Gastauteur, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Selectieve verontwaardiging

6 februari 2009 , 10:58 , door Gastauteur

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Eddy Bonte.[/i]

In de Vlaamse pers wist Michaël Freilich, hoofdredacteur van het blad ‘Joods Actueel’, te vertellen dat veel protest tegen het optreden van Israël in Gaza blijk geeft van ‘selectieve verontwaardiging’. Dat begrip klinkt lekker in een demago- gisch stukje, maar is verder even onbruikbaar als ‘disproportioneel geweld’. Het helpt de discussie dus geen meter verder.

Wanneer iemand als Freilich beweert dat de verontwaardiging van sommige per- sonen en groepen over Israël in Gaza selectief is, dan wordt hiermee aangegeven dat deze personen en groepen ook verontwaardigd dienen te zijn (of hadden moeten zijn) over andere toestanden. En dat dus niet zijn of geweest zijn. Freilich verwijst naar het NAVO-optreden in Kosovo en vraagt zich af waarom ‘men’ dààrover niet verontwaardigd heeft gedaan?* Hierdoor wordt gesuggereerd dat die andere toestanden vergelijkbaar zijn, dermate vergelijkbaar dat het niet correct is ze buiten bedschouwing te laten. Freilich e.a. insisteren op het ‘com- paratieve’, maar deze (veronderstelde) vergelijkbaarheid is nu precies de zwakke plek van het argument ‘selectieve verontwaardiging’.

Geen conclusie mogelijk
Want hoe luidt Freilichs conclusie nu eigenlijk? Blijkt uit de vergelijking dat de selectieve verontwaardiging over Israël in Gaza onterecht is en Israël vrijuit gaat? In dat geval zou men beter niet van selectieve verontwaardiging spreken, maar argumenteren dat de aanklagers van Israël ten gronde fout zijn, punt. Of leert de vergelijking ons dat Israël in Gaza even afkeurenswaardig is als de NAVO in Kosovo? Anders gezegd: dat de selectieve verontwaardiging over Israël in Gaza alléén onterecht is, omdat wel méér vergelijkbare toestanden bestaan waarover men zich beter evenzeer verontwaardigd zou tonen? Kortom, dat de verontwaardiging over Israël misschien een proces op gang kan trekken dat nog wel meer inter- venties veroordeelt?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Obama en de ongelovigen

5 februari 2009 , 10:38 , door Gastauteur

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit kunnen stukken zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Eddy Bonte.[/i]

Obama tijdens de inauguratie (Foto: Flickr/Kaptain Krispy Kreme)

Mevr. Sonja Eggerickx, voorzitster van de Unie Vrijzinnige Verenigingen, laat de Vlaamse pers weten (zie o.a. De Standaard 22/01) blij te zijn dat President Obama de ‘ongelovigen’ heeft vermeld in zijn inauguratietoespraak. Nieuw voor Amerika, volgens de UVV-voorzitster. Dat klopt, maar kunnen we als atheïst nu echt opgetogen zijn? Neen, als we ook de rest van de context bekijken.

Samen met een reeks niet-christelijke godsdiensten, word ik als atheïst door Obama enkel vernoemd in een passage over de sterkte van verscheidenheid, duidelijk als onderdeeltje van een strategisch plan waarbij “Amerika zijn rol moet spelen om een nieuw tijdperk van vrede te introduceren.” Dat is alles en de rest is hiermee in flagrante tegenspraak. Overigens: exporteurs van vrede, dat verhaal kennen we nog van Somalië, Afghanistan, Viëtnam en zowat heel Zuid-Amerika. Nog nooit voerde Amerika de ‘vrede’ uit zonder wapens, zonder haar uniculturele kijk op parlementaire democratie, annex cultuur en ‘waarden’ ? zoals godsdienst.

Ik word als atheïst op mijn plicht aangesproken door de president van een rechtsstaat en niet-theocratische republiek, die de eed aflegt op de Bijbel, de inauguratie laat gepaard gaan met een eredienst, de lunch laat voorafgaan door een gebed en een tweede eredienst laat opvoeren ? dit alles per definitie van christelijke inspiratie.

