Situatie Kareem zorgelijk
Naarmate er meer bekend wordt rondom de veroordeling van de Egyptische blogger Kareem wordt het totaalplaatje steeds smeriger. De website Free Kareem voegde enkele dagen geleden nieuw beeldmateriaal en uitleg toe waaruit blijkt dat zelfs de vader van Kareem zijn eigen zoon laat vallen.
Terwijl enkele reaguurders hier riepen dat deze veroordeling een ‘carrieresprong’ voor Kareem zou inhouden en anderen de digitale onverlaat Jeroen de K. ter sprake brachten is de werkelijke situatie van Kareem velen malen zorgelijker. Het is zeer waarschijnlijk dat Kareem momenteel wordt mishandeld. Toen Kareem de rechtszaal verliet waren er rode plekken van klappen in zijn gezicht te zien en zelfs onder het oog van de camera werd hij in de politiebus geslagen. Dan kan je nagaan hoe het er aan toegaat als er geen pers bij is. Hoe men in Egyptische cellen omgaat met gevangenen is o.a. te zien in dit Channel 4 item.
Ondertussen krimpt iedereen rondom Kareem ineen van angst. Beschuldigende vingers wijzen naar het buitenland en mensenrechten organisaties. Kareem zou zijn opgestookt en betaald om slechte dingen over de Islam en islamisten te zeggen. De rechter Mohamed Dawoud, riep op tot een jihaad tegen ‘de Kareem-achtigen’ en extremisten buiten eisten een steniging en executie. Zelfs zijn eigen vader roept de bewakers op wreed te zijn tegen zijn zoon zodat hij die opstandige ideeën over de Islam maar vergeet. Als je als vader dat over je eigen zoon zegt dan ben je of doodsbang (en laf) of compleet gestoord (godsdienstwaanzin?).
Quote du Jour | My Very Muslim Christmas
Our cultural identity is transitioning from a large white majority to a more mocha-shaded complexion. The non-Latino white majority (63% in 2012) has been decreasing every year. Four states—Hawaii, New Mexico, California and Texas—already have non-white majorities. By 2050, more than 25% of the population will be Latino. The African-American population, currently at about 13%, or 42 million, is also increasing faster than the white population. The fastest-growing ethnic group is of Asian descent, which increased from 10.2 million to 16 million from 2000 to 2013. By 2050, it will likely increase to 34.3 million. In true melting-pot tradition, America is becoming less white and less Eurocentric. According to the U.S. Census, by 2044 the white population will be in the minority.
Grootmoefti Egypte waarschuwt Charlie Hebdo voor nieuwe golf van haat
COLUMN - Hoewel de Egyptische grootmoefti Shawqy Ibrahim Abdul Kareem Allam de aanslag op Charlie Hebdo een terroristische daad noemde, kan hij nog steeds niet lachen om de humor van het Franse tijdschrift. Zijn toorn treft vooral het nieuwe nummer van het satirische blad met op de voorkant een huilende Profeet met een bordje ‘Je suis Charlie’ in zijn handen en daarboven de tekst ‘Alles is vergeven.’
Het nummer komt uit in een oplage van vijf miljoen in plaats van de gebruikelijke zestigduizend exemplaren, onder meer in het Arabisch, Turks, Spaans en Engels. Charlie Hebdo smeedt het ijzer als het heet is. Kassa! En een dikke vinger in de richting van alle islamitische criticasters en andere bange mensen, die blijven volharden in de gedachte dat islam en humor niet samen zouden kunnen gaan. Lef kan de makers van Charlie Hebdo in ieder geval niet ontzegd worden.
Volgens de Egyptische wetsgeleerde zal de cartoon een nieuwe golf van haat in de westerse en Franse samenleving veroorzaken en dat komt de dialoog tussen beschavingen niet ten goede. Dat is ook best moeilijk als de ene beschaving met twee benen in het nu staat en de andere spiritueel gezien in de donkere Middeleeuwen. De kans dat islam en de westerse democratieën ooit nog op een lijn zullen komen schat ik laag in. Als het maken van sneeuwpoppen al gevoelig ligt, hoe moet het dan met serieuze vraagstukken als abortus, het homohuwelijk, vrijheid van godsdienst, Israël en de definitie van humor?
Harlem Rennaissance, the sequel?
Harlem is een van de meest beroemde buurten van Amerika, het epicentrum van Afro-Amerikaanse cultuur en politiek. Het is ook een van de armste wijken van New York. Sargasso-correspondent Dimitri Tokmetzis woont er met zijn jonge gezin middenin en doet wekelijks verslag over het razendsnel veranderende leven in de wijk en daarmee over het razendsnel veranderende leven in de Verenigde Staten. Vandaag de eerste aflevering: een tweede Harlem Rennaissance?
De eerste aflevering kan maar op één plek beginnen: 125th street. Het is de levensader die de beroemde New Yorkse zwarte wijk doorkruist. Onderaan de post vindt u een introductie van de wijk en de serie met een virtuele rondleiding op 125th Street. Klik op de tabbladen naast de kaart aan en ontdek wat er de komende tijd op Sargasso’s Harlem Shuffle volgt. De tekst gaat onder de kaart verder en kijk gerust even rond op streetviewniveau. Deze ultieme 2.0 kaart is gemaakt door Sargasso-redacteur Daniël Hoenderhos.
