Khiam, Libanon, afgelopen dinsdagmorgen.
Kladabooooohm!
…Tring, tring
– Israeli Defense Forces, hallo?
– Hallo, hier UN-waarnemingspost 24. U heeft ons zojuist bijna geraakt met uw beschietingen.
– O, sorry, zal niet meer gebeuren.
– Okee bedankt
tuuttuut…
EeeeauwBAFFFF
…Tring tring
– IDF, hallo?
– Ja hallo, weer met VN waarnemingspost 24. U heeft zojuist weer op ons geschoten. Wij zijn dat witte gebouwtje op GPS-coordinaten …., …., met die enorme blauwe letters UN erop. Nouja, dat weet u wel want we zitten er al twintig jaar.
– OK, er zaten een paar Hezbollah-strijders in dat gebied te klooien. Maar het zal niet meer gebeuren hoor! En onze excuses!
– Is al goed, doei!
(nog acht keer herhaald)
….Tring Tring
– Yes, Olmert speaking?
– Hoi, met Mark Malloch Brown, onderknuppel van Kofi. Zeg jullie leger is één van onze waarnemingsposten aan het beschieten. Ze hebben al een paar keer gebeld maar het haalt niks uit. Kun jij niet even ingrijpen?
– O echt? Wat vervelend Mark! Ik zal onmiddelijk actie ondernemen!
– Dankjewel Ehud, en tot ziens!
Tsja, ik kan me wel voorstellen dat Kofi beetje boos is.
Voor het oog (en oor) van de hele wereld stak Bush afgelopen week een stokje voor een vredesmissie van Blair naar het Midden-Oosten. Dat was een mooi klusje voor zijn Condi. En Condi had geen haast. Eerst ging ze nog eventjes wat papier verplaatsen in Washington, en intussen kon Israël rustig doorgaan.
Gister is ze vertrokken, en guess what? Opeens komt er beweging in de zaak. Waar de VS de hele tijd tegen een staakt-het-vuren waren (Kofi’s Annan’s plan werd direct afgeschoten om in terminologie te blijven) zijn ze nu opeens een stuk genuanceerder. En Israël, voorheen categorisch tégen een UN-vredesmissie, vindt dat opeens een goed idee mits onder de NATO (lees: VS-commando) en met een sterk mandaat. Daardoor zijn alle ogen nu gericht op Syrië, geheel in lijn met Bush’ opmerking dat “what they need to do is get Syria to get Hezbollah to stop doing this shit and it’s all over. ”
Weliswaar hebben Syrië en Iran Hezbollah in de begindagen helpen opbouwen, en steunen beide landen Hezbollah nog steeds met wapens – het is zeer de vraag of Syrië en ook Iran Hezbollah echt wel kunnen tegenhouden zoals Bush zegt. Hezbollah is de afgelopen jaren een zelfstandig opererende groep geworden. Ze had wel degelijk haar eigen agenda, en de ontvoeringsactie was al maanden voorbereid. Omdat de VS bepaald geen nauwe diplomatieke banden hebben met Syrië, zal druk op dat land overigens eerder via Egypte en Jordanië worden uitgeoefend. Beide landen, Iran en Syrië, zullen hopelijk geïsoleerder komen te staan in het Midden-Oosten en dat is wat de VS willen.
Sinds de Amerikanen ooit poogden ‘hoop te herstellen’ in Somalië, en er vervolgens smadelijk verjaagd werden, hebben ze niet echt heel veel bijgeleerd. Anderhalf jaar geleden trad een uitermate wankele overgangsregering aan in het land dat sinds vijftien jaar geen centrale regering kende. Er ontstond weer enige hoop, ook al hing de regering van opportunisme aan elkaar. De macht van de wardlords leek wat af te nemen.
De warlords, ook niet op hun achterhoofd gevallen, verklaarden zichzelf opeens tot strijders tegen het terrorisme. Ze richtten er zelfs een club voor op, de Alliantie voor Herstel van Vrede en Counterterrorisme (ARPCT). En de VS, opportunistisch als altijd, steunde de warlords met naar schatting 100.000 tot 150.000 dollar per maand. Ook al waarschuwden gerenommeerde clubs als de International Crisis Group dat dit Somalië wel weer eens terug in chaos zou doen storten, de VS trok zich er niets van aan. De Amerikaanse steun aan de warlords zette veel kwaad bloed in Somalie en bepaalde redelijk fundamentalistische groepen hebben daarvan gebruik gemaakt om hun positie te versterken.