Misschien vormt dit voor de leiders van andere religies – met name de joodse en de islamitische – een sympathiek gebaar, een herkenningsmoment dat diploma- tieke goodwill oproept ‘onder gelovigen’. Atheïsten hebben daar geen boodschap aan. Voor hetzelfde geld zien theocratische leiders van een andere religie, bijvoorbeeld de islamieten van Gaza, Afghanistan en Iran, die christelijke outing als een zoveelste bewijs dat Amerika een land is van aanhangers van het foute geloof en dus een bedreiging vormt voor het ware geloof. En daar heb ik als atheïst al helemaal niets aan, want het bedreigt bovendien de vrede die Obama wenst te exporteren. Monotheïsten hebben de onhebbelijke gewoonte elkaar naar het leven te staan, ook binnen één strekking (zie Ierland en Irak).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De tijd van de Amazone is gekomen

3 februari 2009 , 11:30 , door Gastauteur

wsf2009 Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt de laatste bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.

Antoine Bonsorte maakt al twintig jaar foto’s in de Amazone, hij is volgens zijn kaartje ‘arts ambassador’ voor Amazon Watch, wat betekent dat hij mediaprojecten doet die de aandacht vestigen op het milieu en de inheemse bewoners. Hij ziet er uit als de man die je bij zoiets voorstelt: tanig, gebruind, rustig, kort grijzend haar. Hij draagt zijn camera en statief zo ontspannen en vanzelfsprekend als een schooljongen zijn boekentas.

“De tijd van de indianen is gekomen”, zegt hij beslist. Decennia, eeuwenlang, stonden de bewoners alleen in hun zaak, niemand kende hen, niemand wist waar ze woonden, wat ze willen en wat hen bedreigt. Dat is allemaal veranderd door internet, zegt hij. De wereld heeft zich over hen ontfermd, het zal nooit meer zijn zoals in het verleden, toen ze het moesten ze het opnemen tegen de lokale houthakkers, of verkopers, en hun enige klankbord een lokale overheidscommissie voor inheemse zaken was, bevolkt door lokale politici.

Op het Wereld Sociaal Forum hebben ze kunnen ervaren, na een boottocht van vele dagen, vrijwel berooid en met alleen elkaar tot steun, hoeveel mensen werkelijk aan hun kant staan. Ze zijn niet langer alleen. Ik weet niet wat het forum nou eigenlijk concreet oplevert, die vraag wordt mij vaker gesteld door Nederlandse media. Wat is concreet? Ik zie wel dat hier, net als vaker in het verleden van het forum, inheemse groepen een stem krijgen en een platform, geld en steun krijgen van niet-gouvernementele organisaties, vaak buitenlandse. Ze worden opgenomen in het mondiale netwerk van belangengroepen, en krijgen daar vervolgens jarenlang steun van, materieel en humaan. Wat is dat waard?
amazone
Een andere vraag is de mondiale oriëntatie van het forum. In Nairobi, vorig jaar, waren er al weinig westerse en relatief veel Afrikaanse partijen (NGO’s, actiegroepen) aanwezig. Dat is het hele idee achter het verplaatsen van het forum, telkens krijgen nieuwe groepen de kans een hoofdrol te spelen. De westerse professionals komen toch wel, dure tickets en dito hotels zal hen niet tegenhouden. Gebrek aan belangstelling wel. Maar meestal zijn ze vooral druk met hun eigen workshops, heb ik gemerkt, en kijken ze nauwelijks om zich heen, daar kan zelfs een locatie in de Amazone niks aan veranderen. Misschien zijn daarom veel Nederlandse organisaties vrijwel niet meer aanwezig hier? OxfamNovib, nota bene een van de aanjagers van het forum toen dat in 2001 van start ging, is hier niet meer zichtbaar voor de schermen. Wat erachter gebeurt weet ik niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Is Balkenende nou helemaal belatafeld?

2 februari 2009 , 20:30 , door Gastauteur

Dit is de tweede gastbijdrage van Hoite Vellema, oud-student Internationale Betrekkingen aan de UvA.

balkenende De afgelopen tijd had ik goede hoop dat er eindelijk een parlementair onderzoek zou komen naar de handel en wandel van het kabinet ten tijde van het uitbreken van de tweede Irakoorlog. Velen met mij voelden in 2003 al nattigheid, die sinds de vragen van de Eerste Kamer aan het kabinet is getransformeerd tot een zee van onduidelijkheid en onbehagen. De Eerste Kamer kreeg geen antwoorden, maar een plichtmatige herhaling van nietszeggende platitudes. Zonder eerlijke antwoorden wist de oplettende burger overigens toch al wel dat we door de toenmalige regering een onwettige oorlog met een gefabriceerde casus belli ingerommeld zijn.

