EVH

COLUMN - Ik zit af en te met verbazing naar ons ooit zo relaxte landje te kijken. We waren toch het land van 15 miljoen nuchtere mensen, die ons niet zo laten meeslepen? Het gelukkigste volk ter wereld?

Anno 2018 lijkt er bijna permanent een donderwolk van politieke correctheid boven ons hoofd te hangen. Iedereen die zich beledigd voelt eist op hoge toon zijn gelijk op, Zwarte Piet aanhangers of tegenstanders, de gevoelige zielen van de LHBTIQAPC-gemeenschap, natuurfreaks, feministen, slavernijdebaters en klimaatontkenners. Het is een opiniefragmentatiebom: één verkeerd gekozen niet-gender neutraal woord, een te weinig sensitieve mening over religie kan genoeg zijn om verder als lompe boer (niet dat er iets mis is met agrariërs natuurlijk) door het leven te gaan.

Meestal gaan er 3 dingen tegelijk mis.
Allereerst is er een grote onduidelijkheid rondom het woord uitsluiting; je mag niemand uitsluiten. Met mannen- en vrouwenWC’s sluit je de transseksuele medemens uit. Door voetbalkaartjes te maken speciaal voor jongens worden meisjes uitgesloten. Door geen halalvlees in de kantine te hebben, wordt onvoldoende nagedacht over de islamiet.

Maar het recht om bij elke groep te mogen behoren is geen fundamenteel mensenrecht. Uitsluiting is in de kern een heel normaal principe. Elk keer als je ‘doelgroep’ zegt, of 60+ pas, kinderbijslag of glutenvol brood heb je iemand uitgesloten. Zo is het geen enkel probleem om te selecteren op ras als je een acteur zoekt die MalcomX moet spelen. Alles hangt af van de context. Heeft degene die wordt uitgesloten zelf gekozen voor zijn uitsluitingsgrond (halal tegenover glutenvrij), is het een kwestie van doelgroepen naast elkaar (waarom ook geen voetbalkaartjesspel alleen voor meisjes ernaast?) en hebben we echt moeite gedaan de ander ook te begrijpen? Ik zag bijvoorbeeld nog nooit een verhelderende enquête onder transseksuelen: voelen zij zich eigenlijk wel zo genderneutraal?