[poll=188]
Miskende grootmachten zijn misschien wel de gevaarlijkste? En dan heb ik het niet over Amerika dat zich al jaren miskend voelt door een niet aflatende stroom Amerika-bashing vanuit met name Sargasso. Nee dan doel ik op Rusland. Zonder mij hier te willen opwerpen als expert van de russische ziel (hier op Sargasso is dat namelijk Olaf Koens die weer een aardmagnetisch medium vormt voor Anatoly Vitalievitsj: de ware Rus) valt het mij op dat de Russen die ik de afgelopen jaren sprak steevast na twee zinnen conversatie denken te moeten benadrukken dat Rusland een machtig land is met een rijke geschiedenis.
Het heeft iets zieligs dat gebedel om erkenning. Maar ik ben de rotste niet en mij terdege bewust van de grootsheid van Rusland dus een complimentje is snel gemaakt. Begin deze eeuw roerde ik boomlange bebaarde Rus in strakke speedo-zwembroek tot tranen toen ik onder de brandende zon op een toeristische partyboat voor de kust van Vietnam de ‘Russische Bodemkunde’ roemde. “Really, Russia can be regarded as the founder of modern soil science”. Het liet deze bioloog uit St. Petersburg niet onberoerd, eindelijk kreeg zijn volk de erkenning van die gladde superieure Westerlingen.
Ook bij de huidige crisis rondom Georgië, Oekraïne en het raketschild gaapt het Grote Onbegrijpen tussen Oost en West en draait het om dat russische verlangen naar erkenning. Onze franse vrienden bij France24 spraken hun netwerk van burgercorrespondenten aan op zoek naar meer duiding met als resultaat: vijf korte russische reacties op de huidige crisis en twee fotofucks: “Looking for nuclear war? Bring it on!” Wat opvalt is dat het gebedel om erkenning lijkt te zijn geëvolueerd in het oogsten danwel afdwingen van erkenning. Een stemming van “en nu doorpakken…” , “anders plaatsen wij gewoon raketten op Cuba en in Syrië” , “moeten we nuken, geen probleem: bring it on!”. Terwijl Washington en Brussel op vakantie waren is Moskou al begonnen aan zijn inhaalslag om R.E.S.P.E.C.T. Misschien moeten wij in het Westen maar eens heel snel echt gaan begrijpen hoe ‘de Rus’ (“dé Rus bestaat niet” vrij naar prinses Maxima) denkt of anders laat hij het ons zelf wel even weten.
Een potentiële opbrengst van 13.000 miljard euro… In 2020 misschien wel de vierde olieproducent ter wereld na Saoedi-Arabië, Rusland en de Verenigde Staten… “Een nieuw Irak” in Latijns-Amerika…
Die laatste is wellicht een wat ongelukkig gekozen metafoor maar verdeling van de toekomstige winsten uit de recent ontdekte olievelden Carioca en Tupi houdt de gemoederen in Brazilië bezig (IPS). Terwijl de aanname dat er voor de kust van São Paulo onder zoutlagen een olievoorraad van waarschijnlijk 100 miljard vaten ligt is gebaseerd op de resultaten van slechts één proefboring is de regering Lula al druk bezig met het opzetten van plannen om de gedroomde zilvervloot te verdelen en dat is opzich best verstandig. Zo wordt er gekeken naar het Noorse model, in Noorwegen richtte men een aparte maatschappij op die de Noorse velden beheert en worden olieopbrengsten in een fonds gestort: voor onderwijs, gezondheidszorg én de toekomst. Hoe komen de opbrengsten van de nieuwe olievelden de Brazilianen ten goede en voorkomt men dat het oliegeld naar het buitenland wegvloeit? Dat is de vraag die men in Brasilia wil beantwoorden voordat de olie uit de grond spuit.
Voorlopig zit men met het dilemma dat de Braziliaanse overheid wettelijk niet meer dan 40% van de oliesector in handen mag hebben. De wens van de regering is om dit aandeel op te schroeven naar 84% maar hiermee zullen ze in conflict komen met buitenlandse investeerders. Investeerders die men hard nodig heeft voor de peperdure exploitatie voordat de olie die op 6000 meter onder zeespiegel ligt naar boven komt. Met name de Verenigde Staten die graag zouden willen meeprofiteren van de Braziliaanse olie zijn gespitst op het verliezen van inspraak via verdere nationalisering van de plaatselijke oliesector. De heroprichting van de Amerikaanse Vierde Vloot wordt in Brazilië dan ook met argusogen gevolgd. Deze vloot opereert momenteel voor de kust van Brazilië, officieel voor humanitaire doeleinden maar is koren op de molen van de Braziliaanse complotdenkers.