp Holland geeft Brechtje haar kijk op het leven in Afghanistan en de Nederlandse missie aldaar. Vanaf juni is zij aanwezig in Uruzgan als OSAD oftewel Adviseur OntwikkelingsSamenwerking. Naar verwachting zal zij elke maand verslag doen van haar bevindingen op dit weblog.

‘Alles okee in TK, alles goed in Deh Rawod’. Zo’n kreet die je hier te pas en te onpas hoort. TK (spreek uit: Tie Kee) is natuurlijk Tarin Kowt. Deh Rawod is eigenlijk nog niet zo lang vast in Nederlandse handen. Vorig jaar nog waren de Taliban (of liever: ‘opposing forces‘) grotendeels de baas in het gebied; begin dit jaar werd het heroverd. Toch blijft de veiligheidssituatie nog erg oppassen. Nog tijdens mijn laatste verlof vond een zelfmoordaanslag plaats op een politiepost midden in Deh Rawod. Daarbij kwamen veel burgers om – wellicht is dat de reden dat de Taliban de aanslag nooit officieel hebben geclaimd.

De aanslag was op drie dagen na precies een jaar na een eerdere zelfmoordaanslag in Deh Rawod. Die was toen gericht op een Nederlandse patrouille in het stadje, waarbij de Nederlandse luitenant Tom Krist zwaar gewond raakte en kort daarna overleed. En afgelopen week waren we (tribaal adviseur, assistent OS-adviseur en ondergetekende, OS-adviseur) te gast op Camp Hadrian, de grootste Nederlandse basis in het gebied. Vooral om projecten te bespreken die we willen doen, samen met het PRT missie team. Ter geruststelling voor meelezende vrienden en familie: als wij al het kamp afgingen, gingen we in een IED-bestendige Bushmaster.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gecompliceerde liefde alleen in Amsterdam?

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Deze keer een stuk dat Basszje ons per mail toestuurde.

Eindeloze liefde (Foto: Flickr/millzero.com)

‘Café de liefde‘ is min of meer een voortzetting van het VPRO-liefdesproject van programmamaker Bram van Splunteren. In de serie ‘Het Geluk van Nederland‘ was eerder aandacht voor de liefde van den moderne mens. Er kwam zelfs een heuse datingsite uit voort voor ‘ons soort mensen’. Blijkbaar het soort VPRO-mensen dat nippend aan de rosé het literair orgastische grachtengordelmoment van de ander probeert te achterhalen.

Enfin, het programma dus. Dit stuk is niet bedoeld als weloverwogen recensie, maar om twee emoties te ventileren die ik krijg als ik het programma tracht te overleven. En een programma uitkijken kan in dit geval uitdraaien op al knarsetandend je gebit een vierdaagse te laten lopen.

Gecompliceerde liefde
In de eerste plaats geeft het programma het idee dat gecompliceerde liefde alleen in Amsterdam voorkomt. Zo voert het programma een videoblog (lekker 2.0, lekker hip) op van ene Anna. Een typisch dorpsmeisje dat in de grote stad is neergezet en met een hoorbare errrr haar liefdesproblematiek uiteenzet op 480 bij 360 pixels. Het typetje dat haar verloren dorpsgevoel zoveel mogelijk probeert te compenseren door in de grote stad de attention whore uit te hangen en Hyvesvrienden te collecteren, al klagend op haar life journal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Barack for President (met dank aan Ann Coulter)

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag weer een bijdrage van Berend ter Borg.

Right Wing Costume Kit (Foto: Flickr/Liquid Lucidity)

Eén van de voordelen, of nadelen, van het internet is dat het alles en iedereen de mogelijkheid geeft om met fundamenteel andere standpunten in aanraking te komen. Voor zover die althans in voor ons leesbare talen gesteld zijn. De websites van de meeste moslim-fundamentalisten zijn bv. in principe toegankelijk, maar gesteld in talen die weinigen van ons beheersen. Wanneer de moslim-fundamentalisten, en andere gekken zoals o.a. pan-slavistische Russen, om die reden afvallen, blijft psychopathisch rechts Amerika over. Maar gelukkig is er in die hoek ook veel om van te genieten. Eén van de redacteuren van GeenCommentaar is in ieder geval verslaafd aan de nieuwsshow van Bill O?Reilly op Fox News, bij ons te krijgen via internet (www.foxnews.com). De radioshow van Rush Limbaugh zal ook nog lang bij ons zijn, nu Rush zelf een nieuw contract van 400 miljoen dollar heeft gekregen. Deze programma?s richten zich op de waan van de dag, maar de zeer uiteenlopende onderliggende ideologieën zijn ook beschikbaar via het internet, van zeer extreem denkende Christenen tot extreme ‘libertarians’.

