Voorpagina

Zoekresultaten voor

'"Ivo Evers"'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Suriname kiest paars

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van Ivo Evers, verslaggever bij het Surinaamse dagblad De Ware Tijd.

Er staan maar liefst 24 partijen op het Surinaamse stembiljet, voor de landelijke verkiezingen van komende dinsdag. Het parlement, De Nationale Assemblée, telt 51 zetels. De NDP van Desi Bouterse staat in de peilingen op winst. Opvallend: de verkiezingsstrijd gáát ergens over.

Al maanden is het land van nauwelijks een half miljoen inwoners in de ban van D-Day, 25 mei. De opkomst is hoog: niet stemmen is een grote uitzondering. Burgers hebben eenmaal in de vijf jaar een stem. That’s it. Geen gemeenteraden, provinciale staten, waterschappen of tussentijdse referenda, er is alleen 25 mei. Eenmaal in de vijf jaar komen politici van hun pluche om de kiezer te overtuigen van hun gelijk en rennen ze, het lijkt wel de omgekeerde wereld, achter de burger aan. Eenmaal in de vijf jaar krijgen de binnenlandbewoners een stem, mogen zij meepraten en krijgen ze cadeautjes.

Cadeautjes in de vorm van eten en drinken. Er komen plotseling generatoren voor het dorp, gefinancierd uit de staatskas, maar met een partijsticker van één van de regerende partijen erop. Of je krijgt zomaar een nieuw dak boven het hoofd. In dorpen als Kwamalasamutu trekken de mensen voor de carnavaleske partijbijeenkomsten op maandag een paars shirt (NDP) aan, op dinsdag zetten ze een groene pet (NPS) op en op woensdag zwaaien ze met wit-rode vlaggen (PL). Bij veel woningen wapperen meerdere partijvlaggen. Doel: optimaal profiteren van de partijen die komen uitdelen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zuid-Afrika overweegt referendum terugkeer doodstraf

, door

Op Sargasso is regelmatig plaats voor gastbijdragen. Dit maal weer een stuk van Ivo Evers. Hij blogt momenteel zelf op South African Ivanhoe en loopt stage The Herald in Port Elizabeth.

Als het aan ANC-president Jacob Zuma ligt, komt er een referendum over het weer invoeren van de doodstraf in Zuid-Afrika. Vooruitlopend op deze beslissing hield de nationale omroep South African Broadcasting Corporation (SABC) een poll. Wat bleek? 98% van de stemmers is voor. Is dat schokkend? Valt wel mee.

De doodstraf zal waarschijnlijk niet komen (er is een grondwetswijziging nodig om het door te voeren, iets waar dit land niet snel aan beginnen zal) maar het geeft wel aan dat er naar draconische maatregelen gezocht wordt om de groeiende ciminaliteitsproblemen waarmee het land kampt het hoofd te bieden. Zuma nam zelfs het woord crisis in de mond toen hij deze week sprak over de misdaadcijfers in zijn land. Wapens ter zelfverdediging verbieden is onacceptabel, want hoe moet je dan overleven in de straten van bijvoorbeeld Johannesburg?

Het nieuws in dit land wordt beheersd door rechtszaken. Moord en verkrachting zijn aan de orde van de dag. De daders tonen zelden spijt en veel mensen denken dat levenslang niet niet de gepaste straf is. Bovendien zitten veel criminelen niet hun volledige straf uit (ook in moordzaken) en een gevangenis wordt als luxueus gezien. Psychologische hulp voor de daders is schaars; ze komen vaak terug in de samenleving zoals ze eruit zijn gehaald.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Atatürk leeft voort in de ziel van Turkije

, door

Ivo Evers van weblog Hungup heeft al eerder wat gastbijdrages geleverd. Momenteel verblijft hij in Turkije. Dé plaats om te zijn nu Europa en Turkije onderhandelen over toetreding.

Portrait AataturkHet is vandaag 68 jaar geleden dat de oprichter van de Turkse republiek, Mustafa Kemal Atatürk, overleed aan een leveraandoening. Een nationale herdenkingsdag in Turkije voor de belangrijkste man die de jonge natie heeft gekend.