Waarom een serie over deze wijk? Mijn vrouw en ik zijn hier een jaar geleden komen wonen en we zien de wijk iedere dag veranderen. De wijk komt niet alleen bij van de knock-outs die de drugsepidemie in de jaren zestig, zeventig en tachtig keer op keer uitdeelde; ze is bevangen geraakt door een geheel nieuwe energie. Mark my words: over een paar jaar is Harlem een van de hipste wijken van New York. Blanken durven eindelijk de wijk in, aangetrokken door dalende criminaliteitscijfers, het snel beter wordende woonklimaat, de prachtige en nog betaalbare huizen, de nabijheid van Central Park en goede transportverbindingen en de uit de grond springende restaurantjes, winkels en cafés. De wijk wordt afgestoft en opgepoetst. Het verleden glimt er weer doorheen.
Retrospectief: virtuele vrijblijvendheid
“Ik dacht dat het begrip ‘nekschot’ inmiddels was geherdefinieerd?” reaguurde oud-blogger IJsqueen ooit in een lang vervlogen tijd toen iedereen in de Nederlandse blogosfeer elkaar kende en de oude media nog aan het nagenieten waren van de uitvinding van de drukpers. Achteraf kunnen we echter concluderen dat wij ons op dat moment op een breekpunt in de geschiedenis bevonden waarin de virtuele wereld de échte begon te raken. De nekschot-herdefiniërings-opmerking vond namelijk plaats in een periode dat de eerste discussies werden gevoerd over in hoeverre bloggers en reaguurders verantwoordelijkheid dragen voor hun uitingen online? Overigens waren het hoogst vermakelijke discussies waarin GeenStijl-redacteuren nog uitgebreid participeerden. De virtuele vrijblijvendheid ging ten onder aan haar eigen succes. Met zijn vijven opgesloten in een kamer elkaar nekschoten toewensen is prima, maar aan tafel van een nationale talkshow hele bevolkingsgroepen nekschoten toedienen is onwenselijk.
Het was de tijd dat GeenStijl nog een stuk kleiner was dan Sargasso en ze gretig inspeelde op relletjes als Sargasso de discussie omtrent online verantwoordelijkheid aanzwengelde. Inmiddels leven we in andere tijden: Geenstijl is iets groter dan Sargasso en van virtuele vrijblijvendheid is sinds de aanhouding van de (internet-)cartoonist Nekschot geen sprake meer. De overheid houdt tegenwoordig ook bloggers in de gaten en met name op de rechterflank van de blogosfeer begint men hem te knijpen.
Egypte en de oorlog tegen het internet?
In Egypte gaat de aanval op het internet onverdroten door. Werden er eerst al bloggers van Westerse en fundamentalistische signatuur gevangen gezet en is het blogklimaat er inmiddels dusdanig verziekt dat Egypte’s beste blogger: Sandmonkey zijn weblog aan de wilgen hing. Nu hebben de autoriteiten van dit populaire vakantieland een probaat middel gevonden om subversieve praktijken zoals surfen en downloaden aan banden te leggen: maak het duur en gelimiteerd. Zo lijkt het althans: Internet users will be allowed 60 hours per month. This means two hours per day or downloading 2 gegas.. Can you imagine this? The price will begin from 45 Pounds and whoever wants more hours, will have to pay more.. ..an unimagined scale in comparison to the 20 or 25 Pounds we now pay. (GlobalVoices). Maar is dit wel zo duur? 45 Egyptische ponden zijn omgerekend een slordige 5 euro. Vijf euro per maand voor een internetverbinding?! Dat is toch helemaal geen geld? Okee, wie doorleest in het artikel op GlobalVoices ziet dat er wel wat merkwaardige restricties zijn zoals één verbinding per appartement. Maar zien deze burgerjournalisten hier niet gewoon spoken?
Politkovskaya wint postuum prijs persvrijheid
Vandaag op de Dag van de Persvrijheid heeft de Russische journaliste Anna Politkovskaya postuum de UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize toegekend gekregen. Haar moord in oktober 2006 was de dertiende contractmoord van een journalist in Rusland sinds 2000 aldus het Comité voor de Bescherming van Journalisten (CJP). Politkovskaya schreef over de vergeten oorlog in Tsjetsjenië iets wat het regime van Poetin haar niet in dank afnam. Ronald Koven van het Comité voor de Bescherming van Journalisten (WPFC) zei naar aanleiding van de uitreiking: “Glasnost is niet meer dan een herinnering in Rusland. De regering-Poetin heeft de vrijheid van meningsuiting die het publiek had verworven onder Gorbatjsov en Jeltsin grotendeels vernietigd. De moord op Politkovskaya is mogelijk bedoeld als boodschap aan andere verslaggevers die de moed hebben om dingen te onderzoeken die de overheid het liefst verborgen houdt” (Mondiaal Nieuws). In januari verschenen er hier twee postjes over de link tussen de vermoorde Politkovskaya en Litvinenko. In maart droeg bovengetekende blogger bij aan de herdenkingspublicatie voor de vermoorde IKON-journalist Koos Koster. Ondertussen zit de Egyptische blogger Kareem nog steeds vast.