Ikzelf mag graag de website van Ann Coulter bezoeken. Deze niet geheel onaantrekkelijke blondine (?) is door een Britse krant ooit omschreven als ?Rush Limbaugh in het lichaam van Lisa Kudrow?. Ook zij debiteert zeer intrigerende rechtse standpunten, hoewel haar columns soms wat verzanden in details die voor Europeanen minder interessant zijn. Het opvallende is dat ze haar gal niet alleen over Democraten spuwt, maar met name ook gematigde Republikeinen hard aanpakt. Wie de columns van Ann Coulter volgt kan zich moeilijk aan de indruk onttrekken dat een overwinning van Barack Obama in de presidentsverkiezingen onvermijdelijk is. Dat ze zich in de Republikeinse primaries fel afzette tegen de, voor Republikeinse begrippen, linkse John McCain, was niet verrassend. Maar de Republikeinse primaries zijn alweer een paar maanden voorbij, en ze blijft desondanks doorgaan met het aanvallen van McCain, in termen die er niet om liegen. Ze vindt eigenlijk dat rechtse Amerikanen dit jaar maar niet moeten stemmen. Het lijkt er dus op dat McCain niet alleen de slag om het Amerikaanse midden verliest, maar ook zijn eigen rechtervleugel niet mee weet te krijgen. Voor een volledig begrip van de Amerikaanse verkiezingen kan het volgen van dergelijke websites bepaald geen kwaad.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bier en Spelen

, door

Vandaag, de dag het Holland Heineken House in Peking is geopend, plaatsen wij een gastbijdrage van Louise Beck over de Aziatische biermeisjes van Heineken.

Nog luttele uren en dan gaan de Spelen van start. Het feest van sportieve verbroedering in de wereldgemeenschap. Een commercieel feest ook. Wat is er leuker voor een bedrijf, dan relaties een mooie sportwedstrijd te schenken. Wat is er, ingeval van Holland, leuker voor Heineken, dan aan één stuk gratis genoemd te worden als hèt (Hollands) sportieve centrum in Beijing. De PR-machinerie van Heineken is overweldigend.

De Sargassolezers zijn zonder enige twijfel sportief van geest. Met Heineken is dat al een stuk minder. Het gaat bij Heineken om de centjes. Ten koste van wat ook.

Neem Cambodja. Ga je daar, bij de tempels in Angkor Wat bijvoorbeeld, op café, dan schuiven een stel jeugdige vrouwen aan, om je over te halen juist hun bier te kopen. Ze zijn gekleed in jurkjes van Tiger Beer, van Stella, van Carlsberg en van Heineken. Heineken is in Cambodja marktleider. De dames krijgen een stukloon uitbetaald. Wijselijk hebben de internationale brouwerijen hen niet in dienst, dat zou te veel verantwoordelijkheid met zich brengen. Ze vallen onder het promotiebudget. Het “loon” (een miezerig bedrag per ingeleverde kroonkurk) is te weinig om opa en oma op het platteland, kinderen, andere familie van te onderhouden. Dus, toch al licht beneveld door het mee-drinken op de werkplek, gaat er wel eens een mevrouw mee naar de achterkamer, of het hotel van de westerse toerist in Siem Reap.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Stelling: GC zou bij wet verboden moeten worden

, door

Op GeenCommentaar is ook plaats voor gastloggers. Dit keer weer voor Berend ter Borg met zijn stelling dat GeenCommentaar.nl bij wet verboden zou moeten worden, een ‘bespiegeling van een technofoob’.

Down with GC (Image: Geencommentaar.nl)

Ik heb altijd huiverig tegenover het fenomeen ‘internet’ gestaan. Het is over het algemeen mijn overtuiging dat technologische vooruitgang nergens toe kan leiden. Toen, midden jaren negentig, elektronika-goeroes begonnen te schreeuwen over de ‘onbeperkte mogelijkheden’ van de IT beving mij een gevoel van paniek, en zelfs van misselijkheid. Ik zat bepaald niet om ‘onbeperkte mogelijkheden’ te springen. Ik deed moedige pogingen om de nieuwe werkelijkheid die ontstond te ontkennen. Zo behoorde ik tot de achterhoede die oprecht geloofde dat mobiele telefoons een mode van voorbijgaande aard waren. Het internet viel moeilijker te ontkennen, maar ik heb de hoop gekoesterd dat de ‘millennium bug’ dit fenomeen op de een of andere manier de nek om zou draaien.