Mustafa Kemal geniet een heilige status. Net als het beledigen van de Turkse normen en waarden is het verboden om Atatürk (vrij vertaald: vader der Turken) te bespotten. Hij is overal. Zijn portret hangt verplicht in elk kantoor en schoollokaal en hij staat afgebeeld in elk schoolboek (boven of naast het nationale volkslied). Een borstbeeld van hem staat in de tuin van alle basis- en middelbare scholen, plus alle staatsuniversiteiten. Op eerstgenoemde leren ze onder andere wat zijn favoriete eten is. Uiteraard is een afbeelding van hem ook te vinden op de Turkse Lira. Dat is alleen nog maar het zichtbare. Mustafa Kemal heeft het grootste deel van de Turken een identiteit gegeven.

Hij is degene die na de schaamte van de verloren Eerste Wereldoorlog en het ineenstorten van het Ottomaanse Rijk erin slaagde de bevolking weer hun trots en diep gewortelde nationalisme terug te geven. Iedere Turk kent zijn befaamde uitspraken: “Turken zijn moedige, hard werkende en progressieve mensen. Wat blij dat je mag zeggen dat je Turk bent.” De hervormingen die Atatürk invoerde houden tot op de dag van vandaag stand en mogen niet worden gewijzigd. De invoering van het Latijnse schrift, de scheiding tussen kerk en staat, gelijke rechten voor vrouwen (het vrouwenstemrecht is elf jaar eerder ingevoerd dan Frankrijk), de huidige kledingwet en het stichten van de republiek zijn maar een paar hervormingen die onder zijn leiderschap in de grondwet zijn opgenomen danwel gestandaardiseerd. Het leger is de instantie dat daarop toeziet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politici in de media nog steeds amateuristisch

, door

Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Ivo Evers. Op zijn eigen weblog Hungup schrijft hij veel over politiek en media. Daarbij schuwt hij het niet naar links en rechts te trappen.

TV debat Nixon vs KennedyWaarschijnlijk herinnert u zich het dramatische TV-debat tussen Pim Fortuyn en de andere partijleiders na de gemeenteraadsverkiezingen van 2002 nog wel. Ad Melkert versus Fortuyn was in sommige opzichten Nixon tegen Kennedy 42 jaar eerder. Zo ver liepen Nederlandse politici achter wat betreft omgang met en presentatie in de pers. Ook in de aanloop van de landelijke verkiezingen komende november is er weer volop amateurisme te bespeuren.

Persvoorlichters, intensieve mediatraining, hapklare oneliners en (al dan niet dankzij make-up) ‘knappere’ lijsttrekkers. Het debacle van 2002 mag zich niet meer herhalen. Onder het mom voorkomen is beter dan genezen proberen partijen om wat er in de kranten en op internet verschijnt te regisseren. En ze doen er alles aan gevoelige kwesties binnenskamers te houden. Intussen moet de politicus van vandaag wel midden in de samenleving staan en geen Haags gedrag meer vertonen. Voorbeelden: een 20.000ste ‘vriend’ van de premier op Hyves mag koffie komen drinken in het torentje en gemeenteraadsleden worden massaal de straat op geschopt. Een soort vreemde tegenstrijdigheid daalt neer op Den Haag. Het is de open vorm van terughoudendheid.

Blijkbaar hebben de grote politieke partijen hier moeite mee. Vrijwel zonder uitzondering maakt de ene na de andere een flinke en vaak domme misstap. Uit medelijden wordt D66 even buiten beschouwing gelaten en is de VVD het voorbeeld. Waar komt toch dat liberale gestuntel en moddergooien over de kandidatenlijst toch vandaan? Van Aartsen schiet uit de bocht, Van Leeuwen en Veenendaal staan te laag, de strijd tussen Verdonk en Rutte was te hard. Kroon op de chaos is natuurlijk de kwestie Hirsi Ali en het takkewijf van Gerrit Zalm. Anton van Schijndel is de meest recente bedreiging aan het adres van de VVD-lijsttrekker. Andere partijen: Wouter Bos houdt columnist Marcel van Dam niet in het gareel. Marijnissen doet het in de Penthouse. Zelfs de gemiddelde politiewoordvoerder laat louter het noodzakelijke los. Dat moeten Tweede Kamerleden en prominente (ex) partijleden toch ook kunnen.