Apparadsjik

19 Artikelen
10 Waanlinks
26 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen | NRC – van vluchtstrook naar ambtenarenpaleis?


NRC Handelsblad wil verhuizen. Begrijpelijk voor iedereen die wel eens over de snelweg door de Alexanderpolder rijdt. Daar, op de vluchtstrook van de A20 richting Utrecht, bevinden zich sinds 1988 de redactionele burelen. Verder dan de vluchtstrook wist de krant blijkbaar niet te komen in een eerdere poging de moederschoot te verlaten, ingeklemd tussen jaren zestig wijk en meubelboulevard.

Een tweede poging dus, om zich te verwijderen van haar Rotterdamse roots, maar waarom? En waarheen?

Gelukkig legt de krant het zelf even uit. Uitgever Hans Nijenhuis: “Den Haag heeft een uitstekend eerste bod gedaan […] Ze wil aan onze belangrijkste verlangens gehoor geven.” Bepalend is niet de redactionele wens in een bepaalde stad te zitten, maar het verlanglijstje. Wie daaraan het meest tegemoet komt, bepaalt waar de krant gaat en staat. Het is nog even afwachten of ook Venlo en Almelo met een bod komen.

Duidelijk is wel dat de krant naar een stadscentrum wil, want “Het contact tussen lezer en krant kan daar letterlijk worden hersteld“, aldus hoofdredacteur Vandermeersch. Met de nu voorliggende opties – Den Haag en Amsterdam – betekent dat de keus tussen het contact met de Haagse kaasstolp of de grachtengordel. Saillant detail. Vanuit de huidige redactieruimte moeten de redacteuren basisschool annex stembureau De Horizon kunnen zien liggen aan de Goudkruid 107. Het aantal op de PVV uitgebrachte stemmen lag hier een derde hoger (20,7%) dan het landelijke gemiddelde (15,4%) en dat op steenworp afstand. Met die kiezers die nu de buren zijn, zou je ook zonder verhuizing zomaar dat contact kunnen herstellen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen | Achteraf

Het kabinet zit. Rutte spreekt de regeringsverklaring uit en daarmee is de formatie waar velen zich zo aan stoorden afgerond. Maar waarom was die irritatie er eigenlijk? En had dat wel iets met Wilders te maken?

Dat die verontwaardiging de samenwerking met Wilders betrof is duidelijk, maar wat daar zo erg aan was veranderde in de loop van de formatie. Aanvankelijk ging het vooral over het serieus nemen van zo’n samenwerking. Want dat je het onderzoekt, ok, maar dat je dat dan ook echt doet, dat ging eigenlijk te ver. Regeren met de PVV, die al die dingen maar zei, dat mocht je toch niet willen!

Toen de formatie vervolgens echt onderzocht werd, richtte de verontwaardiging zich langzaam op iets anders. Want als je de PVV serieus neemt, hoe serieus neem je dan jezelf?

Het CDA maakt zichzelf wijs dat de toetssteen van haar eigenheid ergens in het geweten besloten ligt. Maar dat geweten was slechts bij een derde van de congresgangers aanwezig en vormde dus geen beletsel. De partij besloot tot samenwerking en dat geweten hangt er met zo’n drie zeteltjes nu nog een beetje bij.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen | De beer op links

Emile RoemerMet het rap bijeen brengen van een kabinet vol vaderlijke figuren zal de beoogd leider van deze ministersploeg, misschien wel aan het handje genomen door één van hen, vandaag de trappen van het paleis betreden. Maar met het voltooien van z’n opdracht als formateur verliest Rutte het initiatief in de zoektocht naar de vraag of zijn eerste kabinet kan rekenen op een vruchtbare samenwerking met de Staten Generaal. Het antwoord daarop wordt misschien wel gegeven door iemand aan wie Rutte dat zeker niet zou willen overlaten.
Het kabinet zal een mooie strategie verzinnen om tot 2 maart alleen maar beste beentjes voor te zetten. Want tot de provinciale verkiezingen moet het mooi weer blijven, om het electoraat te overtuigen dat het kabinet ook in de Eerste Kamer een meerderheid verdient.