Ik heb mijn walging voor het internet op peil kunnen houden door zorgvuldig alleen het slechtste van het web te bekijken. De gedachte dat internet ‘de toekomst van de democratie’ zou zijn heb ik de kop ingedrukt door een aantal discussies op stand.nl te volgen. Een zegening. Een aaneenschakeling van scheldkanonnades, gesteld in het slechtste Nederlands dat ik ooit ben tegengekomen. Op stand.nl zal nooit eens iemand een betoog opbouwen, dan wel inhoudelijk reageren op wat een ander had gezegd. Mijn vooroordeel over het internet bleef in stand.

Recentelijk stelde een vriend die meer in contact stond met de moderne tijd voor, dat ik eens een bijdrage aan het blog waarvan hij redacteur was zou leveren. Inderdaad, geencommentaar.nl. Ondanks mijn afkeer van het internet ben ik ook de kwaadste niet, en als mij zoiets gevraagd wordt dan doe ik het.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kauwgom kopen in Damascus

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer nogmaals voor Berend die ons deze column toemailde getiteld Kauwgom kopen in Damascus, of, Hoe het Syrische volk het Amerikaanse imperialisme in stand helpt te houden.

Kauwgom (Foto: Flickr/roadsidepictures)

Op een taxi-haven in de Syrische hoofdstad Damascus werd ik benaderd door een jongetje van een jaar of twaalf, die pakjes kauwgom verkocht. De pakjes zagen eruit alsof ze nog voor de val van de Muur uit de Sovjet-Unie waren geïmporteerd. De vraag drong zich op wat de houdbaarheidsdatum van kauwgom is, zeker in een Mediterraan land. Het zou voor de hand hebben gelegen deze kauwgom niet te kopen, maar er waren drie redenen om het toch te doen.

Om te beginnen liefdadigheid.

Ten tweede was er het feit dat de reis naar Damascus tot dan toe wat teleurstellend was geweest. Syrië geldt als een adjunct-lid van de As van het Kwaad, en er heen gaan had een avontuur moeten zijn. Het bleek echter een betreurenswaardig veilig land te zijn, met een ontspannen houding ten aanzien van religie, en ook, in vergelijking met andere landen in het Midden-Oosten, weinig militairen op straat. Een poging om ons naar goed Nederlands gebruik klem te zuipen en te misdragen was stuk gelopen op het alcoholbeleid van de stad Damascus. De enige gelegenheid waar alcohol geschonken werd bevond zich in een atoombunker vijftig meter onder de stad, waar (en dit is belangrijker) de biertjes omgerekend meer dan tien euro per glas kostten. Dit was ons te gortig. Kortom, het consumeren van verdacht uitziende kauwgom was misschien wel de laatste kans om een gevoel van gevaar in onze vakantie terug te brengen.

En er was een derde reden. Dit was namelijk een kans om, zonder veel risico te nemen, een substantiële bijdrage te leveren aan het verval van de VS en de opkomst van Europa. Dit behoeft enige uitleg. De macht van Amerika is gebaseerd op de overwaardering van de dollar. Hierdoor is de Verenigde Staten 20% rijker dan het normaal gezien zou moeten zijn, en dat betekent dat het land op alle gebieden een voorsprong kan nemen. Er zijn een aantal redenen aan te wijzen waarom de dollar overgewaardeerd wordt. Dat is bijvoorbeeld omdat het de belangrijkste reserve-valuta is, en omdat het grootste deel van de internationale oliehandel in dollars wordt afgehandeld. Maar er is nog een factor, die de kranten niet zo vaak haalt omdat deze niet goed te kwantificeren is. In informele economieën is de dollar de belangrijkste munteenheid. Handelaartjes op kleine marktjes van Moskou tot Nairobi en van Calcutta tot Buenos Aires doen hun zaakjes het liefst in dollars. Alleen aan de randen van het Europese imperium, bv. op de Balkan, is de euro bezig aan een opmars. Verder heerst de dollar overal. Ook op de taxi-haven annex zwarte markt in de hoofdstad van Syrië, een verklaarde vijand van de Verenigde Staten.

Vorige Volgende