Vervolgens stapelen de aanwijzingen voor rare fratsen zich op. Er duikt een memorandum van de Directie Juridische Zaken (DJZ) op, waarin haar juristen concluderen dat een deugdelijke volkenrechtelijke basis ontbreekt. Het leger blijkt zich al voorbereid te hebben op oorlogsdeelname.

De voormalige onderminister van BuZa van de Verenigde Staten koppelt de benoeming van Jaap de Hoop Scheffer aan de steun voor oorlog. En de Tweede Kamer stelt nieuwe vragen aan het kabinet. Aan die vragen kleefde de voor de premier duidelijk voelbare dreiging van een parlementaire enquête. Gelukkig zouden er morgen dan eindelijk antwoorden komen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wilde westen

1 februari 2009 , 22:37 , door Gastauteur

wsf2009 Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt een bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.

Haar naam had een ander beeld bij me opgeroepen dan de bijna twee meter lange donkere vrouw die me op het schip van Greenpeace in de haven te woord staat. Maar Tatiana is al vier jaar bezig om als landbouwkundige de inheemse bewoners te helpen bij het behoud van hun grond, ze kan me alles vertellen over het gevecht met veehouders, boskappers, sojakwekers en een lokale overheid die vooral bestaan uit mensen wiens families daar rijk mee zijn geworden.

We spraken over de middelen waarmee organisaties als Greenpeace, in samenwerking met lokale organisaties en mensen, probeert de problematiek in kaart te brengen – in alle betekenissen van het woord. Het is goed materiaal, uit eerste hand, en erg recent: twee plattegronden zijn hier deze week gepresenteerd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

SGP ontstemd over kut-expositie

1 februari 2009 , 13:25 , door Gastauteur

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Grootinquisiteur[/i].

Beeld 'Mooi Kut' van Ber Stekelenburg (Foto: Mea Vulva - Mooi Kut)

Het is altijd wat met de SGP. Storen deze dorpsbestuurders zich niet aan de woorden “eeuwig zonde” in een voorlichtingsfolder over afvalscheiding of aan het blasfemisch bevonden kruis van Madonna, dan zijn ze wel laaiend op Beatrix. En nu is dan de tentoonstelling ‘Mea Vulva – Mooi Kut’ slecht gevallen. Bij de SGP in Nieuwegein dit keer, de plaats waar de reizende tentoonstelling over de vagijn vanaf 6 februari onderdak vindt.

De lokale SGP-nestor en rijwielhersteller Job Hoegée (77) – in 2008 al vijftig jaar actief als raadslid en verre van der dagen zat maar wel lijdend aan een zeer vergevorderd stadium van kortzichtigheid – noemt de expositie in het Algemeen Dagblad een schande. “De morele zedeloosheid viert weer hoogtij. Moet dit nu echt? Ik hoor hier ook op de scholen hoe kinderen hun moeder ‘kutwijf’ noemen, dat hoef je nog niet te laten zien of te benadrukken.” Hoegee heeft B&W van Nieuwegein om opheldering gevraagd, maar de gemeente heeft al laten weten zich geen inhoudelijk oordeel over de tentoonstelling te willen aanmeten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

En dan eindelijk: de kredietcrisis!

31 januari 2009 , 15:02 , door Gastauteur

wsf2009 Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt een bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.

Het woord ‘kredietcrisis’ moet hier natuurlijk een keer vallen, want je kunt veel zeggen over het Wereld Sociaal Forum, maar niet dat het deze crisis niet heeft voorspeld.

Dat deed het namelijk al jaren, door mensen van allerlei pluimage, van activisten tot Nobelprijs-economen.

Roberto Bissio van Social Watch, een grote westerse ngo die jaarlijks veel onderzoek presenteert naar, eeh, de staat van de mondiale samenleving, is hier ook. Hij presenteert in Belem het Social Watch rapport van 2008. Dat rapport laat in cijfers en statistieken zien hoe regeringen onder druk staan om hun sociale programma’s in te krimpen onder druk van de gevolgen van de crisis.