Intussen deed de Ethiopisch gezinde overgangsregering (TFG) er ook alles aan om zich ongeloofwaardig te maken. Ze gebruikte de toenemende chaos om internationaal ingrijpen af tedwingen, liefst van Ethiopie. Ethiopie, overigens, dat onder leiding van dictator Meles Zenawi niet bijster geïnteresseerd is in mensenrechten en dat soort onzin, schurkt ook stevig tegen de VS aan.
Een nog openstaande microfoon bij de G8 gaf een goed beeld van de werkelijke verhoudingen tussen Bush en Blair. (Transcriptie hier; video hier). De commentaren in de Britse pers zijn vernietigend voor Blair. Tony verblijdt Bush met nog-net-niet-zelfgebreide truien en zou dolgraag in het Middenoosten op diplomatieke missie willen om lekker de grote staatsman uit te hangen. Maar Bush steekt daar een stokje voor, dat is een mooi klusje voor zijn Condi. Blair biedt vervolgens bijna aan haar koffers te pakken. Voor wie dacht dat politiek moeilijk is: dat valt best mee. De WTO-onderhandelingen zijn ’this trade thingy’ (Blair) en de oplossing voor het Midden-Oosten conflict is dat ‘Syria must stop this shit’ (Bush).
Het conflict in Libanon lijkt steeds verder te escaleren. Gister beschoot Israël een busje met mensen die wilden vluchten uit hun grensdorp. Twintig mensen, meeste kinderen, kwamen om. Hezbollah sloeg hard terug en blijkt veel moderner oorlogstuig te hebben dan gedacht. Raketaanvallen op Haifa kostten vannacht acht mensen het leven. Hezbollah-leider Nasrallah heeft aangekondigd nog véél meer in petto te hebben.
Politieke situatie Israël. De aanval van Hezbollah heeft de Israëlische premier Olmert het politiek kapitaal gegeven om ook in Gaza hard op te blijven treden. De operatie daar leek zijn doelen (bevrijden van een ontvoerde soldaat, het stoppen van de Palestijnse aanvallen met Qassam-raketten en -onuitgesproken- het ondergraven van de positie van Hamas) voorbij te schieten. Olmert lag daarom onder vuur maar heeft nu weer volop steun onder de Israëlische bevolking. Waar Sharon zich kon permiteren om terughoudend te zijn met geweld, juist vanwege zijn uitgebreide militaire prestaties, kon Olmert dat niet. Hij moest zijn conduitestaat nog opbouwen. De aanval van Hezbollah gaf hem de mogelijkheid dat te doen. Het vervelende is alleen dat een diplomatiek plan lijkt te ontbreken. Er is geen vangnet voor als het echt uit de klauwen loopt.
Politieke situatie Libanon. In Libanon lag de situatie precair. Hezbollah vormt een staat binnen een staat, met militaire capaciteiten sterker dan het Libanese leger zelf, en eigen voorzieningen als gezondheidszorg, onderwijs, zelfs boerderijen. De Israëlische dreigement dat ze door zal gaan met bombarderen totdat de Libanese regering Hezbollah ontwapent, is natuurlijk flauwekul. In resolutie 1559 (September 2004) had de VN-Veiligheidsraad al geëist dat Syrië zich terug zou trekken en Hezbollah ontwapend zou worden, maar de door Syrie en Iran gesteunde terreurgroep was doodeenvoudig te sterk. De pro-Syrische president Lahoud werkte tegen en achter de schermen Syrië zelf. En ook Israël heeft Hezbollah nooit kunnen verslaan, integendeel. Veel Israëliers zullen wellicht de terugtrekking van Israël uit Zuid-Libanon betreuren. Maar het staat vast dat Hezbollah en Hamas niet met militaire middelen uit te schakelen zijn, al roept Olmert van wel. Een bufferzone is het hoogst haalbare.
Nog geen anderhalve week geleden ontstond ophef over de auto die Femke Halsema zou rijden. Een roet- en dieselbrakende Mercedes stationwagen uit 1984 zou het zijn – maar wel met voldoende ruimte voor een tweeling-met-wandelwagen. De afdeling voorlichting van GroenLinks was er maar druk mee: nee, het was geen diesel maar een benzine-auto en trouwens hij was niet van Femke maar van haar vriend.
