Amerikaanse feestdagen: eigen schuld dikke bult

COLUMN - Amerika is gewoon een geweldig land, meent de herintredende Sargassoblogger rc. In zijn nieuwe rubriek Notes from New Netherlands zal hij zijn liefde en ergenissen bezingen. Vandaag het tweede deel: waarom Nederland eigenlijk schuldig is aan het idiote consumptieve karakter van Amerikaanse feestdagen.

De herfst in New York begint met de kleurvolle herfstgebladerte waarin de bossen van rood, geel tot groen glooien onder een helsblauwe lucht. De herfst kondigt ook het seizoen aan van de Amerikaanse feestdagen, Halloween, Thanksgiving en Kerstmis, terwijl de Atlantische orkanen zoals Sandy ons doen beseffen dat het leven kort is en de dood deel is van de cyclus van het leven.

Het is het jaargetij waarin de angst voor de dood weer tot uitdrukking komt in allerlei vormen zoals in Halloween, en pas met de geboorte van Christus en Nieuwjaarsviering weer plaats maakt voor een gevoel van hoop en leven. Angst en hoop, dood en nieuw leven: Freud noemde het al de twee elementaire drijfveren van de menselijke psyche, en misschien heeft de herfst daarom ook iets literairs en innemends.

Ontlading

In de Amerikaanse cultuur draait doorgaans alles om vernieuwing en innovatie, stilstand is achteruitgang, ‘you snooze, you lose’ zeggen ze hier. Men kijkt altijd vooruit. Dat geeft een mens hoop en energie, want morgen wordt alles beter, en achter de wolken schijnt de zon weer. Het is dan ook geen wonder dat Amerika een christelijke staat is, want Christus is de belichaming van een nieuwe lente, van wederopstanding, en dat er leven na de dood is. Amerikanen geloven heilig in die wederopstanding, maar in dat geloof kan natuurlijk alleen maar volhard worden door het wegdrukken van de angst en realiteit van de dood. Maar een keer per jaar, net als de burgerlijke zottigheid tijdens Carnaval, is er die ontlading. Met Halloween hangen er in heel Amerika spoken aan de bomen, worden huizen ondergespoten met kunstmatig spinnenweb, en staan er oranje gekerfde pompoenen met helsverlichte ogen en tanden op de deurtrap en in het raam van elk huis.

Als een van de meest populaire schrijvers van zijn tijd, kreeg Irving de naam als eerste echte schrijver van Amerika. Aan Irving hebben we de naam “Gotham” te danken, de term “the allmighty dollar”, en de New York Knicks, die hun naam hebben afgeleid van Irvings pseudoniem Diedrich Knickerbocker, waaronder hij de “Geschiedenis van New York” schreef. Dankzij Irving gaan New Yorkers voor een weekendje hiking niet naar de Blue Mountains, maar naar “the Catskills”, genoemd naar de oude Nederlandse naam (zogeheten ‘Knickerbocker toponym’). Dankzij Irving scheert Sint Nikolaas nu verkleed als Santa Claus over de boomtoppen in een arreslee, en beleefde Kerstmis ten tijde van Irving een enorme revival in Amerika. En dankzij Irving geloven Amerikanen tegenwoordig ten onrechte dat men ten tijde van Columbus in Europa dacht dat de aarde plat was.

De verhalen van Washington Irving zijn ook een mooi voorbeeld van de enorme invloed van de Nederlandse kolonisatie op de Amerikaanse cultuur . En als je dan toch niets te doen hebt tijdens deze donkere, lange avonden, en je geen zin hebt om je als de zoveelste gek te verkleden en mee te doen met weer een hysterisch Amerikaans feest, lees dan eens “The Legend of Sleepy Hollow” en besef dat deze consumptieve waanzin van Amerikaanse feestdagen eigenlijk allemaal onze eigen schuld is.