Vooral landen die grondstoffen exporteren hebben het heel moeilijk,omdat die prijzen zijn gekelderd. Vergeet de grappen over de Russische miljardairs die nu geen geld meer hebben voor hun voetbalclubs, het gaat om landen die moeten snijden in onderwijs, gezondheidszorg en dat soort zaken. “De mensenrechten staan zwaar onder druk als gevolg van de crisis”, vertelt Bissio in een warm collegezaaltje met uitzicht op de palmbomen, terwijl de tropische regen neergutst. Zijn Duitse collega-onderzoeker Klaus Schilder schat dat als gevolg van de crisis 160 miljoen mensen onder de armoedegrens zijn gezakt. Maar het zijn globale cijfers, niemand weet het precies. Want regeringen, legt Schilder uit, zijn er meester in hun budgetten voor sociale programma’s officieel op peil te houden maar in werkelijkheid stevig in te krimpen. Hij noemt India als voorbeeld, waar onderzoek door een ngo uitwees dat van het officiële sociale budget maar de helft naar de zaken ging waar het geld voor was bedoeld.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Einde aan de spilzucht

31 januari 2009 , 11:31 , door Gastauteur

[i]GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van SanteBrun.[/i]

Wat een verspilling (Foto: Flickr/Jan the manson)

Dus even kort samenvatten: onze soms obsceen weelderig florerende economie is in een half jaar tijd verworden tot een klassieke armoe-economie uit de eerste helft van de vorige eeuw: de vraag naar producten daalt, bedrijven moeten dus minder produceren, daardoor moeten ze personeel ontslaan, het personeel dat op straat komt te staan heeft geen centen meer om nog producten van de industrie te kopen, daardoor moeten de fabrieken nog meer personeel ontslaan, hele bedrijfstakken gaan op de fles en uiteindelijk komt de economie krakend tot stilstand. Waarna de eerste gevechten om de laatste broodkorst ontstaan, geheel leegstaande winkelcentra het toneel worden van een woeste stadsguerrilla en andere boze dromen zonder enige moeite werkelijkheid worden.

Nog geen drie maanden geleden was ING nog een kerngezond bedrijf dat slechts door domme speculatie op de beurs een beetje tegenwind kracht 8 ondervond, maar gisteren werd de bank opeens op het nippertje van een faillissement gered, Wouter Bos staat nu in zijn eentje garant voor 300 miljard, meen ik vernomen te hebben. Driehonderd miljard, dat is geloof ik het bedrag dat alle Nederlanders samen in drie jaar tijd bij elkaar verdienen en weer uitgeven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dorpen aan de rivier

30 januari 2009 , 14:00 , door Gastauteur

wsf2009 Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt een bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.

Ambulances maken hier een raar scherp electronisch geluid, als van een te reusachtige op afstand bestuurbare auto van Bart Smit. Maar ze zijn echt en rijden af en aan, op het terrein van de UFRA universiteit, die nogal landelijk gelegen is temidden van veel groen, en waar daarom ook het kampeercentrum is waar duizenden jongeren hun tentje hebben opgezet.

Een gezellig, rommelig geheel, je zou bijna vergeten dat je hier aan de grens van de Amazone zit en temidden van tropisch groen kampeert. Er zitten dus gevaarlijke dieren, iets waar borden ook netjes voor waarschuwen. Maar aan de randen van de camping gaat het wel eens mis, daar stuiten onbezorgde kampeerders, wandelend of feestend, op de giftige groene slangen die verklaren waarom die borden er staan en de ambulances zo vaak moeten uitrukken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Indianen

29 januari 2009 , 13:25 , door Gastauteur

wsf2009 Van 27 januari t/m 1 februari vindt in Belem (Brazilië) de negende editie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats. Honderden maatschappelijke organisaties, bewegingen en NGO’s zullen via workshops en debatten hun analyse geven over de mondiale krediet-, voedsel-, energie- en klimaatcrisis en tegelijkertijd pragmatische oplossingen aanreiken om de problemen tot een halt te roepen. In samenwerking met Noticias en OnzeWereld bericht Sargasso de komende dagen over het WSF. Hieronder volgt een bijdrage van John Verhoeven, hoofdredacteur van OnzeWereld.

indiaan1 Mag je een indiaan een indiaan noemen? Dat ligt gevoelig, blijkt, nadat ik gisteren zomaar dat woord had gebruikt om een groep personen aan te duiden die, hoe zal ik het zeggen, veren op hun hoofd steken als er wat te vieren valt.

Nu weet ik er meer van. Wat heet: ik heb zelfs een maaltijd genuttigd met drie van de naar schatting 290 nog levende Matis-indianen die wonen in de ’terra indigena’ in de regio Vale do Javari, in de Braziliaanse Amazone. Dat is een reis van dertien dagen varen met een boot van Belém vandaan. Dat weet ik allemaal omdat die maaltijd werd veroorzaakt door een Braziliaanse dame, Barbara, die de Matis kent, hun taal spreekt, bij hen heeft gewoond en nu hier op het Forum is om hun zaak te bepleiten.