Maar inmiddels heeft Femke een nieuwe auto. Dát is snel, en dat allemaal naar aanleiding van wat gemopper op GeenStijl? “Hmmmmm nee, dat zou wel erg snel zijn. De auto was al besteld“, aldus de voorlichter. De verkiezingen komen er weer aan, Femke moet dus meer het land in en met de trein kom je zoals we allemaal weten tegenwoordig ook nergens meer.
De nieuwe auto is een uitermate zuinige Toyota Prius – een hybride nog wel. Een populaire auto in Hollywood: Harrison Ford heeft er een, evenals Brad Pitt, Cameron Diaz, Alicia Silverstone, Tom Hanks, Ewan McGregor en Jeff Goldblum. Meryl Streep heeft er twee en Leonardo DiCaprio vier. Milieuvriendelijk en toch niet tuttig. Een prima auto dus voor Halsema die in haar partij het liefst alle geitenwol alsmede linnen tasjes zou willen verbieden.
Vanuatu is het gelukkigste land ter wereld ( zie ook PDF )
Helemaal kloppen doet het toch niet. De Franse oud-premier en oud-eurocommissaris Edith Cresson is weliswaar schuldig bevonden aan favoritisme, maar mag haar EU-pensioen houden. Cresson, van 1995-1999 commissaris van Wetenschap en onderzoek, hielp vrienden aan banen bij de EU waarvoor ze niet waren gekwalificeerd, waaronder haar partner, de tandarts René Berthelot. Brutalere machtsmisbruik kun je het eigenlijk niet bedenken. Nouja, uitgezonderd dan het afdwingen van schuldverklaringen in ruil voor paspoorten. Het is duidelijk dat ze de EU, waarvan ze de eervolle functie als Eurocommissaris mocht vervullen, tamelijk onverschillig bezag. Ze weigerde af te treden toen één en ander aan het licht kwam, en sleepte uiteindelijk de hele Commissie-Santer in haar val mee.
Ze mag van de rechter haar EU-pensioen houden, 47.000 euro per jaar. Want ze is al “genoeg gestraft” met haar veroordeling. Dat blijft toch een eigenaardige redenering: mensen met hoge functies worden door een veroordeling ‘al genoeg gestraft’, omdat hun reputatie aan diggelen is; mensen zonder maatschappelijke positie krijgen er wèl nog een boete bovenop. Dat is niet alleen klassejustitie. De vraag is ook wat zwaarder moet wegen. Cresson heeft fikse schade toegebracht aan het vertrouwen in de EU en aan de publieke zaak. Waarom dan de reputatieschade van Cresson (die zij zelf teweeg heeft gebracht, een risico dat ze willens en wetens heeft genomen) zwaarder laten tellen dan de belangen van de EU-burgers?
Nog voor het weekend hebben VVD en CDA een paar wethouders-op-wachtgeld gevonden die best wel een zomerreces lang staatssecretaris van cultuur of minister van economische zaken willen zijn. Wat kan daar nou moeilijk aan zijn, tenslotte. Het enige is, er komt geen nieuwe bordesfoto, heeft Jan Peter al gezegd.
De oppositie doet intussen haar best om de mooie verkiezingsplannetjes van CDA en VVD (lastenverlichting voor bedrijven) en andere zaken (privatisering Schiphol, liberalisatie huurbeleid, JSF) omstreden te verklaren, zodat het ramp– rompkabinet ze niet meer kan behandelen. De LPF heeft nog steeds weinig kaas gegeten van politiek, maar weten één ding wel: wat Links niet wil, willen wij wel! Die moeilijke woorden als privatisering en liberalisatie krijgen ze hun strot niet uit, maar van As heeft het al gezegd: LPF doet alleen mee als de tweede Maasvlakte er meteen komt, én “die weg door het Naardermeer!”
Wat doet de oppositie nog meer? Lijsttrekkersreferenda versimpelen of afgelasten. U heeft nog maar vijf dagen om uw curriculum op te tuigen voor lijsttrekker van de PvdA en het lijsttrekkersreferendum van GroenLinks is met de vervroegde verkiezingen helemaal van de baan. U gaat het gewoon weer doen met Wouter Bos, Femke Halsema, en Jan Marijnissen natuurlijk.