Miljoenen virtuele Koos Kosters
Hieronder volgt een voorpublicatie uit de boek Overleven Verplicht dat morgen wordt gepresenteerd tijdens het gelijknamige symposium ter herinnering aan de vermoordde IKON-journalisten. Uw blogger Carlos werd in de hoedanigheid van burgerjournalist gevraagd om een bijdrage te leveren aan dit boek en meerdere reaguurders gaven aan benieuwd te zijn naar de tekst, bij deze. Het boek (en een DVD) kan besteld worden op overlevenverplicht.nl.
Miljoenen virtuele Koos Kosters
De krantenfoto van Koos Koster die geflankeerd door collega’s in El Salvador over straat loopt, maakte op mij als negenjarige jongen zo’n indruk, dat toen mij 25 jaar later gevraagd werd naar de herdenking van zijn dood, ik dit beeld direct als eerste voor me zag. Destijds ademende de foto voor mij een gevoel van avontuur en spanning. Koos Koster loopt met opgeheven hoofd de wereld in, wie kan hem iets maken? Toch waren hij en zijn drie collega’s een week later dood.
Koos Koster heeft in zijn loopbaan risico’s genomen om de wereld te vertellen over mensenrechtenschendingen en armoede. Uiteindelijk heeft hij zijn felle stellingnamen en oprechte intense betrokkenheid met de dood moeten bekopen. Zijn werk was echter van onschatbare waarde in een tijd dat nieuwsgaring nog hoofdzakelijk verliep via kranten en televisie. Zonder geëngageerde journalisten als Koos Koster die in dictaturen hun leven waagden, had men daarbuiten nooit wat vernomen van de misstanden. Slechts weinig mensen zullen, als ze zelf in een veilige situatie verkeren, het besluit nemen om onbaatzuchtig het gevaar op te zoeken. Doordat de mensen in de dictatoriale regimes van Latijns-Amerika zelf het nieuws niet naar buiten konden brengen waren ze afhankelijk van die enkeling die een brug vormde tussen hun land en het Westen.
Door de komst van het internet heeft zich een revolutie voltrokken in de informatievoorziening en zijn burgers in een dictatuur of in oorlogssituaties vaak wel zelf in staat het nieuws over geweld en onderdrukking naar buiten te brengen. Wie zelf toch al in een onveilige situatie verkeert, is waarschijnlijk eerder geneigd om als boodschapper op te treden en de extra risico’s te accepteren. Ambtenaar, student of boer – iedereen kan nu zelf met behulp van een weblog als journalist optreden. ‘Burgerjournalisten’ worden ze genoemd. In de korte geschiedenis van het nieuwe medium weblogs hebben burgerjournalisten al op verschillende belangrijke momenten cruciaal nieuws naar buiten gebracht. Weblogs zijn een laagdrempelig en democratisch medium. Geen wonder dat ondemocratische regimes er onrustig van worden.
Fotos des Tages – Triple Protest
Drie protesten op twee lokaties op één dag:
(1) Franse bloggers en Reporters Sans Frontières overrompelen de Egyptische informatiestand op een vakantiebeurs in Parijs als protest tegen de veroordeling van de Egyptische blogger Kareem. Extra foto’s en film.
(2) Bont voor Dieren protesteert tegen de Canadese zeehondenjacht.
(3) En een inuit dame vergezeld door een bloedechte zeehondenknuppelaar gaan het debat aan met de protesterende schoolkinderen… [dank aan: filostofie.nl]
Overleven verplicht
Volgende week zaterdag is het precies 25 jaar geleden dat een van de meest tragische gebeurtenissen uit de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek plaats vond. In El Salvador werden IKON-journalisten Koos Koster, Hans ter Laag, Jan Kuiper en Joop Willemsen doodgeschoten door soldaten van het regeringsleger.
Koos Koster (midden op de foto) was een geëngageerd journalist die grote betrokkenheid toonde met de slachtoffers van dictatoriale regimes in Latijns-Amerika. Deze betrokkenheid is hem uiteindelijk noodlottig geworden. Verschillende organisaties en nabestaanden zullen volgende week de dood van de journalisten herdenken: Overleven Verplicht
Bovengetekende mocht in de hoedanigheid van burgerjournalist een bijdrage leveren aan de publicatie voor deze herdenking. Deze bijdrage focust op de veranderingen die het internet en weblogs hebben gebracht voor geëngageerde journalistiek. Want 25 jaar later hebben de mensen waarvoor Koos Koster het destijds opnam zelf de mogelijkheid om de wereld te vertellen over mensenrechtenschendingen en onderdrukking. Baghdad Burning, Kareem en Glutter zijn slechts een paar voorbeelden. Of de wereld er vrijer door is geworden valt noch te bezien, maar de sleutel tot ‘verplicht overleven’ wat Koos Koster deed ligt nu in handen van miljoenen mensen, dictators houden daar niet van.