Foto: Enric Borràs (cc)

Gabber voor Gaza

29 januari 2009 , 11:00 , door Gastauteur

Dit is een gastbijdrage van Jacco.

palestina Ja, ja, ja. Opa vertelt. Maar het is wel zo. Jullie hebben maar geluk, met zoveel ellende op aarde. Er was namelijk een tijd dat het allemaal paix-en-vree en koek en ei was in de wereld. In de jaren negentig namelijk. De muur was net down, dus de spirit was overal up! En daar hoorde dance bij, in al zijn vormen, acid, drum ’n bass, goa en, het woord zegt het al, happy hardcore. Men sprak over het einde van de geschiedenis, loveparade’s van Warshau tot Wladiwostok, vrijheid, blijheid, paarse kabinetten. Goed, goed er werd in Joegoslavië nog geknokt, maar dat was veel te moeilijk om uit elkaar te houden en duurde ook zóóóóóo lang dat het ging vervelen.

Prachtige tijd, maar voor de benefiet-industrie was het een ramp natuurlijk. Geen Live-Aid, geen Farm-aid niks. Tsja, een beetje dansen tegen aids, dat gebeurde wel, maar de meeste mensen kwamen zo wappie op het feest dat de betekenis volledig langs ze heen ging. Goddank dus dat Osama in 2001 een einde aan het feest maakte, de lol was ineens op.

Terreur, aardbevingen, overstromingen, tsunami’s. Yes, de gitaren konden weer uit de wilgen, de snuiten konden weer op sip en het haar kon weer ongewassen en betrokken. Benefiet-concert! Niets leuker dan jezelf een excuus geven om voor een halfvol zaaltje ook eens headliner te zijn. Niemand die je afzeikt, want je kutband speelt natuurlijk voor dat Sri Lankaanse weeshuis. Bekritiseren van de band betekent dan natuurlijk schoppen tegen schattige bruine weeskindjes met zo’n spirituele stip op het voorhoofd. So not done!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Balkenendenorm zet discussie op het verkeerde spoor

29 januari 2009 , 10:31 , door Gastauteur

Het salaris van de minister-president is een politiek bepaald salaris en zou om die reden niet de norm moeten zijn voor de salarissen van ambtenaren en anderen met een publieke functie, vindt hoogleraar Arbeidsverhoudingen bij de overheid Roel Bekker. Maandag 26 januari hield hij in Leiden zijn oratie (.pdf). Dit interview verscheen eerder op de site van de Universiteit Leiden.

Hoogte salaris minister-president politiek bepaald
Bekker: “We praten alleen maar over de Balkenendenorm, een salaris van 176.000 euro bruto per jaar. De redenering daarbij is dat de salarissen van alle publieke functionarissen ? zoals ambtenaren, maar ook ziekenhuisdirecteuren, bestuurders van omroepen en universiteiten ? daar onder moeten blijven. Ik vind die koppeling niet verstandig. In de discussie over beloning bij de overheid wordt alleen maar daarover gesproken en veel te weinig gekeken naar hoe moeilijk het werk in kwestie echt is, wat iemands verantwoordelijkheden zijn en hoe je iemand via beloning kunt stimuleren. Er wordt ook nauwelijks rekening gehouden met hoe lastig het is om een bepaalde functionaris aan te trekken op de arbeidsmarkt.” Bekker vindt het salaris van de minister-president overigens wel te laag. “Maar daar kan alleen de politiek iets in veranderen. Het salaris van de minister-president is niet gebaseerd op uitgangspunten die normaal gesproken een rol spelen in de vaststelling van de arbeidsvoorwaarden, maar komt uitsluitend tot stand op basis van politieke overwegingen.”

Meer dan Balkenendenorm moet mogen
Bekker maakt onderscheid tussen het politieke en het professionele domein. “Wat de minister-president, de ministers en de kamerleden verdienen, wordt bepaald op louter politieke gronden. Ambtenaren en andere publieke functionarissen zitten in een ander domein: het professionele. Als je vindt dat alle salarissen in het professionele domein onder de Balkenendenorm moeten blijven, introduceer je een politieke norm in een professioneel gebied. Daardoor gaat op het ogenblik de discussie niet meer over beloningsbeleid, maar alleen over de salarishoogte,” aldus Bekker. Meer verdienen dan Balkenende moet dus mogen voor ambtenaren en anderen in publieke dienst, zij het dat dat wel aan een maximum gebonden zou moeten zijn.