Helemaal kloppen doet het toch niet. De Franse oud-premier en oud-eurocommissaris Edith Cresson is weliswaar schuldig bevonden aan favoritisme, maar mag haar EU-pensioen houden. Cresson, van 1995-1999 commissaris van Wetenschap en onderzoek, hielp vrienden aan banen bij de EU waarvoor ze niet waren gekwalificeerd, waaronder haar partner, de tandarts René Berthelot. Brutalere machtsmisbruik kun je het eigenlijk niet bedenken. Nouja, uitgezonderd dan het afdwingen van schuldverklaringen in ruil voor paspoorten. Het is duidelijk dat ze de EU, waarvan ze de eervolle functie als Eurocommissaris mocht vervullen, tamelijk onverschillig bezag. Ze weigerde af te treden toen één en ander aan het licht kwam, en sleepte uiteindelijk de hele Commissie-Santer in haar val mee.
Ze mag van de rechter haar EU-pensioen houden, 47.000 euro per jaar. Want ze is al “genoeg gestraft” met haar veroordeling. Dat blijft toch een eigenaardige redenering: mensen met hoge functies worden door een veroordeling ‘al genoeg gestraft’, omdat hun reputatie aan diggelen is; mensen zonder maatschappelijke positie krijgen er wèl nog een boete bovenop. Dat is niet alleen klassejustitie. De vraag is ook wat zwaarder moet wegen. Cresson heeft fikse schade toegebracht aan het vertrouwen in de EU en aan de publieke zaak. Waarom dan de reputatieschade van Cresson (die zij zelf teweeg heeft gebracht, een risico dat ze willens en wetens heeft genomen) zwaarder laten tellen dan de belangen van de EU-burgers?
Reacties (24)
En ik maar denken dat publieke figuren (en dan met name politieke figuren) een voorbeeldfunctie hadden en dus ook naar gelang gestraft dienden te worden.
Het “zonder aanzien des persoons” moet worden genuanceerd. Reputatie is, voor zover het witteboorden criminaliteit betreft, een aflaat binnen West-Europese strafrecht aan het worden. Althans daar lijkt het een beetje op. Rechters brengen blijkbaar de bekendheid van een bekend persoon in mindering op de strafmaat. Daarvoor moet je vooralsnog dan wel CEO van een grootgrutter of topbestuurder van de EU zijn geweest. Prettig voor mevr. Cresson. Beroerd voor een paar stokoude rechtsbeginselen.
alle dieren zijn gelijk maar sommigen zijn meer gelijk dan anderen. we staan ook toe dat sommigen excessief rijk zijn, of we geven ze macht, al dan niet absouluut. fout parkeren is in een hummer net zo duur als in een rolls :) we discrimineren niet maar noemen iemand gekleurde-mede-rijksgenoot.. als je bij de esa werkt hoef je geen belasting te betalen.. je kan je laten helpen in een prive kliniek als de reguliere gezondheidszorg te lang op zich laat wachten, als je het kan betalen.
de gevolgen van een systeem waar het acquireren van middelen en macht een deugd is en waar naar je opgekeken wordt als je het voor elkaar krijgt?
Ik begreep altijd dat de rechtelijke macht het als haar uitdrukkelijke taak zag het individu te beschermen. Maar er begint toch iets scheef te groeien in ons rechtsysteem in de afweging tussen belangen van het individu en gemeenschappelijke belangen.
Het ergste aan die madame haar gedrag is dat ze de hele commissie in haar val meesleurde.
Het was de laatste die enige bevlogenheid vertoonde, met zowaar enkel staatsmannen erbij.
Ik had graag Karel Van Miert van jetje zien blijven geven.
1) zij zal geen last meer hebben van reputatieschade. Daar is ze te oud voor, ze onderneemt niets meer. Ze had dus wel degelijk verder gestraft moeten worden want nu kan ze lekker genieten en die simpele burgers die zich hebben laten bestelen uitlachen.
2) het geeft duidelijk aan waar de EU voor dient: legal plunder (met dank aan een vorig draadje een tijd geleden). Als bestuurders en hun hulpjes (ambtenaren) het geld dat binnenkomt verdelen en dat blijft onbestraft ondanks dat het formeel niet mag dan wordt dat wat niet mag uiteindelijk toegestaan via regel en wet. Via o.a. een grondwet. Drie keer raden wie dat zal betalen?