Maar er zijn vele beren op de weg, zoals de dierenpolitie. Want is zo’n proefballonnetje te verkopen aan de kiezer die voor meer dan twee miljard euro aan extra zorgkosten moet ophoesten? Een ander probleem zijn de ca. 200 serieuze kandidaten die Wilders voor de provinciale kieslijsten moet gaan werven. Elke kandidaat wordt onder het vergrootglas gelegd, op zoek naar vrouwenmishandeling, overmatig alcoholgebruik, wapenbezit en loshoofdigheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen | Het rechtse meerderheidskabinet Wilders I

Laten we duidelijke taal spreken, kijken naar de feiten en zeggen waar het op staat.

We tellen om te beginnen even de stemmen, als Verhagen de daad bij het woord voegt telt het kabinet er 76, een meerderheid in het parlement. Niet op alle punten misschien, maar wel waar het gaat over de 18 miljard bezuinigingen en zeker waar het iets met hoofddoekjes te maken heeft. Alle serieuze politieke onderwerpen zullen vallen onder deze twee categorieën. Dat betekent dat het grootste deel van het kabinetsbeleid door een meerderheid gesteund zal worden. Bovendien meldde Wilders gisteravond tussen neus en lippen door dat hij het wel oneens kan zijn met de afspraken in het regeerakkoord, maar dat hij ‘het kabinet er niet op naar huis zal sturen’.
Dus laten we het beestje gewoon bij de naam noemen, het wordt een meerderheidskabinet.

Dat meerderheidskabinet zal rekenen op alle partijen aan de rechterkant van het spectrum, waarschijnlijk zelfs de SGP. Een rechtser kabinet is simpelweg niet denkbaar. Dus in weerwil van Maxime’s PR-techniek kunnen we het niet anders dan een rechts kabinet noemen.

En dan de naam. Traditiegetrouw moeten we het vernoemen naar de man die de touwtjes in handen heeft en, tja, dat zijn niet Rutte en Verhagen. Buiten dat Wilders wel de credits zal opeisen voor ‘zijn beleid’, geen verantwoordelijkheid draagt voor het kabinet, of zijn bewindslieden en de vrijheid behoud naar hartelust te schieten, heeft hij nog een groot voordeel. Inhoudelijk kan hij vanuit de oppositie het kabinet zowel rechts als links inhalen. Rechts door zijn oude wijsheden over de islam te verkondigen en links door het over de zorg, de AOW-leeftijd en ouderen te hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tegenzinnen | Het gelijk van Verhagen

Soms komt er uit het politieke spel iets boven water waarvan je niet begrijpt dat het net zo makkelijk weer onder het oppervlak van de voortkabbelende actualiteit verdwijnt.

Nadat Wilders begin september de stekker uit de formatie trok verklaarde Maxime Verhagen dat als volgt. Wilders had hem niet iets redelijks, of onredelijks gevraagd, nee, hij had hem iets onmogelijks gevraagd. Namelijk, of de CDA-dissidenten bij voorbaat akkoord konden gaan met het besluit van het CDA-congres over een aanstaand akkoord. Verhagen: “Een onmogelijke eis omdat […] het […] in tegenspraak is tot de grondwet waarin […] staat dat iedere volksvertegenwoordiger […] zonder last of ruggespraak gekozen is.

Direct na die persconferentie deden er echter geruchten de ronde dat de CDA-top zelf de dissidenten die vraag had voorgelegd. De reconstructie van ’t NRC van vorig weekend, maakt wel duidelijk dat dat geen geruchten waren. Drie fragmenten:


Klink, Koppejan en Ferrier kunnen het nauwelijks geloven als Verhagen een voorstel overneemt van De Rouwe: de drie moeten verklaren dat ze zich vooraf neerleggen bij het oordeel van het CDA-congres óf hun Kamerzetel zullen opgeven. Niet alleen het CDA-reglement, ook de Grondwet staat dit soort constructies niet toe. […]

Piet Hein Donner, CDA-minister van Sociale Zaken, moet het proces weer op gang krijgen. Op zijn ministerie ontvangt hij Klink, Koppejan en Ferrier. Weer weigert het drietal in te stemmen met een schriftelijke verklaring waarin ze op voorhand beloven dat ze de Kamer uitgaan als ze het oordeel van het CDA-congres niet volgen. […]

Maar bij voor- en tegenstanders van de dissidenten heeft de affaire diepe sporen getrokken. […] Het herhaalde aandringen van de partijtop op een schriftelijke verklaring van de dissidenten dat ze het CDA-congres blind zouden volgen, beschouwen ook sommige CDA’ers buiten de fractie als intimidatie.

Vorige