Chinaman

Lekker leesvoer voor een lome zaterdagochtend (hier 30+ Celsius). De Amerikaan Benjamin Ross heeft het idee opgevat om één te worden met de (armere) Chinezen. Net als één van de miljoenen gelukszoekers van het Chinese platteland gaat hij als leerling in dienst bij een kapsalon. Let wel, een “gewone”, niet zo’n verkapt bordeel. Eerste maand is een proeftijd zonder betaling (maar wel met kost en inwoning, waar hij maar geen gebruik van maakt), om daarna misschien door te groeien van sloofje naar harenwasser, misschien later nog naar kapper en heel misschien verder naar kapsaloneigenaar. Lekker geschreven en het verhaal is nog lang niet af!

Proloog:
For us China is fun and relaxing. It’s a place we come to expand our horizons, to learn a culture, to spend our copious free time studying Tai Chi and Chinese cooking or picking up girls at the bar. But for Fuzhou’s working class, there is no such fun and relaxation, no time for hobbies and no money for Tsingtaos at the pub. Work is a way of life and a means for survival.

Eerste dag:
The other workers told me that in the morning there really isn’t much to do, so I could sit and relax. At first, this command seemed to reek of preferential treatment, but after two hours and only two customers later, I realized first hand what I already know about Chinese jobs. You do a lot of sitting on your ass.