Bijkbaar is hardball spelen heel winstgevend als hoge functionaris. Je weigert af te treden. Je weigert om toe te geven dat je iets fout deed. Je blijft roepen dat je reputatie zo’n pijn doet. En dat ze je willen pakken omdat je ‘boven het maaiveld uit steekt’. En je komt er nog goed mee weg ook.
@ HansR… : )
Mensen die het willens en wetens verprutsen in hoge functies moeten gewoon de zwaarste boetes mogelijk krijgen. Bij verantwoordelijk zijn voor zaken hoort ook verantwoordelijkheid nemen als het fout gaat.
Ik geloof ook dat het argument voor de exorbitant hoge salarissen van bestuurders voorkomt uit de gedachte dat ze ook de verantwoordelijkheid dragen.
Dat blijkt dus niet het geval te zijn.
Eén naam: Neelie Kroes.
Nou vooruit, drie: Neelie Kroes, Jan Dirk Paarlberg en David Beesemer.
Gaap. Standaard links geblaat over inkomensverschillen. Van de week Grote Voorman Marijnissen ook al, over een of andere bestuurder van een woningcorporatie. ’t Doet er even niet toe dat een woningcorporatie een private organisatie is; alles gelijk! Want stel je voor dat als je mensen naar hun prestaties beloont, dan zou zo’n corporatie opeens beter gaan draaien, dan zou de hele wereld er beter van worden, en dat kunnen we niet hebben!
Liever met zijn allen in de modder zitten en op een houtje bijten, dan dat sommigen één plasma-tv hebben en anderen wel drie. Vraag eens een willekeurige keuterboer in China hoe goed dat systeem werkt.
Brechtje, vertel eens, want dat werd me uit je verhaal niet duidelijk: 1) is favoritisme in de EU verboden? 2) op grond van welke directives? 3) wat is in dat geval de in de “wet” gesuggereerde strafmaat? 4) waarom link je niet naar de uitspraak? 5) is er een klachtenprocedure voor het Europese Hof, en zo ja, welke stappen heb jij gezet om het hof op de vingers te laten tikken?
Ik ben zelf maar even gaan zoeken. Het gaat om uitspraak nummer C-432/04. De directive die is overtreden: article 213(2) EC, “Breach of the obligations arising from the office of Member of the Commission”.
“The Members of the Commission may not, during their term of office, engage in any other occupation, whether gainful or not. When entering upon their duties they shall give a solemn undertaking that, both during and after their term of office, they will respect the obligations arising therefrom and in particular their duty to behave with integrity and discretion as regards the acceptance, after they have ceased to hold office, of certain appointments or benefits. In the event of any breach of these obligations, the Court of Justice may, on application by the Council or the Commission, rule that the Member concerned be, according to the circumstances, either compulsorily retired in accordance with Article 216 or deprived of his right to a pension or other benefits in its stead.”
(Ik citeer de Engelse teksten uit macht der gewoonte; de EU heeft die vaak als eerste online. Uiteraard zijn de Nederlandse teksten even geldig.)
Een curieuze zijsprong van het hof (paragraaf 111 t/m 113). Cresson beweert dat de procedure ongeldig is, omdat ze geen recht op beroep heeft. Het hof is het met haar eens dat de ECHR haar een recht op beroep geeft, maar besluit dat dat niet geldt als ze al voor de hoogste rechter staat. Hoe kan er een hoogste rechter zijn als er geen lagere rechter is? En moet die lagere rechter dan niet ook voor iedereen toegankelijk zijn?
En verder:
“147 It follows from the above that Mrs Cresson acted in breach of the obligations arising from her office as a Member of the Commission, for the purposes of Article 213(2) EC and Article 126(2) EA, in relation to the appointment of Mr Berthelot and as regards the terms under which he worked.”
(Oftewel, schuldig.)
Na een 148 lange paragrafen durend voorspel volgt dan uiteindelijk de zeer korte en teleurstellende daad, de strafbepaling:
“149 The breach of the obligations arising from the office of a Member of the Commission calls, in principle, for the imposition of a penalty under Article 213(2) EC.
150 However, having regard to the circumstances of the case, the finding of breach constitutes, of itself, an appropriate penalty.
151 It is therefore appropriate not to impose on Mrs Cresson a penalty in the form of a deprivation of her right to a pension or other benefits in its stead.”
De conclusie dat dit soort uitspraken het vertrouwen van de burger in de Europese overheid beschadigen is 200% gerechtvaardigd.
Fijn dat je het even uitgezocht hebt branko :-)
@12: Je gaat er wel heel makkelijk vanuit dat woningbouwcorporaties private ondernemingen zijn. Ze krijgen immers wel overheidssubsidie. Als je subsidie krijgt mag je toch wel verantwoording afleggen over wat je met die subsidie doet. Dan komt het niet fraai over als die subsidie vooral bij de directeur in de beurs verdwijnt.
Verder kun je moeilijk van beloning van prestaties spreken, aangezien de corporaties niet naar behoren presteren. Er wordt wel veel winst gemaakt, die wordt opgepot, maar er worden onvoldoende nieuwe huurwoningen en -appartementen gebouwd en huurders worden niet goed onder dak gehouden. Daar waren die hele corporaties juist voor in het leven geroepen.
Daarbij zien de corporaties wel brood in het bouwen van huizen vanaf € 250.000,-.
Daarbij het oorspronkelijk bestaansrecht, het voorzien van betaalbare woningen voor de sociale onderkant van de samenleving, uit het oog te verliezen….
Nee we moeten het vrijgeven….
Zodat er lekker veel op straat komen te staan. Dan zijn we goed bezig…
@ branko collin 12 – 14: Mijn waardering voor uw diepdelvers werk. Bovendien is het geruststellend dat uw beoordeling van het vonnis uiteindelijk niet minder negatief is dan die van anderen (als ik dat tenminste goed begrijp).
Maar nog even twee dingetjes.
Ten eerste, uw pleidooi voor beloning naar prestatie is nauwelijks omstreden. Maar leidt niet naar de gevolgtrekking dat de ene bediende vijftig of honder maal zoveel zou behoren te verdienen als de andere, hoog te paard zittende, bediende. Diegenen die dat wel beweren, hanteren gatenkaaslogica.
Ten tweede: uit welke bron put u de kennis omtrent plasmaschermen en Chinese keuterboeren?
“Onze” goedbetaalde en integere bestuursvoorzitters…
http://listenbedrog.web-log.nl/
Ik heb ook niet zo’n probleem als er een zeker verband bestaat tussen de prestatie en de beloning, alleen is er door de bedongen vertrekregelingen/gouden handdrukken vaak sprake van een loterij zonder nieten voor de bestuurders.
Als er successen behaald zijn weten ze niet hoe snel ze deze moeten claimen en hoe hard ze zich op de borst moeten slaan en hoe snel ze hun bonussen moeten verzilveren. Succes heeft vele vaders, nietwaar?
Zijn de prestaties ondermaats, dan ligt het zelden aan de bestuurders maar aan externe omstandigheden.
Veel verantwoordelijkheid en een daarbij passend salaris houdt ook in verantwoordelijkheid dragen en niet alleen in de vette jaren. Ook bij tegenvallende prestaties.
Als ik een wanprestatie lever op mijn werk krijg ik een schop onder mijn hol i.p.v. een goudomrande vertrekregeling en een korting op of in het ergste geval een weigering van mijn WW-uitkering, afhankelijk van de mate waarin ik verwijtbaar werkloos ben.
En het afbrand/afbaakrisico van de heengezonden bestuurders valt ook wel mee als je ziet hoe snel deze doorgaans weer aan een andere functie geraken.
Ik heb op zich geen probleem met een regeling waar er enig verband is tussen de uiteindelijke vergoeding en leeftijd + dienstjaren, alleen de verhouding zijn totaal zoek de laatste jaren.
verhouding in de laatste zijn moet meervoud zijn.
Vertel het net aan mijn vriendin, en die gelooft het gewoon niet :-) Het is ook niet te geloven zo corrupt en toch beloond worden. Gevangenisstraf zou ze moeten krijgen al was het maar een maandje of twee.
Ja de verwijzing naar China snap ik ook niet. Daar kan ik net zo goed een verwijzing naar Mali tegenover stellen, alwaar ze het systeem handhaven van de topbestuurders krijgen een duizendvoudig loon ten opzichte van de lagere lagen. Lijkt daar toch ook niet te werken. Ze hebben zelfs gebrek aan modder.
Punt is dat inkomensverschillen niet te zozeer met prestaties te maken hebben, eerder met wat verantwoordelijkheid zou moeten zijn. Dit topic toont weer eens aan dat die verantwoordelijkheid echter tegenvalt. Dunkt me dat de lonen dan ook mogen tegenvallen.
Op de eh… verwijzing… naar Verdonk na ben ik het zowaar volledig met je eens Brecht!